[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Многу работи ме мачат. Ме мачи нерасположениево, ме мачи моменталната финансиска ситуација, ме мачи проклетава настинка, ме мачи помислата на иднината која ме чека... Ќе биде долго и макотрпно. Веќе смогнувам последни сили за да биде се` во ред и навреме завршено, ама не можам се` сама да постигнам. Невозможно е. Помошта која треба да ја добивам - не ја добивам. Оф Боже не знам како, ама морам да издржам некако. Барем во следниве неколку години ќе ми треба челична волја и нерви за да успеам да се носам со се` што ми се товари на грбов.

Не сум сигурна дали одам по вистинскиот пат, а тоа дека не одам по патот кој го сакам и би ме исполнувал - тоа сигурно. Да го работев тоа што го сакам ќе бев пресреќна. Далеку ми е од лошо, тоа секако, но зарем ова е најдоброто што можам да го добијам? Зарем не заслужувам повеќе? Не е прашање на избор, знам, туку на егзистенција. Нели, тука доаѓа клишето - па некој ни тоа го нема.

Да, јас го имам, и наречете ме амбициозна кучка - ама сакам повеќе! Не ми е доволно, способна сум за повеќе, за подобро. Пак ќе речам, не е воопшто лошо, но мене ми треба повеќе. Давам се` од себе, сите околу мене среќни и задоволни од мојата завршена работа... Но што е со мене? Јас не се задоволувам со ова, тука и сега. Јас сакам повеќе, го сакам заслуженото.

Не губам надеж дека некогаш сиот овој труд и мака ќе ми се исплати. Нема да се откажам - НИКОГАШ! Ќе вложам се` за да го имам и живеам мојот сон, па мајка Јана нека е. Заслуженото порано или подоцна ќе си дојде на место, а мене ми останува само да вложувам надчовечки напори, труд, нерви и мака како и досега.

 

15ти април Белград, 17ти Загреб

 

СДК дека пред малку бев на фб и видов слика од другарки кои имаат 13-14 години, а одат во дикотеката 69!!! Значи децава толку ме изнервираа и демотивираа што ми се поврака од нив! Па зар толку мали деца што уште немаат мозак се за у дискотека???? Неможам да ги поднесам, а во школо ми се прчат демек оделе ноке во кафичи и дискотеки...пазете уште ми се фалат со тоа!? Ги мразам па затоа и не ми се другарки одвратни се!!!

 

...

 

Колку што го мразам овој фејсбук никој значи Една слика да нејќат да ти ја тргнат а без дозвола твоја и без знаење поставена! Па јас на мој профил не ставам мој слики од кај им право Камо да пропадни!

 

И уште еден прекрасно поминат ден...Ма не само ден...Цел викенд лудо и незаборавно
Е за вакви денови вреди да се живее...
Петок така малце кафанско расположение...Сабота одмор..Недела прекрасен ден поминат на крушевското сонце...Уфф едвај чекам да легнам да одморам...Одамна не сум се чувствувала вака исполнето и среќно...
http://www.youtube.com/watch?v=co6WMzDOh1o

 

Додека претпазливо и со трепет ги милував и истражував сопствените вени, се плашев дека ќе прснат секој момент. Дали постои неоснован страв?
Ме прогонува сон. Јас на дрвена штица, под неа крца постела од кристален снег послана до недоглед. Доаѓа тој, со истиот несигурен допир го милувам по лицето и дури и овде го впивам секој детал од таа убава кожа. Прецизна исекотина, црвен нектар ја нарушува невината белост на снегот. Ми се извинува. Го убивам.
Во јаве, јас сум таа што крвари наоколу, додека исекотините се маестрално камуфлирани. Јас сум таа што е мета на заговор. Јас сум се она што си ветив дека нема да станам. Не се родив со огорчена душа, едноставно станав.
Интересно е колку бев убедена дека сум во допир со вистинскиот свет, додека не сватив дека танцувам на ритамот на мојата психа. Барем да беше музика што ми се допаѓа. Тој ми даде голем залет на лулашката, ги ширев рацете се дури не ги почувствував врвовите на прстите на реалноста.

 

Во многу млади засаден е веќе одамна потенцијалот за да прераснат во копилиња. Многу лош збор, но верувајте денеска моменталната состојба е сосема таква. И интересно ми е да ги гледам до каде се може да одат.

 

Утре праам тест физика а јас си слушам музика си се луфтирам како да сум на распуст

 

Живот...што значи да го живееш животот?
Секој ден си го поставувам ова прашање и секој ден добивам различен одговор.
Но од тоа што го имам до сега доживеано можам да кажам дека јас го живеам животот кога:
-се оправам со сестра ми за најразлични ситници и и велам дека не ми треба,а сепак не можам да го замислам животот без неа
-кога ќе дојдам уморна дома и ќе легнам во кревет и за 5 минути ќе потонам во сон
-животот го живеам и кога плачам и кога се смеам...
-живеам кога сум пред искушенија и кога по цели саати размислувам за некого или за нешто,кога се прашувам како да постапам.
Но најживо се чувствувам кога пливам. Како сите проблеми да ги снемува,како целиот свет да ми е на дланка. Базенот е место што ме смирува, ме прави да се чувствувам како дома,таму сум своја,имам свое "јас". И кога имам лош ден, со само неколку испливани метри делфин(пеперутка) се развеселувам,се чувствувам послободно, го исфрлам целиот бес и стрес од себе. Дури и кога сум болна, одам да попливам се со цел дека ако психички се почувствувам добро,нема настинката да ми трае многу долго.
Епа затоа драги мои,живејте го животот,правете го тоа што ве исполнува!

 

гледав вести и слушам во млекото имало нешто штетно
некој продават коњско месо...и си викам добро дали ние знаеме што има во храната што ја јадеме...

 

Со ова школово не се знае што е полошо, на прва смена да стануваш пред 7 сабајле или на втора смена да се враќаш после 7 навечер...

 

Убав и сончев ден за повеќето од вас..
Грд,мачен,кобен,стресен,проклет викенд за мене..
Денес ја испративме другарка ми до нејзиниот вечен дом.Седнав да се искажам,седнав да го пцујам животот и да ви кажам олку сум огорчена,ама неможам.Немам сила..Ме болат очите од овие бои пред мене.
..................................................................................................................................................
Те сакам најмногу.Ме уништи,ме скрши.

 

СДК...Today I don`t feel like doing anything

Same thing, every fucking sunday

http://www.youtube.com/watch?v=fLexgOxsZu0

 

Вчера, кога цела соба ми беше гланц, кога се' беше средено, никој не дојде...
Денес, кога уште ни креветот не ми е наместен, кога имам пешкир на глава, со пола паднати вештачки нокти, во пижами... кога се' изгледа како атомска бомба да паднала... Таму книги, онаму листови...
Сега најдоа да дојдат.

Сега ќе искочам ко недружељубива, ко не примач на гости... Ама само сакав да се пожалам.

 

And I wonder if I ever cross your mind ....for me it happens all the time ....

 

СДК

 

СДК дека веќе одамна, неделите не ми се тапа денови.
Секоја недела ми е ептен исполнета, со дружење и кул луѓе и се надевам дека тоа ќе остане така.
Денес остварив нови пријателства, необични, различни.

 

И тие што се сингл мора да си се тешат некако
(не и јас)