[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

се чувствувам лошо

 

дека денес е мојот среќен ден

Конечно завршија испитите, исчистена прва година. Браво за мене и големо Благодарам на моите родители за огромната подршка!

 

Добив сино цветчееее

 

Почна одењето по одмори. Сликите се во голем број дали од море дали од езеро. Лиги ми течат и плачам во себе. Дали ќе издржам до другото лето? Се надевам...

 

многу сум тажна ме ограбија

 

..како мајстор ќе почнам да пцујам , во денешно време да работиш за приватник , работава е ќе те шврља како сака.
Значи учителска диплома имам ало не келнерска (не сакам да навредам никој притоа) само си ги барам оние права кои ми следат со таа диплома.
само турска или каква и да е окупација з а нас , барем ќе знаеме нема друг излез.

 

По кој пат те ограбуваат тебе?

 

Се наближува времето само уште малку и одиме јас и тој на една картинг трка.

Ми рече да го испланирам времето како што јас сакам,па првото што ми падна на памет беше некој круг на картинг.Едвај чекам...НЕКА ПОБЕДИ ПОДОБРИОТ

Држете ми среќа да победам јас

 

Обврски. Тоа е во последно време кај мене. Додека сите шетат јас морам да се занимавам со работи кој ми го средија животот. На форумов не сум седнала 3-4 дена и гледам има многу нови работи кој за жал пак нема да можам да ги прегледам на цело.
Сакам да одам на одмор. Сакам море.
Толку.

 

Сдк и кај мене има нешто за славење
Му велам... Горане, горо зелена, направи сенка ледена
Како ме трпеше толку години бе!? не беше тешко
Е, ако не ти било тешко, ќе ме трпиш уште толку, само ако сум здрава и жива...
Ветив,пред тебе, пред Бога, и пред баба ти, ми вели
Таа уште пред да се земеме му одржа лекција ...
Опули дете очите, ти ги давам моите очи и моето срце,ако нешто и се случи, те однесе матната
Вчера ми вели. Озбилна, знаеш и самата колку ја сакав таа жена ....И јас ја сакав, ама ја нема.
Ми велеше... кога ќе умрам не сакам црнина, не сакам да плачеш...Вети ми ...
Не носев црнина, ама солзите сами капеа, лажно ветување... беше посилно од мене.

Дури бев мома при мама,љубев едно лично момче.
Тато ми велеше, мангуп е ако, ако ќе го изделка Озбилна,
на мама и се допаѓаше, баба кога го виде заплака
Ах, ќе ми ја земе детево мојата Озбилна...
Ах, вие мои луди млади години,летнавте, ама назад не се вративте.
Само ние двајца се враќаме на местото каде што се запознавме ....
Монтенегро!
Ја девојчица која свако лето иде код своје тетке на летовање,помаже својој тети. ради и заради ....
А он син единец на мама и тато....си дошол со друштво на десетина дена .... сиротио се заљуби во Озбилна, и ги остави сите пари на шанкот кај братучедите... телохранителите од Озбилна
Неговите десет дена станаа точно 33 да не дојдеа мајка му и татко му на одмор,
ќе ја завршевме заедно летната сезоната ....
Сезоната не ја завршивме заедно, но во 1990 започнавме една нова сезона....
Сезона која трае до денес.
Местото на Слаткиот Грев....

 

Скапана уморна таман одма ми дојде посакуваниот автобус, внатре мраз климатизирано, полупразен, абе мераци, се качувам горе и што да глеам - земале двајцата вртат јазици, си ги гризат образите и лижат ушите цел пат. Се пипкаат, демек гушкаат, се тушкаат на седиште абе мене срам ми беше за нив бе еј. Какво невоспитање, која некултура, кој простаклук. Мрш! Да се немало абер за осет и срам, понашање во јавност? Непостоечки поим за нив. Блам!

 

СДК дека ова горештиниве стануваат не под но сли ви.

А најтешко е навечер кога мора да ја затворам вратата од спалната, а со тоа автоматски го оневозможувам и струењето на воздухот.
И таман ќе легнам, ќе најдам удобна положба, накратко ќе ми се уарни и ќе ми стане уште пожешко.
Па врти се, де од една де од друга страна, чиниш црви имам в

Спојлер

газот

бре.
Спиј од 12 полноќ до 2 наутро, па разбуди се, појди до фрижидерот, поткасни си некое јаготче , земи студена чаша вода со лед, и пак легни си.

..Плус, мора веќе да престанам физички да ја злоуставувам перницата! ..
од надуена и фина, даска ја сторив, константно вртејки ја за 360 степени!
Па, не е таа крива што надвор е + 40.

Штурците пак, и тие пусти да останат со нивното црцорење/крекање ( не знам како да го наречам звукот што го испуштаат ).
Океј, сфатив - жешкооо ќеее бидеее иии утреее, и сега што!? Можам ли јас да ви помогнам?
Освен да ве зберам сите кај мене во соба па заедно да го жалиме времево.

И така, секоја вечер иста приказна се дур не заспијам.
А тоа е поприлично долго и мачно патешествие.
Бар да знам, би зела една цела ќесичка мразулци и би ѓи наредила низ цело тело, па ако треба како мумија ќе спијам и ќе качам температура сред лето, само да престане оваа летна тортура.

Од мене толку, одам да се разладам (истуширам). Бидејки дур пишував ми стана уште пожешко.
А вие драги феминки, ако имате клима уреди вклучете ѓи и уживајте, или ако било која од вас има уште некоја алтернатива слободно нека не почасти на форумов.

Догледање до следното летоубивање, јас заминав под водопадите.

 

Официјално крај!
Трета година целосно исчистена од испити и завршено со трчање по оценки!
Серии, филмови, прошетки, лето... here i am!

 

СДК денес беше убав ден си станав, си се облеков ,си појдов да си се запишам гимназија ,ги поддадов документите сега што ќе биди нека биди и онака ми се сите петки неможи да не ме примат ако не тука се 2 и 3 уписен рок потоа си дојдов дома сладолед ,музиче, уживанција ах лето многу те сакам бе!Па смеа ,шала со другарка ми и така супер беше денов

 

СДК дека ми е преку од малтретирањево преку телефон и да прашам како можам да дознаам чиј е некој телефонски број без да одам во полиција?

 

Човек колку што може да те разочара, никој и ништо друго не може.
Аууу, какво време дошло...
Да почнеш да се крстиш, со двете раце, и да си поплукаш за „Бог да не чува од полошо“.
Ајде само помин нека има.

 

СДК дека ми е згрозено од државава.
Од лошиот систем, од сите неправди, сите ограничени луѓе, глупавоста, немаштијата, перењето мозоци... Ми се гади од тоа што му се случува на Скопје, катастрофата му е сега, а не во 1963.
Не сакам да бидам дел од оваа жална приказна, за едно катче полно љубов, спомени, среќа, кое толку лесно изумре. Сите тие емоции ме градат и мене како човек, а чим ги нема - можам слободно да си заминам со нив.

 

Колку долго останува мирисот на морето после еден продолжен викенд?...Почнува полека да се губи на она место каде за последен пат го гледате морето од автомобилот, поточно каде морето се претвара во мочуриште. Тогаш во главата почнуваат пресметувањата -кога ќе стигнеме дома, што треба да доработам, на колку мејлови да одговорам, понеделник, работа, куп обврски. Почнува да ми се лоши.

На граница мирисот на парфемите сериозно го загрозува мирисот на морето. Капки сензорна илузија за пеесетина евра, за кој веруваш дека ќе те трансформираат, ќе ти ја подобрат самодовербата, ќе те усреќат...

Само траги од мирисот на морето останале додека влегувам во мојата населба која од далеку личи како да ја погодила недајбоже нуклеарна катастрофа. Обвиена во темен чад. Страшно.

И утредента на работа мирисот на морето исчезнува целосно, како да не постоел. Таму мириси од кои се преврстува утробата, потенцирани од жештината. На нив сум навикната...
Но, по толку години не можам да се навикнам на мирисот на очајот, бедата, безизлезноста.

Мирисот на морето и таа слатка безгрижност се далеку зад мене. Работава...уживај во моментот, зошто се што останува од еден продолжен викенд на море се само куп валкани алишта...

 

Ви праќам поздрави и гушки колку морево...

Ќе се читкаме наскоро!

 

....со престојов тука полека си го учaм и германскиов јазик, и не сум лоша воопшто,иако е тежок.


туку сакав да кажам кога нешто долго време те притиска одвнатре се мачиш тагуваш се бориш се обидуваш,нема нема подобрувањe...сето тоа ти станува една врста на навика која се помалку боли.

..времето не лечи се но делумно делува.