[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

..вчера, нели така си плачев на она клипчето посебниот танц на невестата... и ме виде мајка ми како си цмиздрам.. па силом прилике бев принудена да и го покажам и на неа, па да го продужиме дуетот заедно..
...после тоа следеше тивок разговор со споделување спомени од минатото... ми кажа дека кога почнала да иде со татко ми, во исто време "ја сакале" уште 3ца со исто име како неговото. Но во ниеден момент од нејзиниот живот не се покајала шо го одбрала баш него...едино за шо жали е тоа шо неговиот век бил краток вика таа. Ми рече цитирам: Yowannty...шо сум слушала од други жени, пријателки, братучетки, сестри, познанички, сите во еден миг биле навредени од нивните мажи, некои удрени, но јас никогаш не сум чула од него погрден збор, ниту сум била удрена, ти знаеш дека сите наши расправии сме ги решавале со компромис, шо повеќе да посакам од еден брак? -Секако дека знам..си помислив во себе..
Јас не памтам татко ми некогаш да опцул додека глеал утакмица, и секогаш го нервираа оние "навреди" шо си ги разменувавме чат пат со брат ми..поишето на шала но за него тоа беше крајно неприфатливо, па се трудевме да ги искорениме...а пред него се воздржувавме.. тој знаеше да се намршти кога некој од нас ќе употребеше погрден збор...ќе речеше "..што израз е тоа? Те напраи попаметен/на што го кажа?" Кај мене дома... никогаш немало класични кавги со дерење, сите проблеми се решавале со разговор...пцуењето било незамисливо... (само надвор, пред друштво, далеку од ушите на татко ми)
Одсекогаш викав дека сакам да имам брак како оној на моите, таква хармонија не сум сретнала на ниедно друго место, дури ни на оние слики шо секојдневно ги глеам на нет од егзотични острови/плажи каде се изглеа толку совршено... и сеуште го сакам истото... макар ја имала истата судбина на мајка ми....и баба ми...

Животот е таков каков шо е... еднаш си горе, за веднаш потоа да те спушти и да те потсети кој си всушност, еднаш се смееш, еднаш плачеш... СДК..дека ништо од тоа не е вечно...
***

It doesn't matter who my father was; it matters who I remember he was! ♥ Love you forever...

 

Не знаев дека оставам впечаток на крената личност и на шмизла.
Најмногу сум изненадена од фактот дека луѓе кои не ни ги познавам ги шират овие информации.
Зошто не пробаат подобро да ме запознаат па после да донесат заклучок?
Можеби и јас сум крива што глумам дека се е совршено и дека воопшто не сум патела во животот.
Мојот одвнатре црно бел свет, однадвор изгледа розев како шеќерна волна или милк шејк од јагода.
Не судете ја книгата по корицата, прочитајте ја прво!

 

Дефинитивно луѓето со најголема вредност се оние навидум многу едноставни, непосредни и пријатни луѓе. Секогаш е тоа така. Ако е некој арогантен, фалбаџија и со носот до небо, не значи дека ја има вредноста која ја претставува. Ниту пак гледа од високо кон тебе затоа што повеќе вреди. Напротив, толку е голем што ги прифаќа и исто се однесува и со помалите од него.

 

Кој им ја мати водата на коњите?
Затоа што на некој му биле парите мои повеќе потребни, отколку на мене. Можеби сакал да си нахрани фамилија или да си го купи најновото сако Армани од некоја куќа во Дебар.
Колку малку,а колку многу.
А, друга работа што ќе ме извади од контакт месецов се лудите мачки.
Вчера вечерта како луди шетаа. Сега повеќе мачки, отколку луѓе ќе гледам и ќе ги слушам цела вечер како се довикуваат со писклив бебешко морбиден глас.
Кој им ја мати водата на коњите? Кој?

 

E февруари е време им е...нема спиење сега, знам...

И аман веќе кој и да е, нека престане да ме озборува. Не оти ми е гајле, туку ми изгореа ушите втор ден веќе...

 

јас сакам да кажам дека поубаво нешто од плачинки нема, а посебно кога друг ќе ги направи, а ти на готово само ќе си јадеш! ммммммммммм......... прекраснотии

 

СДК Во последно време сум премногу емотивна ме расплакуваат и некои убави композиции, радоста, сонцето , пролетта.И до толку не чини. Сите прашуваат што ти е, а јас шо да му речам така ми иди а секојдневно то ми се дешава. Шо ке ми речат само ти иди па тебе
Нема врска.Всушност сакам да кажам дека сум дете . Во душа сум сеуште дете.Некогаш така ке се замислам демек стигнав 2ра година а всушност ако дај господ имам уште мноогу години..матури, факулети , дипломски, свадби, деца.....старост секако ако дочекам. Многу сонвам знам .
Значи да се вратам на муабето.Имам 15 години а некни читајки некои басни за во школо сите тие животинчиња, бои, интересни случки ме исполнуваа.Секој збор ме враќаше во детсвото.Се секавав на се.

Денес денот..лом... сакав комедија сакав трагедија си правев.
Прво бев расположена па се налутив па повторно се расположив па се растажив па така цеееел ден.
Сега кога се враќав беше прекрасен ден. 4 и пол зајдисонце, топло, сонце...МИЛИНА.Душата ми се полнеше. Ја обожавам пролетта. Само си се радував му викам на другарките ми мириса на пролет.
Ме гледаат сите бело жити се кажи како мириса пролета, а јас бев прекреќна и не знаев како да им кажам , всушност нема и шо да кажам. Едноставно душата ми се полнеше ..

И сакам да кажам дека здравјето ставајте го ПРЕД СЕ!
Најважно е здравје па после се друго.Чист пример.
Тетками млада жена од 32-33 години со две деца едното 9 другото 2 години си го среди животот.
Работеше таа , тетин ми , стан, супер односи со сите , но никогаш не е се соврешно.
Се појави проблем.Имено тетин ми тешко се разболе психички. Трпеа големи болки. Тежок период.Животот им се сврти за 360 степени.Со текот на времето се подобри ситуацијата. Не е целосно здрав но функционира. Што сакав да кажам. Никогаш не е совршен животот. Мора нешто да има што ке те јади/копка внатре во душата.
Зато прво ЗДРАВЈЕ! Среќа , пари и се останато ке си дојдат.

Убав ден

 

Најтешко е кога човекот незнае што сака во животот!

 

Колку е убаво кога ќе се вратиш 5-6 години назад и ќе се потсетиш на сите убави работи што тогаш ти се случувале.
Денес како да живеев во минатото..
Како да живеев во периодот кога бев четврто одделение,потоа осмо одделение..
Се потсетив на се убаво што тогаш ме опкружуваше. Се потсетив на вистинското наивно пријателство, на првата љубов, првиот бакнеж, првите љубовни солзи, првото љубовно писмо..
Порано кога читав и слушав дека првата љубов никогаш не се заборава, не верував. Но денес сватив колку е тоа всушност точно.
Никогаш нема да заборавам како во зеленилото на ридот замижав намерно затоа што сакав да ме бакне, а ме беше срам да му кажам или јасда го бакнам затоа што бев седмо одделение. Сонцето ги галеше нашите лица, а јас нестрпливо чекав да ме бакне. Да, сигурна сум дека тоа никогаш нема да го заборавам.
Колку и да сакам понатаму некој во животот, првата љубов останува тоа што одсекогаш била..
Прва љубов..
Толку наивно чувство, толку наивно детско сакање.. Не џабе велат дека детската љубов е најискрена.
Убаво ми е кога ќе се потсетам на него и на се тоа што сум го правела тогаш. Да го вратам времето, иако на крајот бев повредена, пак ќе го направам истото.
Велат дека не е убаво да се живее од спомени, но прекрасно е кога цел ден ќе ти биде исполнет со убави спомени од минатото.. Јас би можела секој ден да живеам вака.

 

Никогаш не сум можела да ги сфатам децата кои денгубат по кафулиња,купуваат скапоцена облека и чевли,надоградуваат веѓи и трепки,патуваат за Мадагаскар и пијат најскапи пиења додека родителати им се дават во долгови и јадат леб и џем.
Аргументот дека се донесени на свет од страна на нивните родители и да тие сиротите не се прашани за тоа е патетичен.И заради тоа не се должни да тој подарок го отплаќаат дури е свет и век.
Сите кои сметаат дека родителите мораат да го поднесуваат должничкото ропство и детскиот арач мораат да бидат свесни дека многу родители не го ни дочекуваат т.н. ослободување.
Многу родители не дочекуваат пензија и за жал си одат пред своето време и тогаш сите кредити, пари, чевли, ќе можат ли да го убијат горкиот вкус на каењето и грижата на совеста.
Ова го пишувам зашто и јас се наоѓам во една расправија со децава.Едноставно не разбираат што значи немам доволно пари.
Ма...

 

СДК, кога ќе сретнам мислење од Ивана се наежувам целата
Сеуште го имам тоа тажно чуство како да ми заминал близок
Па и нејзиниот потпис, сликите..
Арам да ни е млекото мајчино ако не знаеме здрави и прави да го сакаме животот. Се испотепавме меѓу себе и не ги научивме вистинските вредности на животот Срамота!

 

СДК дека од вечерва ќе имате уште еден постар член..
После толку пофалби и мајка ми посака да се зачлени на форумов...
Се надевам добро ќе ја прифатите

Инаку... Јас сум добро...
Полека полека, коцките ми се враќаат на место.. Задоволна сум од она што ми се случува и се надевам ќе потрае. Со нови сили го започнавме новиот семестар и овој пат ќе надокнадам за се она што го пропуштив претходниве. Мора да се зајакнам бидејќи оправдано попуштив со учење...

Вие останете ми сите добри и радосни.. Барем еднаш дневно насмејте се..
Така светот ќе го гледате во подобри бои...

 

Песната "Високи штикли и црни чорапи" изгледа е мотивација за 99/9% од моите сограѓанки да се униформирани и да носат сукњички-фустанчиња само една педа под задникот или.....мислам разбирате на што мислам.Шетајќи некни заедно со мојата најдрага Дивајн ние бевме вчудоневидени од изгледот на 16,17 годишни девојчиња кои што изгледаа како 25 нагоре.Јака шминка,високи потпетици од кои што одвај одеа,дури и бевме сведок на една која што во разговор со својата другарка се жали дека одвај оди.Нашата констатација беше дека нас ни беше страм да ставиме сукља до под колена,а камоли над.Ах бе или е до нас,сме премногу старомодни па не ги разбирме денешните генерации или тие се повеќе напредуваат,но за жал кон лош правец.Да не бидам погрешно разбрана не е овде проблем само краткото здолниште или високите потпетици,проблем е нивното однесување кое што секој ден се повеќе ме изненадува во негативна смисла. Јас на таа возраст излегував во 8 часот и 11.00 морав да сум дома,а сега тоа време излегуваат.Секоја втора на 16,17 години ги имаат првите сексуални односи,а јас на таа возраст се страмев што постои некој кој што ми се допаѓа,некои дури остануваат бремени ,а ние тогаш ги имавме првите бакнежи во образ па црвенеевме од возбуда и страм .
Никогаш нема да ми е јасно и искрено ми е страв кога гледам како е сега,а камоли кога ќе дојде моето дете тинејџер и како ќе се одразува целата таа напредност врз него колку и да го воспитувам јас дома и колку и да се обидувам да го доведам на прав пат. Ќе речат некој средината и друштвото се такви па и тоа влијае врз него што до негде така е ,но ако од дома не му се даде содветното воспитување и не му се укаже на детето што е правилно и детето нема свое Јас ништо не може да влијае врз него негативно и да се однесува така.Има исклучоци не велам дека не,но повеќето од нив буквално се збеснати и мене ме згрозува тој факт, нивната разгаленост и желбата за прераното станување возрасни. Никој не осудувам и не ги окривувам нив,едноставно такви времиња дојдоа кога ни е страв да имаме дете и да се прашуваме и плашиме дали правилно ќе го одгледаме,воспитаме,израснеме со оглед на тоа во какво чудно време живееме или пак ќе кажам ние сме чудни и старомодни .Можеби кога моите ми велеле да се вратам дома до 11 часот тогаш се лутев или пак кога не ме пуштале да одам некаде каде што за нив не било соодветно,а кога ќе размислам сега и јас не би одела и знам дека тоа го правеле за мое добро и сега сум им благодарна.
Сепак стојам на својот став дека мене ништо не ми фали и не ми фалело што до 15 години сеуште си играв со кукли,криенка,ластик,а на 16 излегував и одев на чукачки количиња каде што се забавувавме и смеевме со другарките до бесвест и единствената пијачка ми беше сокче,а денес е заменето со шток,мартини,коњак и што ли уште не,а кога ќе го видев мојот симпатија ми беа црвени образите жар.Тоа време никогаш нема да го заборавам и секогаш ќе ми фали.
Нека биди ова еден апел до вас девојчиња не брзајте да пораснете пред време,има време за се,уживајте во детството додека можете бидејќи подоцна ќе го барате,верувајте

 

Може,можееее...ми фали феминка од моја возраст

 

Луѓево се како гулаби, дури се на земја ти јадат од рака а чим малку полетаат се*ат по тебе! Толку имам да кажам

 

Многу пати имам пишано кога си жена мораш да си го чуваш достоинството, не да го продаваш. НЕкои со право со го носат епитетот, иако не е епитет, ку*ва. Денеска имав можност да стигнам до линк, нешто нон сошал медиа блог ау ау, наши девојчиња македонки, со раширени вагини, со профили на фб, со цицки, и сите вулгарни пози, а одоздола сите неспособни мажи, со напалени коментари. Луѓе жалам сериозно што сум жена понекогаш, жалам, не знам кај се родителите на тие девојчиња на кои им стојат и имињата и прзимињата на блогов, не создале со ум кој треба да го користиме, и да се бориме да станеме некој и нешто, ако имаат апарат, и лапотопови и штикли, и се на сликите значи не се лишени од материјалност, лишени се од мозочни клетки. Денес научив само колку морам да продолжам да ја учам ќерка ми на прави врдности, и како се станува некој и нешто во светов, се потресов од она што го видов, и се соменавм дека сакам пак да го видам, направив репорт за порногафија на фб се надевам дека бар на пола од нив вака или така привремно ќе им ги избришат профилите. Не е секој за интернет.


Девојчиња мили, мислете пред да направите глупост за која секогаш ќе се покаете, значи потенцирам пред вашите камери, скајпања и се друго, зошто сликите можат да ви бидат злоупотребени, немојте да дозволите некој да ве убеди на чекор, кој ќе ви го уништи интегритетот на вас и фамилијата освен ако не се гледате во таква иднина.

 

Сакам да кажам... Најверојатно дека неможам повеќе. Се уморив откривајќи нов дел од тебе, секогаш различно, секогаш болка. Не го познавам тој човек. Не се познавам себеси после него. Личноста која бев во минатото би ја презирала оваа личност која сум сега. Еве, пред да ми наметнеш вина, си ја наметнав самата. Колку и да е тоа погрешно. Се изгубив. Изгубив допир со реалноста. Не знам што е вистина, веќе не им верувам ниту на сопствените очи, ниту на чувствата. Не поминуваат кај мене работите нормално. Секогаш е комплицирано. Едноставноста како да бега од мене. И повторно ја барам во мене грешката. Зарем не сум доволна?

 

.......не.не и НЕ....неможам да ги поднесам прашањата од типот...леле,како можиш да немаш фб?? немам бе и шо сега?крај на светот е?значи за моите 23 год фб не ме исполнува воопшто,за шо да имам фб бе?за шо?за да на секој 2 мин на почетна да ми излегва кој со кој е и каде,дека денес прдна 2 наместо еднаш? или па за да гледам разголени и искомплексирани жени облечени во минич допичњак?!не фала не ставрно не ги можам поќе прашањата од тој тип.......
и така......денот некако...шознам....евентуален бидете ми поздравени

 

Вчера .. најтажниот ден и најтажната нок во мојот живот ( и најдолги секако ) мајками во 5 часот требаше да замине во болница , а наредниот ден операција .Прв пат нешто такво се случи во нашето семејство , некој да оди на операција . Беше многу грдо ... секакви глупости ми поминуваа низ глава кога мама замина во болница .Легнав во 22:00 , станав во 1 навечер , после тоа никако не можев да заспијам до 6 часот ... во 5 и 15 задремав и одеднаш го слушнав гласот на мама како таа што ме вика на галено , рипнав и се насмеав слатко . Станав завршив дома некој работи и одма отидовме во болница. Таму беа сите блиски .Кога ги виодв не можев да се воздржам почнав силно да плачам , после мене почна и татко ми , се тешевме еден со друг а срцата на сите ни беа скршени .Мајками се појави низ врата , имаше дадено некоја ињекција јас ја гушнав ја фатив за раце но таа само гледаше беше под некое дејство ... тогаш ми доагаше да се фрлам по скали... размислував дали мама ке издржи.
Чекавме 2 саати , потоа докторот се појави не повика , рече дека се е во ред . во тој момент срцето почна силно да ми чука а солзите конечно беа радосници ,ја видовме мајками уште беше под дејство од анестезија ... после некое време почна да се опоравува , сите си разотидоа јас останав со неа до сега до пред пола час ( повеке не ми дозволуваа ) .
Во моментов нема посрекна личност од мене ... мајками е добро , ја сакам најмногу .
Бог ми ги слушна сите мој молитви - ТИ БЛАГОДАРАМ ГОСПОДАРУ.
ТОА ШТО ГО ВЕТИВ ЗА ВО ЦРКВА КЕ ГО ДАДАМ .
Од денес .. ветувам ке бидам подруга личност , нема да се замарам со глупости и ке го сакам моето семејство најмногу .
Ве поздравувам ситее ..сакајте си ги мајките слушајте ги ...и радувајте се се додека сте здрави и живи вие и тие што ги сакате .

 

Иронијата , на факултет си во друг град, стигнуваш пред факултет, слегваш од такси и се прајш лом целата, од пантолони, боди, па се другото шо следува
Грозно се осеќав цел ден, 3 дена не сум спиена салам ко шо треба, се одвикнав едноставно од се, и не знам како ќе се научам се да биди во ред како шо беше порано. Цел ден сум на нерва, нерасположена, стомакот неиздржливо боли . Првиот ден на факултет помина супер
Симпатите една по една, здраво шо прајш како си? па кој слатко Абее кефој бев.
Дружби и со математиките денес по незнам колку време, ама добро помина.
Утре го полагам последниот колоквиум од првиот семестар, I need luck, a lot


Имајте убава вечер.