[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

сакам да кажам понекогас знаат некои секојдневни работи да ми се смаЧат е па нели се секојдневни и нормално е да се смаЧат а

 

Денес за првпат се сретнав со ситуација каде од 400 души 80 одлучија за датумот на полагање и имаа моќ да го сменат иако другите се против. Изгледа вакви работи само на факултет има. А јас пак, мислев мнозинството одлучува... ма нема правила.

 

Колку погрешно се разбрани лајковите на Фејсбук тоа чудо некое.
И додека таа мисли дека ја свиѓа, дека сака нешто со неа баш поради 2-3 лајкови на некое сличе и ми се јавува секогаш кога "ќе ја лајкне", тој, другар ми, ми рече денес дека ништо не би имал со неа, дека не е негов тип.
Не летајте, ептен ви навлезе во психата овој фејсбуков!

 

Бев малку лоша да ви признаам Мислам вакви рогови ми излегоа или вакви

Спојлер

Качена на облаци, како летечкиот килим на Аладин Гледам куќи, вили, апартмани во Перт, Австралија, па некои стари во Сардинија, топли во Канада и Ирска, некои покрај море во Валенсија... Па завршив со недвижнините, почнав огласи за работа да гледам таму Уште куферите да ги спакував...
Знаат луѓето да бидат и неблагодарни и неодговорни. И еве ви едно црно на бело, многу значајно нешто

Спојлер

Загарантирано помага да го ублажи падот и да ги смири болките. Не е Налгесин С, веројатно доста подобро.
Подмитувањето почнува од детство знаете? Не-политичко. Сепак мислам, улижувањето е полошо. А и за двете треба да си особено вешт. Поинаку делува само глупаво и смешно.

 

Денеска станав на пладне.Кога станав се чувствував заморно како воопшто да не сум спиела.Сеуште си се шетам по дома со долните пижами и бодито на мене.Ме мрзи дури и да се пресоблечам,само лице и заби измив.А косата колку и да ја челам пак ми е бушава и само си играм со косата.И пак ми се спие.Денес решив да се посветам малку на читањето,а колку ке биде така ке видиме.Се надевам дека ке успеам да ја дочитам прекрасната книга што ја земав од библиотека мн одамна и веке одамна требаше да ја вратам.Ама некако не ми се врака книга без да ја прочитам.
Не знам зошто ама мн сум станала мрзлива.Столчево ми е како кревет и само пред компјутер не се мрдам и само куцам на тастатурата и си се вртам со столчево.
А и стомаков ме убива.Толку мн ме боли што навистина ми иде некој да истепам,само што немам кој сама сум дома.
Не ми се смејте ама денеска очигледно не сум како што треба.А зошто ни самата не знам.

 

Гледам, веќе некој спомнал за лајкови на фејсбук. Па и јас да си кажам што мислам. Преку глава ми е од такви што нон-стоп ја ставаат истата профилна да соберат повеќе лајкови, или па да ме молат на чет да им ја лајкнам профилната. Јас ако сакам ќе ја лајкнам, ако ми се допаѓа, сигурно таа нема да ме моли да и лајкнам нешто што не ми се допаѓа

 

Тешко им е да дадат 100денари ма какви 100 ни денар не даваат за лекување на тешки случаи меѓу кои најчесто бебиња, деца и млади, и не им се слушаат муабети за донирање и праат фаци као и викаат језиво било, онака као да ги замараш човече, ама затоа братее за Бијонсе ако треба и 10.000 ќе даат, ќе се тагнат на фејсбук, и за леб ќе трпат ама ќе отидат на концерт.

Добро, каде со тие плитки мозоци?! А, уствари да, во Комбанк арена

 

Преку глава ми од ова затупавено место. Ми се смачи од затупени луѓе, ми се смачи од овие овци. Веќе немам инспирација ни да напишам нешто, ни да шкртнам, ни да учам... затупев и јас. Па како нема да затупам кога главна тема на муабет во друштво е за Големиот си Брат Наставниците немаат инспирација да не научат, гаќите им се тресат од екстерно и само оцени намалаат. По дома иста ситуација... тате спие или мисли што да јаде, мајка турски серии гледа. Тоа со столар и продавачка по дома. И не се глупи, мајка да не брзала да се земе со тато сега може и професорка ќе ми беше. А тато пак ич не е глуп ама мрзлив е па книгата не ја сакал. Е сега нека си скапува долу и нека мисли што да јаде и кога да легне.
И секој ден иста прича. Станувам, се мијам, јадам, одам на школо, се враќам, спијам, седнувам до форумов, учам, јадам и пак легнувам.На школо со тапаци по цел ден се расправам. Дома едно те исто. По телевизија ништо нема, може некоја серија на фокс и тоа е... Ништо ново, се е исто. Затупев... Немам инспирација за ништо. Се што сакам е по цел ден да лежам и да правам ништо. Е ќе му се јавам некогаш на брат ми и ќе ми го разлепша денот, ама несакам многу да го смарам, си има тој работа нема мене да ме расправа.
Смачено ми е веќе. Ми треба инспиравија, нешто што ќе ја разбие оваа монотонија. Мизерии...

 

земи читај книги ќе ти се отвори еден нов свет...

 

Денес цел ден ми е работен.
Почнувајки од 6 часот утрово, па до 10тина вечер:Посо, посо! Не куча -посо.
А и шекната сум малкуцка така. Али убаво ми е. И покрај ненаспаноста, се чувстувам така полна со енергија. А и добра работа, ми го оставиле лап-топот, па кога нема никој вака можам да откраднам време за Фемина. Ај филлл соу ГУУУУД.

И така. А видов погоре повеќе постови за глупите, затупавените, исфрустрираните, искомплексираните, сакам да речам се согласувам, времево дојдено е најверната другарка да ти се уфилма и да почне да се натпреварува со тебе, која има поубав дечк, чиј дечко повеќе пари има, поубави штикли и купил дечкото наравно. Систер ( до вчера), немам план да се такмичам со тебе, па и спонтано не ми иди, АМА ако имаш од ТВОИТЕ квалитети да понудиш, дај, ако не не ни пробувај со од на дечко ти парите, не сум материјалистка, а не мислев ни дека си и ти.

Ама до времето е, ви велам време такво дојде, другарка ти од бебиња, во иста лулка што ве нишаа, да не можеш да ја препознаеш, од што станала завидлива, зајадлива. А, ете не знам кој да обвинам за тоа.

И само се тешам : Ај ќе порасне, ќе и текне, ќе ми се врати истата онаа со која животот го делев, а сега ми е страв да и кажам нешто, да не го изврти и на цел град им раскаже, да биде во спотлајт, наравно.

Патетик, демит, ама што да им правиш. Ќе се наместиш на ИГНОР-муд и ќе си кулираш, без да си ја заразиш душичката со нивната горчина. Само така, ќе опстанеш.

 

Нека дојде веќе еднаш пролет.
Ама онака, вистинска.
Со многу сончеви денови, мирис на искосена трева и јагоди, но не вештачкине што ги има насекаде туку оние шумските, најслатките.

 

Сакам карта во еден правец, не е битно до каде само да е што подалеку од овде!
Некаде каде што никој не ме знае, каде што нема да морам лажно да се смешкам, некаде каде што нема животот да ми се состои од тоа да морам да правам нешто а притоа да не го сакам тоа.
Ограничени умови насекаде околу мене, ќе станам и јас како нив, од тоа и најмногу се плашам.
Ајде нека дојде и тој ден...

 

Сдк кога си млад се ти изгледа супер и се ти е рамно Kога си возрасен ништо не ти е јасно, кога ке подостарееш се ти е јасно само за се ти е касно.

 

Пазете се деца, ќе се расипува времето изгледа. Ме вие коленото а плус ме болат и сите заби.
Ете тоа да ви каже баба Теси.

 

Каква плодна година кај нас во фамилијата имаме
Три тетки бремени, едната се породи
Срекна сум, многу

 

СДК зошто некои луѓе неможам никогаш да ги разберам? Ај хејт мај лајффффффффффффф.

 

Хеј хо ха, хау ду ју ду ? Мене деновиве ме има завземено некоја позитивна енергија која што морам некако да ја исфрлам,повеќе и од хиперактивна сум .Ај викендов со него ќе ја исфрлам,ќе 'ржи лавот во мене ,'рже,'рже не се држе ќе биди работата . Веќе трета недела како не сум го видела и со душа чекам да го прегрнам со сета сила и да се спојме еден со друг,да трчкаме и скокаме фатени за рака,да застане на сред пат, да ме прегрне и да почни да скока,а јас ќе го погледнам вака ,па по една секунда обземена од неговата матуфска магија и јас ќе почнам да скокам .Ах ме исполнува со некоја посебна енергија,посебно чувство и секој ден ме изненадува со нешто ново.Денеска пример ми кажа дека сака да одиме до Пелистер еден викенд сами пешки да се искачиме до таму и секако дека веднаш прифатив и ми рече дека сум му мафинче ,мафинче бе ,ај барем ќе ме јади па пак ќе сум била негова рече .Е сега ми се пријаде мафин ,е не ефер кај спомнав кај запустив Матуфче будаличко ми е ,ама ако јас пак си го сакам.Туку доста ве давам со нашите матуфски нешта,друго сакав да кажам.

Не ми е јасно како може парите да го сменат човекот.Зарем тие ви го земаат умот или што? Па до вчера со некого сме делеле се,а денеска не не познава таа личност на пат.Не и не никогаш нема да разберам ,зарем толку ги исполнува материјалното,пари,коли,облека,патувања се е минливо,само душата ни останува но дали ќе ја расипеме или потрудиме да ни остани чиста ,тоа е само во наша моќ.
За жал се почесто гледам како млади девојки одат со постари мажи од нив за пари.Не станува тука разлика во годините од 4,5 години туку од 20,30 години.Цел живот си го зацрнуваат за 1000 денари и за да се возат во убава кола.Дали тие се сакаат самите себе,како само се чувствуваат кога ќе легнат во ист кревет со нивниот "татко" не можам да си објаснам.Зарем тоа им прави сатисфакција и толку големо задоволство па се заборава на вистинските вредности на животот,на онаа вистинска љубов која што ве тера да викнете на цел глас дека сте вљубени,се заборава на тоа дека може да се слободни како птици и да шетаат слободно фатени за рака со некое момче кое што би дало се за нив,но за жал место да го изберат тоа тие бираат ропство.Иако мислат дека се слободни и дека парите се ќе им овозможат се лажат,кога се кријат по коли и собчиња по мотели и хотели бидејќи господинот е женет,па не можи да излези со нив во јавност туку кога ќе му се присака еднаш на две недели ја бара,па тие се чувствуваат толку мизерно ,но трпат за што,за тие пусти пари.
Сакајте се себеси пред се,друго ништо не е важно и уживајте во прекрасните пролетни топли денови што следуваат со некој кој што заслужува. Сии ја сум мај дарлингс ,тука сум јас нигде не бегам

 

Денеска се вратив 10 години наназад.. Едвај го чекав првиот сончев зрак за кога ќе излезам да играм да не носам дебели зимски јакни. Се радував како да сум ја добила најубавата играчка заради тоа што веќе дошла пролетта. И се потсетив на џагорот и вревата на мојава улица. Кога куп деца собрани игравме разни игри а соседите се жалеа дека секогаш правиме врева. Кога се жалеа кај нашите родители а скришно се смешкавме под мустаќ. И така после школо па се до вечерта таа врева не престануваше. А сега?? Нема никого. Можеби едно или две деца кои не знаат за времето кога немавме компјутери а пак бевме среќни. А денешнава ситуација е баш ваква:

 

имам да учам 5 лекции историјаа за утре за испрашување и ако научаммм ке бидам најсреќното дете на целиот свет дека оваа историја на нерви ми оди ајде сега чао отидов да учам

 

Денес сватив, во секој од нас има добро и зло, кое ќе преовладува зависи од околината. Нема веќе овој е лош човек овој е добар. Сите сме добри и сите сме лоши во одредена мера и во различна ситуација. Веќе не ме чуди ништо од луѓето кои ги сметав за ‘‘светци‘‘.