[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Добро, само јас сум ли лудачиште што штом треба некаде да патува поминува низ црни мисли ОБАВЕЕЕЗНО? А? А?
Ми оди бокс да си шибнам пред секое одење некаде. И си викам, еее ако ми се деси нешто, ќе ме зборат после како феномен, Ете девојчето си осеќаше пред да тргне, ете судбина!

 

Понекогаш и најмала грешка може да биде фатална. Поради таква грешка,за малку ќе изгубев многу добра другарка. И после два месеци разделба,без ниту еден проговорен збор,повторно заедно.Можеби не како порано.Ама ќе направиме се за повторно обновување на пријателството кое престана поради притисок на трета личност која се замеша меѓу нас.
А нели,дури кога ќе изгубиме некоја личност сфаќаме колку ни значела.

Инаку,летово ми поминува онака,без некои посебни работи и некако,се чувствувам неисполнето.
Денот ми поминува со книга во рака,кафе,изработка на дипломска работа,која патем многу ме исцрпува,и тек тук некое излегување со друштвото.

А во главата постојано ми се врти мислата дека не треба да го правам тоа што го правам,но не можам против себе.Посилно е од мене.А уште потешко е што не можам на никој да кажам,да си олеснам,бидејќи ќе бидам погрешно сватена.

 

си седам на прозор и гледам се спрема невреме
хм колку чудно но и интересно изгледа кога доајга невремето
Iнтересна слика е тоа на небото ама и убава е аха баш ми се убави тие бели и темни облаци а и ко да има и од тоа и некои фигури

http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9 ... 5OjyJjNVhw

 

Порано внимавав многу... што ќе кажам,пред кого ќе кажам,што ќе јадам,што ќе облечам,како впечаток ќе оставам...бла бла бла...
Не дека сега не внимавам на ништо,ама...некако ...ми е гајле за тоа што ќе мислат другите за мене,ама ич не ми чуе....
Си го наредив животот според мои правила,потреби и можности и..... супер ми е... навистина.
Ако пицата ме прави среќна-ќе ја изедам,око нема да ми трепне.Ќе уживам ,а после јас си знам-3-4 дена ако треба на вода ќе бидам.
Косата ... па што ако секое влакно не ми е на своето место и патецот ми избегал малку на страна-има полошо од тоа-да немаш ниту коса ниту патец.
Да,почнав преку ден без шминка да излегувам и замисли си ,сеуште никој не ме вратил каде и да сум влегла.А колку само внимавав порано,леле шминкатааа...глупост.

Аааа,да не заборавам да ја поздравам луничка.....кога ја читам како јас да сум пишувала.Дежа ву..
Луничке,поздрав од мене до тебе со песната..... ај избери една ,јас плаќам.

 

Не се разочарувај никогаш !!! Ќе дојде време кога ќе бидеш баран од тој што најмногу те презирал, ќе бидеш сакан од тој што најмногу те одбегнувал, ќе бидеш среќен посреќен и од самата среќа, ќе бидеш богат побогат и од самите пари, само до тебе е дали ќе почекаш и дали ќе ја издржиш борбата, со доброто и злото, со бедата и богатството и со љубовта и тагата !!!!

 

Секојдневна иронија.

Гувеењето над рингла дур да зоврие водата ми изгледа вечно, а пред компјутер прекратко. Кој готован сум за кафе, мерак имам готово да ми го донесат. :geek:

 

И сега што?
Подобро ти е во ноќите без мене?
Подобро ти е кога на екранот од твојот тел.не се појавува веќе моето име?
Подобро ти е кога не сум до тебе да те бакнам во чело и да ти кажам дека све ќе биди во ред?
Подобро ти е кога немаш со кој да се бориш во твоето креветче и кога не те прашувам дали вечер ќе се бориме и ќе си играме лавчиња?
Подобро ли ти е кога нема да лежиме 2та на плажа и кога нема да ми ја држиш раката дури и кога се сончам?
Подобро ти е кога не сум во кујна и не ти готвам?
Подобро ти е кога јадиш сам?
Подобро ли ти е кога нема да пешачиш со мене во парк?
Кога не го слушаш мојот глас,ниту го гледаш моето лице,ниту ме караш да не те разбудвам рано а јас како мала срничка ќе легнев покрај тебе и те чекав да се разбудиш.... подобро ли ти е? подобро?..........
Сигурно ти е кога сега го пишувам јас ова овде сигурно подобро ти е...

 

Имаше некој на форумов пишано (парафразирам): Малите работи во животот се‘ повеќе и повеќе ми носат големи радости, што почнувам да мислам дека не постојат мали работи.

Е баш така.
Две топки сладолед, сонце во комбинација со роса, мајка ти кога глуми Холанѓанка, подарок за Сестра ти, торта со малини, кафе покрај езеро, спростирање гаќи на зајдисонце, мачето од комшиите, внука ти со своите испади... Ништо од ова не е мало.
Мали се душите кои на ова гледаат со потсмев.

 

Кога човек е заљубен се пронаоѓа во секој љубовен стих, нели?
Епа и јас сум таква

 

Ја гледам среќата во очите на мајка ми кога ќе и речам дека ми дошло и ме боли стомак...
Ах, мајки...

 

Што да пишувам!?
Не дека нема што, туку не знам од каде да почнам.
Имам толку многу да зборувам, затоа што премногу молчев.
Прво, свесна сум за ризикот што го превземав на свој грб, со самото притискање на копчето ENTER.
Јасно ми е и каква одклука треба да донесеш.
Најискрено, појма немам кој би бил твојот одговор, каде би течел разговорот и кои размери би ги достигнал.
Но сеедно, ќе зборувам.
Ќе зборувам без влакна на јазикот.
Многу ќе зборувам.
Се сеќаваш!?
„Си беше еднаш едно девојче, кое занемуваше пред личности како тебе...“
МИНАТО СВРШЕНО И ЗАВРШЕНО ВРЕМЕ!

Мојот ред започнува овде, ќе зборувам
1) затоа што ми е преку глава од молчење;
2) затоа што сакам да знаеш какви се работите од моја видна перспектива;
3) затоа што... зарши времето кога јас ги сносував последиците.
Не ми е гајле повеќе како ти ќе го прифатиш она што јас ќе го кажам.
Единствено за што се гришам сум ЈАС.
Ни во последен план не ми е да изигравам „life-savor“ на нашата „врска“.
Знам дека сме „Титаник“ и сеуште не ми е гајле што тонеме.
А математички пресметано Џејк имаше енормни шанси да се спаси.
Ваљда не му идела математика.
Како и да е...
Драг капетану на речиси потонатиов брод,
Јас сум женско, мене прва ќе ме спасат.

 

..со свадбава ,почнувам да се осејќам како некоја изгубена хероина од некој амерички филм...
затоа имаат WEDDING планери тие бре, сега свајќам .... ова ти е како втор пмс
еден куп тинтарења за 6 саати во кафана .

 

И еве сум.
Година време. Точно година време.
Од кога бев среќна.


Помина година време од Иван, помина и уште еден крај на светот, а јас уште сум тука.

Многу бев среќна лани девојки, нели?


Ох... Ништо. Имав многу да кажам, а веќе не ми се кажува.

 

Не не не... ова може да се случи само во тинејџерска серија и во мојот живот...

Па добро бе, дали е можно од двајца препредобри другари што ги имам што сум постојано со нив да ми се случи Љубовен триаголник. А бе подобро е во Бермудски триаголник да влезам отколку во овој И прв пат во животот си признав самата на себе дека имам симпатии кон едниот другар и се почуствував по долго време, оооппп еве го другиот ми прави муабет на тема ‘‘Ти и ја срца два‘‘

Кога најмалку очекуваш се случуваат работите
А колку убаво си живеев мирно, таман изградив камени ѕидови околу мене и си реков само пријателите ке ги пуштам во овој мир... кога ете ти... пријателите влегоа ко Тројански коњ и баш тие ми го нарушуваат мирот.

Нема кикирикче помири се со тоа дека не ти е пишано мирно да спиеш. Не 25, и 55 кога ке имаш тебе ке ти се случуваат детски глупости, љубовни триаголници, четириаголници, емотивни струјни кола и други зафркнати фигури.

 

Некои работи се случуваат само за момент да те направат среќна,а во исто време да те докрајчат и да ти вратат болни спомени.
Зошто баш кога се наоѓам во период на испреплетени чувства,кога и сама не знам што правам и што сакам,мораше уште ова да се случи?!
Повик кој не траеше подолго од 30 секунди,повторно ме спушти на дното.Повторно ги врати оние чувства кои со месеци ги притискав во себе.
Чувства поради кои секојдневно барав некаква занимација само за да исчезнат барем во текот на денот.
Всушност,бегав од реалноста.
И секоја вечер кога не можев да заспијам,повторно тие мисли ми ја преокупираа главата.И повторно се враќав во реалноста.
За него,можеби,само обичен повик,без никакво значење.
А за мене,уште едноболно враќање во реалноста.И повик,кој можеби не ќе можам да го избришам.

 

СДК седејки вака во ова лудо ни едно време ми дојде инспирација дА кажам неколку работи околу нашите пропасти и достигнувања во љубовта.Ова е базирано на мојата случка од мојот живот.Да не сме имале погрешни никогаш немаше да ги цениме вистински оние ВИСТИНСКИТЕ за нас... да не постоеле оние клошари кои не терале да се покаеме што сме се родиле зарем денеска ке речевме ме ФАЛА ТИ БОЖЕ ШТО СУМ ЖИВА НЕ ЗА ДРУГО ТУКУ ДА УЖИВАМ До него и да ШТО Е СУДЕНО КЕ БИДЕ НАШЕ без разлика што ке се случи во нашиот живот од судбината не се бега а јас сум живиот доказ за тоа, и едно секогаш имај те на ум 1.ЗА ВИСТИНСКАТА ЉУБОВ ВРЕДИ СЕКОГАШ ДА СЕ БОРИ...2.ЗА ВИСТНИСКАТА ЉУБОВ ВРЕДИ СЕ ДА СЕ ЗАГУБИ...3.ВИСТИНСКА ЉУБОВ ПОСТОИ...ОД ВИСТИНСКАТА ЉУБОВ НЕ СЕ БЕГА ДУРИ И КОГА ЖИВОТОТ КЕ ВЕ ОДНЕСЕ НА ДРУГИОТ КРАЈ НА СВЕТОТ, СЕКОГАШ КЕ ВЕ ВРАТИ КАЈ ОНАА ПРАВАТА...4.ВИСТИНСКАТА ЉУБОВ НИКОГАШ НЕ УМИРА.

 

Го сакам затоа што неможам да замислам ден без него,без неговата насмевка без неговиот глас без неговите мили очиња. Го сакам затоа што знае да ме налути,да ме расплаче но за исто толку врем знае да ме насмее до солзи.Го сакам до инат.Го сакам затоа што не сакам да не го сакам.

 

Bittersweet... баш онака горчливо слатка вечер. Многу болка и среќа истовремено.

Очите во кои некогаш тоневте бескрајно, прегратката што ви беше најбезбедното место на светот, личноста во која вложивте се и на крајот останавте со празни џебови... се за тоа прекрасно чувство на топлина и трепет што ви го поминува целото тело само кога ќе ве допре, погали... а па кога ќе ве гушне и ќе ви ги прошепоти најубавите зборови тогаш...

Проклета да сум, жими се ќе горам во пеколот заради тоа што на никој не сум наштетила а самата себе се уништувам одново и одново...

 

Значи денов ми е за никаде... Незнам зошто ама се чуствувам многу депресивно, многу негативни мисли... Сакам да можам да викнам и да се исплачам колку што ме држи глас, ама неможам ме мрзи да објаснувам што ми е... Мажена жена а толку многу сум дете што уште кинкам по мама и тато, ама далечината си го прави своето.. Толку многу сакам да ги гушнам и да им речам извинете што понекогаш бев груба со вас, да си кажуваме смешки со тато и да се караме кој ке го вари утринското кафе како што правевме до пред три недели... А брат ми... Е него веке нема кој да го нервира, нема кој да го слуша кога се спрема за тест, нема кој да му вари касно навечер... Уффф.... Доста е за денесс...