[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Не можам да ги сфатам паровите што висат на телефон или си праќаат пораки 24/7. Пример другарка ми и дечко и. Кога стига у школо, му се јавува да му каже дека и почнува часот. Кога и завршуваат часовите му се јавува да му каже дека си иде накај дома, да го праша дали и он си иде. Губиме час, и за тоа да го извести. После секој час у школо, она обавезно му се јавува. И бош некој муабет вртат: „..Еве англиски имав сега, текст читавме, таа таа и таа ги крена, мене ме скокна...Сега ќе имам бизнис, ваљда лекција ќе предава...Еве само шо ми почна одморот, јадам тост... На час ова праевме, она учевме, овој го испраша, тој го крена...“
Не сфаќам. Што ќе му се на него тие информации, жити се?! А у меѓувреме, за време на час, они и тогаш пораки си пишуваат. Не можеш муабет да и направиш, цело време во телефонот буља, пишува пораки. На игнор те става. :geek:
А секој ден се гледаат. Се прашувам кога се гледаат дали нешто воопшто им останува за зборење....

 

Немам веќе воља за учење.
До душе никогаш не сум ни имала, ама колку толку од што сум морала учев. Сега скрос на скрос ја изгубив. Па мислам 15 мај сме. Знаете, ја у недела правам петнаесе . Убаво си го испланирав роденденот на 24, таман моите на свадба ја дома ќе викнам 10-тина деца онака ќе си поседеме. Сакав да си го направам ептен убав овој роденден ама кога нема кој да те разбере, тешко е стварно.
Слики, полуматура, оценки, тестови, екстерно-прекрасно.
Пуштете ми среќа за утре правам тест историја, знам нешто нешто да доучам сега и така.

 

Ама како што може А. Џоли да изненади неможе никој друг. Значи женава ми е Змај. Колку е само своја и своја. Значи никогаш не се правела невина женичка, никогаш не се правела глупава нежна женичка која мисли дека со бедна насмевка ќе ги освојува луѓето.
И знаете таа за мене е онаа вистинската дама. Физички порано ми се допаѓаше повеќе, кога си беше подебелка, ама лицето и е како на божица. А тоа што денеска го откри уште толку ја прави во моите очи поголема жена.
Девојки, одете на ехо прегледи!

 

Осеќам љубов се шири на форумов.
Се повеќе честитки за бременост. Патем на Сноу да и честитам, ептен ме изненади женска
Пиленцево ни се вери...и многу други вакви убави вести...
Кога ги читам ваквите мислења од типот ,,Ме запроси'' ,,Бремена сум'' ,,Се породив'' некое убаво чувство ме обзема. Емотивец сум, знам!

Од вакви позитивни постови, уште повеќе се полнам со позитивна енергија.
Се радувам како да му се случува на некој мој близок.

И јас сум среќна, да си кажам ...она баш многу, многу, последнава недела.
Срцето ми игра од радост. Од возбуда.
Се чувсвувам жива и исполнета...како некоја будалетинка сум.
Да можам би подскокнувала од среќа додека чекорам.

Убаво е, уживам. Додека трае, трае...несакам да мислам на тоа како ќе излезе на крајот.
Сакам да ги искористам нештата додека ми се на дофат, она што веќе го имам во рака...
За иднината колку и да се мисли, никогаш неможеме да предвидеме што ни носи.
И, така...пак си се смешкам без причина, онака од душава ми излегува

 

Денешниов ден прекрасен Се чувствував исполнето со добрина и љубов од непознати причини.
Сфатив дека животот малите нешта ти го прават поубав. Се забавував. Искрено и долго ги чекав овие денови кога ќе се чувствувам безгрижно како пеперутка во природа. Денот не е завршен. Ќе одам на слава. Ве поздравувам и гушкам сите Останете со здравје

 

Си го најдов дневникот кој го водев до пред речиси десетина години и ме заскокотка стомаков. Го отворив и се задлабочив во безбројните детално опишани случки, од кои некои биле толку одамна, што дури и ракописот ми е детски

Се потсетив на првиот дечко, мојата прва љубов. Се викаше Никола. Бев лудо заљубена во него, се тресев, треперев како лист кога ќе ми се доближеше. Не спиев по цели ноќи мислејќи на него и анализирајќи ги неговите постапки со надеж да откријам дали и тој мене ме сака. Ме сакаше, му бев симпатија и кога една вечер ми го кажа тоа, јас од срам побегнав дома зошто не знаев како да изреагирам и што да му кажам. Таа ноќ око не склопив, а насмевката на лицево ми стоеше како зацементирана. Бев осмо одделение кога конечно ме бакна. Тоа ми беше прв бакнеж и беше токму со него. Беше Нова Година и беше толку ладно, а јас вриев како вжештена лава. Не ми се веруваше дека токму тој ме бакнува таму надвор на снегот, а и јас него. Ми беше голема љубов. Детска, прва, но многу голема. По 2 недели откако се случи нашиот прв бакнеж, Никола замина од мојата населба и повеќе не го видов. Се простивме како на филмовите. Јас знаев дека ќе замине, но не мислев дека толку бргу ќе се случи тоа. Се гушнавме силно, ме бакна, ми кажа дека ме сака и дека никогаш нема да ме заборави, дека сум му прва љубов.

Сосем случајно пред некое време во неврзан муабет со другар од основно дознав дека денес Никола е женет и живее надвор од државава. Ако, мило ми е. Мене тој ми остана еден убав спомен на кој денес сосема случајно се потсетив и мило ми падна на душичката. Се потсетив колку многу го сакав, како само тој да постоеше на светов

Чудно е колку одамна било, а колку на се' се присетив до детал читајќи го дневникот. Како да ги преживував случките уште еднаш. Најдов и една слика од него во дневникот, слика која ја чував како очите. Беше толку убав, руса коса, сини како небо очи и тренираше фудбал. Бев тотално заљубена во него, исто како и цела женска популација во школо.

Но тој ме одбра мене. Токму мене. Мило ми е што ми создаде спомени на кои со задоволство цел живот ќе се сеќавам. Првата љубов никогаш не се заборава

Ете, сакав да го споделам ова, убави чувства ме облеваа додека читав и се потсеќав на него и на нашата приказна со трагичен крај Му посакувам се' најубаво во животот, од кој некогаш и јас бев дел, а и тој од мојот

 

Оф кичмава ме заболе одоздоле, нагоре..
Ја крцнав несакајќи, се бркав со џукелата низ двор
Ама кога се бркаме секогаш летаат газови, опашки, уши, нокти, трева, земја.. Се партал правиме.
Убав ден.


Сакам деновиве да одам во природа, и ќе одам.
И ќе се спружам на земја. И нема да ми е гајле за ништо.
Ни за економската криза, ни за евровизија, ни за Хурем, ни за Ибраим..
За никој.

 

денов наопаку а бре женско си се рекло оние работи се можат да расипат и планови и се па дома да си седис
ах колку убаво време сонце,зелено,свежо милина

 

Излегов најголема гуска,од сите братучеди во фамилијава ...еве зошто.

Сите матурата ја дочекаа,со нивните сродни душички.
Гледајќи ги нив,отсекогаш си правев movies,дека тука на масата покрај блиските и партнерот,ќе седи и љубовта на мојот живот.
Ќе ме гледа и ќе се гордее, што ме има волку убава

Епа нема ни љубов,нема ни гордеење.
Нема што нема.

 

Е, ај држете ми среќа... За помалку од 12 саати полагам бајаги тежок испит.

Pray to the Lord !
Amen.

 

Ајде со Lord-от напред )

 

Брееееј и јас не сум имала љубен до мене на матурата,кој уште од 18 години ќе ми е ко вереник,па чудо големо,супер си беше матурата,пак си бев најубава и горда НЕзнаев дека гуски се таквите Морало љубовта да ти седи на маса ко ќе чекаш матура (можеби и свекорот и свекрвата ),иначе не е тоа матура и славење...
Ма само најблиските си ги викнав,тие што си се почитуваме и готово.

 

Сакам да ви кажам еден виц..се изнасмеавме со мм

Оди Скопјанец во Oхрид, седнува во кафиќ и ја прашува келнерката:
- Девојче, Чивас-има?
Келнерката:
- Ам На Стојчевци.

 

СДК....дека мојот хит во наредниве месеци е
http://www.youtube.com/watch?v=I_juk-Hhjrc

 

Викаат кога на некој му копаш јама, самиот упаѓаш у неа.
Еее, јас вчера си копав и си паднав во една јама. Ама ненамерно.

Не дека сум некоја педантерија жива, ама многу мрзам кога е расфрлено. Вчера сестра ми оставила 2 пара папучи во собава, и тоа секоја на посебна страна. Рачунај 4 папучи разлетани. Од кои едната ја ставила пред столчето за на компјутер. Мислам на најпосетеното место. Јас улетана, цела замаена... кога се шибнав во папучата со малиот прст. Ама работата беше што не беше обична папуча. Него папуча за по надвор, онака ко од дрво беше доле, тврда. Јаа... малиот прст толку јако го ѕвекнав....

Spoiler

Откако ги изброив ѕвездите, почнав да ги шутирам папучите, каде што ќе ми дојде. Буквално летаа низ цела соба. И ко за инат, отидов до веце, влегов во соба, кога... едната папуча да ти се заглавила кај вратата. Јас директива-со кваката во раката. Таму доле кај лактот од раката, кога се акнав. Господ у пижами го видов.

Ај, добро. Помина и тоа. И кога ептен се нак*рчив, (се извињавам на израз) цела наљутена, залетана да си легнам... со сета сила ја лупнав главата во даската од креветот. Онаа што е горе. Не Господ во пижами... во зелени пижами го видов. И сега цела сум во модрици.

Spoiler

Не, нареден пат, не бројам до 10. До 100 ќе бројам. Иначе отидов јабана. Главата ќе ја изгубам. И сега сестра ми ми вика: - Сакаш чоколадо? - А какво? - Па какво ќе купиш, такво...
Јааа.... мајката. Ќе дочекаш.

 

Се чувствувам... Не знам ни јас самата.
Премногу измешани чувства. Среќа,тага,носталгија...
Не си се препознавам самата.
Не запаѓам во депресии но сепак..наместо да се радувам на последните средношколски денови, јас сум тажна. А која е причината што е така?
Би била задоволна кога би знаела...

 

СДК има една мува,што пола час се обидува да ми влезе во уши,да види како е у тунелите,ама ужасно ме нервира ..
Последен обид и беше да ми влезе во уста,ама убаво сум ја средила,мајке ми..

 

Животот ми е турбо.
За чудо, ми се допаѓа вака.

Почнувајќи од 1ви мај, па се до 12ти бев надвор од земјата.
Навистина интересно искуство, ако не ги земам предвид двата текста, семинарската и домашните што треба да ги завршам до крајот на неделава. А, колоквиумите ми тропаат на врата.

Италијански земавме милион нови времиња и како последица на тоа го заборавив и сегашното.
Супер.
Јас пак си мислев дека за овие колоквиуми нема да треба да учам многу бидејќи се ми е јасно.
Ха, ха.
Си го повлекувам зборот.

Навистина не знам што да кажам. Одамна веќе баталив фемина.
Си признавам - не ве читам. Ретко, ептен ретко.
Спротивно на оние што читаат, а не пишуваат, јас само пишувам, ама се поретко.
Не обвинувам никој и ништо... Едноставно, спонтано се оттргнав оттука.

Се зачленив пред речиси една година, бев матурантка. Имав време, екстерни, интерни.
Животот ми се менува со огромна брзина што веќе ме плаши.

Го знаете она збунувачко, полу-застрашувачко, полу-возбудувачко чуство кога срцето ви трепери, мрда, скока, лупа истовремено и од страв и од среќа?
Мислам дека тоа ми е главен мотиватор и двигател за се што правам.
Трепетот што остава истовремено пустош и излив од емоции.
Не можам да опишам, едноставно доживувам.

Ми треба шок, тага, болка...
Никој не напишал ништо извонредно од проста среќа.

Ја предизвикувам. Ја чекам. Подготвена сум за голем удар.
И знам дека ќе дојде кога-тогаш... Олку арно не е на арно.

 

http://www.youtube.com/watch?v=Fs1dU0zEONM

Интервју помеѓу жени! вс Интервју помеѓу маж и жена!

http://www.youtube.com/watch?v=hPyPZNA89iQ

Настрана од тоа, Лима не да нема харизма во неа. А отвори уста мислиш како да доаѓа од некој простачки кварт. Амбросио некако најшармантна ми е и најотмена кога разговара. Миранда Кер малку како да се прави наивна , а може и е таква

Spoiler

глупичка.

Ми се скрши сликата за нив. Нормално се зезам. Не за џабе се кажало ретка е убавината проследена со памет.

Морам и ова http://www.youtube.com/watch?v=-h5CGKDEs6Q

внимавајте после 3 минута - не го пуштала мажот и да оди во тоалет и...... оо Џисас!!!!

 

Spoiler

се извинувам за сликава ама морав

Ах ми се исполни душичкава