[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Чудно е чувството додека си заверуваш карта за дома, го среќаваш школскиот на чиј стол некогаш истураше лепило и лепеше мастики, и те прашува: За финално си одиш?
Нема финално другарче. Има сесија, и уште една, и уште една година цела, ако не и повеќе.
Нема финално за овој град на гласна музика, и на хор од птички во 5 наутро кои ти цвркотат под прозор чекајќи ја дневната доза трошки.

Скопје, секогаш ми недостигаш. На сите можни светски јазици.
https://www.youtube.com/watch?v=346buRwtrOU

 

Слободна девојка сум. Те оставив, доволно беше!! Ах колку ми е само тешко, 3ипол години поминати со најразлични моменти исполнети со смеа, тага, радости, љубов и за крај разочарувања. Зашто имаше потреба од сите тие работи, зашто мораше се зад грб да ми правиш и уште неее не ме лажеш за ништо, не криеш ништо, нема ништо.. Во овие изминати години многу ми згреши, ме доведе до ситуација да паднам под еден вид „депресија“, ама ова беше последно твое разочарување од твоја страна!!

Знам уште ми се повторуваат твоите зборови во глава како ме сакаш и сакаш иднина со мене, никогаш не си ме варал - можеби, не знам, не можам да ти верувам.. А колку и јас го сакав истото, да сме заедно секогаш и во дори и лоши мигови - ама се до сега!! Сега си ги препознав чувствата и потребите!!

Многу ми е тешко, со самата помисла на тебе очите веднаш ми се насолзуваат, ама нема да ги пуштам солзите да протечат.. Доволно течеа, од сега веќе не!! Силна сум!! Можам јас и без тебе!! Не заслужив ништо од тоа!!

Од мене секогаш добиваше искреност, љубов, разбирање!! Не барав многу од тебе, само некои основни работи како љубов, разбирање, искреност, праведност!! Овие работи немаат цена па да барав да ги купиш!! Повеќе бев задоволна и со една твоја прегратка отколку со некој поклон кој ќе ми го купеше!!

Ама нема да се разочарувам, затоа што овој пат јас не изгубив. Ти изгуби!! Изгуби девојка која секогаш искрено те сакаше, се4когаш беше искрена со тебе и за ниту еден момент не дозволив ти да се почувствуваш несакано, неубаво, разочарано, а па камоли повредено!!

Ти посакувам среќен живот понатаму и се надевам дека од грешкиве кои ги сфати и ќе научиш нешто!!

 

Матуранти се откажале од спремања за матура и секакви свечености и парите планирани за тоа ги донирале... кога ние во Скопје така? Ко ќе ми текне ние се тепавме по шнајдерки уште од јануари закажувавме, и месец дена претходно се спремно ни беше, и на тој ден повеќето не личевме на себе и ај помина и тоа чудо... и кога ќе го вратам филмот касно, ама сфаќам дека сме биле будали и дека сите се будали што толку се ццкаат за матура. Спремање и свеченост ок, ама кловнови и бугарски певаљки се асоцијација на матура кај нас веќе. А гледам слики од оваа година се побетер е.

Сега апсолвентките носат кратки, а матурантките долги фустани. Се испомешано. Е ја богами, за матура носев краток, а за апсолвентска ќе си облечам долг. За се си има ред бе.

 

Чудно време. Секој некаде брза, секој некаде касни..
Радост и тага истовремено. Конечно, конечно мојот сон се исполни, да шетам, да патувам, да откривам.
Конечно она веќе стара и добра позната реченица: "Дури си млада- да шеташ, да прошеташ низ светот, па после да се мажиш. За се си има свое време."
И да, ми се исполни, Америко чекај ме. Добив виза, пред една недела, бев премногу зафатена, ама ете сега ја споделувам радоста со вас. Македонијо држ се, македончинава-блгари се пишат.
Ех младино, следи ги своите сништа оти тука диктаторите, катанци им ставија.
Нема зошто да се бориш кога ни државата не ти дозволува. Едноставно те ограничува.

Дојде време да те напуштам, а ако имам доволно среќа, и да не се вратам.
За помалку од една недела од ретровизор ке те гледам напатена Македонијо.

СКД си купив ново тело. Од зимата се некако го пробувам, го стеснувам, ама сега е веќе ново.
Ново тело и ново место. Нова јас. Нови видици и мисли, нови хоризонти.
Нова среќа. Се радувам. Открив дека не припаѓам овде, посебно не во мојот град. Се е тесно за мене.
За моите очекувања, размислувања. Се губам, а неможам да живеам со полна пареа. Како што сакам, како што сонувам.

Кафенце мое идам да те дружам, да ти кажувам за мојот измислен свет, по којзнае кој пат до сега.
Свет во кој припаѓам. Свет во кој се пронаоѓам. Далеку од овде.

 

Двајца пријатели оделе низ една пустина. По патот се скарале и едниот го удрил другиот. Удрениот се почувствувал повредено, но молчејќи напишал во песокот:
- "Денес добив удар од мојот најдобар пријател"
Продолжиле да одат се додека не наишле на оаза каде решиле да се избањаат. Оној кој добил удар за малку не се удавил бањајќи се, но животот му го спасил пријателот. Кога дошол при себе, изрежал на еден камен:
- "Денес мојот најдобар пријател ми го спаси животот!"
Тогаш пријателот кој претходно го удрил го запрашал:
- "Кога те удрив пораката ја напиша во песокот, а сега ја изрежа во камен. Зошто?"
Пријателот му одговорил:
"Кога некој ќе ни направи нешто лошо, тоа треба да го запишеме во песокот за ветрот да го избрише, но кога некој ќе ни направи добро, тоа треба да го изгравираме на камен за никој и ништо да не може да го избрише!"

 

Може некој и на мене да ми пиша во ЛП кој го знае акаунтот?

 

Ги паметам како вчера да беа случките од средно кога цел клас едногласно застануваше зад некој став и непоколебливо стоеше исправен пред заканите од неоправдани, пред укорите од наставничкиот совет, пред опасноста од исклучување... Никој не можеше да ја сопре мојата генерација во она што наумила, во остварувањето на својата цел.Дали бевме во право или не, не е ниту битно, битно е дека она за што се залагавме храбро и одлучно го баравме додека го добиеме. И на крај победувавме, нашата сплотеност и едногласност беше закана за надредените, а денес денес помина точно една година откако се разделивме откако низ солзи си ветивме дека никогаш нема да се заборавиме еххх само колку ли брзо лета времето.
http://www.youtube.com/watch?v=fniOiX09mBQ

 

Е, ако де. Нема врска...Јас и така лудо си поминав
п.с Среќна матура

 

Најлупавата,а истовремено и најтешката работа на светот е кога со личноста со која си била до вчера,со личноста со која си делел се,со која си поминувал цели денови заедно,личноста која ти била првата помисла кога ќе се разбудиш и последна пред да заспиеш,личност поради која си минала безброј препреки и заради. која си ги лажел најблиските само да поминеш повеќе време со него, постанува личност која ти се чини дека воопшто. не ја познаваш,личност која ти кажува толку погрдни зборови,која те навредува и омаловажува,личност која повеќе никогаш нема да сакаш да ја видиш,а само пред неколку дена сте биле едно. И знаеш дека никогаш повеќе нема да бидеш со него. Никогаш повеќе нема да го гушнеш,да го бакнеш,да го допреш.Да го гледаш и милуваш додека спие.Постанувате тотални странци.Како никогаш досега да не сте се виделе ни познавале. Нели е глупаво?
Глупаво е,но и тешко!!!

 

Душа ми плаче за марула. Срце не ми дава.

Иначе, мајка ми си доби надимак. Смоква. Отишла во продавница, да купи цвекло. Прво земала една тегла. После некое време, се вратила по друга. И навидум се' добро. Арно ама, кога стигнала дома, видела дека на втората тегла пишува: Слатко од смокви. Иначе, мајка ми да купи слатко? Уби Боже. Она да може, и домашно слатко од банани ќе направи.

Многу мрзам, кога ќе ми погодат некоја песна во автобус, а јас се возам сама. Немам на кого да му потпевнувам. Па приморана сум да си цупкам со едната нога, и да ја мрдам главата напред-назад. И така, додека нема никој околу мене... да искористам време, и да си пејам на karaokeparty. Што се' микрофон трпи... алал му чуфте.

Во компјутеров имам најмалку 400 филмчиња, за гледање. Само го чекам моментот, кога ќе ми рикне компјутерот, и ќе се изнервирам. Моментално не знам што сакам. Дали распуст или школо. Чудно се чувствувам. Не сакам времето толку брзо да одлета. Ко вчера да се запишав во средно. Ко вчера да беше кога гледав во земја, ги буљав сите ко теле у шарена врата и пукав од срам. Има уште мноогу време дур да завршам, ама сакам што е можно поспоро да оди времево.

 

Во сета гужва и сиот хаос од паники, лекови, лекари и глупости, јас една работа заборавив.


Јас бе луѓе, имам фамилија која стои зад мене. Само да им спомнам, рипаат, трчаат, сите прават се' за мене. Некој и тоа го нема. Не сакам да бидам разгалена и да им се обраќам за секакви ситници, некогаш си преќутувам некои проблеми, пробувам сама да си ги решам, ама кога ќе им побарам помош, тука се за мене. Мајка ми, можеби не ми е најдобра другарка, не и кажувам за глупости и слично, ама ќе помести планини за мене ако треба.

Не сум на патот најдена, и не, некогаш треба да се побуниш кога нешто не чини и не ти одговара. Тоа е нашето македонското, што секогаш се водиме по ,,има и полошо,, и ,,фала Богу се живее и вака,,. Извинете дами и господо, ама не. Јас не сум дел од рајата, јас не се ветреам кај што се ветреат сите, никогаш не сум се ветреала и не знам зошто на момент пробав и се препуштив. Глупо девојче. Има отсега па натаму да си терам како што ми чини мене, макар тоа подразбирало газење и пердешење на сите живи и диви. Оти на крајот на денот јас сум таа што се бори со панични напади и што пие апчиња за да се смири и си ги секирам милите околу мене. Ќе си правам како што треба, ми дал Господ памет, ми дал супер фамилија, дечко кој вика дека ќе се ожени со мене еден ден , другарки кои ќе го преораат Скопје и ќе дојдат да ми помогнат ако треба, другарче кое од секогаш ми викало да не правам се' по секоја цена и ии ... што повеќе.

Да, тешко ми е, да, празна сум внатрешно, ама денеска сум си купила едни фини портокаловки хепи пилс , и ќе се изборам против сите глупости и внатрешни демони. Па јадев и сладолед, па и фармерки си купив, па и блуза си купив, па свашта, ќе си направам мала шопинг терапија деновиве и ич таквоето нема да ми чуе.

Јебига, живот. Има шанса за драстична промена за плановите летово, ама ако така треба да биде, ќе биде. Јас сум најбитна и точка.

 

... со цел памет отрчав до Златна копачка, готово, ќе фатам овојпат, другар ми ми кажа некоја утакмица, а јас во брзање сум си ги запишала во тефтерчето со 3D ефект и светки, па и LOVE пишува на него, нема пошмизловско тефтерче на светот!!!
Одам таму, седнувам, земам билтен, со доза сериозност отварам тефтерче со светки, дечкото спроти мене ми мава поглед -

И уште - Добитно ли е?
- Ехееее викам, како не било, земи, препиши.


Засега тефтерчето со светки не ветува некој позитивен исход.

Деновиве си јадам, абе мака немам, пица, сподели Кока Кола со колешка (зашто немам колешка, па си викам - На шо ќе ја споделам, аха!!! ), сладоледче, мераци си правам на душата, вагата мисли дека нешто ќе ме загрижи, бууу, не ти се плашам ваго, бев во депресија кратко, можеби 16 минути заради некои си 3-4 кг во плус, гајле ми е, си чекам плата, ќе се опнам цел месец на третмани и јас, тогаш ќе се ставам на марули и зеленила, а во меѓувреме ќе си дозволувам хедонизам за стомак, сфаќам дека многу си ја тупам главата со тупави работи, гледај си го здравјето, ако на плажа отидам со 4 кг плус - мислам дека нема да е крај на светот или некој да ме напуди од таму и да рече - Крофна, марш од тука, примаме само грисини!

Значи уво не ми чуе.
Си спијам, си работам турбо, си шетам на сонце, влегувам во сериозни дебати - дали сладоледот е поубав во Малага или Ескимо, си имам карти за Great Gatsby, дундата ме боли!

Откако пар добри луѓе се разболеа онака од нога, опасно по живот, сите по дома сфативме дека додека да трепнеш може да скинеш душа, па некако се разлабавивме, дури и мажот денес рече на глас - многу ве сакам (мајка ми провери да не има температура)...

 

Не можам без него и затоа сме другари ама врска нема шанси,најдобро е само да си бидеме пријатали од толку повеке не може

 

СДК дека јас стварно неможам да ги разберам овие мажите...
На тацна ти се нуди женска, женска и пол, паметна, образована, згодна, убава... шо би рекле стари - да грабнеш и да бегаш...и ти, како и сите твој останати „девојки“ ја сместуваш во женски за една ноќ...поточно во ку*вите твои!
не..не стварно не ми се јасни...не разликуваат едно од друго..заслепени од „фејк“деколтиња и шминка 5 кгг.

 

Маж ми полека се оправува ,го слушам се смее во дворот...фала Богу.Значи жени понапорно нешто од болен маж нема Фала му на Бога од понеделник го испраќам на работа.И вода има да сипам по него.
Избегнувам да кукам за пари ,а обично кукам кога погледнам дека мојата тоалетна торбичка полека се стеснува,фрижидерот е празен,сметките се трупаат.За облека и не се потресувам зашто и нема каде да се облече.Ќерка ми не разбира дека немам пари да и дадам за рата,син ми бесно излегува од куќава,а јас тонам ,се преколнувам и сакам само да затворам очи,и ништо да не чувствувам.
Ногава пеколно ме боли,уште малку и ќе дојде јуни да одам на снимање.Не дека ќе ми најдат што ми е ,туку ете сама си се тешам.
И така чекајќи ми останува да си се крстам пред огледало.
Во името на руменилото,пудрата и светитот кармин!
Амин!
Забегувам знам...
Живот..

 

Сдк дека кога тогаш ке те http://www.youtube.com/watch?feature=pl ... oP4iScLp0I
Каде ке бегаш пиле мое

 

ми се смаЧи веке да ме повикуват сите само кога им треба мојата помос така сум нервозна знаЧи и да во право сум кој сака нека кажува сто сака во право сум
јас секогас се на место да правам да си биде ах кога ете ти наеднас несто забава,несто добро да с епомине мири никаде ја нема оти оти сите се навикнале да правам јас како пепелеска е па нема да биде така повеке да си знат нека идат сите упм

 

Сама дома цело попладне уауууууу

Сум поминала пола книга денес за еден испит, дали ви се верува? Ниту мене Почнав со учење една недела порано од планираното, абе ѕверка. Најтешко е да подвлечам што ќе учам и тоа да го напишам во тетратка, не знам кој дел од мозокот ми е рѓосан ама не можам од книгите да учам

Инаку куќава ечеше цело попладне, ма каква куќа, улицава ечеше, а јас се вртам, играм, скокам како луда од соба во соба, од кујна во дневна, од дневна во вц абе како никој и ништо околу мене да не постои, пеам и се смеам, некој ќе си рече оваа готова е. Нешо сум влезена у некој филм сличен на изи еј со пакет фул оф саншајн

Ама што ти треба во животот бе? ПушЧи си музиче и уживај си. Ми потребал тој демек за да бидам среќна. Не ми треба бе кога не знае да цени и почитува. Не е дека не би ми годело да чекориме заедно низ животот ама кога ќе подразмислам во најтешките мигови од животот сама сум стоела, сама сум ги пребродила, така што не постои нешто низ кое не сум способна да поминам, сама. Океј, со семејството и другарките тука негде покрај мене.

Убав мај, најубааав, кога ви викам јас вие не ми верувате, слцка е и највеќе си го сакам.

Од терасичево ми дувка ветренце, до мене јагодчиња, индиски оревчиња, ладна водичка, саде здрава исхрана(дека прееска не изедов парче торта дебело колку мојава глава ), и започнуваме со дневна доза серии

Животецот оди, нека оди слободно, затоа што за прв пат ужасно ми се допаѓа насоката во која тргнал.
Цветаааааааааааааммм

 

дека ми е прекиснало од се и сешто!! Па што сум бе јас во оваа куќа? Се на мене се чека ?! Не можам да здивнам 2 минутки ??? Марш Марш не се замарам повеќеее

 

Не ми се верува дека завршив.
4 години ми поминаа дур да трепнам, како вчера да беше кога се запишував.
Овие нагли животни промени многу ме растажуваат, премногу.Не сакам времето да минува, не сакам да пораснам, не сакам да се менуваат работите воопшто.
Другарства, лицемерие, дружење, оговарање - и лошо и добро, се се тоа спомени...
А сега? Пак сум на почеток, со многу мисли во главата, збунета и тажна... ах...