[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

да не се фалам ама најубав и најсреден форум имаме

 

Чим митингов се слуша ко кај мене во соба, можам да замислам како им е на тие во Аеродром, од озвучувањето може некој прозор е скршен.
Ивица нека да дојде сам да го смени.


Божем колоквиум ќе спремам, сега не ми бега митингов, посебно кога ќе заечи химната, може скриптиве да ги џитнам у знак весеља.

 

Ете уште еден ден така ми помина, пред компјутер, а надвор шоубаво си врне, абе од милина.. Се истури од прееска, жими времето, еднаш топло, сонце пекнало ти иде да се соблечеш по гаки, после еден саат 3 јакни малце ти се Инаку имам за учење и сега се ми е интересно и интересна ми е и Ребека Блак (нз како беше тоа презимето) да ја слушам како мјаука, да ги реметам лугето од тераса, да смукам да чустам.. И после мама нека не се жале дека ништо не сум работела.. Ке ме бидува за домакинка да да

хаха знам како ти е јас пред некој ден ги слушав, а па тоа кога ја пуштија тоа химната Али тоа е избори има де

 

СДК дека денеска денов ми започна многу убаво. Едни баба и дедо успеаа да ми го направат денот поубав, да ме развеселат, насмеат а во исто време и да ме разнежнат. Утринава кога бев во слаткара да се облажам, влегоа тие и се држеа за рака. Потоа си нарачаа една слатка. Додека ја чекаа двајцата се смееа и одеднап бабата го бакна дедото А нешто што успеа уште повеќе да ме разнежни и да ми го направи тмурниов ден уште поубав е тоа што тие таа слатка си ја делеа, и верувале или не уште беа заљубени како тинејџери, како да се на прв состанок, а не како пар кој е заено повеќе од 40/50 години. Оваа случка успе да ми го направи денот поубав и и сега кога ми текнува на тој момент одма добивам насмевка на лицето. Ова ме уште повеќе ме тера да верувам во љубовта и дека таа е најубаво нешто што може да му се случи на еден човек.

 

Денот,започнат невообичаено,во 8 часот,со топло млеко и корнфлекс,стуткана на троседот,со новата ТЕА во рака.Рај. Обврските(математички),дури од десет.Тричасовно попладневно уживање и муабетење кај баба со нејзината превкусна баклава,капучино и топлење покрај ќумбето на дрва.Што уште би посакала?Најпосле,издувување на зумба. Јас сум среќна,засега.До наредниот пост,ве оставам со мислата:

Животот е полн со убавина.Забележи ја.Забележи го бумбарот,малотот дете и насмевнатите лица.Помирисај го дождот и почувствувај го ветрот.Живеј го животот со полни гради и бори се за своите сништа. -Ешли Смит

 

Лажен е 200%...
Ама...ама коментариве се невозможни!

 

Нешто за младоста и староста да кажам.
Мислам и кога ќе бидам 60-70 години, пак ќе бидам со ваков шашав дух.
Такво сум си родено.Не ми замерувајте. Енергична, хиперактивна...водата стои, јас не стојам. Што би рекол дедо ми.
Ете, кога го спомнав веќе...да кажам благодарение на него, знам да како да живеам.
Ме научи на моралните вредности кои треба да се негуваат и покрај растуреново општество.
Ме држи цврсто кога сум повредена. И, така сфатив дека да си храбар не е тешко.
Само треба да сакаш...и да си сигурен во тоа што го сакаш.

Јас сум само една гранка од неговото дрво. Гранка која секоја пролет, цвета со другите.
Гранка, која се грани и понатаму...по негова заслуга.
А, тој само горделиво си гледа од страна. Чат- пат и по некоја солза пушта од радост.
Смртта за него секогаш била мал залак. Прв човек, што не се плаши од неа...

А, не се плаши затоа што животот го живеел по свои правила. Затоа што ризикувал и постигнувал.
Затоа што на секој пад, тој неуморно станувал и се борел.
Неговиот 70 годишен живот е толку исполнет. Бил среќен. Уживал во хармонијата, уживал во околината. И, во право е што не се плаши од заминување таму горе...спокоен е.

Ме научи да сакам и да бидам сакана. Да собирам во себе резервни фондови на љубов, почит и разбирање...дека еден ден ќе ми требаат, кога неочекувано ќе се најдам изгубена и повредена.
Оти никој не е безгрешен, никој не е совршен...никој не е поштеден од повреди.

Јас моментално уживам во мојата геометриска совршеност со околината. Ништо не се поклопува, ништо не е перфектно...ама научив да се радувам и на несовршеностите.
Верувам, еден ден ќе станат совршености. Столбови на кои ќе можам да се потпрам, кога и да сакам.

 

Како си се местат коцките во последно време, мх мххххх милина.
Посебно кармата каков мерак ми прави
Што е убаво вака кога не преземаш ништо во свои раце, оставаш самото по себе да си дојде. А кога тркалото ќе се сврти, личноста од спротивната страна тродупло наплаќа за грешките.
Ех, овие моменти ги чекав

 

Душава ме боли.
Денес, личност од која најмалку очекував ми ја плесна вистината во лице, но истовремено ме свести и ми ја покажа вистината, баш онаква каква што е. Сурова и болна. Иако, подсвесно и јас го знаев тоа, но најверојатно сум го скрила длабоко во себе и сум се лажела самата себе дека тоа не е вистина и дека е се во ред.
Секогаш се прашувам...зошто баш мене ми се случува сето ова?!? Не дека сакам друг. да го осети истото. На никој не му го посакувам ова што мене ми се случува, единствено на тој кој направи да се чувствувам вака. Бедно и омаловажено. Него, дури и полошо да му се врати!!!

 

СДК дека преку глава ми е со тоа изборите, митингот се слуша како дома да ми е...:///

 

пролетта многу убаво не угости со уби од врнење -.-

 

Јас редовно останувам во супермаркети за да си дослушам песни. И уште го чекам денот кога случајно ќе ме заклучат во супермаркет или некој трговски.нДенови исполнети со детски соништа. Чекам чоколадо од брат ми а тој упорно заборава. Се претопувам со низа патници во Двојка и некако заедно си го шетаме Скопје. Скокнувам од тема на тема ама така иде се.

Прееска се мотав низ дворот на баба ми. Можам да ја разберам како ужива да потоне во тој свет во свет секој ден. Кога гледаш како едно црвче само сака да биде оставен на мира за да се протне низ ронки земја, апсурдни се нашиве маки. Планина и селце, тоа ми е мајката.

http://www.youtube.com/watch?feature=pl ... VvkjuEAwgU

 

Гламстик прашање:
Дали ако изедам цело family pack стоби флипс (читај:на суво) значи дека сум во тешка депресија од четврт степен?
За да ви ја доловам целата ситуација, мислев да си направам цедевита ама на крај дигнав раце и од тоа.
Ве молам за искрени одговори, стварно се избезумив.

Мња

 

истоо истоо прво поминуваат со комбиња од вмро па од сдсм.... па флаерии делатт а комшиите моии тешкии вмровции се и кога ќе делат флаери од сдсм им земаат мноуу за да немаат овиеод сдсм вишее да делат... аманн вишее доовлноо ги слушам на тв сеаа и под прозор...

 

Сдк... преснава многу убави спомени буди... ♥♥

http://www.youtube.com/watch?v=HhZOSRfQIok

 

Прекрасен ден
Прекрасни желби, честитки, гушки. Имаше и по некои онака, без веза кажани „Среќен роденден“, без емоции. Со ладна скаменета фаца ќе ти каже и ти си одмилува денот. Добро, не им замерувам ни на татко ми , ни на дедо мој што не ми ја кажаа фразава. Ама ако, може криво ми беше. Тоа е. Понекогаш посакувам да имав по инакво семејство, ама и вакво не е лошо. Си седам во соба и си фурам филм.
Сепак благодарна сум им на сите искрени честитки од моите најдраги! Другите и онака не се битни. Подобро ништо да не ми каже, да ме одмине, отколку така ладно да ми честита. Ме нервираат и оние кои цел ден, знаејќи дека ми е роденден ме одминуваа, за на крај да бидат најглавни фраери по социјалниве мрежи, некои и преку порака беа ептен добри, со добри зборови, слатко речиви. Ма ви се молам! Не ме ЛИЖИ! Мразам лицемерие!
Како и да е прекрасно си поминав со моиве другачки, денот ми го направија посебен. Премногу ги сакам. И да му благодарам и на татко ми , кој наместо да ми честита роденден, малку да направи да се чувтвувам посебно, отиде да се пијанчи во кафанче, да не ни сметал на нас другарките. И на сите останати кои покажаа колку им значам. Ја знаете поговорката: Еден ама вреден? Денес се уверив колку вистина има во оваа реченица. Сепак прекрасно ми беше и најубаво си поминав. Многу спомени ќе ми останат од овој ден. Би требало почесто вака и без повод да си се собираме и супер да си поминуваме.

 

Од кога велам дека ќе го баталам интернетов, или барем ќе го користам само за нужна потреба, во превод само за паметни работи, ама пусто само на глупости штракам...А не сакам, не ми причинува веќе задоволство седење пред екран, ме заморува скоро секоја информација која ќе ја прочитам и во најголем дел само превртувам очи, и пак како гуска седам и зјапам. И на крај се нервирам оти време поминало а јас ни малку попаметна.
Ама штом признавам дека си имам проблем, значи го минам првиот чекор и на пат сум кон решавање, нели? Писмо до идната јас: Стани од компјутер.

 

СДК Колку и да изгледа невозможно,недостижно,тешко и мачно секогаш упорно борете се силно за она нешто кое го посакувате,затоа што еден ден ке застанете и ке си кажете: го ПОСAКУВАВ а сега го ИМАМ!!! Добра ноќ

 

Пред да се зачленам на Фемина имаав многу слободно време ,сега моето слободно време е Фемина,Се заразив знам ама убавко ми е кога ве читкам,прекрасни,интелигентни девојки и женички има тука за читање тука . Феминки останете такви ,не се менувајте ,а јас и понатаму ќе ве читам ветувам чесен збор .Ајде сега да одам да нанам ,добар сон на сите .До следно читкање