[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Си се изнасмеав на сликава хаха

 

I'm happy
Примена сум на факултет во државна квота, трето место по ред

Еј што е убаво чувството кога си меѓу првите кое задоволство на душичката ми е сега

Спојлер

Е така, сите ве частам пиво

 

http://off.net.mk/links/nabrzinka/14928
Значи, не можам да го преболам фактот што туризмот во Македонија се ослонува на Охрид и Скопје, кога Македонија е толку преубава земја со мнооогу поатрактивни локации. За пример ќе го земам Берово или било кое селце во државава, кое изобилува со традиција, убавина, гостопримство и приказна што може да ти ја наполни душата милион пати повеќе од Скопје или Охрид. Да ме прашува некој мене (или да бев туристички водич :geek: ), никогаш немаше моите туристи ни да стапнат во Охрид.

 

Немирен дух збунет од крупните кафеави очи, палачинка со нутела повремено измешана со неговиот здив, кршење на бранови во позадина и топли раце. Безброј убави развлечени зборови во насмевка, а само еден има најголемо значење – релативност. Брилијантност и динамичност, далечина помеѓу две разиграни души. Клише на апстрактни километри во споредба со највистинското чувство и еден човек што му дава смисла.

 

Животот е прекраток за погрешни проби- како би знаел дали е погрешно ако не пробам, како би знаел дека грешам ако не те повреди сопствената глупост, како би знаел дека сум потрошил толку нерви и време за небитни работи кој брзо ја губат суштината.
Значи мораш да пробаш се што мислиш дека треба, за да знаеш што не треба да повториш.
Во животот секој сака да биде успешен на свој начин, но во некој лош период на малери, и ситниците имаат големо значење за да те вратат на колосек.
Знам да искомплицирам се, па да барам мирен период, потоа се да повторам од почеток.
Зошто да биде просто кога може да биде сложено .

 

Мразам преправање планови во 5 до 12!

 

И официјално станав академски граѓанин

 

Секој ден сум се посреќна и секој ден му се заблагодарувам на Господ што ми даде сила да го износам и родам син ми,милото почна да се гушка да се гали уффф секој ден ми е се поубав со моето најмило детенце.

 

На ТВ слушнав дека во Јужна Калифорнија(кај Америките) не даваат дозвола за оружје.Па,ако е за така ќе купам топ од таму и ако прави беља комшијата,ќе го свртам топот и ќе му ја урнам куќата сосе поткровје!

 

Јадам со сета сила

 

Последниов час и половина си заглавив на јутуб со македонските евергрини.
Луѓе тоа не се песни, тоа се ПЕСНИШТА. Ги обожавам сите . Си имам навика да си заглавам вака јас со нив и не се тргам од компјутер додека не ги ислушам сите почнувајќи од Сашка Петковска, Олгица Христовска, хелена Благне, Драган Мијалковски, Лидија Кочоска, Верица Ристевска... Ах ми будат некои чувства песниве кои ни јас самата неможам да си ги објаснам. Се чувствувам заљубена, тажна, среќна, возбудена. И сето тоа поради песниве. Дефинитивно тоа било време кога Македонската музика била во подем и кога можела да го носи епитетот музика. Ниту било која друга песна неможе да ги замени овие. Тајмлес.

 

Дали само јас ќе одам на одмор во последна недела во август?
Дали некој иде на одмор сега? Дај кажете ми, барем да се тешам дека не сум единствена.
Сезоната заврши - Холи на одмор.

Спојлер

Се шалам, немора да кажувате, само мене ова идење на одмор во последна недела од август ми е некако смешно Ајде, барем ќе се одморам една недела, па од септември со нови сили.

Нејсе, ве гушкам и ве љубам.

 

Сите со белешките, а ја постанав шахиста... Ма ќе се самоубијам на спање бре!

 

Постојат денови кога толку се трудам да се убедам дека треба да се надевам,дека е убаво тоа,дека имам право и причина да се надевам...што навистина почнува да ми се разбудува мала надеж во душава.И после почнувам така да ја хранам со разновидни„aргументи“ што успевам да ги смислам и таа некако забрзано расте,па на крајот на денот почнувам да пукам од надеж. Дури,таквите енормни димензии на надеж ми пречат и во сонот.Сонувам нешто убаво и не се сеќавам и не сум свесна што е тоа,но знам дека е убаво и во сонот се убедувам дека би требало да ми се исполни. Луциден сон,или како и да го викаат.

Но,постојат и такви денови кога оваа психичка самотортура до толку ме истоштува и исцрпува,што буквално ме исцедува и чувствувам физичка слабост.И тогаш се` оди по ѓаволите:надеж,сонови,аргументи,желби...се`.

Сето ова циклично се менува и повторува,добри денови па лоши,па пак добри,со неможност однапред да се предвиди нивниот редослед.Исклучок е предменструалниот период,тогаш секогаш знам што имам на репертоар во главава.

Ај да не велам дека чекањето е најлошо нешто во животот,но според мене дефинитивно е во топ 10-те најлоши.

 

А што да кажам јас што сум во септември на одмор
Ти завидувам

 

Мислев дека никогаш нема да ги кажам ова ама добив желба за добраа тетоважа! Никогаш не вели никогаш!

 

Ми се исправа косава од луѓе на кои врвно достигнување им е добивањето добра хотелска соба, која патем речено им е платена од некој друг кој ги викнал на некаков семинар. Па со такво задоволство раскажуваат како креветот е огромен, имаат џакузи, доручекот е супер, и на пауза пијат строго цеден портокал, пошто нели само тоа пијат секогаш. А ако на пауза не дај боже нема сок, има само вода и кафе, креваат бунт како воздухот да им е ускратен...

... рече една тетка на која сместувањето и сосема неважно, бидејќи собата ја користи строго за обавување хигиенски потреби и спиење. И баш ми е гајле дали доручекот бил добар или не - за јадење сигурно нема да умрам, а и не е нешто поразличен од дома. Ау да, таквите по дома строго кавијар лапкаат за појадок, па после тешко им паѓа на стомакот, па мораат да пијат цеден портокал.

Чувај ме Боже од неизживеани суштества!

 

и ја сега ке одам не си единствена кога сите ке си отидат ние на плажа

 

Боље икад него никад!
Јас цело лето дома. :/

 

Таа е само мајка.Не верувам дека те мрази.Сигурна сум дека ти посакува само убавини.Размисли.Може не те обвинува и осудува, туку едноставно е МАЈКА и должност и де те предупреди.
Понекогаш е многу тешко да си мајка.Од мајките се очекува секогаш да се на страната на децата.

Што ако детето греши?
Која е тогаш должноста на мајката?

Мислам дека треба да му укаже на грешките, дури и по цена на губење на довербата.
Колку и да сакаме да побегнеме од некои нешта, тие се толку присутни.
И за крај никој не сака кавги.
Но ние мајките понекогаш мораме да ве караме, не оти сакаме туку од што мораме.