[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Воопшто не ми се допаѓа овој период во Недела вечер
дали е поради школото или поради нешто друго не знам..

 

Чувството кога ќе ти се расипе точакот, па до продавница мораш да одиш со хеликоптерот.

 

Вчера почина една другарка. Беше најпозитивната личност на целиот свет, и не знаеше ништо друго освен смеа и радост. Знаеше дека не и преостана многу меѓутоа секаде пленеше насмевки..
Иако сите очекувавме, веста не шокираше, а вчера пиевме само за нејзе. Плачевме и пиевме во исто време. Многу болно.. Сироти родители им отиде керката многу млада, имаше само 24 години..
А од друга страна се спаси од болки и страдања..
Сите објавуваат слики и статуси и не можеш а да не заплачеш

Нека ти е лесна земјата ангелу, почивај во мир!

 

Нека и е лесна земја,тоа многу жално и болно да ти кога ке ти замине некој драг

 

Секој ден се повторува ова

 

Луѓето околу мене да не ми веруваат многу во денот што следува,планирам цел ден да лажам за се

 

СЕ ОМАЖИВВВВ

Спојлер

АПРИЛИЛИЛИ

 

Јас да си се пофалам, 2 дена како во рај бев.
И годеше проклето добро...

 

Фала, пак ме сакаш, чао!

 

Оххх Боже, кажи ми како да се молам за да ми помогнеш? Кој начин ти е омилен? Јас само вака, едноставно знам и ова го рачунам за она ,,од срце,,.

 

Добро дете сум ја...маркетинг агентите не чинат.

Лаку ноч.

 

Случајно налетав на едно старо телефонче.
Случајно го приклучив,и случајно видов дека останале зачувани сите пораки во него.
Почнав да ги читам.
Ми падна жал за мене,и за една прекината приказна,која никогаш нема да се повтори.
Приказна во која постоевме само јас и ти.
Така зачитана не ни забележав каква насмевка блика на лицево.
Колку сум била среќна исполнета и задоволна.
Во споредба со сега.
Сега сум задоволна ама не и среќна.
Грдо мие...прегрдо мие имам камен во душава, и кнедла во грлово.

 

ВРЕМЕ Е ЗА ЛЕГНУВАЊЕ

 

Многу спомени ми си вратија последниве два дена.
Како си нурнав во минатото, како се смеев од срце, како плачев од среќа...
Кристално јасни ми се некои слики. Ми стојат пред очи, како вчера да се случиле.

И, пишував пред некој ден...дали да ризикувам, се двоумам, ова-она...
Ете ризикував, ставив се` на коцка. Си реков, сега или никогаш. И не знаете колку ми се исплати.
Колку работи се променија преку ноќ.
Го барав тоа што ми недостигаше. Го пронајдов.
Незнам за колку време, до кога...но моментално уживам во овој спокој
И, не се оптеретувам со иднината. И, онака неможам да знам што ќе се случи...како што е непредвидлив животов...
Сегашноста да ја живеам решив, зошто увидов дека многу работи сум ги пропуштила.
И, упорна ќе бидам до последно. Колку и животот да ми ги затвора сите врати...

 

Тепам досада и оп ајде да видимо шта има у велики брат, братее..
Заприметив само едно, човековата глупост и дволичност пред камери. Доказ колку човек може да биде дволичен и преварант знаејќи дека го снимаат 10000 камери.

Да зборуваш едно во една соба, па после 5 минути во друга соба да глумиш жртва и да тврдиш дека не си зборел така, или е глупост, или болно лицемерие или не знам што ќе да е.

Додека децата ни растат во вакви околности, не плашете се, секс скандалите и разголувањето ќе ги гледаме и во живо, не само преку тв екран.

Аривидерла празни креативни божем умови кои не знаат една паметна работа да смислат, само глупости кои би требало да им донесат пари преку уништување на иднината на светов!

 

Се плашам.
Секогаш влетувам во работите неподготвена.
Секогаш на крај сите се повредени.
А не можам да се запрам, па ти си толку прекрасен.

Carve your name into my arm
Instead of stressed, I lie here charmed
'Cuz there's nothing else to do
Every me and every you...

Placebo и јас. Уште еднаш. Само уште еднаш...

 

сдк нов бунар копај ама во стариот НИКАКО немој да плукаш не е уубаво и културно!!!!!!!

 

Душата ми е при распад. Еден емоционален распад. На чекор од сопствената бездна.
Сосема сама. Осудена да бидам со многу луѓе, но душата да ми талка цел живот, кон малку љубов, кон малку светлина топлина.
Да бидам во постојана брканица со сама себе. Да завидувам на сечија среќа во мали работи, а никако да не ги најдам сопствените. Ете признав. Душата ми е празна.

Знаете кога слушате една љубовна песна и го делите воздухот со многу насолзени очи, многу неспиени ноќи, многу празни чаши од водка? Па се борите со нивните сеќавања и полека танцувате со осаменоста?
И кога плачете најмногу од сите околу, само поради болката во душата? И поради празниот живот?
Кои се овие девојки од љубовните песни? Каква среќа му донеле на авторот? Каква болка му впиле во вените? Каква е таа љубов? Таа чиста, невина љубов?
Додека сите ги замислуваат тие прамени коса, можеби костенлива, можеби руса, нивниот препознатлив парфем кој од време навреме им ги надразнува сетилата, кај мене прелистува бура од празни листови, бура од ништо. И само солзи во очите. И едно долго неверство.

Уште една ноќ помината во темнина.

 

И покрај прекрасно поминатата ноќ кас се чуствувам тажно незнам ни самата зошто имам вакво чудно чуство

 

Има луѓе кои си се фалат дека не прават никакви грешки во однос на некои нешата кои ги спровеле во своето минато. Ама знаете цврсто си кажуваат дека не отстапувале од прописите, а самите дали сега свесни или не, знаат или забораваат дека писмено и усно во минатото кажувале како грешеле многу за истото. Абе ајде Паметњаковци и светици големи! Безгрешници се прават а на времето си признале дека тоа го згрешиле.

И од кај тоа право некој да кажува каква врска има другиот? Мислам, едноставно како можат да се замараат со врските на другите?. Како може тоа да им е интересно?

Си поминав прилично солиден викенд. Се надишав чист воздух. Се изнагледав големи газови стегнати во тесни панталони кои чиниш секој момент би истекле. И не ми е јасно како може луѓево да кажат срамота биле деколтиња да се носеле, а пак не е срамота да си го стегнеш газот до издишување. Многу вулгарно ама изгледа јас си имам комплекси и им завидувам на големите газови бидејќи мојот е среден . Сигурно дека не!