[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

... времето можеби е оцет, ама јас дефинитивно скиселев.
Таман, на време за зимница.
Ќе се конзервирам и ќе чекам пролет некој да ми го отвори капачето.
Стоп, не сакам да се конзервирам со овие битер лемон чувства, не сакам да сум зајадлива и крута како ленено платно бре!

Конечно ќе отидам чекор напред, а потоа се враќам два назад. Уморна од полемизирање и дебатирање и дискутирање и анализирање, леле, животецов јес да е еден, ама понекогаш - дали е вреден?

Мене одамна ми помина времето кога - одев каде што сите решиле дека ќе одат, зашто сите ќе бидат таму, па ајде да не се двојам само јас ко црната овчичка, сериозно го надминав ова години порано и по цена да бидам ваква или онаква, сакам да си го зачувам само мојот мир и моите желби.
Ако тоа ме прави недружељубива Баба Рога - too bad.

Не мора да се дружиме.


Ми недостига она безгрижно временце на професорите штрајкувачи, на еден предолг зимски распуст, на собирање пари за заедничко шише вино, од најевтините нормално, скокање во едни елки, јадење крем на лепче пред зградата во ниедно време после излегување, вдишување на чист воздух помешан со уште почист снег, време во кое не беше срамно да признаеш дека немаш повеќе од 200 ден. за излегување, а другарчињата те тешат дека ти се доволни и тие...
очите ни светкаа помагично,
и најевтиното вино беше вкусно и пивко,
а јас бев среќна.

Сега веќе, не дека имам нешто премногу, ама кога изборот се сведува на повеќе од две работи, човекот станува скапан и неодлучен.
А тоа воедно е рецепт и билет за - мизерно несреќен.

 

Зошто кога ја видов поканава за настанов...
http://www.facebook.com/#!/events/289687441068851/
...си замислив куплерај?! ЗОШТО?!
Лилит има гнасен ум!

Роџер пијано треба да биде затворен и силуван од црнци. Каков вкус...

 

СДК ми се скршија наочарите А утре е недела...

 

^ А Том Круз ќе се вртка ли таму, кај маските?

 

и една жена ме посоветува за имунитет да ги пијам од Босна љек прополис по две на ден-како коцкички биле, заедно со Олиговит(инаку пијам витамини, и како помала пиев Олиговит) оваа комбинација и помогнала на девојче болно од рак (колку е вистина незнам)
а вчера дознав дека личноста што ја барав, ми била пред очи , ама јас незнаев-една бајачка што му е соседна на момчето, ама кога незнаеш... тоа е
мислам дека таа жена може да ме спаси со нејзиното баење, оти како што ми тргнала работава, незнам богами, се некои баксузи ме следат, чудо невидено

 

..хух и .
По бањарка и турбан на глава,решавам животни прашања и дилеми.
Да ги облечам светлите фармерки со кошула или џемпер или..
Се заебавам. Ми мириса на млеко,а и цимет.
Времево ми е кнап,а мене ми се пишува. Ми се воздивнува. Повторно ми се смее.
Семејство. Убаво е,секогаш кога е собрано на куп. Старциве крчаат планче за Нова година..стрико ми да донесел вино,стрина ми ќе готвела сарми..мајка ми и татко ми домакини годинава.
Кај мене..бурата се стишува.На крај,имаме план..мирни сме
Љубовта..заеби,друг пат за тоа.
ЖИВОТЕН ПРОСТОР. Ме барал..е за инет не му се јавувам сега,нека се забавља,ко шо милува.
Имам симпатија,на кој најверојатно го боли цеф за мене. Прекрасно.

Реков мириса на цимет..
мхххх..јаболко и цимет,со две медчиња.
Снег понеделник,само незнаеме кој. Мене,гајле ми е.
Дуууув
http://www.youtube.com/watch?v=acULghgY ... re=mh_lolz

 

Interesting

 

Леле ке заспијам!
Откажав на другарките,некако не ми се излегува.Времето многу влијае врз мене.Не ми се излегува бре и точка.
Ми се јави тој и ми вели тоа и тоа ке завршам околу 10 ипол - 11 и ке те соберам... оххх и сега ке дремам до 11 дома,а многу ми се спие

Вчера си купив депилатор,а денеска се издепилирав.. (колку-толку).Нозете до колена.стомакот и препони ( што ми подраснале неколку влакненца)..После си направив пилинг и маска за лице..
Сега се намачкав со млеко за тело и дремуцкам.
И досадава не е тоа што беше,подосадна е!
Посебно кога седиш и чекаш и немаш друга работа.. а умираш за спиење.

Добро ај да не се жалам.Сепак не е се така црно..За некој саат ке бидам со него и повторно ке го освојам и ке го украдам од сите на неколку часа.Ке биде само мој! Ке уживам во него и ке ме исполни со неговите смешно-идиотски муабети..

И така...

 

СДК:
Пишете let it snow на гугл.
Почекајте неколку секунди.....ииии Снегггг

 

Y U RAIN?!?!?!

 

СДК Седам дома тажна, депресивна... Знам дека ако појдам таму ке направам лудост и колку - толку ќе го добијам она што го сакам, знае што сакам. Знам дека сум мрза, ниту ми се учи, ниту ми се излегува, ниту дома ми се седи, ниту вода ми се пие, ниту вино ми се пие, ни ми се спие... Тагувам, тагувам по мојот близнак. Мојот нероден близнак. Уште од мала се гледала мојата скржавост. Не сум му го дала право да е овде покрај мене, сега кога ми е најпотребен. Знам дека ако се родеше и тој се’ ќе беше поинаку. Ќе бев многу посреќна, многу поисполнета. Без разлика дали тоа ќе ми беше брат или сестра. Затоа сакам да имам близнаци. Секогаш ќе копнеам за тоа...

 

Брееј Гигл шо убо врнит снег,паѓа ли паѓа магла нишчо не се гледат

 

Ах гугл колку ме разнежнија..

Сакате снег? Пишете „let it snow“ во Google


Остајте нека ви замрзне па подзабришете си, и пуштете си ја од Франк Синатра во позадина ах ах ах!

http://www.youtube.com/watch?v=aQzlJRjXSGY

Ах сега видов дека си пишала.. ма врв се ме насмејаа!

 

Малку мудрост пред спиење.

Новиов фејсбук, тајмлајн, ме замисли, најискрено ме замисли. Кога се видов каква сум била и каква сум станала, се запрепастив. А кога ќе ми текне дека мислев дека се знам, дека сум најпаметна, најубава, брејниак, мама миа! Некои глупавки статуси, песнички, жалопојки по љубовта, несфатена од светот, некои У ЛА ЛА паметни статуси, филозофии, цитати... Којзнае колку ќе се сменам за наредните 10 години, ако промената е толку драстична од пред 3-4 години.

Се размислував дали да седнам и да ги испобришам сите стари глупости заѕидани на мојот фејсбук ѕид.
И решив дека нема потреба да го направам тоа.

Ако го направам тоа, значи дека се срамам од сама од себе. Да, смешно е, да, ми било интересно тогаш и да, сега изгледа повеќе од глупаво. Ама ако тие фејсбук статуси ми помогнале да си ги искажам некои тогашни бубачки, и јас сега ги избришам, ќе биде како да си избришам дел од, па не баш од себе, ама дел од нешто што ми помогнало да станам тоа што сум денес. Тоа ти е исто како некои стари алишта, сега се срамиш од нив, но порано ти биле убави и си ги носел, па зошто кога си ги носел не си се срамел, а сега ќе се срамиш кога не ги носиш ?

Изнесете го валканиот веш, нека се суши феминки.

п.с. Немој да сте ме манијачеле, ај кил ју!

 

јесс конечно љубов и казна ќе има и во сабота и недела барем нема да ми биде досадно

 

Се израдував ко мало дете, кога пишав let it snow на Google!
Дури јас големиот мрзач на зимата и ладното, ЈАС видов снег и замаглен монитор. Дури и си го забришав мониторов, мислев и тоа функционира.


Досадна сабота, досадна...
Ни саботата не е тоа што беше, не нееее.
Кукам по некој си втор или трет пат за ова во СДК, но така си е бе. Па си жалам.
Он на работа, јас дома чмаам, полека се приготвувам за колоквиумската, и полека но сигурно си поцркувам од досада.


Си ги гушкам во моите мисли оние саботи во кои што се гушкавме после добрата партија, кога се милувавме, кога следуваше цигара по убавите моменти, кога ме испраќаше до такси иако е лаааадно.
И СИ ГИ САКАМ НАЗАД !!!!!

 

Сдк ми фалат моите, ми фали домот, сакам да сум си дома сакам да спијам во мојот кревет. Ми се смачи од живеење во стан под кирија, само дома си е дома колку и да е добар не е твој не чувствувам топлина. Реално колку кирија и да издвоиш да дадеш, нигде нема убаво како што би требало. Ми се смачи од спиење на овој смотан кревет во оваа смотана соба, за која не ни сакам да инвестирам во уредување бидејќи знам дека за неколку месеци секако ќе се селам. Колку и да е убав студентскиот живот не е тоа тоа..

Сакам да седнам и да ручаме сите фамилијарно, а не секогаш да јадам сама.. Ја сакам неизвесноста што мама приготвила за ручек, исчекувањето да биде готов некој нејзин специјалитет, смеење и разговор додека појадуваме, советите на татко ми и неговото зезање..

Ми фали времето поминато кај баба и дедо и да се смееме заедно, ми фали масажа на стапалата од дедо ми кој во тоа ми е незаменлив.. Ми фали да останам да спијам кај нив, а дедо ми наутро да ме буди за во школо и да ми подготви чајче и ме пречека со запален оган и насмевка..

Ми фали чистиот воздух, да си трчам секој ден, ми фали оговарањето на комшиите, ми фали ракомет, екипата, победи, порази, пцуење на судијата, тимскиот дух и напорните дводневни тренинзи..

Ми фалат кавгите со сестра ми за компјутерот, сега имам свој ама многу други работи немам.. Кавгите околу некое парче облека од мајка ми, па мое е или твое е.. Ми фали секои 5мин да кажувам здраво кај си на улица, затоа што тука секој околу тебе е непознат..

Толку многу сакам да дојде време сама да живеам а сега гледам колку работи зад мене останаа, не велам дека не ми е убаво ама не е тоа тоа, не е !

 

Проекти праам 100000 и порака ти пишам за да ти искажам колку те сака...овај те сакам де.
Поминавме толку убави моменти заедно што секој момент кога ќе ми текне ги заборавам сите недоразбирања и ми доаѓа така силно да те гушнам и да не помислувам никогаш повеќе на тие моменти. Секогаш кога ќе те видам како се насмевнуваш ми ја грееш душата со таа најубава насмевка, со тие очи блескави кои ни за 1000000 тона дијаманти не би ги заменил. Сега не ми се топи на писмово туку само удри ми едно лајкче да се изнарадувам како шмизла на штикла. Јас ти се радувам на тебе како Шмизла на шопинг во Токио со unlimited стредства на кредитна картича Мастер Кард од тие плавите. Нема секунда да не мислам на тебе и нема ден да не ми се навраќаат сите најубави моменти кои ги поминавме заедно. Се сеќавам првиот ден кога те запознав и кога се бакнавме во таа рандом нива кај градбата, кога автостопирав а ти така беше загрижено настроена и ми ја спушташе раката за да не ме види никој. Се сеќавам кога ми се смееше на моите рандом шитови кои излегуваа од мојата уста, се сеќавам на убавите моменти во Охрид, кога секоја вечер јадевме на пристаништето по 8 хамбургера и се издуваме ко балони па после неможевме да одиме. Се сеќавам кога се смеевме на ретардите кои беа со нас во куќа и кои мочаа низ тераса па Добромир ги караше со неговиот возбудувачки глас. Се сеќавам и на моментите „you know which“.
ДА не тупам со се сеќавам на моментите kinda crap туку да ти кажам дека те сакам најмногу и дека ми значиш најмногу на свет. Will you marry me? ;d
АКо кажеш да ќе ти купам киндер јајце ако кажеш не, нема да ти давам.

 

СДК

Ама не кашканици, да се разбереме

Иииии уште нешто
What goes UP, must come DOWN!. Ете така, за тие што не знаат

 

Ме маваат јаки депресии. Си слушам музика, си лежам и солзи ми течат.
А зашто? Неам поима искрено. Пмс е крив за се. Не ми се искача по ладново, не ми се збори, не ми се јаде, не ми се спие, не ми се учи, а толку многу за учење имам

Немам слушнато ни една радосна вест одамна. Ни јас незнам од кога.
Само солзи, убиства, насилство. Како да живеам во еден црно-сив свет.
Ништо не ми е важно више. Ништо.
Не им верувам толку на другарките за да можам да им го кажам секој проблем.
Го имам само него. Добар другар на кој што можам се да му кажам, а да не ми се налути. Би сакала повеќе да се дружев со него не само на Фб. А во живо се гледаме ретко на 5 минути највеќе.. Би сакала да го гушнам еднаш силно..