[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Па мислам нема поубо од мирис на варени кочани ммм...

 

Нема ништо поубаво од тоа со другарка ти да се смеете за иста работа уште пред да биде кажана.

11 години дружба драга моја воопшто не се малку.
Заедно минавме низ пубертет, низ први симпатии, први бакнежи, дечковци; 4 години делевме клупа на училиште, делевме ѓеврек и пари за кафе; години и години континуирана забава секој можен викенд, години и години седиме на истиот шанк, кај истиот шанкер, го пиеме истото пиво.

Изменети сме, и двете. Животов со своите убави и не толку убави работи не‘ натера да се измениме. Она што остана исто е нашиот однос.
Не мора на секое гледање да се лигушиме и да пискаме за да си покажеме колку сме си недостигале во последниве неколку дена и колку си значиме една на друга. Доволно е само да си се викнеме со оние надимаци од средно кои само јас и ти си ги користевме за се‘ да биде кажано.

Си ја сакам зашто го вади најдоброто од мене, а најлошото го фрла по ѓаволите за да го заборавам. Или го трпи, во крајни случаи

 

Мислам Господе Боже, што им е на луѓево, сама да ми се кани да ми дојде на кафе, хелоу? Може чувам мртво тело дома, може имам урнебесно растурена соба (ова и не е така далеку од реалноста де ) со темпирана бомба на среде, може имам болен член од семејството покриен со тон искористени марамчиња, жеден за темнина и едноставно МИР?
Ме убедува девојкава, ајде вари кафе, досадно и било, па и мене ми е досадно па што??? А, што е најтрагично се знаеме само.. хм, една недела?
Без неработните денови, де. 5 дена, ужас!

Се испонервирав, а не сум тип што мрази гости или сака да седи сам по дома, додека си ги гледа сериите и срка сладолед со најголемата лажица некогаш најдена во фиока. Ок, може сум.. ама само денес ова. А, цел живот мразам такви луѓе, самоканачи (авторско право барам за зборов ) и така.

Чао бе, супер ми е сама.
И имам уште сладолед.
И погодете што?


Ќе го изедам..

Спојлер

САМА

 

наградниве игри на туристичките агенции се мамки-невидени
секако добро спаковани-да не можеш да ги препознаеш
баш вчера разговаравме со мајка ми за патувањето што си го добив-2 и пол дена во автобус-леле леле има да умреш па автобусот да се кажи на брод-тоа некако многу чудно ми звучи
во некоја друга прилика-можеби а сега да шетам кога ништо во животот не ми е средено-и куп проблеми и проблемчиња -нема теоретски шанси

 

Додека не видам со свои очи и слушнам со свои уши во ништо не верувам. Незнам како некој може да ги осудува луѓето пред да ги запознае. Неможеш да знаеш каква е некоја личност додека не ја запознаеш. Бидејки луѓето можат да зборуваат што сакаaт, половина од тоа што го знаат ќе го испревртат, а другото сами ќе го измислат.

 

Утре испит имам, абер немам аџанак баџанак

 

Пред 40 дена починаа баба ми и дедо ми во ист ден.
После повеќе од 60 години брак,заедно и си заминаа на оној свет.


Денес ,го слушнав пријателот на дедо ми..
А не терам јас две години, можеби два месеци,а ни толку.

Срцето скршено во раце си го држев...

 

СДК дека учебнициве се КАТАСТРОФА сите до еден !!!

 

Вчера разгледувавме бурми!
Шетајќи низ чаршија му кажав дека ги живеам најубавите денови во мојот живот.
Ми рече: Ти ветувам дека ќе ти подарам уште поубави денови од овие, ти само биди среќна!
Го сакам, премногу го сакам и знам дека животот ќе го поминам со мажот од моите соништа!
Одбравме бурми, но сметавме дека е рано да ги купиме.
Знаеше дека едвај чекам да бидат наши, знаеше дека се вљубив во нив на прв поглед, ги виде тие искри во моите очи, ја препозна таа среќа и возбуда и отишол денеска да ги купи.
Како да не го сакам? Како?
Со бебушка е се во ред, во мене чука уште едно мало, но силно срценце. Со сликата од ехо и звукот на тоа срцебиење заспивам и се будам!
Јас сум среќна! Вистински среќна!

 

Конечно домааааа
Значи навистина, дома си е дома, there's no place like home

 

Моментот кога на мачето му викаш: Дојдииии мамиииии , сфаќаш дека е време да престанеш да им се смееш на врсничките со деца...барем они на дете викаат така.

 

Уште неколку караници со мајка ми.
Пак за глупости.
После караницата двете и лути и навредени. Немам повеќе сили да се карам со нејзе, НЕМАМ! Незнам мирот каде да го барам... Знам дека е мајка,сфаќам дека е загрижена за мене, знае дека имам дечко, се плаши да не ми направи нешто ... од се се плаши. Во ред е да е загрижена, но се' со граница.
Ми рече, да помине некое време ќе ме носела на клиника на детален преглед, да проверела дали јас си го живеам детството (инаку имам скоро 18 години)....уште една навреда за мене..не ми верува. И да сум го направила тоа со дечко ми, треба таа да е сигурна во мене и да верува дека сум свесна за се и дека знам што правам. Но, ништо од тоа. Незнам како да ви објаснам, лошо се чувствувам. Зарем само јас ги имам овие проблеми?! Немам веќе сила да ги трпам тие караници..

 

Она кое денес ме направи и тажна и среќна е тоа што... помалку сум имуна на негативни личности кои ти ја празнат енергијата и се полни со празни работи. Не можам да ви опишам колку не сакам луѓе кои се празни и единствено нешто за себеидентификација им се материјални работи и статусни позиции кои не ги заслужуваат, а болно ги посакуваат. Страшно е колку се празни и фокусирани за минорности и кај себе си и кај останатите, само што не можат ни да претпостават колку се далеку дури и од оние на кои тие се воодушевуваат и си замислуваат дека можат да бидат како нив.

Колку помалку ги поднесувам таквите, толку повеќе сакам и сум опкружена со позитивни и убави луѓе! Тоа е причина за среќа! Порано мислев тајната е во челичење на духот да се поднесат секакви луѓе и да се справиш со секакви луѓе. Ама чуму? За да те празнат? Не благодарам! Не можам да бидам вечно изолирана од такви, ама барем тие токсичните кои ги познавам со години можам да ги ослободам од себе и своите слабости кои ги врзале со некоја непостоечка наводна пријателска нишка. Море мрш! Никогаш толку не сте ми биле непотребни како сега. Убаво ми е во својата околина со насмеани и мотивирани лица,а не лица кои не сакаат да успееш и се ситат на секое подклекнување,а те празнат при секој успех.

 

Речиси постојано сум дома.Мегу лугето се чуствувам како во судница.Постојано сум мета на успрашување, а ниту одговарам на прашањата ниту пак прашувам, освен оние прашања што по незнам кој пат си ги поставувам самата себе.
Каде оди светот, во која насока, зошто јас не можам да сум како другите ?
Ништо повеќе не ми е јасно.Вербата во човечноста на лугето постепено се гаси во мене.
Дури и детските невини насмевки не ми се повеќе исти.Дали јас гледам со други очи или навистина е така не знам.Знам само дека околу мене гледам само тага.Ледени испитувачки погледи кои се желни да нурнат во нечија интима, притоа не мислејќи дека се губат себе.Најглупо е што не знаат што се случува со нив.Дали е само љубопитност или всушност ти љубоморат, а знаат дека не би требало бидејќи ете се поуспешни , па не би требало да се чуствуваат така ?

Добро бе луге , мислете ли вие воопшто на себе ?Се познавате ли самите себе?Кои се вашите соништа,желби , идеали?Размислувате ли за себе , за вашиот карактер?
Градете се себе.

Зошто се замарате со мене? За ваша несреќа јас се уште сум добро.

 

SDK,spremajte pari(poklon vo plik) feminki ke se mazam so Marjan007!
A sakam najgolema. Ete taka.
(se izvinuvam za latinica,kompjuterov nema kirilica)

 

Цел ден мислам на тебе.
Не можам да те извадам од мисливе.
Те сакам, те посакувам, силноо!
Ти си совршенство за мене.
Ти си нешто по кое копнеам долго, и еве конечно те пронајдов.
Ти си мојата љубов!
Ти си нешто кое го заврти мојот ум.
Ти се радувам како петгодишно дете на шарено лижавче.
Ме правиш толку среќна, изнудуваш насмевка на моето лице!
Дали знаеш дека ова срце чука за тебе ?

И сето ова заради новата кожна јакна на мајка ми.
Си ја купила на ПОПУСТ!
И нејзина е.

 

Јао, месарија ќе бидам Се поканив битно :geek: да си знаете

 

Ajde vazi,ke si dobiesh zlaten prsten.
Pocni da ja ucesh pesnata cresa se od koren kornese
(latinica znam,kako sto kazav nema kompjuterov kirilica)

 

Читајки ја темата за свекрвите,имам само една желба.Да бидам таква свекрва за снаа ми на рана да ме навитка.Мелем бре.