[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Мразам, ама стварно, кога се' е таман, кога денот ми е супер, и од нигде никаде почнува тоа... злото. Прво ми мава на нерви, сеќавам дека окото ми се тресе, ми игра, што викаат старите. Сеќавам дека несвесно ја стегам вилицата, ме боли кога џвакам. Потоа, почнува да ми се повраќа и почнувам да кашлам, ми се собира топка во грлото. Пијам вода за да ја голтнам, ама не сака да оди надоле. Не можам да ставам залак во уста, од се' ми се гади. На крај почнуваат да ми се тресат раците, почнуваат да ми се сечат нозите, и почнувам да се тресам. И знаеш дека пак почнало...

Од утре, ќе земам и ќе трчам навечер. Ќе трчам додека не испадне се' од мене. Со саати, додека болката не стане физичка, неподнослива, не премине во мускулите наместо во душата. Ќе трчам и ќе плачам ако треба, ќе трчам додека не се уморам толку многу, што ќе легнам и одма ќе заспијам.

Дишење и многу вода.

Барем не сонувам веќе кошмари... Сонувам како се симнувам од планини, гледам зелени ридови пред мене, одам по цркви и манастири, ми нуди еден човек помош цело време, ми подава рака да се симнам по едно стрмно патче, ама јас го одбивам. И полека, полека, си се симнувам. Сама. Како што сама и ќе си го решам проблемов. Стигнувам кај баба ми и дедо ми, се смеам, и тој е таму. Летаме заедно со авионот, над облаците, се смеам и го тешам дека летањето не е страшно, напротив, интересно е.

Решивме дека ќе броиме петоци. Три месеци изгледаат страшно, 90 дена, уште пострашно. Ама петоците... 12. Што се 12 викенда? Ништо. Како шала ќе поминат. Уште 13 петока и ќе бидам пак назад на истово место каде што сум сега, барем на истиот кревет, ако ништо друго. Посреќна, понасмеана, ќе имам што да чекам и на што да се радувам... Ќе си дојдам дома по 13 петока. Сега се трудам само да се радувам на младоста моја, да си легнам насмеана и да станам таква, ете, тоа ми е желбата моментално.

 

Знаете кој ми е најдобар љубовен состанок досега?


Тој, јас.
Мокасини и тексас јакна.

Непланирано, на една локација откаде имаме добар видик. Градот ни лежи на дланка. Си тропкам со нозете по земјата, мижуркам од сонцето. Планирам какви безобразлуци му следуваат подоцна, а наивно го гледам и му трепкам

Која радост се непрскани, диви цреши за мене никој не знае.

Од нив и јас дива станувам, ми иде да го гушкам и грицкам по вратот, да го деконцентрирам додека зборува на телефон, да му бегам додека не ме фати и собори. Е потоа...

 

До кога со клошариштава?

 

Утрински пост. Олку рано никогаш не сум пишала овде! Би кажала збор-два...

Комплекси, комплекси, комплекси. Чувство на неприпаѓање, ниска вредност и набоцканост. Младината наша си пати од ова, а уште долго и ќе пати!
Ако. Така и' треба.

Ало бре, ПРИНЦЕЗИ СТЕ СИТЕ НАЈГОЛЕМИ!! Само не гушете не' повеќе, не чмајте ко каранфили во октомври! Плииииис!

Ако не, испарете! Хух!

 

СКД.. очите ми паѓаат. Станав во 8h, а си легнав во 1 синоќа. Сега некако да се расонам и да се фанам за книга физика морам да учам екстерно имам утре.
Држете ми среќа феминки ќе ми треба, физика е навистина тешко. И самата професорка ни кажа така.

Вчера има екстерно географија и одлично поминав. Супер лесни прашања за 20 мин ги имав решено сите само за 7 не бев сигурна. Потоа средив и за нив некако. Среќна сум што супер поминав на едното тестирање сега уште утре, по зезнато е ама ќе биде некако.

 

Тој што рекол дека децата го скратуваат животот за половина, немал родители како моиве.
Жими се, ако умрам млада, ќе биде само поради нив.

 

Мразам луѓе што стекнуваат впечатоци за другите од рекла-казала муабети.

 

Сдк колку дволични личности има на светеов неможам да поверувам.. Најдобри другарки,за кои мислев дека никогаш нема да ми прават работи позади грб направија и тоа не само сега туку и од одамна. До какви сознанија дојдов,неможам да поверувам.Пред тебе се мирни,демек те подржуваат,демек се среќни за тебе,а од друга страна не само што те оговараат туку и кројат планови како да те напраат понесреќна и да ти превземат многу работи (пријатели,дечковци,све.)

 

се молат мозокот, свеста и потсвеста да се исклучат за време на нокта-имам потреба од СОН а не во 2 и нешто да станувам ко вампирка некоја да нижам монистри за да можам да се смирам и да заспијам

 

Ја не пијам кафе во принцип, она као дел од ритуал да ми е. Само по кафичи и пред полагање (и некоаш коа иам многу за учење, а ми се спие и тоа е ретко, зошто не сум спанка). И не знам што е толку чудно?!

Како сум можела да издржам без кафе кое глупо прашање. Како можете вие да не можете да издржите без кафе?!

 

Note to self..
Денеска е грев да имаш душа стаклена.
Кога ќе свртиш нов лист и ништо не се менува, редно е да ја фрлиш таа книга..

 

... кога луѓе се неарни и болни, а се инаетат и не сакаат да одат на доктор, ниту да послушаат, ниту да земат апче, инјекција, леле како ми оди да ги размавам.
Леле колку се изиритирав, толку сум бесна и беспомошна, не сум спиена цел ноќ, се изнаплакав од што се насекирав, жичките ми се споија, сакав да отидам да го извадам на клоци од дома и да го однесам на лекар, зашто најмногу ме иритира магарешко инаетење, тоа машко јуначење - ма ќе ми помине, ма не пијам апчиња, хемикалии, ќе се лечи човекот со чај од магарешки трн, леле колку се нервирам !!!!

Не пиеле апчиња... добро, кој ве учи такви глупости, кој?
Многу сакам да знам, луѓево значи одат од крајност во крајност, од нереална хипохондрија, до целосно игнорирање на болки и инаетење, нема веќе нормални.
И јас одамна се мрднав очигледно, си мелам џабе...

 

Знаете што е најтажно?

Кога наутро ќе видиш дека фали розовата четкичка за заби во чашата. А, допрва ќе фали!

 

Се чуствувам посебно топло денеска.
Ружичката која ми ја подари Тој, иако овена уште си ја чувам, ке си ја ставам во дневникот. Ми значи.
Ми донел и две кутивчиња Црешички. Знае сонцето што љубам јас. А пак од неговите имам две тегли слатко од диви смокви. Убајни.

Спојлер

Едната ја збришав ама другата ке иде пополека да ми остане у дуго сечање . нема смисла да се нафрлам...

И така си се чустувувам убаво ради него.
Во сиот овој неред тој ми е тука. И не сакам да зборувам како го сакам , како ова како она, патетики се тоа за мене, јас сакам само да докажам, да му покажам и да му покажувам ....

Ајде женички, уживкајте во денот. Одам јас накај обврските

 

Кога ми се дере мајка ми се осеќам како да сум во топ-шоп реклама: НО ТОА НЕ Е СЕ!

 

Не отварајте социјални мрежи, клаваат прашања за екстерно

 

Зошто на некои луѓе им е толку лесно да сеат омраза? Кога бар 1% од времето би го посветиле на нешто позитивно, светот би бил многу подобар.

 

Дојде и јуни.Завршувам 8-мо.Полека,полека се заврши .Како вчера да беше крај на август.Како вчера беше сето тоа што го доживеав,мала кратка летна авантура .Дојде и септември.Отидов во новото школо.Се чувствував прекрасно додека бев таму. Добро,не бевме најдобри другарки ,но таму ги поминав најубавите моменти.Имаше и добри и лоши моменти.Се каравме,но секогаш сме имале незаборавни среќни моменти.Од една страна се радувам,а пак од друга страна ми се плаче што се завршува.Никогаш никој нема да заборавам од таму,посебно не тој мој другар кој што ми се најде и во добро и во лошо,мојата најдобра класна,директорката која што многу ја сакам,која што секогаш ме помогнала само со нејзината насмевка и добрина,нејзината желба за убав живот,педагогот која што знаеше да ме искара кога треба,кога правев бељи,а да ме пофали кога ке направев нешто добро,наставничката по македонски,класната на татко ми кога учел,наставничката што многу ја мразев,а и таа мене и сите други...Сето ова се слатки спомени ..Ми потекоа солзи ..Никогаш нема да го заборавам овој период од мојот живот.

 

СДК па да има некој на ова време денеска за да ти каже едно фала за она што го правиш за него ????Или барем да има некое почитување за тебе ???Значи ова го потврдувам по кој знае кој пат ЗА ОНИЕ КОИ ШТО СУМ НАЈ ДОБРА СЕКОГАШ МИ ВРАЌААТ НА НАЈ ЛОШ НАЧИН ЕЈЈЈ да спасете некого од смртт не е битно на кој начин и веднаш после тоа да ти каже ти не постоиш за мене молам ?

 

ЈУНИ ЛИ Е ОВА ЖИТИ СЕ!?
Јас колку што знам треба сонцето силно да блеска, разџагорени луѓе надвор, на сите страни рози, дрвјата да шумолат нежно, плодовите веќе на пола да се израснати...
А што е сега!!!!!!????
Да, да... Тмурно, сиви облаци, роси, уште малце да заврне дожд, башка и снег. Дува ветер, студен, сите на долги ракави и палтиња. Киваат кашлаат луѓево.


Од кај жити се ќе ти текне дека за 10- дена ќе дојде распустот. Работава е човек да помисли дека за 10 дена ќе заврши зимскиот распуст... АјДЕ!! Нека заврне снег, па тогаш дури ќе се обесам. Веќе ова на време не личи. Ахаааааа, даа.. Јуни е. 2ри Јуни. Исто ко 2ри Февруари. Не е некоја разлика голема. Ако не е и постудено сега. Цела година на сонце да се изначекаш, ете ти го јуни, си велиш конечно, оно уште си продолжува. Барам виновник, ама знам дека нема да го најдамммм.. Ете се нервирам и крајј.