[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Врвот на мојата глупост е денес...лакирам нокти со лак за емајл... татко ми го оставил у купатило,до огледало,со сите лакови,како да немало друго место,или ме трола или толку приметил... и затоа некако чудно ми смрди и не се суши... се угушив. Чекај да видам јал голден роуз беше,јал малена, да не е постар да треба ацетон да му ставам? РенКо,Смајлеј,бројче Ф1...
Најубоо да си легнам...најубоо...

 

Каков период има надојдено.. се осеќа навистина, премногу! На секое поле а највеке материјално.. Се живее за да се преживее едноставно.. и повекето од нас така! Само што некои кажуваат јавно, некои кријат од проста причина што ке ги срамеле сопствените деца пред другите

 

СДК се што кажала SnowWhite8 погоре.. и тоа ќе ја цитирам со се потпис!

Умре мојата почит кон тебе , прими мое сочуство!

 

добро како можам да бидам толку неодлучна?!
Секогаш сум била, само сега, за една мала работа (добро не е мала) не можам да се одлучам..

Молам некого да ми мавне шамар зошто не можам

 

форумов ме остави без спиење,а како ми се спие очи ми се затвараат
Ајде јас отидов

 

Ќе си легнам да спијам уште малце.
Пред една година, а може и повеќе, замислував како тој ме гушка и ме бакнува пред спиење. Како ме гушка и како си заспиваме заедно ... Не знам кога престанав да го мислам тоа, не знам.
Во моментот кога сум престанала да мислам на него пред спиење, сум требала да знам дека не стојат работите најдобро ...

Сега, драги мои ... Од пред некој ден замислувам друг како ме гушка пред спиење.
Знам, и јас сум зачудена, премногу брзо, збунета сум цела, не ми се верува.

Али да, замислувам друг. Навистина. И кога го мислам тоа, се насмевнувам благо. Па се сепнувам и ја гризам долната усна, долга воздишка ... Затварам очи, пак замислувам и се насмевнувам ... Конечно и заби покажувам.

И сега го правам истото ... И си викам дека луѓе, јас сум одлепила!
Одлепив и не знам што носи ова дете, енигма ми е, тотално непредвидлива, не знам ... Сакам само подобро да го запознаам, има толку многу што да каже, тоа знам ...

Збунето насмеана што не знае кај оди, али е среќна. Добра дефиниција.

 

Знаете, треба да гледаме и да учиме од децата.
Да, да ние од нив,не тие од нас.
Зошто како растат ние ги правиме нечовечни, учат од нас и попримаат.
Гледајки го денес син ми како се радува додека чекори сам, се потсетувам на она што татко ми постајано ми го вели Тешко е човек среката да ја најде во себе, но невозможно на друго место..
Како едно мало дете го знае тоа многу добро, срекно е во прегратката на мајката, се радува кога чекори само по земја, се радува кога ке го изнесеш на свеж воздух..
А нас, нас почна ништо да не не задоволува..
Лугето сакаат уште и уште, ништо не им е доста..
Убавината на животот е во едноставните работи, ние само беспотребно го комплицираме.
А човек го свака се тоа дури од кога ке загуби се, односно здравјето.
Болно, но вистинито..
Таков систем на живеење ни е наметнат не одлекува од се она што е истиктивно и вистинско во нас..
Ете човека што си направи сам на себе..
Денес во два поста на две свесни личност прочитав дека не сакаат да живеат тука и во ова време
Кравче сака да живее едно 30 години пред ова материјално и лудо доба, а ели25 сака далеку од се ова во некое селце и со љубениот.
Еднаш одамна и јас пишав сакам да сме некаде далеку во тропска земја
покрај океан и во колибка од бамбусови дрва да живееме, само свежи набрани овошја да јадиме, без лажни полемики, без овај стрес..

И сеуште стојам зад тоа дека се што силно се сака може да се успее..

Радувајте се на малите нешта, колку и клише да звучи многу често лугето го забораваат ова..
Радувајте се во насмевката на вашето детенце, љубениот, вашите најмили, здавјето - ваше и на намилите, радувајте се на сонцето, свежиот воздух............

 

....дефинитивно не гледам љубовни филмови повеќе..... многу лошо делуваат на мене посебно оние без среќен крај. Од сега на така само хорор!!!! Него имав и друг муабет освен лошово мое расположение благодарение на филмовиве..... нешто другарка ми сакала диета да држи бла бла бла. Само не ми е јасно како сака диета да држи, а во едно да продолжи да се дружи со мене? Јас јадам благо, а во едно поради мене сите околу мене јадат благи и се добро снабдени со благи работи поради мене! Диета и јас не одиме заедно така да злато кога ќе го прочиташ ова те молам не спомнувај диета повеќе, зошто јас сакам да продолжам со јадење благо.

 

И си го положив првиот испит... , 3 more to go... Ќе биде, верувам дека ќе успеам.

Ја кратам дефинитивно косата за неколку добри сантиметри...и тоа е кај мене .

Немам баш инспирација да пишам нешто повеќе а некои работи сакам .

 

Добро утро феминки , имајте убав ден иако надвор е катастрофа

 

утринска гимнастика-тресење ќебиња од прозор на партизанска ...мало ќебе - 5 пати затресуваш....дупло ќебе - 7 пати....
ритуал за паметење....
ах комшивке ми го разубави денот

 

Молк во училницата , само неми деца кои незнаат ништо што се случува околу нив.Подлиот свет кој е декориран со мед и млеко одозгора а надолу трња , болка , злоба , тага , подлост без трошка среќа , љубов , разбирање , почит...Нашиот розов свет кој е навидум прекрасен. за жал..

 

баш нокеска ми текна како ли успеав 3 дена да се прочистам тотал пред колонаскопијата и гастроскопијата на тие пеколни температури лани ама така мораше да биде за да биде успешно снимањето ова мое тело што ти нема преживеано а допрва што ли го чека уште и затоа не сакам да мислам на староста уште од сега ги најдов анализите што треба да ми ги прават на гастро-преку крвта а требаше уште лани ама ај денес ај утре за на крај се договоривме со мајка ми дека навистина нема веке одложување и дека мора да се испита што се случува со стомакот, цревата и се по ред оти од дете нешто не е како што треба а кога ке ме фати на периоди пролив, грчеви и после зошто сум слаба-па не познавам човек што има проблеми со стомакот а е дебел а вчера пак почнаа да пукаат капиларите на аналниот отвор ама никој дома незнае-намерно молчам оти мајка ми многу се потресува и ке крене паника по дома не сакам да ја плашам, малку ме печеше ама помина за срека се прашувам од што ли е така?
сепак се охрабрувам дека можам да издржам и покрај се, гледам на позитивната страна и се радувам на секој ден од животот
како што ме храбри татко ми-борец си, храбра си и фала му за тоа многу ми значи таа поддршка и покрај се не сум спремна да се откажам-сеуште не, сеуште има сила во овие вени во кои тече Македонска крв-почнав ептен патриотски да звучам

 

Џабе е да се расправаш со некој кој решил да не ти верува ... на крај кажи го тоа што тој сака да го слушне .

 

Работникот оди во таа фирма 10 дена - не е пријавен. Доаѓа инспекција и работниот треба да плаќа казна.
Да, да.

 

Му се радувам на петоков.Не дека имам некој посебен план и комбинација,него ми текна дека одамна не сум му дала на значење. Порано со душа го чекав,дури и име имаше Спасовден Понекогаш осекам дека како растам ,се повеке и повеке заборавам да се радувам на малите нешта.Па макар и тоа да е крајот на неделата.Не дека петокот ми менува нешто во животот,но зошто па да не му се радувам.Памтам кога бев средоношколец со душа го чекав бидејки тој заедно со сабота беа деновите за искачање во град. Сега веке се е исто.Не се знае кој ден за што е . Да не заборавам, му се радував и на четвртокот.Едвај ги чекав журките во Колосеум.Тоа ми се едни од најубавите спомени од младоста. Одбрани луге бевме ,се знаеше на журка кој иде. Сега веке се е кафандура у градов. Кога сум веке кај љубовта према деновите во седмицата,и неделата многу ја сакам.Сите викаат дека недела е најтапа ден,мирен и тивок.Мене баш ради таа тишина и опуштеност ми се допага.Недела од секогаш ми бил ден за опуштено попладневно кафе,или за куглање.

Него СДК денес се осекам некако срекно и расположено без посебна причина.
Ви посакувам пријатен и убав завршеток на оваа работна недела.

http://www.youtube.com/watch?v=mGgMZpGYiy8

 

НЕзадоволни говеда - тоа сме ја и брат ми!

 

Чувството кога пишуваш "hahahha" а си мртов озбилен.

 

Никогаш не сум била оној тип на човек што на се и сешто е научен да враќа, баш напротив - бев доволно глупава за да ќутам и собирам,а успат си ги трошев и последните останати неврони. Никогаш не сум пробала да се спротиставам на некого од икс причини, иако наголемо тоа го посакував. А и кога размислував да пробам, автоматски знаев дека ќе излезам како губитник. И дојде време кога решив да загризам, да си означам моја територија, да се спротиставам на она што ме кочи. Погодувате нели? Повторно така супериорно ме збуткаа во едно бедно ќоше, е тука се губи било каква смисла, желба, волја...За било што...

Има денови,или моменти се - што знам,кога се што посакувам е да се бутнам во плакарот, да облечам некој светкаво кичест фустан поголем од мене, да ставам невешто кармин и розева сенка, да речам мами ајм а принцес и да се бутнам во скутот на мама. Ете, толку глупаво и очајно сакам да си помогнам.

 

Верувај,и јас и брат ми исто