[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

И како, кога луѓето околу мене не се среќни?
Како да им ја пренесам мојава енергија...
Сите фаќаат своја страна, свое мало местенце каде што се кријат. Толку се повредени од многу неправди во животов.
А, јас само трчам по сите, ај да им угодам, ај да ги насмеам...затоа што многу ми значат. Ги сакам.
Сите бегаат од проблемите. А, тоа ми смета.
Се сокриле во најмрачниот агол, кај што никој нема да ги пронајде.
Тоа е тоа, во луѓето, брзо се откажуваат. Уствари не се ни борат за нештата.
Еве сега јас го гледам решението на проблемот,барем на некој период...ама како да им го кажам решението. Како да им докажам дека ова е правилното? Како?
Како да кажам, а да не ме разберат погрешно...повторно и повторно се вртам во круг...
Ми треба бесчуствителност за да се изјаснам, ама емотивец!
Уште на почеток на муабет ќе се расплачам, знам!
Ах, се мразам во моментов. Сакам кажам, незнам речам е работава!

 

Денешното лице заврши во корпата за отпадоци, налепкано како шеќерна волна за влажното марамче. Во мојот кревет легнувам Јас, сама.

 

Како јас гледам филмови кои брадосаниот сака да ги гледаме, а се од типот The Avengers? Па си седам пред i-pad_ot и одвреме навреме погледнувам кон тв.

Иднината на виолината е во мои раце! Понекогаш мечтаам да сум одличен инструменталист. И да не ми останат некои нешта само обично хоби. Мене претерано ме смируваат звуците на виолината и кавалчето. Додека пак пијаното ме растревожува, предизвикува во мене некоја меланхолија. Гитарата ме раздразнува, тапанот страсно ме возбудува. Гајдата ме повикува да станам и да се растресам .
А не сум некој кујзнае каков тип кој знае одлично да танцува. Али сепак танцувам!
Деновите поминуваат а јас сум сеуште во истиот оклоп.

Смирен ден, така убав!

 

Веќе пола саат се мачам да ја почнам од негде приказнава, ама не ми иде. Кога ќе размислам подобро, можеби и нема тука што да се раскажува. Она што сакам да кажам, да ми излезе од душава, е дека многу сум разочарана од луѓево. Најголемите оптимисти и „сеачи“ на позитивна енергија кои ги познавав се претвориле во складиште за омраза и фрустрации. Што им стана на луѓево? Дали можеби воопшто и не биле такви како што изгледаа пред некоја година кога ги запознав? Или па им се случило нешто што ги натерало така да се постават мислејќи дека си прават одбранбен штит? Имам впечаток како постојано да се на штрек и во секој момент се спремни да нападнат небаре се хиени. А она што го забележав длабоко во нивните погледи, е ништо друго туку тага...

 

Дека вака касно навечер си се дружам со култура на изразување и комуникација шти се мора се мора утре полагам последен испит фала богу.

 

Чувствата си ги средив КОНЕЧНО .Сега се се среди, ама животот не е се розов. Има моменти кога ни е многу тешко, кој никој не може да ни помигне и разбере, а има моменти во кои летаме од радост, како цел свет да ни го подариле. Секој ден,секој час, скоја минута и сеунда во животот ја сметаме за МИНАТО, а тоа МИНАТО ни е голем учител за понатамошната ИДНИНА.
Aјдее пак фатија тестовите,писмените,испрашувањата...Утре ќе правам Биологија тест држете ми среќа.Учиме уште три месеци и после конечно РАСПУСТ .Одвај чекам да дојде летото, да излегувам секој ден, повеќе да се дружам со другарките и другарите, да одам на одмор и што е најбитно по цели вечери да седам на фб и на фемина .
Имајте добра ноќ и слатки сништа.Ве сакам
http://www.youtube.com/watch?v=JlxByc0-V40

 

Започнувам да се плашам од оваа моја ситуација. Сериозно. Не е ова на добро.
Се затрескав до уши. Се фаќам сама себе како се смеам дури мислам на него... Лошо, многу лошо.
Имав убав ден, прошетка во соседниот град, интересни луѓе запознав, поразлични, убаво ми дојде.
Кога сме кај луѓето, да си кажам дека некои не знаат да им се радуваат на туѓата среќа и успеси. Како трн во око им се. Глумат дека се среќни за тебе, а им се чита од лицето завидливост. Се трудам да ги избегнувам, им ја мразам глумата, дволичноста, ми сметаат.
А луѓенцата околу мене, сите се заљубени. На сите им светкаат очите. Љубовта чуда прави
Биоритамот ми е пореметен, не можам да се вратам во нормала.
Не сакам веќе да спијам, убаво ми е. Уште два големи соништа ми остануваат.
Чекор по чекор, бавно-ама сигурно си остварувам се што сум замислила.
А овие мали планови и соништа, знаам дека ќе бидат. Само треба многу труд, трпение, солзи и љубов.
Како и за се до сега, ќе се борам. Бидејќи знаам дека никој нема да ми даде нешто ако не се изборам за тоа.
Си ветив на себе, нема да поминам по пеколот низ кој поминале моите родители. По никоја цена

 

Порано на македонскиов блог, имаше една џемцка со никче simplegirl, или ко шо она го нарекуваше - нејзината трачарница.

Омилена ми беше, редовно ја читав. Не знам дали ја има сеуште на новава платформа, не сум активна ич таму. Ако е тука некаде, ја поздрављам, ево пораснав, со задоволство би се помуабетила со нејзе, а знам дека сега е прилично голема дада.

 

вчера му кажувам на татко ми дека другарка ми од својата прва плата сака да ми купи подарок за роденденот лани што не ми купи со месеци не се видовме , секоја по свој пат и така испадна па сега да си изберам што и тој ми вели еден дечко што ли размислува татко ми
си мислам во себе и подобро што сум сама со сите проблеми,обврски,анганжмани, домашната ситуација катастрофа само уште нечија љубомора и кавги ми фалат

 

Сдк тука сум на фемина затоа што има реални девојки/жени,и што не се феминистички настроени,туку гледаат реално,а тие другите што мислат жената е секогаш во право,дури и кога греши со таквите отсега ке ги игнорирам колку можам,зашто се и сешто прочитав од таквите на форумов.
Фала богу што има добри и реални девојки.

 

Се потсеќам на првите месеци на факултет. Па то је немогуче! Колку само си бев "чукната" Единствена добра работа во тој период е што учев, па со тоа си ги замачкував глупостите. Една колешка што постојано ми одеше контра, многу ми одеше на нерви. Па сите фаќаат врски за повеќе поени на испит, јас фаќав врски таа да има помалку (evil me ) па и на дуел ја повикав, Бранка vs Николина, да си ги измериме силите, која повеќе знае.
Или кога си платив дебело за да поништам 6ка, бидејќи знаев за 10ка, и на крај професорката ме влечеше 5 сесии, ме пушти на 6тата со совет: не барај поголема оцена, оти ќе пишуваш квадрат. И пак добив 6
Ама ако, битно не се откажувам.
Од секогаш имав храброст на најголемиот предизвик да стојам исправено се додека не ме тресне некој силно од позади, онака "другарски" пљааас, па да се освестам.
Пак сум исправенa, само сега со појачани мускули, подобро да ги издржам притисоците

 

Ново утро,нов ден-бидете здрави,среќни и весели-сакајте се себеси,дотерајте се што можете најубаво и зрачите со позитивна енергија!!!
СРЕЌЕН ДЕН НА СИТЕ

 

ви немам кажано дека ја обожавам сестра ми нели?

епа не ја спомнувам многу, ретко ја гледам ама ја обожавам. ја сакам бе оти е постара од мене а се она ми се јавува и не се замара за некои норми и правила, секогаш е позитивна и ми го расположува денот со нејзиниот глас.

сестричке едвај чекам да те видам во петок те сакам

 

Жедно утро и уште една непреспана ноќ.
Изгледа се навикнав веќе без сон, сега ми смета да спијам.
Ама, како пак имав време да ги прочитам книгите кои веќе една недела чекаат на ред, од обврски.
Сонце нема. А, јас очајно го чекам да излезе од некаде. Ги мразам овие темни облаци.

Со поглед прикован кон тмурниот пејзаж, кафето го пиев на прозорец барајќи некоја птица да прелета нив небесниот шир.
Кога ја гледам нивната слобода, ми буди убави чувства. И после кога ќе излезам од дома се чувствувам како и јас да летам...од среќа, од ослободеност.
Времево полека ме убива. Родена сум во зима, ама јас неможам да функционирам во ова годишно време. Дефинитивно!

Толку пасивно се чувствувам. Ништо не правам. Само лежам. Ме исцрпува ладново.
Како некој лудак сум по дома. Како птица затворена во кафез....сакам надвор! Сакам да се движам.
Ама затоа пак пуштам музика, се затворам во соба и си играм пред огледало. Домашните ми се чудат, ама неможат да сфатат дека имам енергија. А немам каде да ја потрошам. Очајно ми недостигаат летните активности.

И така, една порака до соседите: Нека се молат што побрзо да се стопли времето, или уште долго ќе ја трпат мојата музика...а, што ме гледаат од прозор како играм последниве неколку дена, да им кажам дека венецијанот се расипа, чекам мајстор....
Дотогаш пријатна забава

 

ВИ текнува на муабетот секое лошо за добро е? Епа тоа де, идам ја сега да потпишам договор за работа, а мојот директор може да се слика. И ко што судбината е толку добра кон мене деновиве прва работа ќе ми биде неговиот проект за Општината, епа ќе добие одобрение на куково лето. Да го видам сега како се гордее со неговата Јас сум директор овде!, нека му е де, ама јас треба прва да кажам амин за твојот проект директоре, кој патем сама го нацртав, е сега одеднаш ќе ги отворам очите 10 и ќе си ги најдам сите “грешки“. Многу сум злобна, ама што да правам, и он беше таков, редно е да плати, за мене и за сите кутри душички кои некогаш нагазиле на него, на кои им останал должен и кои го преколнуваат.

 

Главоболки и сонце.

Ме има во Теа Модерна, мајка ми од сабајле вришти од возбуда и ме кажува по роднини! А ја на сликата имам мудречка брчка и фаца како баба ми Стојанка, грч во уметнички обид и ете, така. Небаре во занес сум. Иван ми пиша дека го прашале дали сме смислувале сценографија и дали сум актерка. Не сум, ама изгледа требаше да бидам

Јогурт и НаТочак.

Има ветер, има чудна енергија во воздухот. Вчера јадевме фаст фуд и пушевме некои нови цигари од тутун од ванила и ѓумбир и цицавме пелинковец и ме фати некој чуден страв од моментот - Is this it?

Не продолжував да си се прашувам, заспав со него и мирисавме на кокта.
Дека, ете, живот се збива, може ќе треба да се решаваат круцијални работи, да бидам свесна кога сето тоа ќе се случи.
Преубаво е надвор, мора да се види светот, да се живее животов.
Се чувствувам како фрлен хулахоп до небо, што се тркала назад и тргнува некаде накај Парк.
И праи вртежи ко вртимушка.

 

Нема друго место на планетава каде што има ваков синдром на сезнаење како на нашиов Балкан валкан. Посебно па во нашата чудесна Македонија. За што и да се работи има едно чудо експерти кои ќе го расветлат случајот за 5 секунди. За да осудиме некого сме први, тоа е полесно отколку вдиши-издиши. Па добро бре луѓе, само тоа ли ви е душевна храна??? Не дај Боже да изнесеш некаде мислење за нешто поразлично од останатиот аудиториум, готов си... Ќе те отрујат со експертски мислења и контра реплики за сите пари. Душата низ нос ќе ти ја извлечат. Што не си ја гледате својата работа, се ли ви е на место па што имате време и во туѓиот двор на ѕиркате? Со мене ли нешто не е во ред, што баш ми е гајле кој што рекол и мислел, и дали тревата им била ишишана, и белите алишта со сивкаста или кремава нијанса... Па не сте нормални бре, психијатар не ве спасува... Пази го реалниов дијалог со мои уши слушнат за мојот ајвар - Комши, ко ќе те викнат овие на ајвар немој да одиш, не им го бива (божем јас ќе го соберам цело маало на ајвар)... И сега другиов експерт вика - зошто бе, ти го проба ли? И секако дотичниот првичен експерт/инспектор вели - Не, ама тооооолку ајвар со 2 шишиња зејтин направија, ебате скржавите ебате... И така, мене не ми го јадат ајварот затоа што бил многу посен, ама јадат вафли по цело маало, главен виц од зимница до зимница е нашиот дотичен ајвар со 2 литра зејтин. Извини братче, догодина ќе те викнам како консултант/експерт за додавање на адитиви во проклетите печени пиперки што ќе станат ајвар... Не обрнувам внимание, се додека не се свестам дека со 3 души преку сила имам муабет... Се другото е исправање на криви Дрини и Паланки и се што мрднало од оската на просечниот припрост Македонец... Немам време мили мои да се заебавам со малограѓанштината кој ми ја наметнувате, немам енергија и волја. Башка не сум имала од кого да научам, извини ама и мајка ми била зафатена исто како јас сега. Може свекрва ми ќе ме научи за да имам што муабет да си правам со неа...

И за крај, сакам да кажам само - гледајте си ја својата работа, затоа што како што вие мене ми ја гледате мојата работа малечки човечиња, така тие уште помалите од вас ја гледаат вашата. Секој круг си има друг кој што го посматра и разузнава и кои ли таму шпионски игри си ги играте. Памет во глава да не ви биде касно...


Ангел, само напред!!!

 

Мразам луѓе што доцнат а јас сум една од нив.
Од сабајле другар ми се утепа од ѕвонење да не задоцниме на училиште а јас пак косата да си ја допеглам незнам што да си направам абе што , макички. Ама сеа сепак аlways remember, it's better to arrive late than to arrive ugly.
Тестот по математика го решив , се ми е точничко до бројкичка и некако среќна сум.Ме пречека од училиште мама со ќебапчиња па сега ќе одам кај бабичка не мојата де , на дечко ми ..правила мекици па не кани. Знае таа кој да викне.Вчера цел ден на гости бев кај него правивме овошна торта па порачавме пица И на крај заспав во неговата прегратка покрај каминот.Поубаво здравје !
Имајте пријатен ден.

 

Секој има парче кон кое е особено приврзан. Дали е тоа гардероба, привезок, некоја чаша, парфем, перница можеби, играчка од детството... мислам ми ја сфаќате поентата нели? Имав и јас едно ланче, ништо скапо, тешко за комбинирање, масивно и грубо, но сепак уникатно - поклон сама за себе.
Од вчера повеќе го немам, во еден момент ми се откачи и се распрсна на сред плоштад.
Велам не е ништо страшно, нека оди лошото само таму - колку и да не верувам дека тоа е баш така.

Работите и луѓето во животот секогаш ги губиме ненамерно и најчесто неспремни.
Без разлика колку и да мислиме дека постапките и одлуките се правилни, последиците многу пати го покажуваат сосема спротивното.
Дали постои рецепт, книга или упатство за правилно живеење?
Каде е тој глас да не предупреди пред да направиме некоја грешка?
Каде е интуицијата кога е најмногу потребна?
Како да знаеме дека она што го правиме и посакуваме е она вистинското?

Над глава ми надвиснале облаци од прашања и никаков одговор за нив.
Повеќе не знам ни јас дали ова што го правам е добро или правилно, а што е најтрагично не знам ни дали имам храброст и сакам да го прекинам.
Знам само дека ми е потребно време, слободно време кое очајно ми недостига последниов период за да ја избистрам главата и средам мислите.

Се прашувам дали е можно да сум станала толку разгалена па во се' барам мана или проблем?
Се надевам нема да сфатам предоцна.

 

Оваа ноќ не е мој ден. Е баш таква сум денес или можеби чичко Марфи се поиграл со моите коцки, не ги средил и ставил на свое место. Детали во црна хроника
Тукууу комплиментот ,,си се здебелила малку,, е ако де, сега мајка ми е најсреќна на свет зашто јаде нејзината ќерка . Јас прифаќам секакви критики, пофалби итн ама реални, но ич не ја разбирам суштината на такви муабети. Мачкање очи или да се каже нешто колку да се каже.

Човек кој не се плаши од вистината, нема зошто да се плаши од лагата.