[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Ииииии Свит си зема ново телефончеееееееее

 

Денес бев во поход , во поход против ветрот.
Штитот ми беше крајно уништен, али се борев до крај.
Можеби 15 мин се движев со чадорот пред мене, без никој да гледам.
Лојален војник сум

Инаку да се пофалам. Вчера бев во шопинг, и ајде нови фармерици си скинав.
Фала, фала да ви се вратат поубави.
И пробувам м 44, гледам големи. Која радост излегла од мене, се радував како мало дете кога пробував 42.
Еден конфекциски број down. Сега е одма подруго. Уште 3 килца да симнам за 2 месеци и сум топ.
Жена како жена, никогаш не е мирна во врска со килажата.
Ете така феминки, покрај дождливото време бидете ми добро расположени и насмеани.
Еве ви од мене една кафица да се стоплите.

 

Тмурно време. Јас уште побетер. Не е човек да ми се обрати. Нервозна ептен. Глава ме боли, се трудам да не јадам оти се угоив прилично многу за време од една недела, и во пижами седам цел ден. И гајле ми е. Некако се оттргнав од светот, од сите. Ама баш од сите. Со другарките се немам слушнато од пред 2-3-4 месеци. Со 2-3 од нив само што се гледам почесто и толку.
Наслушнав еднаш од една од другачките ми, `па ако неа не и текнало да ми јави што па ја ќе и ѕвонам.` Епа, око за око-заб за заб. Па не сте само вие. И онака не ми оди муабетот со вас.
Друго што ќе кажев е, ми фали љубовта. Јас тука сама со брат ми се расправам а тој си шетка со другари. Па собери си бре некој денар и дојди ѕирни ме. Неможам јас цело време да сум таму, па срам ме фати веќе. Секоја недела на гости. Жити оваа што не дојдов
И така. Него, се ближи Прочка. Ќе има јадење баклави. Мх!

 

Денеска беше добар ден. Мене ми се свиѓа вакво време, ама да сум дома и да гледам како надовр дува и врне.

 

Еве ме и мене.

На сред колоквиумска сум, а абер немам за учење за вториов предмет. Првиот е положен, сега на ред е овој, али ето, никако да се седне и да се научи.
Ај, се тешам дека имам уште 5-6 дена, па мозочето ќе ми ги внесе сите информации во тој временски интервал.

Инаку, уште сум во хаотична состојба, не знам кај терам што се вика. Али некако тој хаосот гледам да го средам или бар замачкам, зошто ако стално се потсетувам на тоа, ојдов од рака.
Да речеме дека сум во тој период кога си се бараш себеси.
Сакаш да откриеш се што можеш да направиш, да постигнеш во животот, имаш големи амбиции. Додуша, моите отсекогаш биле големи, али сега кога не знам кај терам, не знам дали ќе се сменат, па ќе си зацртам некои нови цели.
Да, си се барам себеси. Уште сум таа истата, малце променета. Тој инатот карактеристичен за бикчињата и тоа константното удирање глава во ѕид веќе го нема кај мене. Созреав некако, го намалив тоа терање инат и тврдоглавост, оти ко магаре да се однесуваш нема фајде. Јас сега гледам да ја средам ситуацијата, да најдам некој компромис, со сите околу мене. Не бев воопшто толерантна, не знам ни сега дали сум, али барем кон тие што заслужуваат гледам дека се менувам на тоа поле и мило ми е за тоа. Кон тие што не вредат, нормално, пак сум кучка.
Научив да ценам многу работи, а и многу луѓе во овој период што помина, зошто увидов дека без нив ќе ми беше далеку потешко. Сепак, тие ги слушаа моите кукања и давења секојдневно. Али ме ислушуваа, ми даваа нивно мислење, совет, не ми завртија грб.
Ете, среќна сум што иако тие личности се на број колку што имам прсти на ракава, значи, малку се, али тука беа и увидов уствари колку и ним, а и мене ми е потребна поддршка, колку си некако благословен за бар една личност да имаш таква, а не пак повеќе.
Ете, за тоа сум среќна.
Моите дома се исто супер, мада се нервираат за глупости, али кој не се нервира денес. Битно, тука се, впрочем ко и секогаш.

Решив и дека е време да се испробаат и некои нови работи. Да почнам да правам работи кои не сум ги правела порано, да отидам на места кај што не сум била, едноставно да си уживкам.
Пред 2-3 недели бев во МНТ, на претстава. Луѓе, јас сум тотално запрепастена.
Дали беше до претставата, не знам, али јас не знаев дека дотолку има талент во нашиве актери и дека дотолку можат да допрат до тебе.
На еден што збореше се расплакав, а еден ме помоча од смеа.
Секако дека едвај чекам нова претстава, т.е да најдам време после колоквиумска и одма одам пак.
Нова пасија, бре.

Друго, си направив и список каде и што треба да се направи по учењево, бар си ги запишав сите идеи што ми текнаа, секако дека некои ќе останат неисполнети, али повеќето ветувам дека ќе ги направам!

За мене и него ... Немам што да кажам. Се гледаме, се слушаме, али не сме во врска пак. Да речеме, дека пробуваме како и што. Затоа, тој дел одлучив толку многу да не си го земам при срце и овојпат, бар еднаш, ќе оставам на времето да покаже кај ќе стигнеме и што ќе се случи, а не јас да ги форсирам работите.

Така ... ојдох на учење сега.

 

Добра вистина.

 

Есма ке пеела на ромски во новата песна за евровизија можам да замислам какви реакции ке има после.. денес ке биде промоцијата од 19ч на мтв

 

цел ден ми се врти една мисла во глава
на соседка што ми глуми другарка нејзин другар што и има помогнато-имам пишувано за него -сме јас и он ок-на другарска база и еднаш нели тој спомна кафе ама јас го одбив и толку епа сега јас мислам дека ке го седнам на кафе и ке му го кажам проблемот и секако да го замолам за помош
малку ми е срам -читајте многу ама ке морам да го сторам тоа-единствена шанса па ај да пробаме

 

Сабајле си дојдов дома , додека се маткав натаму-наваму некој заѕвони, беше една женичка со дете просеше за леб или нешто за јадење, пари или некоја работа, јас сум таква и никогаш нема да затворам врата на некој кој ми бара нешто, ако треба 10 ден да имам ќе му дадам, одам во кујна и отворам фрижидер и што да ви кажам, беше празен, буквално само морков имаше...така ме здоболи во душата знаете...не дека моите тремерат дома, ами секогаш си купуваат моментално ако треба нешто, сепак ме здоболе до срж зошто по ххххх... пати се уверив дека тешко врзуваме крај со крај откако јас и брат ми студираме.И тешко ми е...
Него тоа е...

Сакав да кажам и дека спиев кај него после подолго време...и не се наспав ама толку бев одморена како да сум спиела на некој ултра удобен кревет.А додека се возев накај него, тоа треперење и обркање на црева шта да ви причам, како тинајџерка пред прва средба.Ама ако убаво е додека трепарам, макар за цел живот.
Сакам кога ме бакнува во чело сабајлечки и кога толку лакомо ме граби за задник Ах љубов ли е ова или панаѓур.

 

Иако сакам да бидам што е можно поорганизирана, признавам дека си ја сакам мојата повремена расеаност поради која си наоѓам пари во џеб во мантилче кое го немам облечено од минатата
пролет

 

Буџетот дома-ко студенти у криза. Јас со моите потрошувачки за факултетот, брат ми со неговите побарувачки за глупости од секаков вид и тоа најмалото братче со киндер јајцата. Не е од дома да го изнесеш, правец во супер маркет на рафтовите со киндер јајца.
А мајка ми со тажно лице не знае што попрво. Греота жената проблеми со притисокот па и уште 3 деца не расправа со последните живци. Не можам да издржама да не заплачам. Ама како? Ако ме примети ќе почне и таа уште повеќе да се нервира а тоа не сакам.
Ајде, ќе си потрпам јас. Ќе огрее сонце од понеделник, така викаат.

 

ако кажам дека не ми е гајле што дознав дека тој со кој бевме најдолго заедно се оженил, и тој што го засакав има девојка ке излажам, ама тоа што не може да ме сотре ме прави посилна ама кога ке се сетам како се разделивме т.е. што шок доживеав летоска од првиов
како Господ пишал, така ке биде
дури сега свакам како му беше на последниот со кој бевме заедно кога се секаваше на неговата бивша со која бил 5 години-полошо, здравје-секогаш има полошо

 

Бело цветче ..Јееее

 

Боже каков ден ... .Станувам рано значи пред да се раздени ... со милион болки во стомакот станувам и седнувам да учам ДЕНЕС ИМАВ ИСПИТ ...
Абе таман искочив од дома за да одам накај факс паричникот си го заборавив - се вратив ,одам накај автобуска ми заврна ај пак трк до дома по чадор ...
Со 300 маки стигнувам се чекирам на факс за влез на испит и почнав .

Едно прашање е цел А4 лист.Се убив од пишување ... Се помина во најдобар ред,џабе сум се нервирала ...
За мене викендов почнувам уште оваа вечер,помина испитот,нервозите и маките.
Вечер опуштено само со него- гушкања.гушкања ...
Утрешниот ден ќе го посветам на семејството и најмалите,а сабота е ден за во ЦИРКУС - не сум била и одвај чекам да одам ...
Поздрав до сите вас,убава вечер,убав викенд...
ВОДЕТЕ ЉУБОВ ,бидете добри, останете така ....

 

I`m all alone.. Abe vaka nesto ubavo da mi se sluci,da recam ej navistina ubav e zivotot srekna sum.Samo nervozna sum,se me nervira,tazna,skrsena,neznam uste kakva ne sum.Gospod koga frlal ubavi rabota jas sigurno sum nosela shator.

Me gushe zivotot,me gushe vozduhot koj go primam.Milion cuvstva kako i sekogas nemozam da se iskazam pustata jas.E arno si go sobiram vo sebe !

 

Си купив апчиња за интимна хигиена. И плус си варам жалфија. И прееска татко ми ги најде апчињата на маса и се запнал што се овие па што се овие. А јас и мама се гледаме само . И на крај пошто како задознало дете прашуваше, а јас заборавив дека не зборам со мајка ми, него со татко ми, и ни две ни три „ па пробљеми со минџата “ И мајка ми ме погледна а татко ми покер фејс.
Епа што да правам, неможам да кријам родители ми се. Ако на нив не им кажам на кој?

И така татко ми ми рече дека сум ненормална И дека не сум морала да кажам. А сам си праша.


Инаку со мајка ми имаме некој другарски однос, и редовно се зафркаваме, правиме мрсни шали, зафрканции.. И баш вчера ми вика од кај ти се париве бре? А јас држам 50 евричи во рака.
И и викам „ се продавам “ Нели мајка како мајка ќе праша, ама јас дете како дете, палаво и закачко, мора малце да ја закачнам. А баба ми дека нема маж, долго време, почна да се дружи со еден што дома го викаме „деде“ Арно ама дедево,е малце побогато, и секогаш паѓаат шали и на бабами сметка пошто стално нешто и удоволува. И кога ме праша мајка ми и соопштив дека и јас си најдов едно деде. Нормално ме гаѓаше со чаши низ дома, ама битно се изнасмеавме. На баба ми сметка.

Инаку шала на страна, немам деде, немам пари. Него сестра ми ја испраќаме, ќе живее сама, па требаат парички да се опреми станот. Ете една добра вест. Сирота ја гледам како во очи и се отсликува слободата. Ќе си ужива. Си заслужи. Толку е вредна, толку учи и толку е успешна на нејзини години, што си заслужи дом. Нема да се караме за облека, ни за термото.. Можеби ќе ми недостига малце. Ама малце. Олоши сме и двете.

А јас? Јас сум пак болна..

 

СДК дека од вечерва почнува карневалот во Струмица. Денеска средношколците имаме маскенбал во еден бар, утре повозрасни ке одат во еден хотел, во сабота е големиот карневал, а во недела е Прочка и малечкиот карневал Повелете на карневал, нема да се покаете ако дојдете http://www.youtube.com/watch?v=8J1ER9gYhhE

 

Не сум учела ич.
Само сум знаела да дојдам дома, да јадам да седнам пред компјутерот и да си легнам.
Утре, јово на ново.

Па добро, зошто да учам, кога и самиот ми викаш дека од мене у живото ништо нема да биде. Дека што и да учам средно, секако нели, нема да успејам.
Нели, ја сум глупавата, и ја нема да се снајдам у живот.

А не дека не учам.
Вчера 2 саата учев историја и 2 географија.
Денес географија цел тест решив, исто и англиски.
Сега, незнам колку ми е точно, ама тоа шо го знаев го пренесов на тој листот таму.

Драг татичко, ти си ми најголемата демотивација во живот.
Ти си тој што ми кажува дека колку и да се трудам, со мојата глупоќа ништо нема да постигнам.
Ама види, еден ден ќе те натерам да се покаеш за овие зборови. Да видеме колку ти правилно преценуваш пред време, оти нели ти си совршениот.
Се со време. Ќе дојде и моето.

 

5 пати почнав да пишувам, па бришев. Немам нешто посебно за кажување. Таков ли ми е периодот, до ПМС ли е, не знам, ама многу ми е тешко на душата. Не сакам моите дома или дечко ми да ги загрижувам, па си чувам се во себе.
А не дека имам некои поголеми проблеми, ама ме тишти нешто внатре. Не ми дава мир и ме мачи. А убави денови и настани доаѓаат. Од понеделник почнуваме со сликањето за апсолвентското табло. На 28ми април трба да одам на 19 дневна ексурзија низ Европа. Потоа кога ќе се вратам здравје, ме чека апсолвентската вечер во мај. Па за од јуни имам пак некои планови за настрана.
Ама мене некако не ми е убаво. Ниту дома, ниту на факултетоt, ниту кај него...место не ме фаќа. Погледот често ми се задржува во една неопределена точка, се замислувам. И кога ќе ме прашаат што ми е, само велам се е во ред.
А очигледно е дека лажам. Само знам дека едвај чекам да излезам од овде, почнав да се гушам. Се ме нервира, се ми смета. Ах, јуни каде си?!

 

Same like you!