[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

...денес времево ме столче , ми се лоши глава ме боли ми се бега од кожа.

Барем една фина работа која требаше да се обавести (невестата си купи конечно чевли , покрај цело Скопје завртено и пола Грчки центар и дел од перифријата , конечно ги имам)
За арно з а убаво .Исти како на сестра ми јбг пак .

 

„Во животот не треба за ништо да се каеме, освен за статусите што сме ги пишувале во 2009“.

Не!

„Во животот не треба за ништо да се каеме, освен за статусите што сме ги пишувале во 2009 и за мислењата кога првпат сме се зачлениле на фемина“.

 

Која иронија е онаа рекламана на Сител:
Според прогнозата не чека изгор лето...
Кога и да ја слушнам се смеам.
Кој изгор,кое лето...жити се.
Нејсе, имајте убав остаток од денот. Ве љубам.

 

ее ме изнасмеа така и јас пред некое време кога грмеше ептен го исклучив комјутерот и не знаев што да правам и гледав надвор во дрвата..

 

Нема поубаво од тоа кога на вакво тмурно временце после напорниот работен ден си седиш со кафето во рака и читаш книга во која целосно се пронаогаш. Имаш чувство дека за инспирација на секој напишан збор е земен твојот живот и сфакаш дека не си сам. Сфакаш дека некоја сосема рандом личност кога никогаш во животот не те видела ниту те запознала успеала твоите емоции да ги претопи во уметност.

"Кажувај ни за самотијата" рече една млада жена која требаше да се омажи за синот на еден од најбогатите луѓе во градот,но сега мораше да бега

Без самотијата,Љубовта не може да е долго со вас.
Затоа што Љубовта мора да одмори за да може да патува низ небото и да се прикаже во други форми.Без самотија,ниту едно растение ниту едно животно не може да преживее,нема почва што може да остане плодна,ниту едно дете не може да учи за животот,ниту еден уметник не може да создава...
Самотијата не е отсуство на Љубов,туку нејзино дополнување.
Самотијата не е отсуство на друштво ,туку моментот кога нашата душа е слободна да ни проговори и да ни помогне да решиме што да сториме со начиот живот.
Затоа благословени се оние кои не се плашат од самотијата,што не се плашат од тоа самите себеси да си бидат друштво,кои не се во постојана очајничка потрага по нешто со што би се занимавале,по нешто со што би се забавувале,по нешто што би проценувале.
Доколку никогаш не сте сами не можете да се познавате себе си.А ако не се познавате себе си ке почнете да се плашите од празнотијата.

За оние кои не се исплашени од самотијата што ги открива сите мистерии,се ке има поинаков вкус.
Во самотијата тие ке ја откријат љубовта која ,инаку можеби би останала незабележана.Во самотијата ке ја разберат и ја почитуваат љубовта што ги напуштила.

Во самотијата ,ке бидат способни да решат дали вреди таа загубена љубов да се замоли да се врати или едноставно треба да ја остават да си замине и да тргнат по нов пат.

Во самотија,ке научат дека да се каже "НЕ", не е секогаш знак дека некој не е великодушен,исто како и дека велењето "ДА" не е секогаш доблест.

За оние што чувстуваат дека самотијата ги потиснува , запомнете дека секогаш во најзначајните моменти во животот сме сами.
Земете го за пример детето што излегува од утробата на мајката:не е важно колку луге се присутни,одлуката да живее е на детето.
Земете го за пример уметникот и неговото дело:за да биде тоа навистина добро, тој мора да мирува и да го слуша гласот на ангелите.
Земете не како пример сите нас,кога ке дојде Непосакуваниот посетител Смртта:во најважниот момент од нашето постоење,момент од кој најмногу се плашиме,сите ние ке бидеме сами.

Онака како што Љубовта е божествена состојба,така самотијата е човечка состојба.А за оние кои го сфакаат чудото на животот,тие две состојби се во мирољубива коезигстенција

-Пауло Коелјо (Ракописот од Акра)-

Извадоков од кнгата им го посветувам на сите оние кои навистина ја осетиле ладната рака на самотијата.На сите оние кои се чувствувале осамено и празно. На сите оние кои им било скршено срцето на безброј парчиња ,мислејки дека никогаш повеке ке нема да можат да сакаат. Но, иста така овој извадок им го посветувам на оние кои и покрај сите падови и разочарувања смогнале сили да кренат глава високо горе и да продолжат напред. На сите оние кои и покрај сите исплакани солзи останале достојни и никогаш не престанале да веруваат во онаа чиста и исконска љубов. До сите оние кои искрено љубат ,и добиваат дупло повеке љубов за возврат ...

 

Ме потсети на случка од пред скоро 10 години. Првиот дечко. Рацедржачот.

Почнав да размислувам за раскинување со него кога почна да ми праи бизнис планови и да ми го планира мојот живот, финансии и имот за нас двајца откако ќе се земеме (отиде предалеку со плановите, а богами и самодовербата дека нема да го оставам ). Прво со смеење му реков „Поарно раскини ми, не сум толку богата колку што ти мислиш.“ а по недела дена и му раскинав откако видов дека мојот коментар го сфатил само на шала и ништо повеќе.

Од сегашна перспектива не го ни окривувам толку. Да вртиш такви муабети на 16 години а живееш во урбанизирана средина и се`уште зависиш од родителите (море дури ни под овие околности не ми се оправдани) и да се замараш со такви муабети повеќе зборува за муабетите и лекциите кои му ги држеле по дома отколку за него како личност (јако оформената личност на 16 години бај д веј).

Важно по таа врска, иам уплав од мажи материјалисти и штом ги детектирам обавезно им пререкувам нешто и никако не им ги преќутувам дебилните теории на стекнување богатство. Посилно е од мене и ја нејќам.

 

Џабе е убавиот изглед и лажната насмевка кога одвнатре ви се плаче..........

 

Nejasni misli, izmesani cuvstva, ne znam koja sum, kade odam, kade pripagam, onaka lutam bezcelno, beznadezno.. Se prasuvam do koga vaka? Neznam dali sum na pocetokot ili na krajot... Vo mene oluja se borat tagata i radosta, nasmevkata i solzite, mirot i nemirot...

 

Tessie после овој сигурно и јас ќе имам уплав од вакви мажи.
Најинтересно е тоа што,кај мене не се работи за дечко туку за момче со кое се знаеме од фб,а и сме се виделе неколку пати,па сега никако не можам да го откачам.
Вечерва сакал да ми дојде дома.Ми кажа и што да спремам за јадење
Да одам да почнам со спремање,губам време вака

 

A за пиење што не ти кажал...ако утнеш шо праиме?

И ти на фемина седиш, ццц...

Наметни престилката и да те видам у тема Рецепти после да споделиш домаќинлукот.

Колку се смешно тажни некои мажи значи...

 

Уште ова.

Не ми се јасни жените кои одма после сликање на вереничкиот прстен си го мењаат презимето на фб. Дее, ќе бидат мисис таа и таа цел живот. Да се стрпеа малце. Толку ли биле очајни да го слушнaт прашањето „Ќе се омажиш ли за мене?“

Не ги осудувам, ама јас да сум на местото од вереникот искрено би се исплашила.
Искрено, пораката што ја испраќаат не е примамлива.

 

Најнов бисер од дечкото на другарицата ми.
Седел со нас (со 4 девојчиња што се собираме едвај 1 во годината) за да не сме го озборувале. Т.е да слушнел што муабет си имаме...
Мислам WTF?! :geek:
Да го наречам женско петле, да го наречам психо или да го наречам гревче?
Другарице свака ти част како го трпиш...

 

Убавата жена се сака со очите, а добрата со срцето. Едната е дијамант, а другата е цела ризница.

 

Се вратив од одмор.
И од целата таа убавина, најмногу ќе ми фалат вечерите поминати во играње карти и слушање срцепарателни шлагери, помешани со звуците на разбранетото езеро кое ти е во непосредна близина.
Ниту плажа, ниту сончање, ниту забава, не ми треба ништо. Само ова погоре.

Бев на одмор во права смисла на зборот, си го оставив телефонот дома, заминав без план, без замарање. Едноставно си спакував основни работи и заминав.
Толку се навикнав што сега сопствениов кревет ме боцка, ама ќе се прилагодам.

И сега пуштам балади, гледам слики, се присетувам на изминатите денови. Носталгија.
Секој пат иста песна, првата вечер после одмор сум депримирана до максимум...

 

Е да си жива и здрава,ме изнасмеа мори памелче

 

Каков човек треба да бидеш кога пред цело друштво ќе ја навредуваш својата мајка? Истата таа која што работи 2 работи само за да ти ги пружи сите тие благодети заради кои ти вечерва и викаше и ја нарекуваше со погрдни имиња. Таа за тебе нема име, ниту пак ти значи нешто. Жално е, ми се насолзија очите гледајќи ја неа, тој засрамен поглед полн со тага, со премор од целодневната работа. Мене жената не ми е ништо, но за момент сакав да ја гушнам силно и да и кажам дека таа е добра мајка но има син кој што не заслужува таков родител.
Вакви работи многу ме погодуваат, се прашувам со какви луѓе сум опкружена. Ако така ја доживува својата родена мајка можам да замислам каков став има за нас останатите. Колку злоба, колку лошотија треба да има во еден млад човек за да се однесува така спрема најблискиот?
Среќна сум што имам родители кои што се вистински луѓе. Чесни, одговорни и пожртвувани. Безусловна љубов и обострано почитување. Среќна сум што ме одгледаа доволно добро за да работите сега се такви какви што се, среќна сум што никогаш не дозволив а ниту пак помислив да ги омаловажувам, да се срамам од нив, да ги навредувам. Горда сум што можам да се наречам нивна ќерка.

И уште нешто, како поминува времето, како созревам, сфаќам дека парите се најголема предиспозиција за среќа. Целиот свет се врти околу тоа проклето парче хартија. Лицемерно ли би било да тврдиме дека парите не носат среќа?
- Да!

 

Баш ме нервира ова ,,seen'' на фејсбук

 

Мојот дечко не го менувам ни за масерките у Силуете да ми плаќат да ме масират! Секоја ноќ, после туширање, дечко ми половина час ме масира со антицелулитна крема, и тоа толку добро шо првите 3 вечери врескав од болка, ама сега едвај чекам да дојде време за масажата. Има златни раце, само некоја нека ми го погледне очи ќе и ископам!

После неколку месеци сум сама дома навечер. Дечко ми повторно некој период ќе оде 3 смена. Но нема страв, нема ненадејни звукови од надвор, нема чукање на ролетни, нема бавни чекори во двор и страшниот језив звук на нишањето на лулашката до прозор... Чудо големо е колку страшна и развиена имагинација имаме ние луѓето, абе махери сме за правење на сопствен хорор филм, или па на некоја доволно језива домашна приказна. Кога нешто ќе ни влезе во психа влезено е, како мене на пример, со месеци додека дечко ми одеше 3 смена, се некој ми шета низ двор, се некој се лула на лулката и се нешто шепоти, а оно едниот мачор што си го чуваме надвор си седе на лулашката и си ужива со ветрето, зајчето порано си глодаше се живо и диво и испушташе такви тапи звуци. Завршив со тие празни муабети и веќе одамна им ставив крај на хорор филмовите - ме јебат во здрав разум страшно многу!

Пред неколку недели си поседив дома квалитетно подолго од вообичаеното. Ми годеше домашната атмосфера, си одев без лаптоп, начисто се губев од виртуелниот свет и им се препуштав целосно на другарките. И така си лежам јас еден ден, некои си 3-4 дена настинав гадно од климата, и дечко ми, ми звони на мобилниот. Муабет нешто и ми вика, не се нервирај, не викај, нема што да се направи, мене зајчето ми избега... И сега шо можам јас да направам у себе си викам, ем не е крив, ем е крив, како тоа му избега?! Незнаев што да кажам, а се трудам избувливоста одамна да си ја скротам, и му спуштив само и вреснав силно. И му звонам одма. Како тоа ти избега го прашав, и тој ми кажа му ја чистев куќичката и он беше у двор, и избега наеднаш, го барав два саати го нема никаде... Залудно е да се караш, залудно е да се воде дискусија очигледно, само му реков знаеш дека секогаш го затвараме во вц-то кога му чистиме, ама јбг. После година и пол се простив од зајчето. Не мислам на него пошто знам дека доживеало црна судбина, но затоа знам дека зајак или хрчак или па морско прасе никогаш во живот повеќе нема да чувам, не можам да прифатам добро смрт на милениче и тоа ме уништува, така да останав огорчена и на дечко ми, и на зајакот кој покрај кралскиот третман, себично избега од нас, и си боледував дома неколку дена.
И - нормално, Господ ме виде целата скисната, Ана а.к.а жална врба, со куферите накај Скопје реши да си оде, и и приреди прекрасно изненадување.
Кога стигнав дечко ми ме пречека со најубавата вест - бушавата мачка конечно ни се омачи со 3 мали маченца. А само што реков не сакам повеќе животни да ми се намножуваат што имаме тоа!
Мали, црни, замижани и бушави мевца се тркалаа под мачкава наша. Абе радости низ дома со дечко ми цели 3 недели сме. Тогаш одма им се стрчав, мислам дека еден час ги набљудував и им се восхитував. Мајка природа!
И еве ги сега, јас сама дома, а тие сите низ овие 39метри квадратни си трчкаат и гребат по подот и теписите со малите ноктиња, испуштајќи намил звук од тие малечки муциња кои само цицаат по цел ден.
Јас сум си оптегната на креветот со сериски маратон, си пијам зелен чај со многу мраз и лимон и дури со цевка, си правам филм дека сум на плажа и грицкам бадеми тонејќи од епизода во епизода и се свестив сега дека имам садови да измијам, друго се си средив, и додека скрос не ме мрзе, да си го средам уште тоа и да се оптегнам...пак!

 

А каква мајка е таа која никогаш не те прашала како ти е, што ти е, кога ти бил првиот бакнеж, дечко ? Мајка која е поврзана само со другите деца, мајка заради која е направен разор во семејството. Не е секогаш мајка жената што те родила. Не е мајка жената што вели дека ќе замине кога не може дома да се реши некаков проблем. Сите различно гледаме на оваа тема, ако детето има причина да каже некој погрден збор ќе го каже, ако е во право за кажаното во право е, ако не е само може да се застрами. Има секакви мајки...