[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

When someone calls me cute…

 

Овие од Сител се ненормални .
Утре големата хит серија „Љубов и казна“ и со викенд изданија, оти нели започнува „Величествениот“ на Канал 5.
Ова е на барање на гледачите . На кои гледачи бре .
Боже те молам помогни им.
Патат од комплекси, упорно сакаат да им се гледа циганската телевизија.
Сигурно Латас докторирал на тема турски и индиски серии
Сра*е ни се телевизиите, среќа што постои кабелската.

Ах Канал 5 ќе го јадеш како А1.
Ама ако ти е.
Како што тргнало само МТВ ќе остане.

 

Јас посакувам Шутел да ми остане


едноставно ми се топи срцето кога ќе ги слушнам величествените и преубави песни

 

Исто, но и ЕДО, го обожавам слободниот превод.
А и секако има понови "премиери" од Сител, набавени од на пазарче во Шутка!

 

Јас, сестриштето мое, греалка, топло чоколадо, пржени виршли со кашкавал и Гринчен.
Животот ми стана инстантно подобар.

 

Dance as though is no one watching you , love as though you have never been hurt before , sing as though no one can hear you , live as though heaven is on earth !

 

Едно длабоко ШММММММММММММММММММММММММММММРК.

Ахх погледи, погледи.

-Јас сум Срна.
-Епа јас сум Елен, мило ми е.

И глуп заболекар иам!

Да не биде без ич, 3 у 1.

 

СДК многу се усрамив прееска неубаво чувство ич

 

СДК дека ми е многу жал што ретко ве друшам ама времето ми е кнап а и интернет немам во станот ми фалите многу ВЕ САКААААМ...

 

Дали само во моево школо мораш да учиш и во петок кога ќе се вратиш од школо?

Спојлер

Да.

 

Петок е? Еј да.
Не ми менува. Оддамна не ми менува конотацијата на деновиве од неделата, ама баш ич. Само ги одбројувам, 5,4,3,2...1.. Среќ.... но полагање.
За греотка.
Многу сум при крај со трпение, и тоа ми искри од очите. Не толерирам непочит. И крај, не толерирам бе. Не може секој да си ги тера каприците по своја ебена патека за површно задоволство. На грб на другите. Важи, другпат. Кога ќе сум ин гуд муд. А не сум ни гуд, ни муд, а ни луд за да трпам такво однесување.

Ајде да го стаиме на игнор претходното пасуВче, кое иако ми ги крена никогашнедепилираните влакненца на рацеве, сеуште се држам. Бар во изолација, добро функционирам.
Убав ден беше вчера, во глобала. Да, секако. Предадов семинарски, собрав потписи, се видов со симпатијата, бев на стендап, се изнасмеав, пиев глупаво и преценето кафе и така. Да, да се видов со него, и заклучив дека не е убаво да се заклучува кога погледот е матен и мутав. Не знам како сум си заклучила и ставила во главче дека е повисок од мене 2 глави и дека ќе бидам џуџе додека сме на корзо барајќи место да се стоплиме. Таманка ми е. То е плус. Има секси глас, а на телефон... УФ!
Многу е мил, фин, срцка. Се тепавме кој попрв да каже нешто, што е истотака плус.
Јас мислев ќе треба да дрдорам за времето, дека ќе неаме муабет. И тоа грешно сум мислела. И мислев дека ќе бидам глупача, тресејќи се да не успеам да кажам ништо ко што треба. Пак сум се лажела. Опуштено и дури паметно изгледав Мислев и дека нема да можам да спијам дома, од импресии. Ерор, повторно.
Да не се правам сега робокап по форуми, да, ја почувствував таа есенцијална хемија, но.. се чувствувам.. comfortably numb, наместо да летам сеа по облаци. Не знам, што треба нека биде, навистина немам време да ги анализирам сите негови чекори и муабети, а некои и бледо ги памтам, да се занесувам ко потпалена тинејџерка и да ја слушам 24/7 Innosence од Avril. Као порано. Кога бев тинејџерка, и тоа потпалена. Убаво ми е, нека трае и тоа е тоа.

А денес, се чувствувам толку изморено, гладно и поспано и цело време нешто поткснувам, поддремнувам и мрчам. Како гладна кобила сум. Изморена, после долго јавање. Не сум јавала, да се разбереме А и да морам сега, ќе немам сила
Од дома немам излезено, книгава ја шетам од едно на друго биро, па до кревет да смени малку рутина, ја посипувам со кафе колку да ја почастам нешто и трошам врз неа колачиња. А да ја простудирам некако не ми оди, главава ми е во лер изгледа.
И така, друго што да кажам немам, а и не сакам да кажам, се прашувам дали ќе отворам уста некому пред да си легнам, а да не измрчам. Тоа не се зборови, тоа се мрчови. И боље да си молчам, за општо добро.

 

СДК
На денешен ден 2010 година јас се придружив на Феминаи од тогаш редовно си се дружиме.
Славам една година со фемина




Послужете се има за сите

 

Хахахахаха после timeline можам да кажам дека се изнасмеав, и дека пред три години хит ми било ваквото пишување Мече Е сРЦка НајгоЛема, ахахаха со големи и мали букви Неколку песни што сум ги постнала, некои статуси од типот добра ноќ на сите, и некои срцепарателни изјави отидоа во историјата на невиденото ај леле црна мечко што дочека

 

Е, стварно не ми е јасно кога сум станала обожавател на Unë, awesome CS Team, Neve sna rrihet, BFP - Best Five Players, mousewin, Делта Хостинг, CinemaDesign, " Cfare Është Një Jetë Pa Dashuri ", Çartani Butuesi, The Vampire Diaries, SuperSport.com.mk, Kshu Duua, Долина на волците И уште еден куп такви групи, ко прво, незнам ни што значат, само од време на време, ми се појавуваат на почетна. И сега од сите 4.000 групи, унлајкнувам. И сестра ми, ме искучи по грешка, и сега треба пак од почеток.


И да, сакав да кажам..
Учим, себе и остале мучим, ал кад дипломирам.. ее почечу да се ку*чим.
Али до тоа, имам уште да учим.

 

СДК дека една личност од моето блиско опкружување почнува многу да ми иде на нерви..
Па, до толку ли да се нема почит спрема другите луѓе и нивните мислења?! Да се плукало на се' и на сите..Бог да чува и да брани! Чудна работа, сите други да грешат, само ТАА личност секогаш, ама баш секогаш да е во право..
А, за несебично помагање на друг, да не правиме муабет..Тоа ти е како научна фантастика со ваква личност.. Демек, од никој не бара ништо, па ништо нема ни да дава.. Бре, мајката..многу убаво те воспитале од дома..па, луѓе сме да му се сневиди, не можеме сами да живееме..Да можевме ќе живеевме сам по сам, а немаше да формираме заедници..
Како и да е, не знам дали ќе можам уште долго да ја трпам разгаленава и нарцисоидна личност..а ич не ме бидува да им ги покажувам на луѓето местата што ги заслужуваат..
Ми требаат повеќе позитивни личности околу мене..луѓе кои ќе те насмеат, ќе се погрижат за тебе дури и кога ти сам не се поднесуваш, ќе те изненадат со нешто правејќи ти го денот поубав, ќе гледаат позитивно на животот.. Доста ми е од искомплексирани снобови кои не знаат ништо друго освен да ти го расипат денот (колку и да ти бил прекрасен) и да направат да се прашуваш: "Каде оди човештвото, у пм?!"

 

СДК Обрвските и времето ме газат... Се прашувам која е подобра солуција: Да си завршиш навреме, па макар и пред вред време и после да си слободен, или пак да и дадеш на душата одмор во вистинско време, односно тогаш кога ќе ти побара, не преокупирајќи се многу со се...
Всушност, и до некаде го знам одговорот, само тешко е да се спроведи.
Уште ми е мака за една случка кога бев мала, кога пропуштив битен момент поради мојата преокупираност со нештата. Таква сум, кога почнувам нешто не сакам да го оставам незавршено, многу се трудам околу тоа. Секако дека тоа е позитивно, ама знае многу да исцрпи.
Не можам да ги заборавам зборовите на една личност која ми рече кога бев мала: Ти си иста како мене, ти ќе страдаш. Како бре се кажува тоа на мало и несозреано девојче?! Глупости, нема два исти примероци на овој свет, никој не може ништо да ти каже, ама ете, останале зборовите и не се бришат...
Сите треба да имаме некој во животот што ќе ни ја кажува вистината в лице, поради наше добро. Ама ретко кој ни мисли добро, а тие што ни мислат, се плашат да се остри со нас, за да не не повредат...

 

Деновиве како промаја околу мене поминуваше негативна енергија. Знам и зошто, ама давав шанси за подобрување. И во еден момент, ќе излезев надвор, ќе се загледав во луѓето во автобусот, ќе чекав да падне мрак и да ги видам светулките над Партизанска, ќе се приберев дома лево-десно ова-она ми поминало времето и ќе заборавев на таа негативност. Чувствував како насмевката се шири неосетно, природно.
Денес, сонцето како да го стопи тој мраз. Од винцето ми се заруменија образите, весело се качував и слегував од столчињата (ставав срми и ламбиони на лустерот), ги слушав приказните од цимерката и се смешкавме двете за тоа колку светот е луд... и се потсетив на долгиот разговор со сестра ми за тоа да си ја зачувам индивидуалноста и ведрината која ме одбележува како човек. Душа, ме ислуша, ми ги даде најубавите совети и ме насмеа толку слатко (ми прераскажуваше што направила ќерка и)... И по некое време ми се јави тој, со ведар глас, осетив добро е, неговиот глас уште толку ми ги зарумени образите од среќа дека се‘ е во ред. И му зборував секогаш да е таков насмеан и радосен бидејќи во чудни времиња, една насмевка, еден мил збор може да те врати назад, со поглед кон сонцето...

Енергија преку телефон.... звучи чудно, кога ќе размислам Не е важно - чувствувам.

и од радост, феминки мои, цакум пакум го средив станов

Ајде добра ноќ.. време е за релаксирање

 

И конечно на хаосот на работа му се гледа крајот...

Вчера забава, денес родендени, утре кафана и веќе дефинирано место кај што ќе се продолжи...
Планови за теартри, концерти, филхармонија, кафиња, пријатели, љубов...
Мириса на нова година. Празници се ближат, празници се ближат...

А јас појма немам што најзначајно ми се случило оваа година, ниту што најлошо, а не знам ни што сакам дедо мраз да ми донесе следната година. Баш нетипично за мене.

Страв ми е да не се успијам утре - 6.00 е рано, а не смеам, треба да видам некого кого не би го пропуштила за ништо на животов!
И уште денес заборавив да и честитам роденден на мајка ми, а имам и подарок купено, па утре сакам рано сабајле нешто пред 7 да и отидам на кафе, да се искупам. Треба и да си ја земам колата од работа, и се тоа да звршам до 7.15...

Мртва уморна сум, имам подочњаци до земја, едвај се смирив од нервози, ми идеше да почнам да ја запеам Проклета је Америка и злато што сииииијаааа... заради клетите амери и слични што ми скинаа живци последниве денови...

И што ако, кога некако се чувствувам среќна. Среќна сум!

 

кога веќе новиот фб го направиле како hi5 добро ќе беше кога отвараш нечиј профил да почнува некоја песничка.

 

Колку страшни работи се случуваат во светот, а ние овде се жалиме кога ќе ни се скрши ноктот. Некои луѓе умираат и ги оставаат своите семејства и сакани без љубов, без грижа, без се што имале кога биле живи. Некои луѓе немат каде да живеат и среќни се со тоа што го имат, иако тоа е многу малку. За разлика од нас, што постојано се жалиме и постојано ни фали нешто. Не знаеме да го ценеме тоа што го имаме, ни па некој знае да не цене нас, што не има. Животот си тече, а ние секој ден посакуваме нешто ново и ново и ново .. секој ден сакаме да промениме нешто во нашиот живот, да направеме нешто ново, а старото да го оставиме зад нас. Попусто .. додека цврсто не застанеме на нози и додека не почнеме да сме задоволни со тоа што го имаме и да го цениме тоа што го имаме, животот ќе ни помине од рака.
Мене пак ми се случува истото, што многу пати ми беше ветено дека ќе се промени. Повторно сум разочарана од истата личност за истата работа .. повторно .. повторно и повторно .. До кога вака ?! Страдај си батерфлај, додека не застанеш цврсто сама на нозе, секогаш ќе бидеш разочарана.
Така драги мои .. Морам да ви кажам дека оваа инспирација да го напишам оваа ја добив од филмот Listen to your heart и од дечко ми секако ..

Спојлер

идиот!