[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

конечно најдов слободно време и му пишав да се видиме и замислете тој ми пиша дека ке дојде а...не дојде
мајни што не дојде ниту пак ми пиша дека нема да дојде,ниту пак ми се извини и уопште не ми пиша,а и јас сум си крива што му пишувам после повеке време,можеби се фатил со таа што велеше дека му е братучетка а не изгледаше така и дефинитивно не беше поубава од мене јас за неа сум Адријана Лима,и си заличуваме со Андријана де само јас сум поубава ,се зезам
а инаку откако му пишав се покајав и така подразмислив дека не би било паметно да се видиме и на некој начин ми направи услуга што не дојде ама и се спаси бидејки следеа критики од моја страна и ке си добиеше корпа ама он ми ја мавна ,ама ок си признавам дека гордоста ми е повредена што ме извиси така
синока планирав да го делинам од фејс ама многу ми се спиеше и ме мрзише да се уклучам,ама оставив за денес,ке го шутнам од фејс како ништо
ај на здравје живи,здрави и зезнати

 

скд колку ми фали минатото колку ми фали детството.
посакувам пак да сум дете посакувам да не сум обврзана на ништо во животот да сум слободна да се смеам да се однесувам како дете без притоа никој да ми забележи... посакувам повторно да ги играм сите игри кои ме исполнуваат посакувам да си ги вратам убавите денови со другарките за кои најмногу се каам што ги изгубив... изгубив многу поради него некогаш не се каам воопшто бидеќи ми го исполна животот со многу среќа љубов и радосни моменти ама некогаш навистина ми фали сето тоа минато кое го имав зад него...

 

Некако ми е тешко на душава.
Веќе две недели сум во исчекување да се случи нешто убаво - сеуште ништо. Има надеж, не е се‘ изгубено, но радоста некако ме напушти. Чувствувам дека ништо не може да ме израдува.

Кога долго очекуваш и се надеваш на нешто и кога конечно ќе се случи, сфаќаш дека ти се одмилило. Не го прифаќаш моментот со радост, туку со „редно време беше“.

 

Секогаш сум сакала сончево време, некако ми е поубаво, повесела сум
Излегов на тараса, и за чудо иако сонцето се скрило зад облаците, иако улиците се водени, таква свежина не сум почуствувала
Прекрасен мирис на пролетни цвеќиња , мирис на дожд , мирис на чистота, дождот ја измил сета таа прашина по улиците
Да можеше да ги измие и умовите на луѓето, за оние никаквите зборам, да им ја тргнеше сета изопаченост и сета дволичност, тогаш светов ќе беше рајска градина,

Само неможам да сватам како тие луѓишта можат после да те погледнат во очи како ништо да не било.
Јас незнам да излажам, незнам да сум дволична, а ако имам за некого нешто лошо кажано, не незнам ти какво лошо, едноставно не би можела во очи да погледнам
Ама некои ни срам ни перде немаат.
А некои Бог наместо образ Г;З им ставил( обично не пишувам и не кажувам вакви работи) ама некогаш и излетуваат,

 

Морам да се испразнам, се извинувам.

Како да ви кажам... што и да направите во животов, секое постигнување и добро дело, нема да ви го вреднува никој од страна и никој нема да покаже разбирање кога ќе ви биде тешко, никој нема да ви биде подршка и сила колку што можете да бидете сами на себе.
Никој, ама никој нема да ве разбере кога цел свет и сите обврски паднале на ваш грб и со некои постапки пробувате да си олесните, и тогаш наместо подршка и некој утешен збор наидувате на критики.

Колку и да пробувам да бидам позитивна, никој не разбира, што и да направам не чини...Ова што сега ми се случува е премногу за секој мозок, луѓе имам 11 предмети само во еден семестар, и кога моја одлука беше да оставам еден предмет за во август, затоа што навистина не можам, прегорев, ПРЕГОРЕВ, наидов на мислење дека сум го запоставила факултетов и сум попуштила и дека ништо не бидува од мене.
МОЛАМ?!

Дефинитивно ставам бариера, мој факултет, мои предмети, јас најдобро знам како ми е и колку можам да постигнам и не слушам веќе никого.

Е така.

А сега отидов на полагање. По 12 пат семестаров, а не сум ни на пола пат.

 

Добро утро
Денес усреќете го оној што го сакате, подарете му поголем дел од своето време....уживајте во денот, мигот, животот...

 

Супа со млад кромид.
Тиквички со лук за ручек.
Страсти по небо, по море, пловење и стравови дека сето тоа е конечно.
Впрочем, како и животот.

Денес поминуваат три месеци откако мојата другарка остана без мајка си. Храброста да се биде нормален и после таква загуба, би рекол Сергеј Јесенин е просто едноставна.
Да. Лесно е да се умре на овој свет.
Ама проклето тешко е да се прифати смртноста. Нели.
Дремам ко тажна врба во соба и си ги барам споменарите низ полиците книги. Се загрижувам себеси дека станувам ултра романтична, преплашена, премногу емотивна, пресензибилна, се’ со префикс Пре.

Мајка ми вика дека станувам Жена.
Преубаво е да е така, но уште се сомневам. За се’ имам сомнежи. И за овој убав свет, со зли намери. Поезијата ми помага да се одбранам. И којзнае зошто сево ова го премислувам. Не е пмс, не е ништо посебно. Животот е. Целиот, жив. Уште треперам заради некои сензации. Прееска ја прашувам зошто ми ги собрала јаготките - обетки, ја зезам дека веќе е стара за такви додатоци. А она ми вика - Можеш да правиш се’ и кога си стар!
Е тој дух ми е потребен. Впрочем, сите духови ми се потребни. И живи и мртви.
Да знам кај сум, што сум.
Ја отворив картата на Париз после долго време, и ме заплисна дожд од емоции. Пау пау пау! Сите пешачења до бескрајот, автобуските карти со погрешни датуми, макароните на Шанзелизе и топлиот чај во Петит де Пусе.
Мај. Звучи како да е растегнат дебел мачор со мокра опашка.
Книгата веќе е пуштена во лектура и потем, печат.
Наредна среда ќе ја промовираме книгата на Нина, а претходно ќе возиме низ Скопје како би споделиле Љубов.

Зреам, и ми е тешко.
Истовремено го гушкам животот.
Како кога плачеш после долго време збирање.
Ух.

 

Грабам ненаситно од благодетите на младоста.
Со искулирана глава, избистрен ум и потполна свесност за овие ризици-предизвици, си пловам по светов и го проучувам животот!

Секој сегмент од мојата душа вреска од убавини!

Хедонистички мисли и филозофски идеи ми го ораат мозокот!

Carpe diem за крај
Пркосете му на времево надвор и останете стабилни !

 

Поштуем весеље и никад не сум мрчела „Дај намали музиката!“ ама ова е претеризам. Ко кралска свадба, а не матура да е. Цела недела ечи турбо фолк од карши. Дај нека фатат тоа книгите, после ќе плачат по фејсбуци за екстерното. Се` си има мерка, а мене ми прсна главата веќе!

Се однесува на овие шо немаат мерка, а не за сите матуранти, пред некој да ме сфати погрешно.
Фала и пријатно.

 

Денес правам тест. Ама ако! Јас сум позитивно расположена. Уво ме боли!
Ќе си блеам во тестот, ама ако! И сега си пејам! Ој Ој Ој Ој! Ми зборат зошто пеам ко копиле, а мене топ ми е, не знам да бидам озбилен! ...Јас сум само искрен, и остај ме да си пејам.

И заклучив, дека само во филмовите родителите им тропаат на врата... овие моиве упаѓаат ко специјалци. Ама ако!

И да, се рашишав. Не знам за вас, ама јас секогаш на различни места се шишам. Немам константа. И додека ме сушеа си реков: - Чудо, уште никој не ми рекол, колку ми е густа косата. И само што го помислив тоа: - Лелеее, ретчи-ретчи-не се доретчува. Што густа коса ќе имаше... И секогаш кога се шишам, се шишам заедно со другарка/братучетка/сестра... и мене секогаш повеќе ми наплаќаат. Евентуално дупло. За долга коса, било поскапо. Како да не, кажи дека ти е жал за шампонот.

Ииии ајде... ќе ми отиде автобусот. Чууув, чуув.
Ќе си пејам после: Автобусот ќе ми кидне, во школо како ќе се стигне? Ајде да мрднам малце сега, автобусот ќе ми бега. Да го бркам ќе мора, да го фатам е фора. Се испотив трчајќи и смрзнав чекајќи, автобусот веќе пројде, а јас мислам ќе дојде.
Отвори гоооо пенџерчето!
http://www.youtube.com/watch?v=2jxczJPREQk&hd=1

 

Пред некој ден, го прочитав следносто: „Можеш да бидеш најубавата и најсочната праска, но секогаш ќе има некој кој не сака праски“. А денес, се прашувам: „Е зошто баш тој да не сака праски?“ Во случајов праската сум јас ама ова важи и за сите други праски Ама сепак најдете некој кој ке сака праски, или ако не сака покажете му колку се убави

 

феминки Cliona ни се породи нека е здраво и живо бебето

 

СДК дека си ги обожавам колешките од работа. Монооогу. И многу ми е мака дека ќе ги напуштам, but it's for the best. Уживам во последните денови поминати со нив, во смеа, шеги и опуштена атмосфера. Од 3ти почнувам на друго место, во друга фирма и со други колеги. Не знам никого од таму, не познавам никого освен менаџерот и HR консултантот. Срцки се. Секоја си носи своја приказна и посебен шарм. И., Д., С., М. и К. Енергични, убави, млади, проактивни, поспани и насмеани. Така ќе ги памтам.



Денов го посветувам на колешките.

 

Драга Аna Jones, на нас уште повеќе ќе ни недостигаш

 

Времево е никакво,мутаво,врнежливо ..некако депресивно е .Мене досадно ми е по цел ден само седам пред тв или компјутер..Сакам работа сакам да се движам,рѓосав дома.

 

Од понеделник господ нека ми е на помош...

 

Се сеќавате кога реков дека ќе го правам колачот зебра? Тогаш беше 15ти Мај. А ете сега е 24ти и јас сега го открив во фрижидерот. Ми е гајле дали е расипан, со полна чинија и уста седам сега.

Ќе ставев и слика ама: Несоодветен тип на фајлот со сликата. Очекувана екстензија bmp наместо jpg.

 

Конечно Најзаљубена на целиот свет !

 

За сè има граница, која е опасно да се пречекори, зашто ако ја пречекориш не можеш веќе назад.

Општо за се. Се губи нечија доверба.
Многу лесно може да се претера.
Многу лесно можеш да изгубиш некој.
Често се доведуваме во опасност.
И кога веќе не можеш назад и ништо не е веќе исто останува само да сме помудри.
Лекција плус.

 

Aко толку сакаш да ставиш слика, можеш да ја направиш сликата со .jpg тука http://www.pictureresize.org/online-ima ... erter.html