[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

СДК дека ми е смачено од луѓе кои немаат ни „к“ од култура, кои не гледаат подалеку од носот, и уште се сметаат за најдобри (а единственото добро е добиено со копирање)!!!! толку...

 

Машала ни тргна на сите денес, која од која поизнервирана

Немам ни сили ни желба да се коментирам,вријам од нервоза, само ќе кажам дека некои жени се потцениле, некои мажи се прецениле! Не трошам јас време никого да го враќам на своето место, ќе си се вратат сами, ама кој го видел мојот грб, веќе никогаш нема да го има тоа задоволство да ми го види лицето.

 

се спремам веќе еден ас да станам од пц ама никако да успеам а на форумов малку логирани сме сите излезени се викенд е досадно ми стана.некако мрза ме фатило за вежбање зашо слушнав од една другарка како вика ќе вежбам за да ослабам за матура или ќе гладувам по цели денови...ма шанса нема зашоо да слабеам? за една вечер само?? да ме видат сите и да речат леле колку беше убаваа? ма нее на кого му се свиѓам океј на кого не немора.она е као каца а јас сум нормална и немам инспирација некако... ај веројатно ќе почнам од некаде

 

Понекогаш ме плаши оваа љубов што ја чувствувам. Ме изненадува големината, безграничноста.
За него би направила се, буквално се.
Би го дала животот, би одела против сите, би го свртела светот по железни трње само да го побара тоа од мене. И ниту за миг нема да се пожалам, зошто прашинка негова среќа мене ме исполнува до бескрај.

Кога имав 14 години, го смени тонот на гласот кога зборуваше со мене. Почна да се однесува со мене како со возрасен. Бев горда но, во исто време и ме плашеше фактот дека навистина растеме, дека времето летна. Некако сакав да се вратам наназад, засекогаш да останеме во тие летни денови на село кај баба. Сакав засекогаш да ја чувствувам таа детска, безгранична среќа.

Животот едноставно не е таков.

Многу години подоцна, вечерта пред да замине на другиот крај на светот, се сеќавам дека додека сите спиеја јас седнав до неговиот кревет и го набљудував како спие, сакајќи да го запаметам секој молекул од неговото лице. Сакав и да легнам до него и да се стуткам, како кога бевме деца.
Тогаш почувствував празнина меѓу нас, слушнав како се отпараа конците.
Кога го гледав авионот како полетува на утринското сонце, празнината почнав да ја полнам со солзи, па ја закопав длабоко во себе.
Многу поголема беше среќата од помислата дека тој е таму некаде, си ги остварува соништата.

Денес стигна пратка со алишта што не ги носи, што не му требаат. Ја отворив, не дадов никој друг да ја чепне. Ги гушнав алиштата, и не можев, беше посилно од мене.
Почнав да плачам, само така, затрупана во спомени, како мало дете.


Кога имав 4 години, обидувајќи се да направам лампион од портокал, си го исеков палецот и носев завој еден месец. Една година подоцна играјќи на песните на Златно Славејче си го свиткав зглобот и од болка не можев да мрднам од кревет две недели. Во трето одделение ми забодоа ножици во дланка, си ја имам скршено и опашката па и ден денес чувствувам болка ако незгодно седнам а безброј пати сум паѓала, сум се испосекувала, сум имала безброј модрици и џумки.

И сето ова заедно и апсолутно ниту една болка на светов, не може да се спореди со болката и празнината што ја чувствувам кога е толку далеку од мене.

Зошто за мене, синоним за љубов е брат.

 

Страшно ме нервираат девојчиња кои едноставно не знаат како да се однесуваат во јавност. Ама немате поим колку ме иритираат.
Па добро бре, девојки сме, нели треба да се истакнуваме со женственост, нежност, да бидеме смирени? Да се разбереме, тоа го мислам како појава како треба да изгледаме, а не мислам на тоа да ќутиме како гуски или да немаме сопствени ставови и да ги браниме истите.
Значи појава... Едноставно треба да се однесуваме како што ни доликува. А не во јавност да се смееме со глас што го вадиме од петни жили и да вриштиме како свињи пред колење, па расправање, тегнење за коси, или чест случај-буткање демек со рамо кога ќе помине покрај тебе, зашто нели госпожата не може да направи чекор лево или десно, туку тера право како ограничен коњ. Или буткањето во јавен превоз, сигурно ви е познато кога некоја недорасната тинејџерка ќе ви се залепи со грб и мрда како да ја ставиле на електрична столица и притоа испушта звуци, мислиш се дави од смеење.
Е сега се случува нели некогаш да се препуштиш на моментот па да се опуштиш, ама сепак се приметува која како си го носи воспитувањето.
Просто се ежам кога ќе налетам на некоја таква, ми доаѓа да делам бесплатни воспитни.

Спојлер

Им се извинувам на животните кои беа споредувани со кретенкиве во горенаведениот текст.

 

Saturday night fever, my ass! Полагам во понеделник! Одвратен предмет и уште поодвратен професор! Презаситена сум со искомплексирани и исфрустрирани професори, мислам get a life people! Јас све разбирам, професор си, имаш определени критериуми, сакаш да те почитуваат, ама не мора да малтретираш околина! Нити сум ти згрешила нешто, нити ништо, не сум ти ја крива што си патетичен!!
Морав овде муките да си ги кажам, дома више никој не ме слуша! хаха

 

СДК...

 

Snow,za ubavo neka e... Da ziveete dolgo i slozno ispolneto so vecna ljubov i ukraseno so mnogu decinja do krajot na zivotot!

 

со среќа Сноу

 

јас сум.... незнам ни самата како да се опишам, глупача и го уништив роденденот на најдобрата другарка за банална причина епа браво за мене незнам друго што да кажам ќе си пукнам неможам да се соземам од плачење више
ПС: Со среќа нека е Сноу се најубаво ви посакувам многуу многуу среќа

 

Ова со матурскиве не ги разбирам :geek: .Мислам во ред е да се прослави,одбележи како крај на едно поглавје во животот .Но зарем мора секоја матура да биде СВАДБА без младоженци .Од толку убава музика се фатиле за најсвадбарските како божем невеста ке ја направат .Ајт нека си вриштат вечерва па кога ке се видат на слики ке знаат што правеле...

 

Абе ајде за матура некако ок,ама за полуматура? Другарка ми нашла број од тие што свират на тапани па и тоа фалеше и да сме играле ....Не знам дали е работава за смеење или за плачење.

 

Во ред разбирам дека балканскиот менталитет си го прави своето ,но по се изгледа мн луѓе се лажат самите себеси дека не се пронаоѓаат така .Не е изговор дека тоа е музиката за веселба според мене .Типична кафанско-селска атмосфера.Неконтролирање на алкохолот и чувствата,самодокажување па и лечење комплекси (на поднапиените ).

 

Сноу со среќа.

Иначи да ви се пофалам, од пред 10 минути сум 15 години.

 

Амиии,амиии амииииииииииии конечно сме верени и не знам кај терам и срцково ми лупа 500 на сат,преморена,но пресреќна сум. Рече дека е пресреќен што од сега па натаму сме двајца.Утре ќе пишам впечатоции.Добра ви ноќ и на сите ви посакувам се се најубаво и на главчиња кај немажените девојки и неженетите момци,а кај вас веќе што сте во брак да си дочекате од вашите најмили .Повелетееее

 

Ne e deka ne sum srekna, sum srekna mnogu i toa. Ama.. ima nekoj mal del od slozuvalkata sto fali. Zaboraven mal agol, na prv pogled nevidliv, a potoa tolku rilevanten sto prosto slikata nema nikakva smisla bez toa malo, dalecno krajce.

Vo toa malo agolce se skrieni najubavite emocii i najgolemite neznosti. Mislam dajte, koj covek moze da kaze deka e kompletno sreken ako mu fali ljubov?
Ako nema kaj kogo da se svie navecer i da pobara uteha, smeh, toplina.. ili samo drugar koj ke te soslusa i ke vpie sekoj tvoj zbor?

Ne fali samo toa.. Falat struite niz teloto, falat motivaciite, falat motivite da izlezes od doma ili da pravis bilo sto pa duri i najsitnite sekojdnevni raboti. Gorivo fali.

Falat i mirisite.. onie mirisi na necij maski parfem isprepleteni so tvojot parfem, vpieni vo kosata i vo kozata..Onie sosema komotni noki vo siroka i dolga majca pred TV so casa vino i so negovite race okolu moeto telo. Toplinata od negovoto telo sto recisi ne poti i dvajcata, ama slatka e.. oti sme dvajcata, zaedno.

E toa mi fali.
[mod-kirilica:1d1z8uvp][/mod-kirilica:1d1z8uvp]

 

Не знам дали тооолку бев изморена (не верувам), или што ми беше али сум заспала за минутка.
Главата ужасно ме болеше, па подобро и што заспав. Станав пред саат време, сега не знам кога да си легнам.
Мама или баба, некоја од нив, па и ме покрила со ќебе, а не им текнува дека со леќи заспав, па да ме разбудат. Ма не бре, нека си спие поарно ...

Јас сум добро инаку. Во последно време, т.е од почетоков на годинава можеби и во најдобро расположение. Не кенкам повеќе, дури ни сама во мислите. Какви се работи не ми се исподесија, арно е што ни едно апче за смирување не се напив, а богами не се ни опив. Ко маж бе, се си примам ко маж.
Зафркнав на факултет со еден-два предмета, али иде јуни, ќе ги положам сега, само треба да ги повторам. Здравјето пу, пу, се надевам само кон поарно ќе тера, иако пак деновиве треба некои анализи да правам.
Дома се сите на број, нервозни ко што и се родени впрочем.
Љубовта исто е кон нагорна линија, некое време се немаме воопшто скарано онака јако, што е за пофалба, одиме кон поарно значи. Така да, немам причина за замаранција.
Да ги положам сега овие и после четирите во вис. За ништо нема да ме боли. Има да се изнауживам, е така.

Ох, а иде лето, мене ми е поарно ... До сонцето ќе да е.

 

http://youtu.be/nUDXUeI6KF8

 

Уморна сум. Премногу...
Од целиот свој живот, од тоа што глумам дури и пред самата себе дека сум среќна.
Од тоа што барам толку малку а не го добивам.
Од тоа што сите еден по еден ме напуштаат.
Од тоа што ниту една работа неможе да се заврши на добар начин, од тоа што секогаш јас сум таа која што ќе има купишта проблеми за кои не се чувствувам ни доволно силна а ни возрасна за да ги решам.
Преку глава ми е да имаме финансиски проблеми дома, душата ми се кине кога ги гледам како се мачат. Само тие нека бидат мирни и среќни и полесно ќе го поднесам сиот товар.
Неможам ни да опишам, ни да објаснам доволно јасно колку мизерно се чувствувам.
Го мразам ова чувство на безизлезна ситуација, го мразам пмс-ов, мразам што сум жена во моментов.
Се мразам поради тоа што воопшто имам чувства, што сум проклето емотивна и чувствителна. Сакам да сум лош човек затоа што сум сигурна дека само тогаш би имала мир.

 

Би сакала да отидам некаде далеко од тука,од сите проблеми,од сите што ме задушуваат,се прават дека знаат се и се главни во се.....Зошто е толку тешко да се биде среќен?А кога се потребни само мали нешта и мали работи за тоа да се оствари?!