[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Колку интересна работа се фотоалбумите. Грст спомени на едно место. Се нижат еден по еден, како повторно да ги доживуваш.

Се сеќавам кога го добивме во новогодишно пакетче, фотоапаратот. Тој ни беше подарок за последното новогодишо пакетче од кај татко ми од работа. Кои радости беа тоа.
Јас како поголема добив од оние постарите, а сестра малку поубав, посовремен од мене. И што е најтрагично, кога имаш мала сестра имаш големи проблеми . Го видов што го видов, кога го фати таа, ни едно ни две, го скрши. Ми идеше да ја истепам, ама ај си реков мала е не разбира. И така си останав без него. Но кога го добив нејзиниот, душата му ја извадив. Вратка.

Е тоа беа времиња.
Застани вака, па онака, кликни неколку пати, и оп, заминал филмот. Штеди, штеди, па на крај така ќе ги потрошиш преостанатите пози, само да се развие филмот. Смешки.
Ама пак колку значат денес. Се сеќаваш на секој миг. Овде бевме, таму, тоа правевме, така поминавме. Можеби сликите не се спонтани и се навистина многу местени, но многу повеќе оставаат трага во спомените. Се сеќаваш на мирисот на тревата во природата, па како сте се смееле кога не сликал фотоапаратот на толку местење, па кога некој од толку внесеност во фотографијата знае така убаво да се сопне и да си легне на земја, па потоа тука е мирисот на новата фотографија... а денес заборавивме на тоа. И јас сум една од нив. Ги чуваме во фолдери, кои за миг можат да исчезнат. И знаете, некогаш ќе се заинатам и ќе извадам еден милион слики. Па што сака нека биде .

 

Неможам веќе, аман пукнав.Зошто Господ не ми и ги слуша молитвите, зошто...губам верба и надеж...

 

Koga sakam vo momentot da mi se razvedri umot samo se potsekam na momentot koga prvpat go doprev mojot sin te.koga mi go dadoja vo pregratka kolku slatko spiese go spustiv pokraj mene i go legnav na krevetot pokraj mojata glava i vozduhot koj go izdisuvase mi udirase vo moeto lice tolku ubavo mirisase moeto bebe tolku nezno malo a tolku velicenstveno bitie i pomislata deka toa nevino sustestvo e del od mene toj moment me pravi srekna celo vreme i nema misla ili neprijaten moment so nemoze da go izbrka od mojata glava. mojot sin e mojata najgolema sreka.
[mod-kirilica:2zwro0bb][/mod-kirilica:2zwro0bb]

 

Моментот кога го слушаш Амди Бајрам како се дере кај тебе у населба. Живи смешки.
Го слушам на некои 5 6 километри можеби.
Претпоставувам дека хит ветување ќе му биде „ако гласате за мене 102.3 посто ќе ве вработам“
Инаку полагам во понеделник, а ја книгава како песничка ја научив. До точка. Тежок ќе бил, ваков, онаков, ај сеа да го видам, нека извади некое прашање што не го знам

Епа заслужив да си ја одморам душичката ноќва, ќе си гледам филмче. Од утре почнувам со друг предмет. Последниот.

Ајт.

 

Значи дефинитивно моја е годинава!!!
Срцето ќе ми препукне од среќа!!!
Го растурив семестаров
Браво за мене!!!!!!!!

 

Баш е тажно кога луѓето во трагите на твоето тело и лице читаат разни грди приказни.

 

Ме разочара баш ме интересира дали имас несто со неа...

 

........од мала сум ги љубела овие животинчина ,меѓу најомилните ми се , кога и да им погледанм в очи тонам во нивната топлина и нежност која ја шират со своите `исклучиво нежни очи`

 

... можеби The O.C. е полуретардирана серија, каде што главниот лик прилича на 30 годишник, а глуми 18 годишен среднист (среднист бе) , ама затоа вчера затекнав реплика за паметење:
"Remember when the boys made us watch that movie about the gay guys on the mountain?"
"Lord Of The Rings."
"Yeah."



Right on. :up:
Туку, колку пати имам кажано дека се сомневам оти си патам од пост-менструален синдром?
Бидејќи изминативе 3-4 денови го достигнав мојот сопствен врв на хормонален дисбаланс зачинет со мини хистерични испади и лудило, прогуглав и ете ти - цела веб страница. Ко мене да ме земале за урнек.
http://postmenstrualsyndrome.com/postmenstrualsyndrome
Десетици симптоми - и секаде ме има!

На запад ништо ново.
Жена која ми е олицетворение на се` што ме нервира кај женскиот род;
Работна средина која ме гуши;
Спојлерче кое чека да се стопи со првите пролетни развозувања на новото точаче кое го меркам;
Маж кој ме трпи со сите лудории
...

инспирација нула.

 

Отсекогаш сметав дека животот на секоја личност еволуира. Бебе си, па дете, па поголемо дете, па девојченце, па девојче, наеднаш си девојка, жена, жена во своите најубави години, мајка, баба и уште неколку етапи кои можеби ги заборавив патем. Јас така го гледам животот. Не е дека живеам роботски, дека следам правила, но се обидувам доследно да изживеам се. Можеби лично некои периоди ги изживеав пребрзо, но тоа е заради мојот незапирлив темперамент.

Денес на мојот ФБ профил, „шпионирав“ профили од мои другарки (блиски и помалку блиски), мои колешки од студентски денови, гледав некои наши заеднички слики, пијани спомени од студентски забави. Во тој краток час што го посветив на времето пред 7 години, бев преплавена од сегменти од таа моја етапа кога бев young and restless. Мило ми е што заедно со факултетот го завршив и тој дел од мојот живот. Делот во кој бараш љубов, а потајно не сакаш да ја најдеш затоа што ти е топ кога си сам, делот кога пиајнството се обидуваш да го достигнеш на се повеќе и повеќе испиени чаши, кога посакуваш кутијата со цигари да може да магично да се појавува и да ја снемува заради постојаните гработори од околу, деновите кога кафето и тивкото музиче насабаје се најдобриот пријател додека некој смс не пристигне. Но ете заврши. ми недостига некогаш и тоа многу. Но не до толку за да се вратам на тоа повторно.

Тоа што ми го одзеде вниманието денес, беа луѓе кои за овие 7 години воопшто не еволуирале. Воопшто не ја преминале таа етапа и не станале барем малку повозрасни. Сепак 7-8 години се во прашање. Тие сеуште се во истите локали, сеуште наздравуваат со истите чаши, пиејќи ги истите пијалоци. Апсолутно ништо околу нив и за нив не е променето.

Само се прашувам, зарем јас пребрзо пораснав, па решив одеднаш да станам возрасна и одговорна наместо да бидам таму со нив на тие слики, или пак тие застанале во нивното време, немајќи ја можноста да еволуираат, да пораснат. Кој ли знае што е правилно?

 

Ви пишувам со штотуку лакирани нокти. Замислете колку само ризикувам.

Секоја вечер пред да заспијам сум зачудена какви само идеи ми доаѓаат, какви само не мисли и теми ми отвора мозочето и на крај добивам главоболка и тешко заспивам и што е најтрагично се будам СО ГЛАВОБОЛКА.

Па, сум премногу исфустрирана на денешнава младина. Секоја чест мислам.
Никогаш не сум се замарала толку со политиката колку во овие 2 недели и више.
Невозможно е. Се чудам самата на себе си.
Какви се нелуѓе обеќаваат брда и планине, а после изборот доаѓа само пустош.
Само тоа го прават.
Јас сум сигурна ако некој од странство ги слуша нивните говори, и ветувања одма одма одмаА доаѓа тука со пљачињата. И сум сигурна дека нема да знае за кого да гласа, дали за црвените или сините.
Туку тој ке гласа за едните а жената му за другите. Мн јасно е кој и да победи има добар говор и ветувања така да ако само дел се исполнат ние сме на коњ. Како воин на коњ.

Втора работа што ме фустрира е тоа што 10 години, дечиња се толку навлезени во политиката што е застрашувачки. Па со што , како ги земаат, како му ги перат мозочињата(сеуште недооформени) и ги заслепуваат. Боже мој.
Една од мојот град ги рашири нозете на секој повлијателен вмро-ец и сега е советник.
Добар пример жено.

Сите го пцујат Грујо па ене ги за време на митинзите само климаат со главите.
Ма јок бре, ние уште долго нема да се свестиме.
А и да ќе гласам за Талат Џафери, мојот омилен министер, па нека ми биди и градоначалник.
Две в едно.

 

Март е. Во Прилеп заврна снег.А мене ми се смачи од статусите дека март бил женски месец и со триста умишта и затоа снег заврна . Аха така е... А ако не кажевте вие на статус дека снег има немаше да знајме.

И сите исто. Еден не промаши. Свашта

 

Не ми се верува дека помина напорнава недела.
Конечно помина и писмената македонски, сега со задоволство ќе ги тргнам подалеку листовите со составите Огромно олеснување, ќе полетам како пеперутка

 

Кога веќе политиката не треба да се меша со образовните институции, тогаш зошто на портите на средните има закачено партиски знамиња?

 

Почнав фантазиите полека да си ги исполнувам.. Ризикувам. Самата не знам што правам..само знам Лошо е.

 

Морам да ја спомнам сестра ми ... Хаха луда е мајке ми,навечер до ниедно време ме остава будна,сабајле не ме остава да си поспијам на раат.Се караме не викам не,понекогаш сакам да си имам сопствена соба и да не ми досаѓа,али има моменти како минатата ноќ кога до 1:30 по полноќ ја чекав да си дојде во соба за да можам да заспијам .Убаво е да си имаш сестричка,да имаш нон-стоп поддршка од неа и да те крие кога ќе запалиш цигарче . Си ја љубам многу .

Спојлер

Со Господ напред ќе ја мажиме годинава

Убаво е да си имаш сестричка што ти носи во кревет чајни колачиња.

 

Колку е ова само добро кажано .
Имам јас едно човече такво до мене, иако не признава дека е љубов, гледам ме прифаќа веќе со сите мани.
Си го љубам јас него, без разлика на се.
Кога сме кај љубовта, да си кажам и за омразата. Сериозно, не можам да ги сфатам луѓето, зошто не се радуваат на туѓата среќа, зошто и не ги оставаат да бидат среќни.
Ете има некој/а што упорно не сака да сум среќна. Не знаам кој е и што е, ама ми се плетка во се.
Ме гуши животот, вчера се предозирав со дијазепами, повраќав ко ненормална.
Денес пак 2 испив. 3 пакети цигари...
Лошо е кога минатото ти тропа пак на врата, за да платиш грешки кои не си ги направил.
Не сум веќе стабилна, се тресам целата, на прагот сум некој/а да ми го уништи животот, а јас не можам ни со прст да мрднам.
До каде стигнавме ние луѓето? Зошто сме вакви? Дај бе, оставејте ги сите да живеат ко што знаат. Секој за себе си живее. Господ од горе само може да ни суди, друг никој

 

ми се спие преморена сум и немам воопшто енергија, а утре се надевам кога ќе станам денот ќе биде поубав затоа што денеска во Скопје премрзнав толку многу ми студеше и ми се спиеше, едвај чекав да си дојдам дома, ама затоа сега се куткам во креветчето мое најсакано, кое со тешко срце на сабајле се разделувам од него и ќе му кажам - Ој кревете чудна справо, поздрављам те Здраво, здраво ај да не должам многу многу, девојки секое добро, јас отидов да нанам , ајт чаоо

 

не ми се верува дека налетав на истиот гад од вчера-на истото место, ама му дадов до знаење по незнам кој пат дека НЕ сум заинтересирана и на следниот настан на кој присуствував пак истиот-ми се стемни искрено ама мислам дека свати оти почна да ме нервира па побегна
е да останеше-ке беше што ке беше, имаше на дело да види што значи убавината привлекува и кога ке ми дојде од некој преку глава каква сум во вистина манијачиште едно одвратно

инаку супер ми беше одморот-кратко ама слатко пополадне а малку од вечерта помината со интересни ликови и музика за мелем на срце, душа и све остало-Харе Кришна друштвото преубаво си поминав со нив
и закуската им беше супер прекрасна
и дури сега свакам дека мене некој од партија ме мести-и тоа намерно ова ми го прави
да дознаам кој е ,има со живот да ми плати
ме ставиле за овластено лице набљудувач-прва на список и тоа за утре каде што треба да присуствуваме на обуката, а мојот заменик е типот што бега од мене-море да може во глувчина дупка да се скрие за да не ме види-што ли направив јас за да го предизвикам ова не знам не можам да си дојдам на себе си ама за срека нема да го делам денот на изборите со него подобро да не велам два пати -го препрочитав текстот и сме претставници на кимот-јас главна тој мој заменик е а тој е потпретседател, требаше да биде обратно, на кого ли му текнало-уф само да дознаам а за денот на изборите сум замена на набљудувачот и се запознавме со неа, се договоривме ми даде и број-многу фина жена, ама дај боже да не го сретнам тогаш