[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Ми фали, проклето ми фали...
Ама ете, му се гледа крајот. Ќе дојде денот кој долго го очекував. Ќе ми завршат сите маки, уште некој ден и конечно ќе завршат. А со крајот на тие, ќе дојде почетокот на новите. И се така во круг.
Ама ако, единствена надеж, мотив, ми е сликата. Така сите со чашка сладолед во рака, очила за сонце, музика до даска и се сончаме. Во меѓувреме правиме некој глуп муабет и пак ни е најубаво. Па вечери исполнето со емоции, згодни дечки, многу смеа, забава до бескрај.
Ќе дојде, кај и да е, иде. Што не поминало па и ова.
А и ова синоќешново... и тоа ќе помине. Ќе го најдам тоа што го барам, може и пред мене е, ама не го гледам. Ама ќе прогледам, убедена сум во тоа!

 

Eдна од битните работи на овој свет е на кого помислуваш кога ќе видиш празно место до тебе, не со кого те паметат другите, туку со кого се паметиш ти себе, онака своја,вистинска.

 

Молчи денот, молчам јас. Ко длабоко море, но и ова знам ќе помине.

Сакам да се дотерам, сакам да се средам, сакам да се нашминкам, сакам да излезам некаде.. Сакам да се журкам
Чувствувам некој камен на душата кој ми натежнал, и сакам да се издувам. А што е најтрагично, сама си ги ставам овие камени. Моментот е кога немаш проблеми и од досада ај ќе си направиме проблем.
И знаете што? Преку глава ми е од мојата толеранција, разбирање.. Не сакам да разберам никој веќе, не сакам да толерирам никој веќе Како што мене никој не ме толерира и после првата грешка ме притискаат, така ќе почнам и јас.


Најлошо е кога луѓето не ја разбираат твојата потреба за молк и мир.
Не сфаќаат кога сакаш да седиш сам во соба и да молчиш, да јадеш чоколаден сладолед и да уживаш во невремето надвор. Е не сфаќаат.

А најсмешно е што сум индифирентна за се. Ништо не ме интересира.
I'm chillin'

 

Колку интересно било да седнеш и да гледаш во бел ѕид, да слушаш Живела Југославија и да си пееш .
Не сум пијана, имам за учење.
Отворив книгата и кога видов што сме учеле на почетокот на година се исплашив и ја оставив ете така отворена да седе. ШИТ!
Ајде, нека помине среда, после ми е живот.
За фустанчето ми земаа мерки и ќе чекам да ме викнат на проба .

Кад погледам наше море,
наше реке, наше горе
сву лепоту где сам роџенаа...
Волимо те наша мати
нечемо те ником дати...
Ту је роџен Маршал Тито
наше име поносито,
ко хероја цео свет га зна..

 

Да е до тоа, одма го решаваме проблемот Ама треба да се откажам од едни штикли кои имаат скинато повеќе хулахопки отколку што вредат. И дефинитивно да не пуштам мали деца со оние детските adjustable прстенчиња да ми се моткаат околу нозе

 

На сите оние дечиња што едвај наполниле 11-12 години, а не само што имаат фејсбук, туку цело време постираат тажни статуси и слики за љубовни маки и проблеми... да не им раскинал принцот од омилената бајка?

 

изгледа мечето и спиело со друга

 

Пролет? Лето? Мене ова на есен ми наликува.. на момент врне на момент сонце пече.И времево не е како што треба да биде.Уствари ништо не е како што треба да биде.

 

Дека денес фала Богу сум малку подобра.И со последните сили ќе пробам да учам за екстерново срање.

 

http://www.youtube.com/watch?v=OKMrV1zuzJA


Еден поздрав...

А инаку СДК се гордеам со себеси. Порано толку се притресував за глупави работи и тооооолку се замарав побогу, а посебно со тоа телето за дечк0 што го имам од којшто сите мрави слонови се станати. А сега душичка сум... раат главата, како некое издрогирано. .

И ми е гајле, преку глава ми е од драма куинс, што ти ја глодаат цела позитивна енергија делче по делче, само за да бидат центар на внимание. Јас не знам што им се случи на луѓево, толку ли се искомплексирани, така ли се воспитани да бидат мамини и татини принцезички и принцеви појма немам.

А бре за ситница чиниш светот и се срушил, се лути, се мурти па цел оној дијалог : Ете јас будалата секогаш јас за се сум крив/а мухухухухуу . Се лигават тука. Чекај бе алооооооо ништо не ти реков. Ту сенситив се станати сите чиниш од шеќер па ќе се стопат.

Абе да ги тинтраш, да ги ланчаш, Величествените. Па може и од тоа да е, многу филмови гледање па не треба. Аха , опасно по мозок

Ајде тоа е нек се угоде, јас ќе кулирам тие нека кубат коси, преку ***** веќе.

 

Старите луќе веруваат во се, средовечните се сомневаат во се, а младите знаат се. - Брандо

 

Епа да, луда сум!
И не ми доаѓа умот!

 

Се се врти , Се се враќа ,
Се се памти , Се се плаќа !

 

СДК научив историја за екстерно ( добро де не научив баш уште 7 лекции имам,ама има време до среда ) и биологија си повторив до 10 тема ми останаа уште 3 теми,ама неможев више глава ме фркна,во вторник правам годишен биологија,а во петок екстерно,ајде има време утре ќе фатам ќе научам се биологија,и последната лекција историја
ајде одам јас сега да легнам малце,зашто главава многу ме боли
и за крај

 

Таман ги спакував и ги испратив сите подебели алишта, палта, сакоа и сите други глупости накај дома, надвор реши дека ќе студи и ќе дува и ќе врне. И боди-њата си ги испратив, се' си испратив, една трењерка си оставив, најдебелото нешто што го поседувам во станов.

Му реков дека кога ќе се стопли, ќе си седиме некаде низ Скопјето, по цела вечер, ноќ заедно. Надвор, да не дувка ветре, исто како да сме во мојата дома, исто како што правам јас со моите луѓенца дома. Заедно сме веќе речиси четири месеца, кога поминаа? И почнавме да си седиме, таму под едни дрвца во една населба каде што 'рчењето на чичкото од првиот спрат се слуша наоколу, каде што прават топли кифли после полноќ и каде што го поминал детството. Ми рече дека тоа била нивна клупа. Иронијата е што јас како мала одев на гости, само стотина метри понатаму, кој би рекол дека по 10 години ќе седам таму со него? Има едно ,,нивно,, кученце што не чува, ако се смееме, тоа стои и мафта со опашката, ако зборуваме нешто посериозно, седи или лежи мирно и не гледа само. Еднаш ме болеше стомакот, имав добиено и се превиткував буквално, тоа само легна пред нас и ме гледаше цело време така жално. И моето кученце дома, додека претходниве неколку пати бев мизерна и никаква, не се помести од пред мојата врата. Кога ќе ме сетеше дека заспивам, оди и тек тогаш си игра со топчето, иначе е цело време со мене... Кај бев со муабетов.

Ме нервира кога ми го нервираат дечкото, и ме нервира кога тој толку се нервира и за мали, и за големи, и за огромни работи, значи зошто ми го замарате човекот со глупости? А, бе, ќе го видиш човек, олкаво мажиште, метар и осумдесет и нешто, ме дига во раци како од шала кога ќе го фанат бубачките за гушкање , а толку е мек, и добар, и со толку многу се секира и си ја преоптоварува душичката внатре, немам коментар. Ист е како мене за таа работа, дури и бетер е. Малку ли е со мене што мора да се справува , и дополнително му вршат притисок за стварно глупости. Тој па, мажи, како мали деца , одма го сеќавам кога има некои бубачки, и веќе ми е интересен кога ми вика дека не му е ништо со ваква фаца ама мора да го галкаш, да го гушкаш, да го задеваш, па тек тогаш да почне да ти кажува што го мачи, така полека, врти одоколу, и наеднаш добиваш рататата од се' што го мачело во последните три недели. Па кажи си бре човеку, изјасни се. Ама не, мажи.

Го носам неговиот терет кога треба, и го носи мојот кога треба. Што повеќе треба од тоа?

И така фино лепо си седевме, се муабетевме деновиве, искрено многу ми фалеше кога бев дома и никаква, а не сакам бре и со тоа да го терам да се справува,... си направивме планови, му пратив 3-4 места погодени за касен одмор во септември и гледам му се бендисаа, ги гуглал, гледал сликички. Кога ќе се вратам, по три месеци, сите ќе ги мразам, ќе си купам многу бедоксинчиња и ќе одам некаде со него на минимум 10 дена. Ќе јадеме, ќе се бањаме, ќе се смееме, ќе се гушкаме и остали активности кои нема да ни бидат овозможени три месеци. :geek: А пред да отидам, ќе киднеме некаде на некој ден, за да се наспие човекот убаво додека јас го чувам.

На секое гледање ми кажува дека планира да се ожени со мене, а јас на секое гледање му кажувам дека не планирам да раѓам во наредниве 5 години, за наредните 10 може да преговараме. Во екот на сите мажачки и женачки дури и гостите си ги преброил човекот, па и дома си дискутирал со татко му... Очекуваме прстен.

Мене, како што можете да приметите, ми е мноооогу подобро, ми се стресува душичката на моменти, ми се тресе раката на моменти, ми се повраќ некогаш, ми се плаче ама многу поретко и не плачам... ама дефинитивно не е тоа што беше пред една недела. Абе кога викам за се' има лек, само треба да го побараш. И на бајачка ќе ме носеле, тоа не ви кажав, уште таму да отидам. Ми останаа двата најтешки испита за крај, во најглупавата можна отупена состојба кога сум, кога еден ред го читам два саата, значи, можно е да паднам, па дури и намерно да се самопаднам и да полагам во јануари.

Отидов да чистам, да ги тријам фугите. (Неостварена желба на дечко ми - да имал такво со пареа и четкичка што шушти и да си ги исчистел фугите на раат. Поголем домаќин и да сакав, не можев да најдам).

 

Кога имав за учење, копнеев по слобода. Сега кога немам за учење еве скоро половина месц, па досадно ми е Кој може да ме разбере. Ниту самата јас.
Времево ми мава на психа. Изгледав 21425 филмови во два дена. Кога е вакво тмурно јас сум голема мрза. И нервозна плус. Тоа иде гратис, со пакувањето два во еден
Нејсе. За крај една песна да ве размрда
http://www.youtube.com/watch?v=h8c4KNZ1Sb4

 

Секогаш си повторувам дека не вреди да плачам за тебе и знам дека не ме сакаш но секогаш кога ќе те видам со друга срцето ми се кине.
Зарем толку брзо ме заборави, заборави ли колку убави моменти имавме заедно. Не можам да глумам силна веќе.

 

Ден: Недела
Временска прогноза: Врнежливо, облачно, студено, никакво
Расположение? Да си пукнеш од убајни

 

Ги поделивме испитите на три испитни сесии и после ќе ме женел. Седам со книгата до мене, а лап топот пред мене и размислувам што понатаму. Да, ќе ги спремам испитите и ќе помине и февруари. Да, со плановите стигнав(ме) до февруари. Но, понатаму...
Јас уште првиот испит не сум го спремила како што треба. Седам, дремам, читам... за среќа помнам се што ќе прочитам, но некако желбата да ги завршам овие најтешките испити ми е се помала и помала.

Меѓу нас убаво, искрено, но понекогаш болно. Тој е човекот што во исто време ме прави среќна, но и ме нервира. Се бориме за некоја доминација во врската. Јас сакам маж, а тој е МАЖ. Сакам да сум ЖЕНА, а тој покрај себе сака во исто време и силна и мила жена. Не сум бре јас за мила, не сакам да отстапам од некои свои замислени слики.

Си ставаме некои чудни рокови од кои најверојатно ќе нема никаков резултат.
Потребни сме си постојано, па ден еден без друг го покриваме со долги разговори на скајп или пак со слики, да си доловиме што ни се случува.

Го сакам де... многу, а тој па знаејќи го мојот променлив карактер се прашува до кога... јас би вечно...

Ми подари прстен. Не, не е веренички, но не го симнувам од себе. Посебен е, го направи тој за мене иако за него беше експеримент дали ќе проработи машинчето, за мене е посебен.

А да ја ставам јас сепак книгава пред мене?

 

СДК Не сте свесни колку пати низ шала ви ја кажале вистината