[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Никогаш не се снаоѓав најдобро во сколопувањето на пријателства.
Бев премногу молчелива,премногу срамежлива,а наклонета за свои другарки да ги избирам бучните,горделивите девојчиња,коишто ме искористуваат...И на крајот ме тераа во солзи да потрчам до мајка ми...

 

СДК човек никогаш незнае каде ќе го однесе животот, на чија врата ќе тропне, можеби токму таму каде не е добредојден.Затоа секогаш треба да внимава како се однесува према другите луѓе.Правејки добро на другите луѓе, истовремено си прави добро и на себе си.
Добриот збор, железни врати отвара.
Не дека е ова нешто ново, туку едноставно се заборава на истото.Но некогаш одредени настани и луѓе, придонесуваат човек да се сети на ова.

А мене страшно ми се оди на море, крај плажа... Уште еднаш, покрај море да бидам
Требит Охридското езеро, во море да го трансформираме наше море да имаме

 

Епа конечно-разладив се малку

 

Кога сум успешна – на многумина им сум трн во око, кога не успевам– ме осудуваат. Кога гласно зборувам им пречам, кога не зборувам сметаат дека глумам недопирлива. Ако покажам колку знам значи се правам паметна, ако прашам нешто што ми е нејасно тогаш се смеат и се прават паметни. Сепак сум јас таа која одговара за своите постапки и уживам да бидам јас – јас: совршено несовршена!

 

Се мислам нешто луѓе.Па јас спаѓам во категоријата на средовечни жени.Па ми пролетува,каде поминаа толку години,боже.Па јас сум си како средношколка,нели ,а поминувам покрај огледалото кога од таму некоја сериозна жена ме гледа.И ако ме прашате како се чувствувам,ќе кажам како се земе.Всушност и се во животов ми е како се земе.Ако ги земам во предвид што се сум поминала,кажала,помислила,
родила...и ако треба се тоа повторно да го поминам ,би се убила.Тоа ви е како она кога на студент по медицина кој дипломирал ќе му кажете дека треба повторно да полага анатомија.И ако се земе в предвид дека некои одлуки се уште не сум ги донела,се чувствувам одлично,полетно,ма весело....
Работа ни за лек,си се тешам барем имам услов за пензија,здравје климаво,ама килограмите се сите на број.Всушност си велам па што.Едно кило повеќе,една брчка помалку.Како сум тргнала има да бидам затегната како тамбура.
И така,нека ми се мене 40 години барем уште наредните 10,а после дискретно ќе си додадам една,да не се примети.

 

Понекогаш премолчувам го затворам во себе сето она што ме мачи, сето она што ме боли. И ако некој ме навреди јас нема да му вратам, туку ќе му премолчам (онака христијански, ако некој те удри по едниот образ, ти заврти му го другиот, наводно во тоа се гледала големината на човекот). Е ајде да речеме така треба, но зошто постојано да дозволиш некој да те гази, да те навредува, а ти само да молчиш Кога и јас би имала поголема самодоверба не би дозволила вакви работи да се случуваат.
Секогаш ќе има луѓе кои че сакаат да те видат на дното, згазен, поразен, но секогаш кога ќе видат како ти се издигнуваш тие ќе бидат поразени.

 

Добро ,само јас ли мислам дека е патетично и не помалку глупаво на своето име да му додаваш некои непотребни букви?!
:geek:
Дарре.Иванна.Анна.Ренната.Еленна.

Ве дариле со имиња.Убави.Зошто ги удвојувате буквите.Па некој да крши јазик.Мани ,па и не е реално.

 

СДК дека понекогаш многу сум си горда на самата себе, како успевам да се снајдам во некоја ситуација со странки, или општо во животот, да сум итра, снаодлива, а никој да не зезнам.Сите да излезат задоволни, а и јас. И волкот сит и овците на борој.... Просто се гордеам.
Ама понекогаш ми доаѓа во сопствената плунка сама да си се удавам кога ќе се заклечкам во некоја проста и едноставна ситуација....ко божем неписмена, глупа и никаква.... Не дека некој ке биде зезнат, ама врткај , сучи, заплеткај се....ееее да ти се стемни, да си се сопнеш сам од своја немарност....
Туку СДК 2
Утре одам на моренце...фајнали....почнува мојата рехабилитација и психичка и физичка.
Хоуп ќе ве поздравам од моренцето

 

Одам на одмор во Грцијааааааааааааааааааааааааааааааааа Јееес, јес, јееееееееееесс..
I Greece!

 

http://bukvar.mk/news/kje-gi-tuzhi-izra ... ewsid=Nlob

Нова измишлотина !

 

Зошто бе луѓе култура да се нема? Ниту е скапа, ниту бара мотика да фатиш со рака.

Прееска со мајка ми шетаме низ трговскиот Буњаковец, си гледаме во излози и едни две девојчиња ни застануваат и му викаат Универзална подоле е? Воопшто не ги перцепирав, врска немам на кого му се обраќаат, кога таа едната малтене ми свика Женска, Универзална подоле ли е? Ало, чекај малку. Абре едно извини, да те прашам. Oд такт ме извади, жими се ќе и ја залепев една.

Ме нервира, ужасно ме нервира кога немаат луѓе обѕир. На стаза на Кеј него му текнало да преминува стаза каде што нема пешачки. Во ред, разбирам подалеку ти е. Ама сврти се бре мајке му, види дали доаѓа некој, па три мускули само треба да искористиш. Не идам на стаза кочење да вежбам.

И кој ни дава за право да се понашаме како кретени пред келнери, службеници, продавачки во супермаркет? Да има напорни луѓе меѓу нив, ама јас како што забележувам има се понапорни муштерии. Имам кажано сто пати, на раѓање прирачник да ни даваат за меѓучовечки односи. И секоја година тестирање, па ако не ти одговара марш во планина. Да видам кози како ќе те служат...

 

Денес се чувствувам тооолку убаво.Спокојно...

 

се пронајдов

 

толку ....

 

Многу сум сменета. Немате ни сами претстава колку многу. Кога човек иде на вакви места, не може, а да не си го смени целиот концепт на размислување и функционирање.

Тука сфаќам како е да живееш кога немаш ништо, и немаш никој. Сам на себе. Буквално. Законот на џунглата, јади за да не те изедат. Биди безобразен, биди дрзок, биди нечовечен ако сакаш да останеш на површината. Ако покажеш слабост, ќе потонеш и ќе пропаднеш, и нема да најдеш начин пак да се вратиш горе.

Ќе прашате кој е крив и зошто не го барате чарето? Проблемот е, што секојдневно излегуваат нови и нови и нови проблеми, за кои што никој не е крив, а ние сами не можеме да ги решиме (затоа што ме деришта оставени во нецивилизација) а не се решаваат со изговорот - привремено сте тука. Некна и леб снемавме, затоа што немаше слободен никој да отиде да купи. Супер ни е, наводно, ова е место од соништата за живеење за Германците, природа, ниви, шума, потоци, раат, тишина. Без гужви, галами, кафичи, продавници, автобуси, и се' друго што би можело да ти притреба кога немаш автомобил за да тркнеш на 10км во околината. За млади 20 годишни луѓе ова е кошмар. Да ми кажеше некој дека во 21 век, во Германија, во срцето на Европа, ќе преживувам како што преживувам сега, ќе му се изнасмеев.

Животот во Македонија ми бил досаден, тежок, монотон? Одвај чекам да се вратам во Скопје. Мислев дека тука ќе најдам монотонија, дека ќе најдев мир, ама напротив... Дечкото ми вика не знам веќе што да очекувам да ми кажеш кога ќе ми се јавиш. Можеби ќе ми никнат печурки на косата утре? Ништо не се знае веќе.

Здравјето што ми отиде салам, ми отиде. Денеска броев дека убаво искеширав околу 30-40тина евра во аптекиве, ама што да правам. Се ужаснувам кога насабајле треба да си ја собирам косата од земја или од четката, или од кадата навечер, или кога вените на нозите ќе ми пукнат, или кога ногата ќе ми помодре или коленото ќе ми скрца со најјезивиот звук што постои - како да ќе излета. Клети ми се париве што ќе ги земам, ќе си го платам одморот, ќе тргнам настрана за некои поклончиња, и се' друго ќе ставам на сметка и во банка. Не сакам ни да ги трошам, ни да ги гледам. Што среќа ќе да имав, стварно не знам... Мада што, искуство си е искуство. Ова моево е животна лекција.

И сфатив, дека јас не сум типичен човек. Јас не се задоволувам со ронки. Јас нема да останам со некое работиче. Што и да работам, и да работам како чистачка, и да собирам ѓубре, ќе го работам како што треба и ќе дадам се' од себе за да го сработам најдобро што може. Тоа е тоа, некои луѓе се предодредени да се задоволуваат со некој минимум од себе, со некое животарење и вегетирање. Будало дете, сум се разочарала од не знам ти што, и сум рекла нема веќе да се трудам? Ќе бидам просечна? Не сум просечна. Невр уас, невр уил...

 

"Ništa čovjeku nije važnije od svog mira i od sreće koju sam stvori. Zato je treba čuvati, tu svoju sreću, opkoliti je šančevima, i nikome ne dozvoliti da je ugrozi. Niko drugi neka me se ne tiče, život je surov, ljudi zli, i treba ih držati na odstojanju. Neka budu što dalje od svega što je tvoje i što ti je drago!"

- Meša Selimović-

...И би така !
Нека се угушат злобниците во својата сопствена лошотија и празнодушност.

 

Да ми кажеше некој пред еден месец колку на добро ќе ми се смени животот во последниве недели ќе му се изнасмеев у фаца. Изгледа кој чека навистина ќе си дочека. Ама треба и да се има верба! Овој јули никогаш нема да го заборавам...

 

Мојот Diaper Cake за еден ангел Габриел кој треба да пристигне кон крајот на летото

 

Бичд, научи се без него..научи се!