[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Нели е жалосно кога сите разговараат и уплаќат за годишен одмор
мажот ти да има одмор во екот на сезоната- фиксно
а ти да имаш најмногу работа (читај нема шанси да земеш одмор тогаш) во екот на сезоната - фиксно.
мора да се најде чаре....

 

Како што сум мрзлива деновиве, ми годи ваквото време.
Бројам секунди, минути, саати, до последното предавање за оваа година...до петок! После тоа, куферчето под рака - овој пат тоа гигантското, зошто си одам дома, се' до септември. Си одам до него, конечно после 10 месеци, навидум мирно, поминати. Првата година разделени на толку километри - помина. Успешно! Од септември не чека уште една, уште подалеку. Нека помине и таа вака, баш вака!
Дотогаш две свадби...loading... Мајка ми' вика месечно да уплатеше кај фризеркава, секако секојден си кај неа. Првата свадба, многу добар другар од дечко ми, кога почнавме да се гледаме со мојот А. заедно живееја. Татко ми вика, кој е сега па тој другар - и во моментот го отвора весникот, спорт да прочитал и оп му викам: "Е тој!" Ме испули чудно - мислеше го зафркавам.
Другата свадба брачед ми, најсаканиот, омилениот... Абер немам да се спремам, само мрзливо по 10 стомачни дневно правам, така се спремам - ама за одмор. 10 дена само за мене и за мојот А. Овојпат подалечна дестинација. Си бендисав едни купаќи, душата ме боли - колку се убави. Ќе ги купам реков, макар и да немам пари за кафе. На пример, де!

И така... Мака ми е... Мрзлива сум! Пола саат ко ништо го пишувам постов. Читам книги, но не тие што треба да ги читам! Ако не се свестам наскоро, ќе си мавам шамари, жими се'... Ама мака и за тоа ми е!

 

15 минути се обидувам да му објаснам на татко ми зошто не е во ред да се јави во контактна емисија само за да го праша водителот од каде му е кошулата...

 

Цел ден сум поспана, лежам и гледам некои досадни филмови.
Читав книга. И таа е досадна. Вечер да испаднам ли? А каде да одам? И што да носам? ..ај ќе си седам дома. Ќе си направам пуканки и пак ќе си гледам некое филмче, како и секоја вечер.
Инаку, вчера правев лазањи. And gues what?! Не беа вкусни! Не беа вооошто вкусни, иако пријателките ми го кажаа спротивното, само за да ме расположат малце. Кој знае што ми е, изгледа времево лошо влијае на мене. Сакам лето! Што поскоро... плажа,сонце,коктели ммм , мирис на море и на креми за сончање. Звуци од искрени насмевки, некоја опуштена,релаксирачка атмосфера. Уффф, колку ми е потребно сето тоа. Ќе издржам, вреди да се издржи за тоа. А до тогаш... филмовите не ми бегаат. Мислам дека ќе станам рекордер во гледање на безвезални филмови.

 

хаххаха лилитке поздрави го таткоти од мене, ме насмеа

 

Ви кажав еднаш дека се испробав и во градинарството...
Е сега да се пофалам де
Бидна првата салата од мојата ученичка градина со ракиичка која ме чукна по глава

И пак зафрканции на моја сметка, краставиците ми биле по Европски побарувања - прави и долги
Мм вели Ангела Меркел можеш слободно да ја повикаш да ги измери
Ако ми се појави уште една линија кај очиве, од него ќе е Слаба сум на неговото засмејување....

 

Кога е вакво времево никаде не ми се оди. Најубаво ми е кога ќе си седнам во фотељата покрај прозорецот, со книга во рацете. До мене е кафето и шири прекрасен мирис. Срцето ми е исполнето. Не сакам кога сум некаде надвор и ќе ми заврне, но затоа обожавам кога врне дожд а јас гледам од прозорот. Си пуштам тивка музика и уживам, убаво ми е.
Имајте убав ден

 

Ту бре што среќа ќе имав откако почна распустов се се спремам среќна кај баба ми и дедо ми да одам и 2 дена пред тргање се разболев бев на лекар некој вирус ме фатило, цел ден не сум јадена и да сакам неможам и сега ништо ќе си лежам дома пред телевизор сега 25 јуни треба да го чекам најважно да оздравам,селото нема да ми побегне

 

Човек со големо срце, ех сите да беа како него...

 

Денов го поминав прекрасно...во кревет...сама...болна kill me now

 

Ми здосади веќе од се....
Депримираност,нерешителност опколена со негативна енергија...Спорот кој го водев го добив кој и да е би бил срекен,но јас не сум.
Секој би бил срекен,но јас неможам да сум срекна...како да сум потоната во некој безвременски простор ни на небо сум ни на земја....
уморна сум од животот се чуствувам како старица од 100 години која си ги одбојува минутите за да си најде починка...никогаш не сум била личност која се откажува,но кога гледаш дека ништо не е во твоја моќ...само се издишуваш и незабележливо плачеш,како душата некој да ти ја сецка на делчиња без милост...

 

Чуството кога седаш со дедо ти, и на вестите најавната шпица: Учениците кои биле фатени како препишуваат или тестаторите им кажуваат за време на екстерното тестирање ќе полагаат повторно во јуни!!! И оној поглед од него :geek:

 

Секој крај е нов почеток,но и лузна повеке.

Тешко е да се заборави тоа што некогаш те исполнувало и за миг ти изнудувало среќа на лицето.
Некогаш си била посреќна.
Некои личности и времиња никогаш не се забораваат,
како што не се заборава минатото бидејки тоа е дел од нас и не може да се промени.

Ама баш никогаш.

 

http://www.youtube.com/watch?feature=pl ... wvPYV1i8E#!

Aјј душички
Ме расположија ептен

 

Ејјј колку ми е убаво попладнево ... За мерак ...

Сабајлево им порачав боза на моите од Апче.Ех колку ми го направиле кејфот што за ручек гледам ми ја исполниле желбата.Ладно шише боза заедно со едно колаче ми го послужија за десерт. .
Чувствата ми беа нешто како љубов на прв поглед,пеперутки...ме разбирате нели?Убаво е да си најмал во семејството...

Ех,ова мое чудесно семејство.

 

Ја сакам оваа есен во Јуни.

 

СДК, браво за малечково. Ќе го биде за кошаркар, Шекил ќе му завидува.
http://www.youtube.com/watch?v=xT5qePw6cKI

 

Ако порано на сајтовите на туристичките агенции имаше анкети Каде ќе одите на одмор летово?, годинава прв пат сретнав анкета Дали ќе одите на одмор летово?
Фрчат last minute понуди од сите страни, aма заинтересираноста колку што гледам, ниска како и температуриве јунски. Па си се тешам и си викам: Не е до тоа дека народов нема пари, туку времево не е за на одмор. На плажа со чадор за дожд не се оди...

Туку, некои работи не се менуваат никогаш.
Прва работа што мајка ми ја прашувала баба ми кога ќе дојдела дома, било: Што јадеа децата?
И баба ми ќе седнела, па ќе почнела да ѝ набројува што сé сме изеле во текот на денот.
До ден денес, после она Добар ден девојчици што ни го кажува уште од врата, прво прашање ѝ е: Што јадевте денес?
- Аман мамо, не сме веќе мали деца. Што сме јаделе - сме јаделе. Гладни не сме.

Патем, ми оди накај Словенија.
Да запалам кола и да се возам по нивните планински, асфалтирани патишта, па да одмарам очи гледајќи во зеленилото... Убавини!

 

Ноктите налакирани.
Веѓите исчупани.
Комплетна депилација завршена.
Е сега уште се мислам што да носам утре.
Наместо книга да фатам јас се мислам што да носам.Па ако паѓам барем со стил да паѓам

 

Кога ќе завршам со диетава ќе купам еден голем чипс домаќински со фета сирење и ќе го изедам цел!