[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Дека решив да ги оставам цигартите ама некако тешко ми оди

 

Залепиле плакат на плоштад Македонија кој ги известува граѓаните дека лепењето плакати на тоа место е забрането.

Feel the irony.

 

Нешто што најмалце посакувам тоа ми се случува!
Се преобразувам во кретен...
Лошо ми е, се проколнувам, и неможам да си објаснам што ми се случува. Неможам и точка!
Како друга личност во мене да ме контролира односно не ме контролира!
Кажувам се' што НЕ мислам, саканите ги повредувам!
Мислев пролазно е, денот ми е таков, ама не...ова трае, трет ден по ред сум ваква!
Трета вечер по ред ќе си легнам со грижа на совест...
Пак му се испонашав, пак! А тој, тој најмалце заслужува!
Мајка ми, и мајка ми е таа која најмалце ги заслужува моите анксиозни испади.
Немам на кој да кажам што ми се случува!
Мислев ПМС е, ама не е. Полошо од ПМС е.
Се борам со себеси, се борам со времето, сакам се' да постигнам, се' да научам, се' да положам, да удоволам на секој...а јас упорно ги повредувам!
Проклето нека е, незнам до кога вака!

Сакам да се откажам од се' што имам зацртано. Премногу амбизиозно зацртав некои цели, кои ме убиваат внатрешно, ме тераат да не се препознавам.

Неможам...ми иде да плачам и да викам!

Постов го пишам зошто чувствувам грижа на совест... и страв чувствувам, се плашам и утре да не биде уште еден ваков ден... Се плашам дека ако продолжам вака, ќе го изгубам...ќе го изгубам него кој најмногу ме исполнува, ме сака до бескрај!

 

Помина денов...како така. Денес бев домаќинка
Завршив еден куп обврски по дома. Дури сега сфаќам колку е тешко да бидеш жена и колку обврски ти носи тоа. Но, рано ми е за жалење. Од сега е моето. Она "потешкото". Куќа, деца, маж, работа....
Сега кај што пишувам страв ме фаќа

Тукууу се заборавив што сакав да кажам. Се оптеретив со темава домаќинство и ми летна паметот.

Како и да е, денов ми донесе убави вести, па се надевам ќе продолжи така. Дај Боже се да биде во ред.
А НЕГО го сакам многу. Па дури и премногу. По втор пат се заљубив во него.
Тука мора да има нешто
Колку и да бев изморена, кога му го слушнав гласот како да се препородив. А тек кога ќе го видам...ќе го изгушкам најсилно и ќе му кажам дека не можам животот да си го замислам без него
Ах, љубов

 

Утре е нов ден, верувај дека ќе биде поубав, спротистави му се на стравот и не му покажувај дека те плаши. И да, тоа се тие денови кога сме уморни и исцрпени, па живи луге сме, не сме на копче. Мора понекогаш да чуствуваме и страв и нервоза, покрај радоста и среќата. Според мене не е нормално за ништо да не се грижиме и се да ни биде полно и рамно, ете тоа не е нормално. Зарем постои совршенство ???- Нема !!! Секогаш по облак иде сонце. Опушти се, и верувај дека тоа е период кој поминува .

 

http://hitportal.com.mk/Zabava-detail/u ... kov-video/
браво за девојката секоја чест има навистина талент сега ја гледав и останав без зборови

 

Храброста и достоинството, не секогаш одат заедно, само тогаш кога човек заслужено ги поседува и истите ги демонстрира.Не се нешто, за кое човек не ги заслужил, за потоа да ги демонстрира, не за друго, туку се само отсјај на неговата душа и начинот на кој го градел својот карактер.Тоа како да гради нешто, кое нема темел, исто.Затоа џабе китење со туѓи перја, џабе патот, кога тоа некому не стои, едноставно.
Некогаш човек треба да прави ретроспектива на сопствениот живот, побитно е.
Ова не беше наменето за никој од тука, да не бидам погрешно разбрана.
Само сакав да си кажам.

 

Браво за Ајнштајн и Дарвин, мои луѓе, секоја чест мајстори.

 

Ги отварам очите и си викам самата на себе "Имаш колоквиум денес,станувај од кревет и врати и се на книгата"....
Со многу убава мисла ми започна денот,дури и првото кафе кое сега го пијам ми е грдо,тоа мора да е од стрес.
Кај нас на факултет луѓето се толку фини пред колоквиумска (кога им требаат материјали) и за време на колоквиумска (ако можеш нешто да им поткажеш),што си помислуваш "Боже,со какви прекрасни луѓе студирам јас".
НЕ!!!
Од кога се запишав на факултет мислев дека некои работи ќе се одвиваат поинаку,ама сум згрешила.
Луѓе,толкава завидливост,толкаво лицемерие,толкава неодговорност,искрено вака не било кај мене во средното.Тотална катастрофа е.
Има луѓе кои на прсти се бројат,што знаат што е почит,разбирање и меѓусебна толеранција.Другите или го погрешиле факултетот или сеуште неможат да се пронајдат самите па лутаат како изгубени дечиња.

Отидов да го допијам кафето,држете ми среќа да напишам,и да се справам со дотичните личности.

 

Дојде денот драги мои :geek: По 2недели пауза, конечно, денеска...
http://www.youtube.com/watch?v=PNsz-GS0A3E
новата епизода од Supernatural
Знаете, кога се преселив во село, имаше така поединци што сметаа дека е навредливо да се живее во село, па ме исмеваа Сеуште не можам да сфатам што е навредливото да живееш во село, затоа што јас сум си како скроена за ова место. Требало тука да се родам. Ме прашуваа дали имам мотокултиватор, а јас сеуште не знам ни како изгледа тоа Еве гооо

Спојлер

Нешто како трактор за фитнес, бидејќи не седиш, туку гураш Кога сме кај трактори, отсекогаш сум сакала да имам еден...и да возам. Не сакам кола да возам, ама сакам трактор. Пред да почнете и вие да ми се смеете, тракторите и не се така евтини. А денес баш има некои фенси, модернизирани тракторчиња во секакви бои. Јас ја сакам стандардната, црвена.
На американскине филмови сретнуваме вакви трактористи

Спојлер

Нека не ве лажат, ова нема врска со реалноста За младиве денес изгледа важи некое грдо правило, да си вреден било срамота. А да имаш трактор уствари, не само што ќе работиш на своја земја, туку ќе ти платат и оние што немаат трактори. Имаш тука одма средства со кои можеш да си го отплаќаш тракторот. Нешто како оние што чуваат волови и прчови...ама тоа друга тема е (иначе и тој бизнис се исплати... мислам...ме сфаќате).
Сакам да се замислам како способна, цврста жена, силна. А од последните слики кога се видов...толку сум ситна, ми се приплаче. Можам да си замислам само јас како грубо терам со греблото по нива. Мислам...треба да ме видите со лопата како чистам снег Како сол кога ставате на врв на лажиче, е така Ама не се давам, и така повеќе ми е забавно да копам, отколку да корнам трева меѓу цвеќиња. Не дека сум копала, онака некој очаен обид. Иако имавме едно време малечка мотика што мерак ми правеше...којзнае каде е сега.
Ете така. Да не испадне само убавини овде на село. Луѓево не знаат за одење покрај пат. Сите се на улица. Еден буквално го гурав да се тргне од улица, од пред кола. А децата на оние што имаат повеќе ниви (читај побогатите) возат формула 1, со неонски светла под колите и пробушени ауспуси. И да, сите имаат мотори, и обожаваат истите да ги возат со нозете на седиштата, а не со газот.
И така, еве ви ја песната што ме инспирираше за мислењево
http://www.youtube.com/watch?v=uWu4aynBK7E

 

Малку да одмориме од училиштето. Ме исцрпи. ОК.Се добро испадана.
Утре е ден на дрвото. Засадете дрво да имаме чист воздух. Јас како "екологист" утре раздавам Еко пораки во нашето гратче.

 

Сдк дека е тешко е да сакаш, потешко е да не сакаш, но најтешко е да ја најдеш
саканата личност, која те сака.

 

За три часа почнува пролета

 

убаво е некој кога ке ти подари нешто што веке го имаш-мислам на цд ама гестот е важен
на пријателска база секако од едно другарче што скоро го запознав и навистина има добра душичка

 

СДК пред 5 минути се регистрирав на Фемина и да ми простите ако правам грешки на почетокот

 

СДК дојде пролетта...има ли нешто поубаво од тоа
Природата се буди, позитивноста и ведрината на лицето на луѓето мислам дека доаѓа заедно со неа. Прекрасно годишно време...уживајте во убавите денови што ни претстојат.

 

Знаеш дека си пораснал тогаш кога хуба буба мастиките повеќе не ти причинуваат задоволство, но морав да го започнам денот со нешто што ме потсетува на убавите времиња од детството.
Прекрасно е, времето, расположението и вестите.
Чувствувам среќа во воздухот, а среќна сум и јас.

 

Да го прочита ова Луки од Кајгана за жена ќе те побара веднаш , сериозно ти зборувам...

Инаку јас во период кога чекам да се случат или одложат некои промени, уште ја учам способноста на трпеливоста иако извесноста, колку и да е понекогаш непосакувана во исходот, сепак ја посакувам повеќе од незивесноста, која се чини дека трае и трае... Имаше една мисла од еден од моите омилени автори, ќе ја парфразирам - што да градиме ние, во свет во кој се‘ се руши?!

Јас би избрала да не ми се сруши барем надежта, иако расцепкана, разјадена, како кашкавал од тие со дупчиња и тоа на Том и Џери цртаниот, сепак присутна е...

 

СДК ЈА ВИШЕ НИКАДА НЕЧУ ДА СПАВАМ ЈЕР КАДА СПАВАМ ЈА ГЛУПОСТИ САЊАМ
АМАН ВЕКЕ 20 НОК ПО РЕД СЕКОЈ НОК СОНУВАМ ГЛУПОСТИИИ !!!!!