[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Надвор пролет, грее сонце...А мене во душава есен ми е.
Венеам и студено ми е на душичкава.Не плачам,ама си ги подголтнувам кнедлите во грлово.
Не знам што е подобро.
Да се биде песимист или оптимист?
Да се откажеш од прва при првата пречка и да си продолжиш понатаму?
Или да се бориш секојдневно со милион бариери и упорно да удираш со глава во ѕид?И со надеж дека ќе биде кога-тогаш?
Како беше она.....удираш со глава во ѕид,а вратата отворена!
Е, тоа сум јас во моментов.
Ја гледам вратата,ама нозете ми се тешки...не можам да стигнам до неа.
А и главава не ми дава, сака да се удира во ѕид, упорно и упорно....
А, објективно, човек колку и да е оптимист, треба да знае кога треба да каже - мислам дека беше доста!
Ама ете, не можам....Всушност, НЕ САКАМ.

 

Здраво здраво.
Одамна не сум пишала тука.
I miss it.

Секакви дешавки се случија во последно време. Школово стресови ми ствара неверојатни, се осеќам хронично ненаспана - и наместо да спијам моментално, висам на фемина. Because f*ck logic.
Блогчево ми е единствена светла точка, се радувам кога ќе се договорам со другарка ми да се видиме и да ме слика + една трач партија.

Денес бев и на претстава во МНТ, тоест вчера Колку повеќе идам, толку повеќе го засакувам театарот,глумата и се поврзано со неа. Ме фасцинира, толку голем текст да се запамти и плус да се одглумува, да се доловат сите емоции до совршенство. И да е најдосадната претстава на светот мислам дека на мене ќе ми се допадне затоа што ги ценам напорите на актерите бидејќи тоа сигурно не е лесно.
Почит за нив (Респект )

 

Го сакам местото кај што живеам.
Го сакам мирисот на свежо окосена трева додека седам во дворот и си го пијам кафето, и без некое стрикно размислување ги набљудувам луѓето, колите и она што се случува на улицата. Многу коли се намножија. Тоа е истата улица на која го поминав детството. Но тогаш немаше толку коли како денес.
Исти се и луѓето, само повеќе години направиле. Иста е соседката што секој ден, уште рано изутрина, ги реди сите куќи, сите комшики за кафе, а дома ретко се прибира. Иста е учителката, која постојано се жали и си ги кажува маките, вечно незадоволна и болна особа од некоја болест или од општеството. Исти е и неомажената мома, ерген сеуште не најде, иста судбина делат со брат и. Исти се соседите од лево кои се вечно стиснати, но добри и чесни луѓе воглавно. Исти се и соседите од десно, материјалисти до коскена срж. Иста се и соседите пред нив, секогаш насмеани и расположени за кажување фори, без разлика какви маки ги јадат одвнатре секогаш зрачат со позитивност.
Исти се борчињата, од другата страна на улицата, кои скоро целосно ја затскирле куќата на соседката спроти нас. Иста е маалската мачката Кити, иако веќе подостарена и трома.
Топло и прозрачно беше денес, па и премногу топло за овој период од годината, барем јас ја осетив тежината и спарнината на денешниот ден. Но ја нема онаа боја како што беше некогаш, дури ни сонцето не успеа да ја долови таа светлина како некогаш. Се слуша по некоја викотница на децата, но не е исто. Дали јас пораснав, или светот од секогаш бил ваков, само тогаш не сум можела да го согледам она што го согледувам денес. Луѓето се тие, исти се на овој или на оној начин, но дали времето е тоа, истото. Колку се ми изгледаше поинтересно и по убаво кога бев мала, секој ден нешто ново откривав, нешто поразлично и мислев дека другите тоа воопшто не го знаат, секој ден нова приказна во мојата мала глава полна со љубопитност. Денес се чувствувам како да нема нешто ново да чујам , да откирјам, се се знае. Денес, монотонијата убива. Па и затоа на многу нечии прашања, на многу нечии констатации одговарам со молчење. Еднолично ми стана се. Навистина.
Тажам по изминатото изгубено неповратно прекрасно време, навистина.
Не сум кажала до сега тука, но силно посакувам сеуште да сум дете, камо никогаш да не пораснев. Ништо не е споредливо со детската искреност. Колку лебот е посладок, кога едвај ќе те довика мајка ти да се прибереш дома на приквечерина, со истоштени стапала од трчање, разранети колена од паѓање на бетон скокајќи ластик. Солена кожа од пот, залепена прашина на неа од прашливото игралиште за фудбал кое заедно го чистевме од трева и камења. Кога си изморен сонот е најубав. Другиот ден истото, но во никој случај здодевно, здодевноста не постоеше тогаш, не сум сигурна дали само како збор во мојот скромен детски вокабулар или воопшто како појава кај луѓето.
Неколку пати ја изнесов таа моја констатација, а само еднаш наидов на длабока ироничност на една другарка : " Не те разбирам што човек си, сите сакаат да се понапредни, да пораснат, да се однесуваат како повозрасни, ти назад одиш, посакуваш да си дете." Тогаш ништо не кажав на тоа, замолчев, само направи загрижена гримаса. Не дека таа беше во право, и не дека јас бев грешна со моите констатации, туку Денес, некако се ми губи смисла...

 

"ombre" не значи седум месеци не фарбана :roll:

 

Вечерва радио станицата ме потсети: I am still alive.
Нели е иронија како ден за ден ништо не се менува, а кога ќе погледнеш назад се е поразлично?
Нели е иронија животот да ти стане автобуска станица со куфери полни спомени, а патниците едноставно заминале во друг правец?

И песната врти..I am still alive, I am still alive...но и во тоа не сум сигурна повеќе.
И ете ги следни Нокаут, им мириса на пролет. Пролет е, но кај мене одамна не се чувствува тој мирис.
Пролетта и будењето се за храбрите. А не знам дали тоа сум јас повеќе...

Следниот поздрав нека биде од мене.

Знаеш каде да ме најдеш - 101.1 фм

http://www.youtube.com/watch?v=Jc4KcHsGvFU

 

Во животот сегогаш гледај на тебе како ти одговара а не на другите. Секогаш биди свој и имај сопствено ЈАС, а не да ги слушаш другите и да ти наредуваат. Биди свој, таков како што си и не се менувај за никого, ама баш за никого затоа што тој што те сака ке те прифати таков како што си. Никогаш не дозволувај на другите да те понужуваат, бидејки не се ниту повеке ама можеби се помалце од тебе. Тие што те оговараат, епа тие само ти љубоморат дека си човечен и дека не можат да бидат како тебе-како што викат не можат на малото прсте да ти се фатат, а и сето тоа што го зборат неможат да ти кажат во очи затоа што немат ниту трошка храброст. За тие што ти прават лошо само бори се против нив покажи се дека си појак, а останатото Господ ке го среди затоа што тој се гледа и се памти ама никогаш не заборава.Тие што те навредуваат само заврти им грб бидејки тие самите себе си со лошите зборови се опишуваат какви се. Тие што мислат дека си лош, никогаш не стапиле во контакт со тебе само така лупаат бидејки ти завидуваат за се што имаш а тие го немаат и не ке можат да го имат. Тие што мислат дека си грд, тие луге никогаш во животот нема да видат таква убавина како твојата. Тие што ти се исмеваат зад грб бидејки си се нашол во лоша ситуација, дупло ке им се врати. Секогаш има сопствен став, никогаш не дозволувај друг да ти го урне бидејки многу тешко се гради! Никогаш не дозволувај друг да одлучува во твое име за твоите постапки, и никогаш не им дозволувај на другите да мислат дека си никој и ништо-секогаш биди успешен и биди горд со тоа што си! Животот е тежок, животот е борба за опстанок и не секој победува. Многумина луге се откажуваат ама не треба! Биди свој и прави што сакаш, ама пред да направиш нешто размисли трипати па потоа направи го. Секогаш гледај ти колку можеш и колку умееш да направиш нешто а не друг да те тера на сила да правиш нешто што не сакаш. Секогаш зборувај ја ВИСТИНАТА бидејки со неја градиш многу високи ѕидови и на крај можеш да изградиш палата, а со "ЛАГАТА" само може да си копаш дупка и на крај да пропаднеш и никогаш да не излезеш од неа. Секогаш помагај му на оној кој му е потребна помош, бидејки незнаеш и ти во каква ситуација можеш да се најдеш и кој може да ти помогне. Секогаш буди се со насмевка, бидеки животот е еден и е многу краток, се се дешава само еднаш во животот:еднаш се раѓаш, еднаш си дете, еднаш растеш, еднаш се вљубуваш, еднаш се мажиш (добро сега за кој како ама еднаш се доживува прв брак), еднаш си невеста, еднаш старееш и на крај умираш.

 

Леле страшно е некој друг да ти ја диктира сопствената свадба,ама постои и тоа за жал...Уште ако и идниот зет е повеќе по обичаите и семејството,простете се од соновите...Гледам по другарка ми и се чудам,како тој успеа да ја направи ко кукла,само да прифаќа се што ќе кажел...за да не се лутеле ај...а каде е таа тука? Во целата приказна? Ако не па да му купиме една кукла и нека си ја стави на свадбата,шо ќе му е жена него? Уствари него слугинка му треба...нека оди нека си плати... Премногу внимание му обраќа,го мазни и прави само тој што ќе кажи. Лошо е за неа во иднина...Абе не ги мазнете толку,правете малку и по ваша волја,не можи само тој што ќе кажел...Нека прават и тие за вас.
Ех тоа е...а по мене викаше да не станам таква... Ајде да,свадбите кај сите носат нервози и кавги,неможи да е само убаво...Ама да не направам ништо како што сакам јас,па свадба не правам...Нели двајца заедно прават? Нели тоа треба да се одлуки на двата? Ете тука идат за прв пат умовите од свекорот и свекрвата... Здравје понатаму,се надевам да не ми се паднат такви,Господе разбрани нека бидат...

Вчера си чекав гости,се посмеавме,си направивме убав муабет,ги почастив и мило ми е така што се собираме Понатаму како што ќе идат обврските,нема да го имаме ова скапоцено време да се видиме,затоа толку ми е мило на душата кога се собираме Еве и денес исто...Цел ден не се прибрав,сегде прошетавме,се испековме на сонцето ја прошетавме цела чаршија,нјдовме убави работи,па и се заразив со невестински работи,колку убави има И фустан си одбрав Уште да ме побараат
Прекрасни денови се овие,убаво е кога се спремаш за нешто убаво,кога чекаш родендени,свадби,веридби,кога се раѓаат малечки слатки бебенца,се е убаво!
И велам на другарка ми да ми роди другарче Време и е... Денес ги гледавме како играат на ора малите,јадат сладолет,шетаат како џуџиња низ корзо,па си наоѓаат занимации,се смеат,си прават што сакаат,целите се слатки! Слатко знаат да ти изнудат насмевка со еден потег! Да,и јас одвај чекам,ама се со ред : ) И сакам да ги има моите очи,другото како што ќе си земи
Па не е се во работата и учењето...А останатите работи кога ќе бидат? Затоа не сакам да се посветам само на тоа. И онака веќе е поместена границата,ама несакам па да се одвива покасно...другите барем живеат заедно...И мене ми фали нежност и љубов и се останато.Не е само со семејството да живееш,треба да создадеш семејство,да се грижиш за него и да го одржуваш. Доаѓаат нови обврски и навики,но се за убаво. Со сите нови работи иди нешто убаво,нова радост. Би се навикнала на тоа,би се прилагодила Секако,да не заборавиш која си.
Па,правете што ќе правите,но не се заборавајте СЕБЕ СИ. Имајте убава вечер како завршеток на овој убав ден.

 

E кога некој благо кажано Орангутан ќе ми рече "Јас не сакам девојка ми ниту едно влакно на неа да има, аууу бљак", ми доаѓа трепките да му ги издепилирам. Со ладен восок!

 

Повторно таа нелагодност и тоа неспокојство. Денеска кога го шетав кучето така ми дојде преку глава од се. Срцето ме стегна што јас неможам да се радувам на сонцето. Не ми е јасно кога ќе престане да ме боли толку многу.
Убавината на животот јас ја гледам половично. Среќата никогаш нема да ја постигнам, надежта за тоа е сосема глупа мисла. Се изморив од толкавото бреме кое го носам. Ова е невидена казна која ме истоштува.
Знаете како да сум во се убава и бап тоа нешто ми го зема целиот воздух кој по правило е мој. И постои некое непишано правило во мојот живот, а тоа се однесува на сите работи кои ги сакам и имам, а неможам целосно да се ослободам за да уживам во нив.
Што да кажам, дали да е нешто како, лесно им е на сите тие кои се совршени, барем на физички поглед! Без разлика, или психичко совршени и заокружено созреани личности! Лесно им е кога имаат барем дел од нивниот идентитет перфектен.

I hurt myself today
To see if I still feel
I focus on the pain
The only thing that's real
The needle tears a hole
The old familiar sting
Try to kill it all away
But I remember everything
What have I become
My sweetest friend
Everyone I know goes away
In the end
And you could have it all
My empire of dirt
I will let you down
I will make you hurt
I wear this crown of thorns
Upon my liar's chair
Full of broken thoughts
I cannot repair
Beneath the stains of time
The feelings disappear
You are someone else
I am still right here

If I could start again
A million miles away
I would keep myself
I would find a way

 

РАзбрав денес дека идело пак грмушките да се во мода ПА ај ако не женска нека не си фаќа Убаво кажано иначе,ај тој на градите (или ако има повеќе на грбот) да го издепилираме,па да видиме дали ќе се искажи пак така!

 

Дел од ноќта кога месечината сјае , ми ја осветлува собата,
сега можам да откријам која сум
осамена
а и светот е таков.

Добра ноќ.

 

Сакам да кажам Доообро утрооо!
Од денеска почнувам со Зумба, да видам дали ова чудо ке ми помогне да се зацврстам малку. Сега за сега полна сум со енергија, па ќе видиме како ќе мине денов.
И среќен роденден на сите кои слават денес, им посакувам се најубаво.

 

Јеејј, денеска патронат ни е нема школоо Инаку се сликавме за табло, ама јас не се свиѓам многу..

 

http://www.youtube.com/watch?v=mACqcZZwG0k
Баш така!
Добро утро и имајте убав ден.

 

Кооолку убав ден
Само оваа помислата дека треба да напишам 3 состави за писмена ми го расипува!
Бтв уште околу 26-27 дена одиме на школо.

 

Преубав сончев ден....
ќе одам на кафе па ке одам да трчам и на крајо ќе учам...

 

Нека ми е среќен

 

ајде срејкен роденден

 

Денес решив да се чувствувам убаво.

 

Единствено се надевам дека е точна онаа реченица дека животот ни дава онолку проблеми колку што сме способни да издржиме.
И ќе издржам!