[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Ок, од два испити кои ми останаа до бранење дипломска, едниот го положив а од другиот чекам резултати, ама не сум баш сигурна дека сум го положила И ова е успех де.

 

Да во право си ПОДОБРО САМ ОТКОЛКУ СО НИВ!! Мислам свакаш сега дека си сам и кога ти треба помош никој не е со тебе..САКАМ САМО ДА ТИ КАЖАМ ДЕКА ПОДОБАР ПТИЈАТЕЛ ОД САМИОТ СЕБЕ НЕМОЖЕШ ДА НАЈДЕШ!! И сигурна сум 100% дека скоро секој втор човек на планетава го имаат изиграно неговите другари..Да и јас спагам таму..Додека имаа корист од мене бев НАЈДОБРАТА И НАЈСАКАНАТА другарка..А кога побарав помош од нив сите ми го свртеа грбот и се сама направив..Да и се направив ваква лчност каква што сум денес..И ке видеш дека кругот ке се сврте!!! ЕДЕН ДЕН КЕ ДОЈДАТ ДА ТЕ МОЛАТ ДА ИМ ПОМОГНЕШ ЗА НЕШТО!! Ама мој совет е “ПОМОГНИ“ ИМ КАКО ШТО ТИ “ПОМОГЛАНЕ“ !!!

 

Чувствувам немир.Душава ме стегат..а незнам зошто.
Не чувствувам тага,а среќа..да.Но,во одредени моменти.
Цело време мислам ќе ми се случит нешто.Добро или лошо,тоа незнам.Всушност..Ништо незнам.
Сакам да го снема ова чувство

Знаеш..сите го имаме поминато тој период.Ќе помине.Научи од нив,дека не треба на никој да му се верува..освен на Бога,семејството,и најважно на самите себе.Само немој да очајуваш.Твојот живот ќе се среди кога најмалку очекуваш.
Ќе бидеш посреќен и од самата среќа.Го знам тоа !

http://www.lifeconnect.mk/rainbow/posts/-505

Поздрав од мене

 

СДК дека ова беше тежок ден за мене а и понаредниот што доаѓа но еден негов збор и како ништо да не ме плаши веднаш ме смирува кога знам дека го имам него

 

СДК дека случајно ја затекнав странава и мислам дека е одлична,им нуди совети на тинејџерите на нивен начин преку интернет мрежите и страната аск.фм а советите се на место. Погледнете

http://ask.fm/sovetnicki

 

Полека функционираме како нормален пар, ма ова не е нормално фунционираме ко едно.
Не знам дали ви кажав, ме однесе на романтична вечера, а место цвеќе, добив сапунче со омилениот мирис на двајцата По некое време ме праша дали сум го сфатила тоа како што треба, да не случајно погрешил, па сум се навредила? Глупости! Го направи тоа толку будалесто и смешно со доза на романтичност. Тоа и му била намерата.
Го запознав со најдобрата другарка, знам дека не и се допадна, но не ми кажа зошто. Тој па има убаво мислење за неа, смета дека е паметна, фина, а и добра другарка.
Ја запозна и мајка ми, толку се размуабетеа што не знаев дали воопшто сум им потребна како друштво.
Сфативме дека работите се движат многу брзо, но природно, без никаква усиленост и џабе би било да се трудиме да успориме.
Имаме некоја чудна потреба да си докажуваме колку се сакаме, колку сме си битни. Не знам зошто, можеби двајцата во тие моменти не плаши моменталната состојба. Лоша состојба, излез нема... и ме боли тоа, многу, а пред него се правам силна.
Толку многу внимава да не ме повреди на било каков начин, се обидува да ми угоди што на момент се изгуби себе си, а мене не ми угоди затоа што не го сакам таков. Го сакам баш каков што е, маж во вистинска смисла на зборот.
Си ставам сама граници, ако се предадам целосно ќе се изгорам, а тој ми се отвара, ми се дава на тацна. И го кршам полека, свесно за да не дозволам лузни кај мене.
И ме сфаќа, на толку проклето добар сликовит начин ми објасни што правам, а потоа ми покажа и дека подобро би било да сечам брзо, него да поминувам со острица нежно и да оставам само мали лузни.
И не знам што да правам, што да очекувам и од себе си и од него. Оставам на времето ама брзо некако ми поминува и ми дава одговори за кои не сум сигурна дали сакам да ги слушнам.


Него положив повеќе од пола од испитите, задоволна сум. Здравје се средува и тоа полека.

 

Дијагнозата што ми ја поставија беше - изнемоштеност на целиот мој организам.

Ментално сум добра навистина, не осеќам депресија ни мала, навистина сум ок, среќна и задоволна.
Али физички моето тело не го подржува целиот хаос што се случи.
Испити, болници, раскинување, плачење ...
Изгубив апетит, намалив 2-3 кила, ја ослабев и така слабата крв, железото е под нормала пак ...
Ме тераат да јадам зеленила, не ми дадоа апчиња, немало потреба, јака сум била во сите други параметри од крвта.
Тоа јака сум, многу често го слушам во последно време, не само од една личност.
Не знам дали луѓето гледаат да ме утешат така, или навистина го мислат.

Јас сметам дека сум, бар ментално. Физички сум далеку послаба, за греотка.

Ми требал доообар одмор од се, затоа сум си дома, на одмор. Факултетот иако почна, може да си почека, и така си положив се, заслужувам бар една недела да не мислам на ништо.
Ма, ич не ми е ни гајле најискрено.
Убаво ми е за првпат ништо да не правам, е така.

 

СДК...

Тоа беа времиња на глупави телефони,а паметни луѓе. Кога ќе се сетам каква гужва сум правела за таа игричка, се растажувам Баба ми и дедо ми беа службеници,сега се во пензија. И баба ми кај работеше на шалтер на оние огромнинеее компјутери,најстарите кога ќе седнев и не станував. Ме молат,ме теглат не го испуштам маусот. Тоа беа времиња!

Спојлер

И додека го пишувам ова се брзам да стасам на курс. Такво е времето се некаде се брзаш

 

Сфатив, се менуваат луѓето, да. Впрочем, ги менува средината во која живеат, луѓето кои ги опкружуваат, образованието кое го стекнуваат, парите со кои се здобиле на ваков или таков начин.
Апсурдно е да се очекува од човек да биде на ист левел денес и по 10 години. Се менуваат размислите и погледите на светот.

Наравот е тој кој останува!

Сеуште, цврсто стојам на ова мислење.

Од друга страна, ненаситно изјавувам дека ми се потребни повеќе од 24 часа во денот!
Страв ми е дека ќе останат недоречености! Неискажани чувства! Недоволно блискости! Недостиг...

Распрскана сум на сто страни...

 

Кога како помала за прв пат отидов на стоматолог и се учев како да ги мијам запчињата, нормално дека бев премалечка за да го достигнам мијалникот. Затоа татко ми ми направи столче кое беше доволно високо и пред се - стабилно. Го оставав под мијалникот, а секоја вечер го земав и се качував на него.
Секако, татко ми можеше едноставно да купи некое столче, ама него му беше мерак да ми направи едно со свои раце. Најпрвин ме измери мене за да знае која висина да биде, потоа го нацрта како би изгледало, а на крајот исече неколку помали даски, ги ишмиргла, ги закова, па ги офарба и излакира. Беше како купечко. Го служев неколку години, после мене сестра ми и на крајот заврши кај моите братучеди кои веќе го израснаа.
Денес после толку години го видов тоа столче кај нив - се уште е како ново, цврсто и здраво. Единствено бојата со текот на годините избледела. Четири дечиња пораснаа на тоа столче додека миеја заби.
Си го земав и му реков на татко ми дека сакам да го префарбаме и излакираме за да биде како ново.
Па ќе си го чуваме за здравје еден ден да го користат неговите внуци

 

Сите барем еднаш не викнале на кафе, но на пивтија тако звана пача тешко. Епа денес и тоа ми се случи

Jaс и моите авантури

 

Мајка му на татко ми и таткото на татко ми фала богу си отидоа од кај нас и тоа заради мене.И сега 5 месеци раат си бев.Неможеле да ме трпат.Епа уште поубаво.И се ке направам само да не се вратат.Еве што се случи вчера.Мојата баба (на мајка ми мајка) ми пратила поздрав,чоколадо и чоколадно млеко.
Јас: Тато од кој е ова?
Тато: Од баба ти...
Јас: Од која баба?
Тато: од баба ти *****.Кажа дека е од мајка му и реков слободно да си го јаде не ми треба.
Денес не ми беше добро и и се јавив на баба ми:
Баба ми: Како си бабино злато?
Јас: Никако бабо не сум расположена.
Баба ми: Ти пратив подарок ти се допага?
Јас: Каков подарок?
Баба ми: Големо милка чоколадо и чоколадно млеко.
Јас: Што? Татко ми ми кажа дека е од таа мајка му.
Баба ми: Не бабино злато,од мене е зошто така ти кажал?
Јас: Од таа фамилија сите се мрднати.
Баба ми: Немој така смири се и утревечер дојдете на гости.
Јас: Добро бабо чао.
Значи сите од странта на татко ми се кој од кој ненормален и јас несакам да правам гревови ама тоа што и го направив на таа мајка му не ми е криво за неа само така треба.
Значи сите се ненормални.Секој ден се молам мојата златна баба да дојде да живее кај нас па сите ке ги подбере и така мене најмногу ме сака.Иако знам дека не е можно.. Но додека е баба ми тука покрај мене и со мене можам со сите да се справам.

 

Плачам многу моментално. Душа..

http://www.youtube.com/watch?feature=pl ... M28C-U9G0#!

 

Аиии да и мене ми фали играва и ме потсетува на добри времиња ко луда ја играв,може ли некој да ми даде линк од играва на нет??

 

Мојот прв роденден шо го чекам без татко ми.. така шо мојата среќа денов не може да биде комплетна.. но знам дека тој не би сакал да плачам и тагувам.. чувам парче торта и за него...ќе му однесам утре..
***

Конечно ми се врати Жаренце (мацолот) денеска, го немаше деновиве а со оглед на тоа кој месец е...бил во провод вероВатно а доста вероВатно е дека пак ќе го снема...нека..
***

И да, Ви благодарам на сите за убавите честитки
Повелете торта и сокче

 

Само што се вратив од училиште, па фала богу веќе.. цела ден учи учи па главата ми пукна
Значи училиштето не е можно веќе! Денес не планирам ништо друго да правам ќе одмарам, хаха А утре повторно нова ден, повторно на училиште ааах

 

Колку и да се трудат да те достигнат едноставно неможат.Секој човек е сам по себе прекрасен дијамант.Бледите копии си прават само лошо на себе.

xoxo ♛

 

Леле ова веќе не бидува, им викам неќам да го јадам, запнале колбаса та колбаса!
Има, нема до ПМС ќе да е. Оти станав касно мене посебно ми направија една, е арно ама кога ми ја принесоа кога ја мириснав ( еднаш од ваква и цревата во шоља ми отидоа ), па кога почнав да си плачам, ми течат солзи и си молчам и си ручкам салатка марулка со лепче. Абе оти не ме разбираат дека неможам? Кога ќе кажам ми се гади, неможам да го јадам и на плачење ме удира, не ми веруваат.
Е добро е што пак не ама тоа е. кога ќе речам неможам и не ме баш разбираат оти они само мевце да си кркнале. Епа јас НЕМОЖАМ!

Еве уште ме боли стомакот од миризбата. А и плус цело време едно по едно буткав марула во устата да не го осетам мирисот. После ќе речат се лигавиш, се перчиш, те огаливме... Оф мили боже

Леле бре! Како можев да заборавам. Денес имавме физичко со симпатијата Оф мори мајко, се топев од парното и повторно се стврднував. До парното ќе да е.

 

Во последно време, коса ми се дига од наслови
- Многубројни јавни лица го поддржаа Коце Трајановски.

И после ќе ми се пријавуваат у групата и пишуваат скопски приказни. Ако ги начекам, ќе им кажам на скопскине фаци два - три збора. Си го продадоа градот за неколку зелени.
Градот убав пак ќе никне?! Кај ќе никне сирот тој, со вакви жители у него?

Да бидеш скопјанец некогаш беше епитет со големо значење. Комплимент.
Денес си мислам дека се помалку луѓе има кои го носат по вистинска заслуга а се повеќе се оние кои од зборот прават да звучи небаре те навредил некој.

Иначе ми рекоа денес, дека сум нон стоп насмеана, како сум можела?! Сега нек ме погледнат да видат дали сеуште се смеам
Ма јок, ќе се насмеам пак до солзи...