[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Епа така де.. Глупости...Не ми е јасно само како родителите можат тоа да им го дозволат.. Таа диета !!

 

Денес...денес...денесссс сум најсреќна. Ова е мојот ден, дефинитивно.

 

очекувам промени на љубовен план

 

Опасно беше. Немаше спас. На своју, како да кажу вољу, и храброс да искочиме, искочисмо и кад погледнамо, иде љубав.




Значи, на своју вољу, ризик јак, мила душа. И да загинам, колку можам ќе се спасам.
Сега сум си купила еден синџир, лимен, што не се кине со клешти, сум го фатила срцево, не го пуштам, нема шанса.

Па млада сум, сакам да живнам веќе. Дерман не видов. Замарај се со еден, со друг, ме повредил, повредив.. Како што би рекол чичко Милован, „ма идите сви у..“
И ете. Сега живеам, шетам, слободна, среќна.
Секогаш влетува падобранка во животов, но ете имам контрола над себе.

И убаво ми е. Трае, додека е убаво.

 

Сакам да кажам дека настинав!!! Носот ми е затнат, грлото ме боли, одвај дишам!
И се чувствувам како баба, секое утро по 5 апчиња пијам! Ахх..

 

Ова е еден од тие денови кога почнува прекрасно, продолжува уште попрекрасно и завршува како што треба, смирено, без нервози, на топличко и уживанции.
Сабајлево ми беше бавно, и будење на рати.
Со оглед на тоа дека спиев добри 9 часа (конечно се вратив во нормала, две години по ред спијам се до 6 часа максимум, ама последнава недела испод 8 часа не сум, браво за мене), денот од старт мириса на радости.
Првото будење во 5 и 30, свире неговиот аларм, 1ва смена на работа, аааааааааааа окото едно само го отворив до пола, го гледам стана одма, и испадна да се средува во другата соба.
Ми се мочка, ми се плаче, ама пуста мрза, така топло под 2те ќебенца, ле ле ле, како ли да станам, НЕ - нема шанси, продолжувам да спијам.
5 и 50(претпоставувам, пред да испадне од дома), влегува тој, среден, си направил за јадење, пие сок и иде ме гушка, ме врте накај него, аааааааааааа те молам фрли ми 3 ќебе му викам ... Ми фрли 3 ќебе, и одма пак сум заспала, тој ме гушкал, али фид бек немало.
3то будење ми звони во 9 и пол, ајде стани, направи си кафенце, јади нешто и спремај се за на факултет....а да сега...како да не, продолжив пак, а сеуште ми се моча...
И 4то, последно будење, мајка, на другиот мобилен, кој намерно ми стое 5-6 метри подалеку од мене, за да морам да станам еднаш засекогаш, и тоа беше тоа, денот почна.

Кафе на раат си испив, на интернет си поседив, лагано си се спремав, се облечив буквално од глава до пети спортски, и заклучив дека кога сум така облечена се чувствувам нај комотно и најсекси
Кафе со колеги пак, муабет со професорот, резултатите ни ги соопштија, презадоволна, трудот конечно се исплатува, и онака сама себеси со внатрепниот глас си викам бравос, алал да ти е, па одма после на мајка фалење!
И кога ми текна дека ме чекаат два автобуса, ми се стемни, аххх си викам, сега да си фанам едно такси, и да му мавнам 300 денари на таксистот и да му речам вози брааааат, ама немааа, Ана пуста, црна Ана, 3 недели заглави во Скопје, на секој 5 дена само прати пари тато, прати, а синоќа со колеги у кафана заглавивме малку, а и петок еве кај е, нормално со 100ка најногу у џеб е!
И ги гледам тие таксињата пред факултет, и си издишувам само длабоко и разочарано и пут под ноге накај 7ца...

Ручек а воедно и вечерата со него беше планирано и успат накај дома испазарив тоа што требаше(наместо таксито да си го фанам ).
Со него...аххх, абе мислам дека и храната ги впи тие љубовни и радосни вибрации кои ги ширеме низ станчево наше.
Направив добар шприцер, бело шардоне со лимонче и кисела вода, и успат си почнавме да си готвиме со музика во позадина, буквално како во филм, само шо ова нашето е реално.
Живели-то беше за моите најубави очи
Почнавме со готвењето.
Јас сецкам кромид и почнав да пржам, а тој го врие и почна да го пржи свинското.
Правам салата, а тој става сос и кромид во месото...мх мх мх....
Мирисот се шири до 3тиот спрат од куќата кај газдата верувам и се надевам, да се настрви малку, лиги да му потечат, од шо е стиснат и шо не знае и не сака да го живее животот ако му е!
Имаше уште многу живели во текот на готвењето и после како луѓе си седнавме на маса, си јадевме, мезевме, пиевме, муабет...
И ете го сега, преморен, се напрчи, си легна, да одморе, а јас сум без обврски, и конечно дома, уживам и се топам пред печкава и почнувам со сериите.
И колку е убав додека спие .... како би му скокнала, ама жал ми е, само 5 часа е спан, а 12 часа беше на работа, ај до утре ќе си почекам!
Незнам шо е работава ама овие денови сум пренапалена и живеам во некој си мој свет, хорни со некои си екстремни и вулгарни фантазии, абе и у автобус коа се возам, летам, летам со мислите мои перверзни...

 

Повторно им се вратив на книгите,на изминатото време со чај и книга стуткана во кревет.
Ми недостигаше ова,многу... Жал ми е што морам да ја оставам книгата,и да се вратам на училишните обрвски,им нема крај.

Ве поздравувам со

а јас сега отидов да учам...

 

Апсурдно е тоа што одредени луѓе секојдневно се жалат како државата е катастрофа, немале пари ни за леб да купат,мислиш у Етиопија живеат а од друга страна сите тие луѓе се редовни посетители на градските кафичи и ресторани, за леб нема, ама за купување облека секој ден да! Се има интернет, лаптоп, најмодерен мобилен со какви не апликации, едноставно се имаат и пак ќе се жалат. Ахх моја чудесна земјо Македонијо...

 

Сигурно сите сме запознаени со поимот логика, и јас сум, ама не се дружиме баш.
Барем не кога програмирање е у прашање. Ни програмирање у асемблер, ни у Паскал, ни у Делфи! А у ЛД микро па ич!

Ма имам јас логика, ама не ко нивната, програмерската, математичката. Е сега, ми одзема повеќе време, ама на крај мојата логика има логика, и крајниот резултат задоволителен. А не е важно по кој пат ќе одиш ако стигнеш, нели? Барем у овие очајни програмски јазици и апликации за програмирање е така. Ете, у тоа се совпаѓаат мојата и нивната логика.

Испив една шоља горко, преладно вкочането кафе, ооогромна шоља, де, и сега на ум ми доаѓа само едно нешто :



А околу мене сите спијат, дури и се раз`рчиле, само јас дремам пред мониторот.


Како и да е, викенд. Неделава и не излезе толку лоша, afterall.
Утре, задутре, недела, си ги резервирав за Љубав сос либето.

И додека го пишувам постот од лаптопот кој му го џапнав, сакам нешто да ви кажам:

One day things will get better, until then, here is a drawing of a cat:




P.S. pamelche, денес видов една кошула таква војничка у твој стил, ептен ќе ти се свиџа, сакав да ти ја сликам ама телефонот ми е заебан. Ако дојдеш у Велес може ќе ја начекаш.

 

После се, стварно ме интересира кој ќе биде херојот во мојот живот, кој леденото мое срце ќе направи повторно да гори, да гори од љубов!
Преморена сум, трчам покрај тебе, подрипнувам како мало детенце по мајка си, губејќи се лево десно, туркајќи се низ гужва.
Незнам зошто пак се појави и што повеќе сакаш, но да лажеш дека сакаш да ме видиш мене, при твоја две годишна врска која ја криеш како змија нозе... секоја ти чест!
Среќа што дознав на време, пред да бидам по втор пат повредена и тоа пак од тебе, ѓубре едно!

 

И оваа ноќ е толку долга…

Посакувам да си тука до мене, Посакувам, а немам.
И го плаќам данокот на сопствената грешка.

Ќе заглавиме со своето, мил.
Нека биде за добро.

 

Што болест ја коси денешницава. Излегуваш за да си поминеш убаво, да се промешаш низ народ и социјализираш малку, или за да се чекираш и низ пат и останатите 15 души кои се со тебе да ги означиш?
Навистина? Навистина ли тоа е побитно?
Се за да се диви светот на тебе.

 

Или мене нешто ми е изместено или на цимеркава и е.
Во 22:30 ни текна да трчаме по Партизанска да испечатиме прашања што ни требаат за утре на испит.
Таман стигнавме до книжарата испадна дека цимеркава не ги зачувала на usb.
Се вративме назад да ги стави и пак заминавме до книжара за да ни затворат пред нос точно на полноќ.
Видовме не видовме, си тргнавме пешки до Широк Сокак па по пат ми изиграваше коњче, ме бркаше со падната гранка од дрво и следевме еже.
На крај ни текна да ја пееме I don't wanna miss a thing од Aerosmith ама никако не ми текнуваше на почетокот.

Сега знаете што правиме нели?
Ја пуштив песната на јутуб и ја пееме колку не држи гласот баш во ваква поза..

 

Сдк гладувам неколку килца качив почнувам да се нервирам ,гладна сум ме тера на нервоза морам да издржам.Салатите со ракија ,пашкулите со вино добрите кафани ме дотераа до ова дереџе...
Сакам да водам културен и здрав живот но никако од рака не ми иде...
Кафана е мојот свет...

 

*Чуваш ли ти еден куфер со сни,
малку сјај за утре,
една капка надеж
за подобро утре
за добра вечер
и магично утро?
Чуваш ли ти еден куфер со сни,
малку сјај за утре,
една капка надеж
дека ќе се будиме заедно?

 

Не знам кога стигнав до тоа ноќта да ми е ден, ама почесто и почесто се фаќам во позиција да се бањам навечер, да мијам садови навечер, да пишувам домашно навечер, да чистам навечер, да се лакирам навечер, да се депилирам навечер, да правам нешто - навечер. Кај ми отидоа времињата кога си дремев со некој филм, серија? Сега или сум надвор или дома правам нешто, а ми се седи, ми се чмае.

Ако денеска некој ме гледаше од страна, не знам каков впечаток ќе добиеше за мене. Кога си одиш мирољубиво по улица и одвреме-навреме немирољубиво му се џиткаш на момчето да го изгушкаш, како да нема да го видиш сто години. И се вртиш во круг, и се смееш, и пак се поткреваш да го догушкаш, и пак се кикотиш, и сте сами некаде, во некоја долга улица, има дрва и мириса на пролет, Скопје се смее заедно со вас. Многу изливи на емоции тлееле во мене, колку е само поетска реченицава.

Ви викам, се буди убавата страна во мене. И добивам рандом напади на смеа. Онака, од нигде никаде.

Осеќам како ми се трупаат обврски, а како јас ладнокрвно ги игнорирам. Да ми бајт они мене, оди отепај му ги на човек амбициите и желбите, па ај нека ти се прави нешто. Амеба станувам, а-м-е-б-а! Многу ме израдуваа од МОН кога ми пратија зошто не сум добила стипендија - сум била рангирана на број бла бла, а листата завршувала на број бла! Е фала, не знаев дека е ради тоа. Јас па си викам ради друго ќе да е.

Се збрлавеа колективно луѓево во државава. Не е само до мене, до ваздухот е.

Леле, и јас отидена сум сета, кога се препрочитувам вака. Битно некако сум така, како среќничка, како потресена малце. Ама малце.

 

Сите спијат,а ние сме самиииии Понекогаш е поинтересно во трета смена,отколку цел ден на форумов Барем насмеана ќе си легнам.Ајде лека ноќ на сите од мене

 

Леле никогаш во животот не сум била толку дебела И се јавувам вчера на мајка ми и она ми вика "Што правиш" и ја викам еве твојата дебела ќерка до сега беше на колачи да јаде и она "Па нели си на диета"...оф леле каква црна диета, само во понеделник сум, други денови не што ми е бе како идиот, не можам една недела да издржам да не јадам толку, и за се е крив тој мој дечко што ме тера хамбургери да јадам со него а ја добра душа ајде да не кажам не, па ако ти е дебели се смотана... Ајде од понеделник обавезно на диета без зезање

 

денес е денот кога треба да отидам и да ги однесам мострите од измет за бесплатно тестирање за рак на дебелото црево-резултатите после кај матичната докторка треба да ги однесам а за колку време ке бидат готови незнам

 

Ја сакам "Wuthering Heights", на англиски се разбира, ветувам добра ќе бидам...