[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Да ве позамарам со школово јас пак
денеска правам тест Македонски, држете ми среќа

 

Добро утро.
И покрај тмурното време ,и дождот можеме да најдеме убавина седнати покрај прозорот


Сега за сега вака , за понатаму го чекаме сонцето

 

Вчера и беше роденден на најдобра другарка и и спремивме 2 изненадувања. Првото беше онака пообично со едно колаче и балони ама тоа беше и очекувано..
Ама затоа второто беше мнг поинтересно и го организиравме со дечко и,а моментално беа скарани и воопшто не очекуваше дека он ќе се појави .
Имавме транспарент со мноогу убава порака, и мече убаво плишано тоа беше од него,а од нас хамбургер со свеќички во послужавник со нож и вилушка хах
Штета што врнеше и не испадна како што планиравме ама битно ова и беше најубавиот роденден до сега..

 

Да, постојат идиоти. И те какви, огромни идиоти.

Имам еден „професор“ , и лани и годинава ми го прави истото.
Ме испраша два пати и знаев, не ми стави оценка, ме испраша пак, цртав нешто, не му се допадна како било нацртано, ајде, кец у тефтерот.

Добро бе, господине, мислиш ли дека само ти си професор, дека само ти си завршил факултет и дека само ти предаваш? Мрш тамо бе.
Мислиш ли дека до кецот ми е дојдено? Не.
До петката? Ич.

Никогаш, никогаш у овие 12 години образование не сум се молела за оценка и нема да се молам.
И кецови и двојки сум поправала на петки со труд.
Си ги сакам заслужени.
Не ве ебам ич, јас ќе си ги заслужам на полесниот или потешкиот начин!

Збогум средно, засекогаш!

 

Го имам она чувство дека денес јас сум главна,јас сум кралица,јас сум се...
Тоа е она чувство кое ве возвишува кога ќе си положите уште еден испит на факултет,ќе затворите уште еден семестар позади вас и полека но сигурно се спремаш за дипломска .
Ех,денес сум посилна од се,денов иако е ваков - каков што е мене сонце ме огреа.
Да ве почастам сите за убавата радосна вест ...

 

Skopje e ubavo iako e tmurno...pa sekade e taka Vazno se zavrsiv,umrev od zeshko,od peshacenje,od neizvesnost...Za sreka,se e dobro Vcera vo najgolemiot dozd trgnav nadvor,ama seuste roseshe,ama posle mrdni da te vidam...Cekav kaj edna zgrada,pusta zelba pogolema bese od dozdot Cudna e ljubovta,a lugeto uste poveke...no,pak taa e najubavoto nesto vo zivotot. Steta so e kratko vremeto,sakav poveke da prosetam i posedam.Ama ke dojdam pak jas

 

Што да ви кажувам,само што се вратив од школо...

Сега седнав да се одмарам.Си пуштив компјутерот,музиче и уживам.Уште малце ќе треба да се спремам да одам до град треба,да купиме поклон за другаркава што ѝ е утре роденден.И така

Ме мрзи да се излакирам усвари.Ма не ме мрзи,туку ми иде на живци црниов лак.Не е тоа што беше
И така ви викам.
Хороскопов за денес само љубов и љубов.Аман бре.Баш да видам дали ќе биде точен
И дождов страшно ме нервира.Сеа фала Богу не врне,ај нека биде вака и после.
И уствари ништо не кажав.

Имајте убав ден феминки.Ве гушкам

http://www.youtube.com/watch?v=J6_JkZTWYSk

 

Луѓето најмногу патат од недостиг на вистинска скромност! Почнувајќи од одредени попчиња златни, па се до еве на пример пуке шлаке.
Кога правиш добро дело шшшт. Шшшт и пак шшшт.

Спојлер

Колку ми е сладок еден глумец на една реклама. Водителката му вели очекував да се појавиш без маица. А овој, ах ќе може да започнеме отпочеток.

 

Драга Диета...
Морам да ти кажам дека работите помеѓу нас нешто не функционират како што треба.
Не е до мене ,до тебе е...
Ти си толку ужасна ,досадна,неподнослива...
... а јас продолжувам да те изневерувам.
Најдобро е да расчистиме.

 

Say what?

Спојлер

 

Спојлер

Мхм, ах, ух . Каков маж лежи во него. Некако ем див, ем малку срамежлив. А изгледот му е . Ај лав хим.

 

Два нови чаја си купив вчера и им се радувам како никој. Како паѓа дожд мене ми паѓа расположнието. Се нервирам затоа што некако сите работи вo последно време ми се недовршени, како извична реченица без извичник. А немам ни сила ни волја да го допишам тој извичник. Ружен, ружен период, и сакам да му избегам како мува без глава. Стари песни, нова случајно најдена книга од Кишон и ради реда сврзан муабет.

Не знам дали е до времето, до кармата, до положбата на Јупитер или било која друга планета ама ми треба еден крај на овие речени а недоречени денови.


А дали има доволно шолји чај?

 

Кога ќе умреш, ти не знаеш дека си мртов и не ти е тешко. Тешко им е на останатите... Исто е и кога си глуп.

 

Постојат за жал и глупави книги и глупави песни и глупави филмови.

Не ми е целта да контрирам, само поради самото контрирање, сакам да го објаснам мојот став. За мене уметностите секогаш биле значајни, уште од рана возраст сум се посветила на тоа да ги пронајдам и прочитам најдобрите книги, да ги изгледам најдобрите филмови и да ја чујам најдобрата музика создадена од човештвото. Значи, на некој начин сум пристапила систематски, донекаде и истражувачки и долго и макотрпно сум го градела својот став по ова прашање. За мене уметноста не била само обична релаксација, туку сум барала подлабока духовна катарза. Некои тоа го бараат во религијата, некои никаде.

Нема да споменувам имиња на автори и режисери, ама откако ќе се прочитаат одредени книги или изгледаат одредени филмови, оние со многу послаб квалитет предизвикуваат одбивност. И колку да се трудам не ми успева да ја сочувам концентрацијата, дури и физичка нетрпеливост чувствувам кон лошите обиди да се креира нешто. Дури на многу изгледани филмови или многу прочитани книги или многу исслушана музика, ги гледаш и препознаваш бесрамните кражби на нечии идеи и лоши обиди за имитација и те остава со некое чувство на горчина и згаденост.

Во една прилика ме нарече една личност интелектуален сноб , веројатно и одговарам донекаде на категоризацијата, веројатно и суетата си одиграла улога од помала возраст, порано повеќе сакавме да се натпреваруваме во знаење, сега други нешта се повеќе вреднувани. Сега знам дека имам изграден вкус на тема уметност, тоа го платив со скоро целоживотна потрага по најдоброто од сите континенти и цивилизации. Ама, го платив и со тоа дека многу потешко можам да допрам до вистинското уживање во книгите и филмовите и музиката. И затоа тврдам, греота е заради некои врвни уметници да ја почитуваме секоја неталентирана креација или бедна имитација како уметност.

 

Колку е чуден овој живот,или пак јас неможам да се навикнам на него.
Чудни се сите работи што ми се случуваат,чудни се луѓето околу мене,изгледа чудна сум и јас.

Се прашувам,зошто ние луѓето понекогаш ги премолчуваме најважните работи?
За да не изгубиме некој?
За да не повредиме некого?
Или пак сме премногу горди самите на себе и често пати го премолчуваме она што ако го кажеме,можеме да им го смениме правецот на нивниот живот во друга насока,да не напуштат,да останеме без нив..
Многу е тешко кога некои работи не се дознаваат на време,а ги дознаваш во едно страшно невреме,и се каеш,се каеш што порано не си ги отворил очите,и мразиш бидејќи порано не ти кажале.

Мрачен ден,ама убав.Поучен..
Во вакви денови донесувам важни одлуки и сфаќам се она што не сум знаела да го сфатам,или пак не сум сакала.
Ми се блокира мозокот,толку.

 

Денеска ни ги даваа сликите за алманах и јас за некое чудо си се свиѓам како сум испадната.Во школо од прв час кога ни кажаа дека сликите стигнале само за тоа се збореше.Абе се некој чуда ми се случуваат денеска,си се свиѓав на слика и плус решавав математика задачи на табла,дали тоа бев јас И така си поминува времево,лето иде,јас изгледа на плажа ќе одам по алишта зашто јадам што ќе ми дојде при рака во кујна,и секој ден си викам дека од утре ќе бидам на диета.Туку,во школо ми се натрупа многу материјал бре што е тоа,јас не сум машина па се за две недели да направам ама ако ете ми ја казната за цела година што не пипнав книга.Денеска си одлучив ништо да не правам,ќе си лежам и ќе си гледам серии и филмови,утре е петок бе луѓе

 

кажав дека ке го направам тоа и го направив-човек од збор сум си јас хе хе
и да измислам лага ке звучи ко вистина-ама кој да знае хехе абе не можат тие со мене
арно ми велење татко ми дека треба да се запишам на глумачка академија

 

Ana Jones ја немаше долго. Ама се враќа пак, овој пат здрава, жива, полна енергија и позитивност.

Не знам зошто, ме фати некоја летаргичност, депресија и меланхолија. Мислев дека никако нема да испливам од грдиот период што помина. Ама помина. Тоа е најбитно. Во последниве 2-3 месеца ми се случија многу лоши и добри работи. Нема да се навраќам назад. Добро е што братучед ми М. полека извојува победа над ракот, мајка ми се вработи, мене ми понудија подобра работа, си го најдов мачето што ми беше изгубено, ставив две обетки/пирсови на ушната 'рскавица, ќе се шишам денеска или утре
Така ќе се шишам. Во име на преживувањето на дождот и бурите во мојот живот.



Утре ќе и‘ соопштам на исфрустрираната ми шефица дека напуштам. You can suck it, bitch! Нема више да го трпам твојот мобинг, паметствувањето и вршењето притисок. Ќе си ги лечиш комплексите на мене no more!


Сестра ми ќе дипломира за некој месец! I'm so proud of her!


Цимерот ми свари кафе, сега прави ручек (златен е) и ќе го чекаме дечко ми да си дојде, па да ручаме. Ќе излезам да ја прославам работната понуда со него. По една лименка пиво и 200 гр семки и ќе седнеме некаде на некоја клупичка да делиме нежности.

Life's just awesome. You have a good one.

http://www.youtube.com/watch?v=hDU1sBDhW24

I will be back

 

Ниво на енергија во 18ч после преспиени добри 8 и нешто часа мене ми е нула. Спиењево како човек после 20 дневна бедоксинска терапија е сајанс фикшн за мене, сменив четири различни кревета и во ниеден не се разбудив свежа и наспана. Напротив, секој ден станувам поуморна отколку кога си легнувам. Ејјјј, се смеев кога ми кажуваа луѓе вакво нешто, а гледај сега. Ме боли глава, толку многу ме боли глава што ме боли делот над ушите, слепоочниците, челото и ми пулсира во синусите кај носот. Ми викаат сите дека сум била ослабена, мајко моја, вагата покажува друго, а јас немам ни време да јадам многу, ни па нешто поразлично од некоја глупост. Арно момчето ми купи јогурт вчера, сабајле појадов/ручав интегрално лепче со кашкавал и чаша јогурт, можеби најздравиот оброк воооо, во подолго време. Можеби ќе се стопам неочекувано, кој знае? :geek:

Толку сум дезориентирана во свемирот, што прееска упорно стоев на приземје, чекав да тргне лифтот нагоре а упорно го притискав копчето за, погодете каде - приземје. Додека се возам во автобус ги затворам очите на 3 секунди и ако не ги отворам, жими мене, ќе се струполам или ќе се разбудам некаде на некоја последна станица. Кога можат пензионерите, зошто да не можам и јас, а? Прееска се потсопнав на улица, ќе се испружев колку што сум долга и широка на семафор, на една од најпрометните раскрсници во Скопје, и налет тоа, за две секунди се запали зелено, ќе ме испогазеа будалите (тоа ради неморалноста, го знаете тој муабет де).

Денеска, фино лепо си ја земав првата оценка за овој семестар и се чудев колку рамнодушна сум станала на тоа поле. Приметувам дека предметите поврзани (читајте - корисните) со струка, така фино лепо ги владеам без некој посебен труд, можеби и сепак не сум го утнала толку факултетов? Убави паричиња можат да се земат од мојата струка, дека не можам да се замислам 10 часа затворена пред компјутер, не можам, ама па дека можам да си пијуцкам нескафе на некоја фина тарасичка со цвеќиња, во домашни влечалки и широки пижами и фино лагано да си преведувам, тоа па можам. Е зимно време де, знам, ама ај да не ги рушиме надежите и шансите.

За еден месец и неколку дена иде моментот на поаѓање и како ќе одам бе вака енергетски исцицана таму, стварно не знам. Лани препекав оти не отидов, годинава препекувам оти ќе одам, значи, внимавајте што посакувате, може да ви се оствари. Остајте што укопчав дека сакам да се извидам со сите, укопчав и дека најмалку време поминувам со баба ми и дедо ми, а најмногу ќе ми фалат таму. Знаете, баба ми, дедо ми, и сестра ми, се единствените луѓе кои во досегашниот мој живот ми немаат речено ниедна, ама баш ниедна работа која ќе ме пецне, повреде, здоболи. И ми фалат кога сум во Скопје, навикната сум со нив, лани ги гледав секоја недела, годинава... годинава малку поретко. Оф, наредната недела надежно ќе си одам порано дома, еден ден, и ќе го поминам со нив. А сепак можеби и не, со оглед на тоа што најверојатно ќе си земам уште една обврска во Скопјево, и така...

Кога сме веќе кај фамилијата, одамна ми го нема родата такозвани татко, помина сезоната на марулите, нема што да ми донесе сега, скапи се јагодите. Баш ме интересира што прави во неговиот ситен живот, со неговиот мал и мизерен мозок, во неговиот ненормален свет... Ќе се јави од некоја страна, сигурна сум, од таквите како него никогаш нема раат. Мада што, вчера сфатив дека во животот ми ја направил најдобрата услуга со тоа што се развел од мајка ми. Поголема не можел да ми направи и да сакал, така мерачки прво ме оставил колку-толку нормално да се опаметам, второ да си имам и јас некој нормален машки пример во околина, и трето, ако не го одбереше мајка ми овој за нов сопруг, најверојатно и јас немаше да се запознаам со моето момче. Жими мене, роднини, односно, новодобиени роднини првпат ме запознаа со него, налет што цело време се ушалтуваме со патиштата. Кога го укопчав ова, (иако можеби малку глупаво звучи читано од страна) си реков, епа ете, секое зошто во животот, има свое затоа. Има и нешто добро во лошото и лошо во доброто.

Уште ова и си одам . Многу сакам кога гледам среќни луѓе од автобус. Сакам кога ќе видам искрени насмевки оти другарка им се симнала од тој автобус, сакам среќни прегратки помеѓу парови, сакам среќни баби што гледаат внучиња. Заклучив дека луѓево премногу се мрштат, општо, секојдневно. Некна гледав, дечко и девојка, потенцијален пар, барем по тоа како се разделија без бацка во уста. Прво таа го гледаше него како си оди, таман ја сврте главата, тој погледна накај неа. И таман кога таа пак го погледна, тој пак си ја сврти главата право, и кога ја сврте накај неа, таа па не го гледаше. Цело време се гледаа, ама никако да се погодеа истовремено да се видат. А како се гледаа, мајко мила, им предвидувам брак во наредниве 10 години. Навивав, ајде ајде ајде, свртете се истовремено. И се свртија, истовремено... се окезија така од уво до уво, немате појма. Мене ми дојде мило на душичката, а тек па нив.

Леле, а јас вчера во еден период од 5 секунди играв валцер на дождот, ми мавнала водата во глава. Ајде чао.

 

Прекрасно е да си личност која човек лесно може да ја насмее, личност која се смее и радува на ситници и може да биде среќна дури и без причина.

Мене ми имаат кажано и тука, на форумот, дека многу се смеам. А истото и дома ни го кажуваат и мене а и на мои другарки. Родителите, професорите, општо повозрасните понекогаш дури не прекоруваат дека сме како деца, дека се смееме на детски работи.
А според мене, тоа е баш убаво и воопшто не е за критика. Прекрасно е да си дете длабоко во себе, и да се смееш дури и на глупости.

Нели, смеењето е здраво и убаво, а причината не е толку важна. Не оправдувам само исмевање на туѓи недостатоци и такви слични работи. Се додека насмевката е чиста и искрена, е прекрасна без разлика на причината.

Затоа, смејте си се луѓенца, свиркајте си и уживајте. Лесно може да се најде повод и причина.
Читкајте си вицови, гледајте си комедии, напишете просто-проширена реченица во Гугл транслејт, снимајте си го гласот на мобилен и слушајте си го после... било што. Црногорците велат, ако некој се одмара помогни му, а јас велам, ако некој се смее придружи му се.

Уживајте во својата и во туѓата насмевка, бидејќи како што велат, таа е единствената крива линија што може да поправи многу работи.

Спојлер