[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

До вечра не поднесував реклами. А од денес, кога почнаа со ппп... па ич па.

 

Се уверив на своја кожа како може животот од корен да ти се промени за миг.
И тешко е, сега сфаќам.
И ќе успеам, тоа знам.
Зашто сакам и зашто морам.
И зашто роговите не ми дозволуваат поинаку.

А кога ВАМ работите ви одат по ѓаволите, не одете и вие по нив.

 

Цела година си крати од себе, ни алишта ќе си купи, ни чевли ни шминка за да угоди на мене и брат ми.
Барем за 8-ми март нека одвои 1000 од задоволството на мене и брат ми, и нека се поднови или нека оди со колешки негде на ручек/вечера.
Стварно ми е криво и ме боли.
Еден ден кога јас ќе бидам мајка, кога ќе гледам прво да им удоволам на децата, да им купам прво на нив, како ќе ми биде кога некоја пријателка ќе ми каже „Ај за 8-ми, имало жива музика по повод празникот, да идеме таму и таму“, и јас да речам „Не можам“, или „Не сакам“.
Стварно е глупо.
Сакам нови патики и фармерки сега, ама немора, нека одвои од тоа и нека си го прослави празникот.

 

ЖЕНАТА знае да ЧЕКА,
знае да САКА, знае да РАЗБИРА, знае да ПРОСТУВА...
Но и знае кога е време да се заврти, да воздивне и да напушти сè..
Конечно воздивнав

 

Ние девојките сме прекрасни...Кажуваме една работа,мислиме друга и правиме сосем трета... :geek:

 

Неможам да верувам дека утре ќе бидат 7 години како не си повеќе тука.. Сеуште сум во шок, сеуште неможам да се свестам дека не си повеќе покрај мене. Секој ден се повеќе и повеќе ми недостигаш.
Почивај во мир, најсакана моја..

http://www.youtube.com/watch?v=fbP5KMAlaI8


„А зошто толку бесрамно ме лажеле дека ќе ми помине
а верувале или не, потешко е од што беше тогаш,
потешко е дека нема кога пак,
да сум покрај тебе...“

 

и така...
шетнав јас низ маало да ги научам улиците за да знам каде треба да се движиме кога ке дојдат програмите
за делење-ми се вратија многу спомени, луге со кои не сум се видела со години, му поминав на тетин ми под прозорец и за неколку секунди ме снемане зборуваме а има и кираџии затоа -имаше кученце во близина ама за срека не почна да лае а тој и неговите и тетин ми ги дели една улица ама тој не знае кој ми е мене тетин, тетка, братучедка, зет, внучиња
и испадна така како што ми кажа мајка ми пред месец, два
мене неговата кука ми е позната, сум била јас внатре како помала, баба му е шивачка знам кој знае дали е уште жива-на нешто се секавам и тоа ми е доволно за да ги поврзам работите а од нивната продавница-единствена во маало е, купувавме чоколадца со девојките лани на вракање од обуката во Консалтинг Македонија-знам дека сите патишта водат кон Рим ама да ми се вклопат коцкичките поминав два пати и некој ме примети и прокоментира-најверојатно беше татко му-вообичаено за мене беше отворено и во танцовото студио во кое сакам да се запишам па ке видиме
и како шлаг на тортата поминав низ моето основно училиште-се почуствував ко детенце жими се, за секунда се ми се врати пред очи-убави моменти, плачки, каде се собираа тогашните фраери апсолутно се по ред и редослед
ех, колку пати чекорев по тој пат секојдневно по секакви временски прилики и неприлики...убаво е да се присетиш на спомените од детството кога си возрасен-да не звучи ко да имам 60-70 години

 

Многупати сум била "прекорена" дека сум активна само во една тема. Епа на ваше големо разочарување и денес сум тука да зборувам за љубовта.

По цели десет дена осаменост, се потсетив пак што е среќа.
Епа како да ви кажам... среќата е навистина во многу мали нешта. Тоа е кога саканиот не бира начин да стигне до тебе. Ако ти е исклучен мобилниот, се јавува кај татко ти, а и покрај тоа што ти е лут, доаѓа да те види зашто му недостигаш.

Му се восхитувам на начинот на кој знае да љуби. Секогаш сум. Додека јас инстантно го бришам од животот, ги тргнувам сите спомени кои ме потсетуваат на него, тој без срам, лутина или гордост го кажува спротивното - дека секоја вечер заспивал со моја слика и дека токму помислата на мене му давала сила да ги реши останатите проблеми. И кога ќе чуеш од најтврдиот маж колку му било тешко да не ти го слушне гласот и како прснува од него бран емоционалности, па уште кога ќе те замоли за една прегратка, не можеш да му се тргнеш од вратот, а најмалку можеш да си појасниш со што си толку благословена да го имаш него.

Денес ни беше годишнина. И како што знаете, двајцата сме љубители на храната и планирав да му приготвам некои колачиња во форма на срце, но поради настаните, си го откажав смисленото и се помирив дека денот ќе го поминам сама. Но, затоа тој се погрижи за се`. Побарал слободен ден од работа за да го прославиме тој наш ден на соодветен начин. Покрај слушањето "Те сакам" во полусон, следеа уште поубави работи. Сабајле ми се измолкна од креветот и ме замоли да продолжам да спијам.
Кутриот, му требало еден час да ја пронајде цедалката за сок, портокалите, јајцата, а само пет минути да го спреми појадокот . И така, со голема насмевка ми донесе појадок во кревет.

Скроени двајцата по иста мерка, попладнето го поминавме на чист воздух, во тишина, во друштво на природата. Убаво е кога некој го засакува местото во кое си израснат, го чувствува како свое, ја дели твојата радост од првите никнати качунки.

Како што е одлика на секој идеален маж, ми изврши неколку поправки по дома додека си пиев кафе со другарките и не само тоа, туку си ја избриша прашината од нередот кој го направил .

Врвно задоволство за мене е храната. Па така, за моја среќа дечко ми е добар во - кујна . Со моја мала помош, подготвивме одлично полнето бело месо со краставички, шунка и печурки, со тартар сос, кајмак и компирчиња.
И кога на крај ги изми и садовите, добив желба за маж да го побарам .

Убави биле годшниниве, можеби дека ги немам искусено. Можеби и дека се со вистинскиот човек.
Нема поубава работа од тоа постојано да му го гледам ликот кога ќе се разбудам од сон или силно да го гушнам кога ќе сонам нешто лошо. Убаво е и да имаш некој кој ќе те поштедува од своите проблеми. Кој во тебе ќе гледа поголема потпора од семејството. Кој е постојано притиснат и прашуван од дома дали земал плата, за повеќе да не им е на товар, а сепак и тие малку пари ќе ги потроши тебе да ти угоди.
И најбитно, кој ќе наоѓа сила од љубовта која ја чувствува кон тебе, дури и ако сте скарани и не ви се средени работите.

Клише или не, ме прави подобар човек. Тој, љубовта, сеедно...

 

Е сега немојте случајно да се жалите дека ни фали нешто , зашо имаме ИМПЕРИЈА !!!

 

На улицата од плоштад кон Мекдоналдс (Никола Вапцаров), имаше еден кафиќ што се викаше АХА. Се отвори некаде кога јас бев на почеток на четврта година - периодот кога имам излегувано најмногу во животот, речиси секој ден

АХА беше прекрасно место. Убава музика и убави луѓе, а што друго ти треба? Таму бев и дење и ноќе, ми постана втор дом. Буквално го имав чувството што го имам кога сум дома. Таму одев и сама, без да се договорам со некој. Знаев дека ќе најдам друштво таму.

Со тек на време АХА стануваше се популарно место. Доаѓаа многу луѓе, претежно помали и помали. Веќе не ги собираше сите луѓе внатре, па ставија на врата некои дечки кои си пуштаа само свои луѓе, демек одбрано друштво. И тие беа помали, па нормално, пуштаа уште помали од нив. И така, АХА од кафиќ во кои излегуваа главно луѓе 18- 20 и нешто години, сега стана сврталиште на деца од 15-16 години.

И тогаш престана да биде дом. До толку што еднаш еден од дечките не сакаше да ме пушти да влезам.
Беше полно, луѓе кои не ги знам се туткаа, а јас не се чувствував добредојдена. Си зачував едно шеќерче кое ме потсетуваше на едно од моите омилени места кои мистериозно пропаднаа, се до летово кога решив дека е време да го испратам во Дрисла.

Којзнае дали ваквите трендови може да се сопрат. Да се контролира членството, да се таргетира група и да се работи со неа, или кога некое место е јавно, постои опасност да излезе поинакво од она кое сме замислувале дека ќе биде.

 

СДК...Ариел ме потсети на некои убави, дамнешни времиња...АХА....

 

Цела судба во еден поглед! #Љубов

http://www.youtube.com/watch?v=XNcWRbh8wQA

http://carlosbaila.tumblr.com/post/4445 ... amovic-and



Од мене поздрав и се надевам еден долготраен логаут, се заситив од иронии, цинизими, суети.

 

Се ближи матура, а јас за проектната одбрав една комплицирана тема, која не се наоѓа на нет, а и тешко дека од некој би ја зела на готово.
Побарав помош од татко ми за материјали, му досадував, а тој само „Важи, ај утре ќе прашам“ , „Ај утре ќе ти донесам“.Уво не го болеше, а знае дека ми е битно. Лута и зачудена, а и веќе при крај со рокот, видов не видов сама се потрудив, се јавив кај некои роднини без помошта на моите родители, и си најдов материјали.

На крај, сфатив дека не е дека не му било гајле, туку сакал да ме поднаучи дека нема секогаш да се тука за мене, и дека е време веќе сама да си се снаоѓам во животот.
Smart move, dad.

 

Леле бе ова бебешкиве образи да знаат да зборат што маки ќе си изнакажат. Уште не можам да се заситам од нив. Бацувај, бацувај, штипи, буцкај, абе крај нема. Ама што да правам кога се такви дебелки, надуени, мекички, нежнички... не ми даваат да ги оставам на раат


Уште ова не сум го пробала

 

СДК не паметам толкава количина на негативна енергија на форумов како денес.Празен ми е некако.
....или надвор е полна месечина или февруари се пролонгирал во март....па само мачките се среќни...

 

Спомнав и во друга тема претходно ама неможам да се воздржам.



Незнам дали сум единствениот но многу ме иритираат македонските преводи на книги.
Толку безсмислени зборови превземени од англискиот јазик преведени на толку глуп начин ми се одмилува и книгата.
Зошто резон наместо причина ебате?
Дигниција наместо достоинство?
Па некој ако нема појма англиски скроз ќе се збуни од ова.

И нели е иронично како некои членки се траќаат од земја дека они ретко го посетуваат форумот и листаат само 2-3 теми кои му се омилени,а веднаш штом почнат драми и расправии они се меѓу првите да пукаат сеир и да додаваат масло на огнот?

 

Од никогаш не сум можела да ги сфатам луѓето кои не знаат ништо друго освен политика.
Фејсбук профилите им се преплавени со ружи и лавови.
Пишуваат разни цитати како Трајко е подобар од Петко.
или како Петко е подобар од Трајко.
лајкнуваат статии во тој стил,и ја користат секоја тема да алудираат дека за тоа е ТОЈ крив.
Да не зборувам и за оние кои дома намештајот, муе во бојата на својата омилена партија.
Или на своитe таблички од своето превозно возило залепиле лафче тигарче ружичка
Врв на сељачизмот !
Разбирам да бидиш лојален и посветен,ама ова е премногу...

 

Господе... ке ти се обратам тебе, затоа што само ти ги имаш одговорите... и знам дека еден ден ке ми ги дадеш...
до кога ке ја чувствувам оваа болка, до кога ке ме горат солзите по лицето, до кога ке го задржувам крикот во грлото кога ке се присетам на него, на нашите мигови..?
до кога оваа горчина, до кога овој инает и оваа приказна ке ме врти во круг?
каде е мојот среќен крај?
трепние... ке ми речеш.... но полека полудувам, како да стојам во место и да чекам да се случи нешто...
а гледам ништо не се менува...
се држам силна, и во себе си викам.... не било да биде, а потоа длабоко во мене ме кине тоа што можеше да биде поинаку, ние можевме да бидеме среќни.... и покрај нашите разлики, ние бевме еден за друг..
ме боли тоа што јас вложив толку а не добив ништо за возврат, ме боли тоа што верував... што се надевав... и ме уништува тоа што уште се надевам, на што се надевам?
како да ставам крај, како да продолжам понатаму кога ти не ми даваш нова надеж...
не ми даваш нов лист да отпочнам, ме враќаш кон него...
зарем вака ме мачиш за да научам или веќе тоа ми е судено, да ми биде единствен..?
на патот сум помеќу два ќорсокаци, како да излезам...
и сега пак на сите мои прашања нема одговор, нема кому да му се исповедам...
ќе има ли крај сево ова?

 

Толку сме зафатени со исправување на туѓите криви Дрини што нашите ги забораваме.