[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Вдиши длабоко, исправи глава, поднамести ја косата, среди го карминот. Со тек на време се навикнуваш да немаш време за себе, а одвишок да ти биде за сите останати. Расфрлање како цвеќе од брод на море, некои хавајски како за околу врат. Да оставам впечаток дека се грижам и дека сум заангажирана. И ќе те израдуваат кога ќе слушнеш дека го ценат тоа и дека секој труд има цена која ќе ти биде надоместена. Кога? Битс д хел аут оф ми
Понеделнички избоксирана, желудник, глава, мускули...дури и кисело се смеам, кој знае како изгледам. Мислам дека киселите насмевки се смешни, трагично смешни. Можеби ако се погледам во огледало ќе ми стане смешна мојата кисела насмевка, па ќе престане да биде кисела.
Гледам дреме овде биографијата на Стив Џобс -Ако си доволно луд да мислиш дека можеш да го промениш светот, можеш да го промениш-. Мислам дека сум доволно луда книгава по глава да си ја лупнам. По можност во близина на кревет, па нека ме остават со ластовиците над глава.
Знаете, може да имате се' во светов, ама ако немате волја за живот...баш ништо и немате. И љубов.
Сончоглед, мојот кревет и некој глупав филм за кој нема да има потреба накнадно да го активирам мозокот. Скромно затоа што морето е далеку. Фала многу, пријатно.
https://www.youtube.com/watch?v=ejorQVy3m8E

 

Понеделникот си почна пријатно... Прво алармот ме разбуди (ако тоа може да се каже будна), потоа си реков уште три минути и потоа отварам очи поминале триесет. Гледајки го фактот дека сум задоцнета, брзо како стрела се спремав за околу минута и половина и трчајки со ташната на рамо да не задоцнам, сестра ми по мене трчаше. Но, уживам! Не го пропуштив автобусот!

 

Гледајки ме постари колешки низ овие години, мислам една нема а да не ми има речено, ах и јас таква бев млада, стегнато тело додека еден ден не се разбудив и се погледнав во огледало да се запрашам кој е тоа? Што е ова што виси? Кој ми го украде телото додека спиев и го замени со овоа!?
Лошо ми го објасниле, или лошо сум ги разбрала. Не се будиме еден ден со тело што не го познаваме. Туку секој ден си го споредуваме по малку со она тело на кое застанавме ментално на 18 години отприлика. Времето од тогаш навака лета а ние уште во главите сме си со тој лик, постепено забележуваме како се менуваме, те бело влакно, те брчка нова, уште две бели влакна, уште три брчки, додека еден ден во нас гледа некоја туѓа средовечна жена.
Да, вчера си го правиме тој муабет со една моја 58 годишна комшика, која е 18 во главата исто, и сама вика, јасно ми е дека сум остарела, две деца имам поголеми од 18, и пак кога се погледнам во огледало не ја познавам женава што гледа во мене, што е на цела шака пилули насабајле за да го одржува телото што ја издава со притисоци, холестерол, дијабетес, кое не го ни чуствува како свое, оти нејзиното е младо, полно со енергија и носи убави свилени чорапи, не овие гломазни памучни стеги кои ги држат попуштенине вени на место.
Јас тек почнувам да попуштам.

 

Se sekavate li, koga imavte edno idealno drustvo? Koga sekoj den posle skolo ke se najdete? Koga sekoj den bese soncev i ubav bez razlika dali vrne, paga sneg, itn. Se sekavate li, koga vie bevte najdobri drugari/drugarki, koga bevte tuka eden za drug, koga zboruvavte za deckovci/devojki, koga se raduvavte za malite raboti, koga se smeevte bez prestan? Se sekavate li, koga imase edno mesto, sto go vikavte vase? Koga na toa mesto pravevte se, kinevte testovi so kecovi na niv, palevte ogan, se slikavte, crtavte, pisuvavte, izleguvavte sekoja vecer, sedevte posle skolo, itn. Posle nekoe vreme pocnaa ogovaranja, lagi, nekoj porasna mnogu brzo, i pocnavte da se odeluvate sekoj den se poveke i poveke. Nekoj zapozna novo drustvo, nekoj vnese uste eden clen, a nekoi ostanaa zaedno. Dali se setivte kako vi bilo? Dali se setivte na ludite momenti pominati zaedno, na starite luge sto vi izvikuvaa od balkonite da zamolcite ili da ja stisite muzikata? Ej, eden den ke se zaprasate kade ste drugari? Kade otidovte? Zosto me ostavivte? Dali se setivte?
[mod-kirilica:1sp3ny8u][/mod-kirilica:1sp3ny8u]

 

Ето мене назад, диерктно од канцелариска позиција во една Скопска општина, бодам очи на исфрустрирани Скопјани и Скопјанки како јас провинцијалка сум се напикала на ваква позиција, но тоа е друга тема, не би да навлагам во неа. Прочитав приметувале фини феминки дека ме нема, ваму таму прашувале што се случило, не би да навлагам во детали, но ужасно ме изнервира една колешка диеталка и морав да се повлечам за да не Оф-ирам многу И уште сум тука јас, со диетиве, со горе доле килата и сантимите, свадбарски расположена, закажувам, капарисувам... Ќе се дружиме уште измеѓу искуцани решенија и издадени документи на незадоволни странки.

 

4 години денес.
4 години љубов, длабока, вистинска и луда. ЉУБОВ. Нема друго име.
4 години слобода на движење, затоа што има доверба.
4 години со благи погледи, затоа што има почит.
4 години страст. Непроменлива, незаменлива.
4 години со приличен број на караници, суровста на секојдневието. Но каде ли ќе бевме без нив?
4 години во кои премногу пати го спакував куферот, но никогаш не заминав со него.
4 години си одев од куќата до уличката, и секако пак си се враќав назад. Зарем би можеле еден без друг?
4 години исполнети, макотрпни, убави и понекогаш неубави, среќни и тажни ... но заеднички.
4 години се будам секое утро покрај човек што не е совршен, што ниту денот не ми го прави совршен, но кој на крајот од денот ми дава чувство дека наредниот ден секако ќе биде подобар. Човек кој ме исполнува со надеж за секогаш поубаво утро.
4 години се будам со насмевка на лицето, затоа што надежта ме охрабрува дека имам зошто да се смеам.
Денес , прекрасни 4 години.

 

Пред две минути влегов дома, полагав колоквиум и не сум јадена од 6 сабајле.
Ова чисто информативно ви го кажувам, за да сфатите дека навистина ме изиритира она што сега, пред десетина минути го видов.

Одам до маркет да купам леб, и на десет метри од вратата имаше една жена, која најверојатно само што излегла од маркетот, си одеше на кај дома. Кога се разминувавме гледаше во сметката, ја стутка и ја фрли на земја. Онака, гордо и задоволно. Корпата за отпадоци и беше на еден чекор.

Ах, културо.
Ах, малодушна женичке!
Во твоите 50 и кусур години не си научила дека со тоа што ја загадуваш средината на ваков начин, а кога и да погледнеш подалеку од носот ќе видиш корпа за отпадоци, им наштетуваш на твоите деца, внуци, правнуци и пред се на самата себеси и на сите останати?!

Ми се гади од вакви луѓе.
Ако не ти одговара сметката не значи дека на земја треба да ја фрлиш!

Ццц.

 

Пред некој ден со nati44 ја отупевме до крај.
Со Покер фаци на тереса јас грицкам сончоглед и гледам надвор, а она на мобилниот нешто прави. И одеднаш две гугутки прелетаа преку нас вака можеби е ништо ама никогаш некоја птица не била толку блиску. И не беше баш блиску ама ајде. И тогаш почнавме:

- А замисли штрк да дојде тука на терасата.
- А замисли да застане на рачката од фотелјата
- А замисли да ти застане над глава
- А замисли да те посере.
- А замисли да влезе внатре
- А замисли да сенде на комјутер
- Со клунот ќе тапка по тастатурата
- Ќе си направи профил на Фемина Штрклица.
- Ќе пише во СДК „Јас сум штрк“

Spoiler

Поз до нати44 која моментално го чита ова.

 

Сдк Горна Република Македонија треба да биде името на земјава во наредните 7 до 8 години, додека траат преговорите за членство во Европската Унија и да ја замени референцата ФИРОМ.
Нека ни е со среќа.

 

Сезона на грип кога си вработена во болница е хаос, не заради болните туку заради преполовување на вработените, паѓаат како зрели крушки
Јас сум од тие (не)среќнички што не се разболуваат (тоа благодарение на татко ми кој наводно не ме правел со мочка, потрошил квалитетен материјал ) па затоа во таков недостаток на персонал добивам чест да работам смени од по 12 часа.
Му се жалам на мм како не разбирам како можам да бидам толку исцрпена, као не ми е првпат вака турбо смени да работам, тој ми се изнасмеа као да не ти е првпат ама првпат ти е со нудистот дома и едно што ти расте во утробата, глупача заборавам понекогаш дека сум бремена
Не само што заборавам дека сум бремена во петокот од што бев веќе толку уморна си го заборавив и нудистот, ми заврши смената тргнав накај дома, стигнав веќе до колата ми ѕвони колешката на мобилен и ме прашува дали сум заборавила нешто јас и викам не се имам, ми вика ај почекај ме 2 минути, кога ја видов како излегува со малиот во раце почнав да си се смејам, заборавив да си го земам малиот од градинка
И место да го сокријам тоа дека сум си го заборавила детето јас не би била јас ако не си кажам каква сум малку чукната, не сакам да изигравам совршена мајка кога не сум, јас сум си совршена несовршена и таква секогаш ќе бидам
Позитивната страна на сезоната на грип е што неделната плата ми изнесуваше колку 3 просечни плати ама сега ќе си уживам во 7-те слободни денови и што после тоа се враќам на нормални смени, морам да си признам дека не сум веќе во состојба турбо смени да издржувам без обзир на тоа колку се примамливи зароботените пари.

 

Се крчка нешто, се крчка...

 

Здраво.

Прекрасен ден,порано воопшто не го сакав понеделник ама сега мн си го сакам.Ама само овој понеделник.Времето е преубаво,не сум на училиште 3 дена,што друго да посакам?

Денеска кога не пуштија после втори час од мојот клас имаше само едно машко,ром.Прекрасно дете.Сиромашен и не е убав,ама мн е богат во душата,мн.Денес после толку време конечно решив да го прашам татко ми пред нешто да направам.Но го прашав намерно бидејки се надевам дека со тек на време ке сфати,бидејки јас колку и да му објаснувам не слуша.Го прашав дали може со ***** да излезам.Иако знаев деке нема да дозволи.Не сака да се дружам со Албанци,Босанци,Турци,Роми....само со Македонци.
Бидејки биле расипани сакаат да ме искористат.Јас сфакам дека татко ми само ме сака и се грижи за мене,но навистина некогаш може да ме изнервира.И точно е,муслиманите,Албанците има и такви кои што ги наогаат само да ги искористат и после да се фалат,но јас знам со кој излегувам и мн добро го знам детево.Но сепак го послушав татко ми.Замолчив,не приговарав.Но утре кога ке треба јас ке зборам...Јас не ги делам луѓео по вера,боја,облека и знам дека сум во право,но и татко ми е во право бидејки ме сака,тој е човекот кој ме створил.

Инаку,мн се радувам што нема да морам 2 дена рано да станувам.Ке си спијам колку душа ке ми сака,во последно време сум станала голема спанка.Но,сепак доага крај на учебна година,некој треба да поправи оценки....

 

После дождот доаѓа сонце.
Одамна требаше да го напишам ова, ама изгледа ми требаше време да се навикнам и да дојдам до овој заклучок.
Сонце е, и тоа не зборувам само за џиновсково бебе околу кое патуваме непрестајно. После период на дождови и солзи, на нервози и громови, конечно блеснаа сонца и насмевки на моето лице, со кои предизвикувам исти такви на лицата на другите.

 

Колку е само прекрасен денов за спиење денес...Да ви кажам веднаш би си легнала.
Зошто сите го одбегнуваат понеделник како ден кога не е толку лош, мене вторник па ми е полош,
мала шала. Ама и тој ден се претрпува некако.

Денес не го видов В. А може и подобро.Не можам никако да сфатам, секогаш ли се заљубуваме во оние личности во кои баш не треба?Дали е тоа непишано правило? Дали? Една која ја знам исто така е затрескана во него , и сега се чуствувам заглавно како во лавиринт. И не е фер, не можам да го имам, не би сакала да си создадам непрјатели, а нема девојка.....А како да бидам со него? Невозможно... А да беа поинакви работите можеби сега би биле заедно...Некоја разочараност ме совладува, но не и дозволувам да ме сруши до крај. Но за едно сум сигурна...Сакам да излезе од моите мисли, не можам ова да го трпам и претрпувам, не повеќе. Нека испари од таму, нека се префрли во мислите на некоја друга девојка, ова е само тест за моите сили......Ах баш би сакала...

Туку, доволно беше размислувње за моите љубовни маки...кој ги нема!? Дали пролетта треба да се почувствува, м ? Не е доволно само сонцето, имам потреба и за свежи и природни цвеќиња околу мене, апсолутно.Колку само ги обожавам...Следно нешто на мојата to-do list e посета на Цветениот пазар. Па мора малку и дневната да се освежи, да блесне во нов, пролетен сјај...Да се разубави така од малку.

Ајде бидете ми поздравени мили мои, отидов јас да одморам со мојата шолја капучино и по некое колаче, време е и за малку одмор.Без одмор никој не може да функционира нормално. Имајте пријатен остаток од денот. Ciao

 

Сдк има многу типови на луѓе. Сакајки да покажат дека се совршени , најбогати, семоќни испаѓаат големи глупачки. Денес не толку блиска другарка ми се фали дека татко и бил Германија. Океј убаво, се прошетал човекот. Арно ама сакаше да кажи чекај да ти кажам што ми купи. И ми вика Ана знаеш таткоми ми донесе 2 рала обетки и 2 парфеми , едниот е Армани , а другиот Келвин КлЕјн. Ти се молам. Кој КлЕјн. И како да изреагирам. Леле супер ти донесе Келвин КлЕјн парфем. Со здравје да си го користиш.
Сакаше да се пофали дека всушност му донел некој парфеми од најскапи фирми, а незнае да ги изговори.
Нема врска. Се докажа колку е само за да се пофали.

Инаку денес е еден многу грд ден.Многу. Никаков. Ветер, ладно, сонце на моменти. Скиснати фаци, понеделник плус тоа, ненаспаност..

 

После толку тмурни облаци кои надвиснале уште од рано утро, конечно небото попладнево стана сино.Баш како мојот живот. Еден период беше надвиснала темнина околу мене, празнина, јад, бес, носталгија,тага за после извесен период во дел од секундата да продре зрак светлина до мене.. Она сивило што со месеци владееше беше избркано за миг. И само едно сфатив.. По која патека од лавиринтот да тргнам, секогаш на крај ме води до него..

 

Колку само би сакала да ви ја доближам атмосферата во моето љубовно катче. Тука ми е најмирно и најсвое. Тука сум навистина среќна. Тука ништо не ми зуе во ушите. Тука има некој невиден и блескав сјај во воздухот. Има живот и младост.

Малку ми се насолзуваат очите поради тоа што овој мир неможев да го најдам дома кај моите, толку години наназад. А се трудев од петни жили! Се трудев да успеам нашата семејна љубов да не научи како да се забавуваме и убаво да разговараме. Се трудев нас да не доведам до некој заеднички јазик и хармонија. Aма ете не успеав. Дома сите сме тешки и силни карактери. И најтешко ми е што сите очекувавме се од мајка ми. Најчесто сестра ми шеташе со другарките. Најчесто татко ми гледаше тТВ, а мајка ми миеше садови. А јас, јас имав невидена желба да ги гушкам и бакнувам, ама не се осмелував.
Сега кога ги посетувам гледам како мајка ми и татко ми заедно гледаат брачен судија и се смеат. А мене така ми се топи душичката за нив двајцата. Имаат некој чуден однос на функционирање. Тато ќе купи пример магдонос, мама ќе земе да го чисти, ќе почне да мрмори како само тој спие и не помага, човеков ќе стане ќе си измие раце и ќе и рече да продолжи тој со работата, а мама не станува. Си седи и си работи, инает тера. Му кажува дека сега откако таа се фатила за работа неможе да стане . Тешка жена, се на свој грб носи, сите не средува, ама таа сака. Ги љубам и двајцата.

Сега со мојот си создаваме наше место. Исполнето место кадешто виреат бакнежи насекаде по телото, вратот и главата. И на едниот и на другиот. И несакам никогаш да исчезне се ова што го имаме. Сакам сето тоа да се надоградува. Понекогаш кога имам илјада бубачки во главата му се жалам на мојот дека на почетокот од нашата врска ни било поинтересно, а тој ми се лути и ми кажува како него сега му е поубаво и подобро. И навистина нема да дозволам никогаш бакнежите да ги снема во моето ново место. Тоа ми е животната цел. Да пливаме во бакнежи.

П.С. мојот ми купи алка - обична, ниту златна, ниту сребрена, ама најљубовна.

 

Сакам да доживеам и да го дочекам времето кога свеста ќе ни биде доволно развиена за вакво нешто.

 

Сакам да и заблагодарам на сите феминки кои се потрудија за мене посебно онаа со сликичка на срничка си знае колку ми одговараше на пораките едно големо БЛАГОДАРАМ.

 

Понеделник. Глупав ден. Најглупав

Не дека е понеделник, ама ваков ден одамна сум немала. Прво, на работа не стигнав цел ден ни да си седнам на биро Навака-натака, трчање, луѓе, клиенти, извештаи, работа колку сакаш. Не стигнав да мочкам да му се сневиди

Второ, си ги уништив најомилените панталони ever! Колку ми е криво, ќе си припукнам. Прееска и си проплакав од мака. Купени се цели 299 денари (Певекс рулз ), а ми прираснаа за срце. Нема нешто во што мојот задник изгледа подобро Ги ставив сега да се киснат, се надевам дека ќе ги оправам. Ако не, се откажувам и во знак на протест ќе носам само сукњи и фустани Шала на страна, овие панталони се единственото нешто што ми е точно во моментов. Во се' друго пливам буквално. Па сега што, пак ли треба да се здебелам? Никако! Ах, како можам да сум толку трапава и нон стоп да се флекам? Како фатена сум во тоа рацете!

Трето, не знам дали сум спомнала, ама едно од кученцата на кучката моја го земавме дома да живее со нас Демек слабичко беше, па малку да се оправи и ќе го подариме, ама како поминуваше времето, сите дома знаевме дека ни прирасна за срце и дека нема шанси да се одделиме од него. Е сега, влегувам прееска од работа и го гледам тоа мало кутре, со најслатките очиња на свет, како ги џвака моите тазе купени крем штикли (читај: кожни ), а околу него парчиња кожа од истите! Инстантно, значи инстантно ми се стемни! Замижав, избројав до 10, му се развикав, тоа побегна под маса со изгризаната штикла, а мене солзи почнаа да ми течат од мака

Ви кажав колку глупав ден имав? Глупав, најглупав на свет!