[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Ми фалиш бе..

 

Во постов би сакала да му се обратам на дедо ми. Пишувам тука затоа што немам м*да у фаца да му кажам.
Драг дедо, би сакала да ти кажам дека многу те сакам, ама.. што е претерано, претерано е! А, нели претераното не е убаво. Незнам како да ти објаснам дека, кога ќе дојде Мирче кафе да пиеме, надвор у двор, доаѓа за мене да ме види. ОК?
Искрено да ти кажам ама баш ни е гајле за Станка што син ќе женела во недела, за Петка што те прашала од каде си ги купил патлиџаните и колку си ги платил, за Мишко што незнае дека нема веќе телевизија и што по сто пати на ден те прашува зашто има само прва програма. Баш ми е гајле и за на Душка мажот и што бил у странство, и што му дужел пари на тетин му.
Мислам стварно бе дедо, па секој ден, како темпиран си. И да шепотиме ке не надушкаш и оп надвор. Денес уместо у двор да си пиеме кафенце, ние моравме да одиме по куќи за муабет да си направиме. Дај бе дедо најди си занимација. Наместо да ни раскажуваш нас за Петре иди до кај него напрај те си муабет.
Па више ова стварно нема смисла!

 

За некого ,кога нешто е џабе и оцетот е сладок!!!

 

UPM се нека иде!!

 

хахаххха јас ја знам вака
Кога е гага и киселината е блага

 

Е вака се убедуваат жени да не абортираат, а не со навреди кон нивниот род.

Ее колку величенствено почнува еден овоземски живот... уште така и да завршуваше...

 

сдк дека денес ми се чисти и со кафенце и цедевите поладне би го гледала мечот на новак и надал. совршен петок... но ќе треба повторно да дремам на работа и да слушам глупости over and over again

дали вие знаете колку прекрсно и свежо мириса ВИМ ? зошто не сум го користела до сега незнам...

туку само што му свикав в лице на газдата дека ќе дадам отказ неможам да го трпам веќе леле ме уби . мислеше дека се шегувам

 

Значи ептен ме вади од такт кога ќе ме разбудат и тоа чуство на поспаност си го влечкам со мене цел ден и им се дерам на сите за ситници.. Тешко тој што ќе ме изнервира денес
Ќе ми пукне главата

 

Заврши школската година!

 

Ја зголемиле основицата за сметот. Јазак у мате*ина! Што им е бе?! Не навистина?! И неможам да сфатам неколку глупости, автомобилите мора да се регистрираат за да се користат, а што е со запрежните коли?! Да не одам дотаму што некои плаќаат даноци за своето земјиште, а некои ми се однесуваат како номади во 21 век. Или па шетам низ центарчето наше, мислам на плоштадот и гледам некои чудни навлаки кои служат како прекривка на инвентарот на кафичите. И гледам старо железо веднаш помеѓу кафичите на кеј и "убавите" нови мостови на уметноста ( и тој другиот). Леле бе, врвот беше рингишпилот . Околу него ставена некоја црвена лента, само Бога знае зашто. Изгледа им се расипало тоа барокно мини панаѓурско чудовиште.
Како да Македонија е влезена во книгата Gargantua and Pantagruel!!!

А тоа што колективно се протестира зашто некоја особа забранила да се гради црква, а исто така не се протестира за некои попаметни работи е ништо! Ова воопшто не го пишувам провоцирана од некои политички побуди. Туку срамота е на такви протести да има собрано толку народ, а на протестите кои навистина и се потребни на државата не излегуваат ни 10 души! Арам да ви е!

 

Денес упорно ме викаат на некоја собиранка. Како да им објаснам дека денес не сум добро друштво? Дека денес е првиот од оние 3-4 дена од месецот во кои што сакам да седам дома, да гледам филмчиња и да плачам без причина...тие ми се издувниот вентил во цел месец и секогаш ги осеќам кога доаѓаат.

Ај ... ќе идам, не за друго за асоцијална ќе ме мислат. Не дека нешто многу ќе ме заболи ако мислат, туку не сакам баш овој круг на луѓе за таква да ме смета, не ми одговата во моментов. Ќе глеам помалце да зборам. Ако се разврзам у вакво стање, не сакам да знам за каква ќе ме мислат. И после пола саат ќе измислам нешто... притоа да ги убедам дека не е „едвај чекам да си идам“ момент.

 

Градскиов Парк, контрасти...

Со точак низ него, да дишам малку воздух, претопло ми стана, ме зеза мачоров дека ПМСов ме претвора во тик так бомба, само уште тоа ми фали.
Мозолче на брада - cheked!
Ужасна потреба за кенкање и лакирање нокти во сите бои - cheked!
И да.

По Илинденска протести. Стари луѓе со пароли. Не ни успеав да прочитам што имаше на нив. Карши нив, деца од основно и средно, се прскаат со вода. Нив допрва ќе ги чекаат чудесии во животот... Ене го 10ти јуни, крај на школска година, за мене термин одамна заборавен.
Сладолед и малини во канче од кисело млеко. Нозе во вис ама и килажа минус 2. Се израдував.
Вчера, на Офффест, Кимо Покјонен развали. Скандинавски ѕвер! Музика од друга галаксија. Спој на морничава сурова симфонија со лирични звуци на механичка армоника како од париско кафуле. Пресреќна бев што можев да го слушнам и видам тоа. Како Лајбах да тргнале во соло изведба по некое ќоше на Монмартр, со единствениот Финец кој можете да го замислите.
Анегдота по анегдота. Се договоривме со Фиши на фудбал и пиво кај нас на гости, малку разонода и планови за музика. Секогаш се фаќаме со фрекфенции и ни бива убаво.
На прозорецов, една пчела или оса, го бара небото.
Јас, ја чувам љубовта во тегла. Да не ми затреба.
Многу шокови, топлотни и планирачки. Летово ќе биде бурно, но се надевам срцето ќе ми издржи.
Ми се плаче исто, нели.
И ми се јадат полнети еклери со овошје покрај кремот.

Утре одам за Берово, малку да дишам иглолисна шума и да берам бериќет од тие нивни преубави пејсажи.
Мир да ми е.
И да ви е.

 

Што е бе ова. Стварно нема смисла. Сите се со ПМС или имаат добиено.
Претходниве два дена ми се ...... ај како да кажам... , Шо да кажам, ќе згрешам па криво ќе ми биде.

 

Дојде и крајот на учебната година.
Воопшто не се чувствувам така. Па сме и осмоодделенци. Не сакам да заминам од ова прекрасно школо, да се разделам од овие клупи, од оваа зграда, од овие наставници. Овде го научивме основното, денес не успеав ни убаво да се испратам со училиштето. Дури сега сфаќам колку ни беа добри наставниците, колку ни попуштаа и помагаа и дека толку ќе ми недостига училиштето. Денес за прв пат сакав да имам седум часа, што подолго да седиме таму. Сите се радуваат на крајот на школската година, се радувам и јас, но не и на она што ме чека од следната година. Сакам летото да го поминам што поубаво. Не ми се верува дека толку брзо ја истркалавме и оваа година и дека цели три месеци нема да имам обврски, дека од утре не треба веќе да учам. Со душа го чекав овој ден ама сега не ми е сеедно.
Се тешам со тоа дека средношколските денови се најубави и најнезаборавни.

Скоро сум спремна за полуматура и да, најубава ќе бидам. Немам некои големи очекувања, само сакам убаво да си поминеме како за последен пат, цела генерација.

 

Почна уживанцијата, официјално.
Со сладолед и музиче на тераса си уживам во првиот ден од распустот... милина.
А вишокот позитивна енергија ме преплави уште на почетокот на летото. Си пејам, си свиркам, си читам вицови и се смеам, уште малце и ќе си леткам, како пеперутка.
Мислам, јас си леткав и во пролет ... ама од убавава атмосфера кога уште е минусирано школото, тогаш е неспоредливо.
А да не се фалам, ама и голема уметничка инспирација ми надоаѓа преку лето.
Многу сакам да цртам, да пишувам, а највеќе да читам книги.
И така... уживајте сите во летото, секој на свој начин.

 

СДК денес е преубав ден

 

Чудна сум ти јас. Многу сакам кучиња, а страв ми е да им се доближам. Или штом ми се доближат-бегам. А не сакам да бегам. Ама ете, имам некоја фуфка во мене. Има едно куче, секој ден ми прави друштво до автобуска. Првиот ден, кога видов како оди по мене, почнав да одам 100 на час. А сега, го научи патот, секој ден на исто место ме чека. Ама гледа дека штом ми се доближи повеќе, јас бегам, па и тоа ќе се одалечи. Гледа дека ми фуфка. Па оди или позади мене или пред мене. Бидејќи поминувам низ еден долг тротоар којшто е полн со автомобили, тоа малку ќе убрза, ќе се пикне позади некој автомобил... ѕирка одозолу кога ќе поминам, па и тоа ќе помине. Или јас ќе застанам да видам колку е саат или дали сум заборавила нешто... тоа ќе оди пред мене, и ќе ме чека. Се прави дека гледа наоколу. Душа е. А јас постојано само се штрекам од него, а сакам да покажам дека не ми е страв. Ко за беља, наметката ми се закачи за една шајка на една бандера, цела се уплеткав. Наеднаш писнав, ко божем којзнае што ми се случило. А тоа само ми се доближи и ме гледаше, како да сакаше да ми помогне. А ме знаете мене... јас сум несмасна. Цело време се лупам во автомобили, се сопнувам на тротоар... и сега ептен се уплеткав околу бандерата. Душички се кучињата, почовечни каде-каде од човекот... ама што да правам кога имам фуфка.

 

Ме мрзеше да се пеглам, а косава ми беше за шишање и отидов на фризер, ем косава ми ја средија ем ме исфенираа гратис . Две во едно. Сега раат сум си