[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

од една мала болка ми изгледа дека ми се створат уште многу други,од ова па она и тоа уште и она ми треба еден одмор убав ама онака убав да се одморам и науживам малце и јас сум де човек

 

само првото

 

Мене ми тргна...
За прв пат се зафатив со некоја работа, ај да го наречам бизнис. Епа феминки од пред неколку дена водам свој бизнис.
За 1 месец ќе имам своја кола чекам документите да се средат. Вчера за прв пат дадов дома пари и се чуствував прекрасно. Аааа љубов сад има сад нема
Имајте убав ден...

 

Како би поминал овој ден без вашите искресни честити и желби!

Ви благодарам девојќи да сте живи и здрави...

Повелете...

 

СДК се заљубив во фустанот на Шакира, тој црниот, со мрежата на сајтот тука шо е, како би го носела, да го имам, со мерак Ама го немам Сега у глава ќе ми остане :geek:
СДК ништо во животот нема на готово и не е само човек да заслужи, туку треба и да се помачи за она кое посакува да го има

 

Сакам да јавам коњ.Поточно,сакам да научам да јавам коњ.Еднаш како мала се сеќавам дека бевме на една фарма кај едни пријатели на дедо ми. Чуваа неколку коњи,и јас упорна,да се качам,па да се качам.Имав само 6 години.Ме качија и се насобраа неколку луѓе околу мене,да ме пазеле,да не паднам.Се сеќавам дека коњов почна да оди полека,а јас жива среќна,иих на коњ сум се качила.Моето задоволство траеше минута-две.После ме симнаа за да не сум се повредила.Не памтам многу,освен дека ми беше многу убаво.И денес,сакам да отидам кај тие луѓе,да научам да јавам и после гордо да јавам по ливадине.
Сакам.Сакав коњот да си го земам со мене,инсистрирав,а тие само ми се смееја,а јас тоа го сваќав како да се подбиваат со мене.
Од тоа искуство памтам дека чувството е многу убаво.Качен на коњ,тој полека оди,ти исправено седиш (јас во тоа време седев и се прчев ).Би било убаво тоа да се повтори.
Понекогаш сакам да живеам на планина,во некоја дрвена колиба,со некоја хаска,по некој самојед,лабрадор и фарма со коњи.Колибата да биде скриена во некоја шума со високи дрвја.Далеку од градот,од сета таа бучава.Кога ќе размислам,би ми се здосадило по некое време.Сепак,убаво е да се има такво нешто и повремено да се оди таму,на викенд да речам,за да се одмориш од се.
Сонови.Ми викаат дека премногу фантазирам.Често сум забегувала со мислите.Ако де.
Овие денови убаво поминаа.Исполнета недела,интересна,забавна,далеку од дома.Малку одмор со братучедите и братучетките.Убаво е да си дете.Убаво е да уживаш во детството,да посакуваш (исто како Петар Пан) никогаш да не пораснеш.Иако е невозможно...

 

Една од тешките работи е да гледаш серија или филм со родителите.
Еве на пример сега мајка ми реши да ги гледа Game of Thrones , али јас морам со нејзе да гледам да и објаснам што, каде , кој , како се дешава , дури мапа сум отворил на светот и објаснувам ова е овде и тука се овие и овие итн.

Добро тоа не е толку тешко колку што гледаме и ќе најде некоја сцена , сексуална сцена, ама не од тие каде што ќе биде 5 секунди гола жена или маж , него оние другине со плескање. И сега настануваат awkward 20tina секундии , гледаме тој тамо ја плеска оваа се дере и тука сега awkward ситуација , и да се скрши тензијата почнувам со прашања , и што има за ручек денес? , а вечер ќе идеме ли на гости ,оно онамо ахх ахххх шлап шлап шлап ..... ... нема спас.


Друго spoilers , џабе се измислени , љубопитноста на човекот владее и ќе владее уште 100 год , ќе кликне , мора да дознае , мора да види , нема спиење иначе


Убав летен ден , незнам дали небото се разболело па вака ни прави или некој бог се напил премногу вино али нема смисла
Летен и убав ден

 

Леле, ја и татко ми на времето. Ќе се договориме заедно филм да гледаме (како мала многу повеќе со него си го имав муабетот а и сличен вкус имавме за филмови кои на другите у фамилија би им биле досадни) и јас му велам „Ама тато ќе ти се приспие, легни си.“ а он „Не бе, какво приспивање, глеј колку е саатот, не сум кокошка.“

И така си заспиваше после 20ина минути и јас приквечерта откако ќе се разбудеше (ако гледавме после ручек) или сабајлето (ако гледавме навечер) се знаеше што беше мојата задача: прераскажување на преостанатиот саат/саат и пол од филмот. А јас како што знам да раскажувам во детали, не знам само да нафрлам настани пошо така си го анализирам секој момент до бескрај, тоа фино се искористуваше за понатамошна дискусија, детална анализа и тако даље видови на давење.

За среќа, не сме имале искуство со awkward сцени. Али ова беше убиствено искуство.

 

Луѓето се менуваат ... Чувствата се гаснат ... Пријателите нѐ напуштаат ...
Саканите стануваат странци, а ние се обидуваме да осудуваме
знаејќи дека сепак животот продолжува!
Затоа животот не го мерам со бројот на вдишувањата ...
туку со прекрасните секојдневни моменти кои ми го одземаат здивот ! ...

 

Кога е добро, добро е.. уште една вест која ме рссоложи денес

Во Среда Брат ми си доаѓа едвај чекам ќе го гушкам, ќе го гњавам како кога беше мал
еден месец помина откако замина , а 10 години како да поминале...

И да утре е роденденот на Татко ми.. кога неможам да му подарам нешто, ќе му пратам порака... знам дека ќе се израдува...

 

СДК вчера сум поминала преубаво Со оглед на тоа што претходниве неколку дена ги поминав во учење,бев затворена дома.Ама затоа вчерашниот ден го искористив максимално,иако бев спиена само половина час.
Веднаш после полагање ( напишав се,да не ме мислите) бев на кафе со еден другар,потоа со друг и така.После подолго време се видов и со колешките.Си помуабетивме.Искрено,многу ми недостигаат.

Вечерта исто така ја поминав во одлично друштво со музика,јадење и малку алкохол.
И да,ова сакав да го кажам:

 

СДК заврши напорнава недела. Ако минатата недела само седев и слушав (бидејќи, нели, сум нова), оваа недела ми дадоа милион работи да правам, бев на 2 состанока и илјада задачи завршив. Ама во ред е. Почнувам да согледувам на кој принцип се работи. Само што уште не се чувствувам како дел од тимот, since тие се сите таму по 100 години, а јас две недели. Си викам за месец дена ќе почнам да тропам глупости и дека ќе се прилагодам целосно. Дека ми изгледа комплицирано, ми изгледа, си бара работа, ама па затоа и платата е убава. Битно нема притисок од страна на претпоставени, имам обуки цели 6 месеци, па и после тоа. Добро е, пријатно е, не е страшно и е нешто што би можела да го работам. Иако не ми е по струка, задоволна сум. Уште една недела мислам дека ќе ми биде доволна за да се адаптирам на се'.

СДК2: Тетин ми добил мозочен удар пред една недела и никој не ми кажал. Им забраниле моите. Да не се испаничам, дека не сум дома и дека сум на работа, ќе си дојде за викенд, ќе и кажеме. Ми се расипа денот. Пред една недела се пензионира, и сеа мозочен удар. Се паларизирал делумно. Едната страна на телото. Ах, беее живот - компот: ти го мачкаш, он тече. Ако има една добра вест, на неа мора да има и некоја лоша. Да не можеш да се порадуваш ко што треба.

СДК3. Си одам дома за саат време. Да си ги видам моите. Не сум си била дома со месеци. Добро, де, 2 месеца. Ама сепак е многу. Уште дипломата не ми ја виделе. Да им ја однесам да се порадуваат. Колку едвај чекам да ја видам мамичка. Секое одење ми е радост, а секое заминување од таму ми е болка. Секое одење приметувам по некоја нова брчка на загриженото лице на мајка ми. Премногу се грижи. Стално ми викаше: Стани и ти мајка, па ќе видиш како е. Не мора да станам мајка за да ја разберам. Ја разбирам. Можеби не до тој степен, ама убаво ја разбирам за да ја заслужи сета моја љубов и почит за сите жртви, за сите зборови, за сите солзи, за сите прегратки, за секое едно денарче што со пот го заработила и мене ми го дала. Ах, господе, само да успеам во животов да земам висока плата и да им подарам се' што тие си скратиле за јас да имам. Белки ќе биде некој ден.

СДК4. Нешто не сум во ред во последно време. Навидум се ми е во ред, ама одвнатре... И дечко ми ме напнува: што ти е, па што ти е. А и сам знае дека додека не го пребродам периодот, не зборувам. Јас споделувам откако ќе го совладам она што ме мачело. Не сакам да изигравам жртва и не сакам да трошам туѓо време за мои проблеми, за кои можам само јас самата да си помогнам.


СДК5. И пак сонце. И дожд. И сонце. Лани многу дожд имав во животов (не ми замерувајте дека стално ја користам таа метафора). Годинава очекувам малку повеќе сонце. И има. Не дека е за жалење. Само здравје. Цврсто сум се решила дека годинава нема воопшто да биде ко таа лани. Никогаш. Ако треба на глава ќе застанам, ама нема да дозволам. И до сега, горе-долу е во ред. Нова работа, диплома в раце, здравје пред се.


И го гледам сонцево што се прикрадува и ми влегува во соба. И ми пречи, ама не ги спуштам ролетните. Нека грее. Ме потсетува дека и утре пак ќе огрее. Дека не е се така црно. И дека ништо не е вечно. И дека наредната година овие работи што сега ме мачат нема да бидат ни најмалку битни. А тоа е најбитно.

Имајте убав викенд сите.

Ваша,

Ana Jones

 

За враќање накај дома автобусон фул . Кај вратата имаше едни луѓе многу мирисаа бе, ама стварно многу и се поместив накај шоферот и застанав до него. Од горе еден човек вика: Мајсторе бе има ли клима во автобусов, абе греота сме овде горе пекол е .
И чичево пушти клима и продолжи да вози и се бутаат луѓе, ме гледаат до него и девојче ај една карта, девојче уште две, ај девојче и на мене карта и така си подававме и се смеам и викам продавачка на карти станав денеска . По некое време една жена ми вика: Шоферон треба процент да ти даде од продадените карти.
И вака така не успеаа стариве и гужвиве да ме изнервираат денеска и фино си поминав по автобсусиве.

 

Имало Господ. Толку.

Спојлер

А тој будала, што дава возачки на лица со 0 мозок, во пеколот нека гори.

 

Незнаев што значи зборот уцена и зошто се употребува.
Бев мала, само што завршив прво или второ одделение. Брат ми сакаше да оди на камп од кошарка, но имаше долга коса и секако на дотичниот што одредува дали ќе оди или не тоа не му се допаѓаше. И уцената, првата со која дознав и што значи тој збор беше да се ошиша кратко за да оди на камп. Секако, брат ми ги сакаше и косата и кампот, но мораше да одлучи. Го седнаа на столче, како му ја шишаа косата така солзи му течеа по образите, мене толку мала срцето ми се кинеше но неможев ништо да сторам. Знаете она кога за некој што најмногу го сакате неможете да му помогнете?
Секогаш е тука за мене и знам дека секогаш ми мисли најдобро.
Тој е тој кој ми кажува каде смеам да излегувам а каде не. Тој ми кажува со кој смеам а со кој да не се дружам. Излегува, знае каде какви има, каде што има, кој што прави...се што ми кажува е за мое добро.

Денес се вработи, мислам денес му е првиот работен ден. Се надевам дека ќе успее барем да собере пари за одмор.
http://www.youtube.com/watch?v=pzVhub-FziQ

 

... и си останав јас без тастатура.
Моментално пишувам од онаа на монитор.

 

Не било се толку лошо како што изгледа...

 

И мене лесно ми е се,и да чекорам по вода,да го допрам сонцето и низ пустини да одам ...

Многу убав ден,за мерак.Ги заршив сите обврски и на крај си одвоив време за себе и се изналакирав. .Пред околу еден час сум ги изненадила моите со макробиотска храна припремена во домашни услови.Најпрво сите ми викаа дека сум ненормална што јадам такви чуда,али да видите како после сами си одеа и си ставаа репете... .
Сеа одам да се разладам со еден туш и после одам да водам љубов.
Викендов одам до Охрид.Ја отварам сезонава.Ми треба малку промена.И јас и тој да одмориме.

Спојлер

Еве чесен збор ви давам дека бељи нема да праиме

 

Среќен?!? Хах бев некогаш...повеќе не.Сега тоа звучи толку далечно и недостижно.Посакувам да се вратат деновите кога бев дете, кога единствена грижа ми беше кога ќе дојдат моите другари да играме, кога најдолгата караница траеше неколку минути, кога единствена болка ми беа раните на моите колена кои брзо зараснуваа.
Никогаш не помислував дека светот на возрасните е толку суров и комплициран, дека секој на секого гледа да наштети, да го повреди.Да го знаев сето ова никогаш не ќе посакав да пораснам, никогаш не помислував дека љубовта боли, дека ја нагризува душата, остава длабоки рани кои тешко зараснуваат. Не знаев дека можеш цела ноќ да останеш буден, плачејќи да ги бараш одговорите за се она што ти се случува.Секоја ноќ да заспиваш плачејќи,а другиот ден да најдеш сила да продолжиш понатака.
Најмалку очекував дека ќе те повредат оние на кои најмногу им веруваш, дека тие се оние што те туркаат во бездна, а ти се надеваш на нивна поддршка додека паѓаш.
Боли сето ова,боли...ја гори душата боли кога плачеш, а нема кој да ти ги избрише солзите.Боли кога нема кој да те праша како си, да ти се јави само за да ти го слушне гласот, да одвојува барем малку време за тебе бидејќи тоа ќе те направи среќен!!