[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Ајде,ајде не се zали силна си ти!
Cе ке пројде.
Брзо опоравување!!!

 

Само сакам да јадам. Вкусни нешта. Грицки, слатки целовреме. Може и фаст фуд во придружба на кока кола. И да пијам. Вкусни, овошни сокчиња. Сеа јадам 18г чипс од 10 денари и не можам да детектирам во кој заб ми остана.

 

Колку е суров животот кога после една долга пауза, долг период на статичност и статус кво, во рок од неколку часа лесно и едноставно ти ги плесне најболните спомени од минатото. Првата љубов, онаа што си мислела дека е преболена, заборавена и запикана во дупките на минатото одеднаш испливува на површината како некоја поплава да ја донела. Неколку чашки алкохол и погледот веќе ти се сменува, повторно го добива оној сјај на заљубеност кој воопшто не ни исчезнал, туку бил скриен зад пердињата на времето...
Обврските, далечината, времето... секој заборав е нивни плод.
Но никој заборав не е вечен.
Споменот кај и да е скриен, ќе се појави кога - тогаш.
Кога еднаш веќе е врежан, никогаш не исчезнува.

 

Зошто некои луѓе не можат да прифатат никаква критика?
Добронамерна критика бе луѓе, постои и такво нешто!
И не мора секогаш да значи дека ако некој ве искритикува ве мрази или ви љубомори, чисто информативно...

 

Бидна и овој летен одмор. Убави дваесет дена на море. Одмор без часовници, мобилни и релативно лош интернет (за среќа). Станување наутро кога ти се станува, јадење кога ти се јаде...без правила, термини, рокови.
Ех, што ми се погоди лежалката. Плесната пред приколка со нозете во вис (без да ме засега што ми мислат комшиите од карши). А тек касно навечер, со поглед во ѕвезденото небо. Нирвана.
Ми се погодија и книгите, и ручеците и шопингот.
Само со еден пар се дружевме, со останатите едвај дали некој ред муабет сврзав. Сигурно мислеа дека сум некој идиот или слично...Ама смачено ми беше од луѓе, од празни муабети, од џаболебари, фалбаџии, од се.
Убаво се одморив навистина и ментално и физички.
И ич не поцрнев - затоа што никогаш не поцрнувам, затоа што седам под чадор, затоа што носам шешир и се мачкам со 50ка.
Ова колку за информација на оние на кои единствената смисла на одморот е да се вратиш поцрнет.

 

Како и секое лето, јас немам појма кој ден е точно Изгубена во свемирот, би рекла!

Вчера мислев дека е среда, денес мислам сабота, се мислам дал’ да учам сега или после, да јадам или не пред спиење.. Милијарда прашања! Треба да учам, па последен испит во животов ми е, треба да сакам да го завршам што побрзо, ама нејќе па нејќе. Нема чаре.

Одам да к’снам нешто

 

Секогаш кога поминувам покрај контејнер, минувам со страв, мислејќи дека ќе ми рипне мачка од него на глава
Прееска го приметив ова... Бог да чува...

 

Лани кога внука ми дојде на гости слушаше Златно Славејче и Бјело Дугме. Сега ми пушти Северина, на која и ги знае сите песни. Видела Северина ги фаќала тие танчерките па проба и мене да ме фати, прво за цицките, после и за газот. Оф тугооо...

 

Леле ме изнасмеа јас се имам исплашено од еден човек кој не се ни гледаше дека е во него(во контејнерот) и кога требаше да ја фрлам кесата со ѓубре,се исправи ама толку се преплашив што му реков дебилу ти нормален ли си бе? од памет ме извади!!!....

 

Летото е на самиот крај, а овој е претпоследниот викенд. Викенд кој е резервиран тотално за забава, журкање, многу дружење и пеење.Вечер сигурна сум дека ме очекува одлична вечер, со убави луѓе а што е најважно добра музика. Има едно 'sometimes music is all you need' според мене не самтајмс ами секогаш музиката е се што ти треба.
Утре одам на скроз друг жанр музика , со скроз други луѓе, и поинаков тип забава, но сигурна сум дека ме очекува убав помин , убава вечер, со малку повеќе пиење.

Се чувтвувам некако неспремно за почетокот на новата учебна година, но многу сакам да ги видам сите, а и учењето ми фали по малку. Ми фали и рутината во спиењето и заспивањето во 23 часот навечер. Всушност нека почни учебната година убаво ке ми биди , чувствувам.
То е то.
Имајте сите прекрасна вечер, денот е прекрасен плус тоа е Петок, крај на лето ...

 

Едно убаво и едно не толку!

 

Eве и јас се вратив вчера од одмор. Денес се наспав како човек, а не како таму, да не може човек да спие од што е топло! Поздрав до сите вас!

 

Сакам да кажам, да се пожалам, да поплачам. Немам каде да го искажам револтот и нервозата.
Утре вечер ќе пеат Милиграм во една дискотека и толку многу посакувам да појдам, значи ги сакам бре и сакам да ги слушам во живо да се изнапеам сакам, сакам, сакам, С А К А М !!!

Ама....
1. Трудна си кај се спремаш да одиш во тие гужви ќе ти се слоши пак како за пивофестот.
2. Знаеш ли дека 1000 денари ќе ни требаат за да поминеме помалку од просечно.
3. Со кој планираш да одиме, гледаш Трајанка и Стојан не идат, Стојна и Петре исто така.

И луѓе психата ме уби веќе секоја вечер една недела уназад сонувам како сум била на концертот.
Сношти му избегав на мм и ме бараше како луд низ цела дискотека. Некни бев сама исто појдена ама концертот беше неуспешен и седев на маса со членовите на групата пијавме кафе заедно. Пред тоа бев на генералната проба и ме поканија на сцена да пеам една песна со нив.

Не знаете какво е чувството кога ќе се разбудам и ќе се сетам на сонот. Како идиот се чувствувам

И ми се плачи, многу ми се плачи

 

Сдк дека тие што ми завидуваат,оговараат,љубоморат можат само да ми плукнат под прозор,и да си заминат од мене засекогаш,и уште нешто да ви посакам цркнете.

 

Е, баш би да видам, како ни чепкаат во... фејсбуковската, во твитерската, во блогерската, во форумската слобода.
Можда тогаш, дуууури тогаш(!) ќе се озубиме.
Уствари, е како па да не.

 

Дури и со промена на обликот на веѓите,се чувствувам ко нова

 

Ич ги неќам луѓето кои се прават дека се многу подобри, попаметни од другите. Со еден збор дека се "посебни".
Многу ретко паѓам на провокации од страна на вакви луѓе, се трудам што почесто да ги одбегнувам и да не влегувам во дискусија со нив, но ова денеска ептен ме изреволтира и баш ми е мило што и покажав кај и е местото и колку е само "интелегентна". Тоа ќе и биде лекција за друг пат

 

Изгледа сите си имаме по некоја комшика радознала, такозвана Продужно уво.
Ме немаше видено 3 недели, и само што им појдов на гости од врата ме виде и констатира дека уопште не сум поцрнела. Во превод: џабе си била на одмор! Мојана изгоре на сонце, ќумур се врати.

*

Случка бр. 2 со тенденција да се повторува стално кога ќе ме види намирисана како проаѓам покрај неа: Каде бе *, кај ќе шеткаш? Маж и еднаш и врати на тоа: Што ти е гајле кај ќе оди, молим те не и кажувај а таа му возвраќа: Па комшии сме, како да не знам

*

Доаѓа кај нас на кафе, и јас и кажувам еден маалски трач со кој таа не беше запознаена, и ги ококори очите, видно возбудена зема друг стол да седнам до неа, да и кажам уште некој.

*

И покрај нејзината радозналост со која ретко кој може да се справи и единствен начин за да ја одбегнеш е да и одговориш на поставеното прашање, ни се нашла за мал милион работи, и ние сме им се нашле на нив, среќа има на кој да се ослониш кога во 5 до 12 ти дошло нешто попреку.
Си ја сакаме многу тетка ***.

 

Има две работи за кои им завидувам на другите....

Првата е чуството за комбинирање на облека. Така тажно ја следам темата Модни критики , ко сираче кое ѕирка низ прозорецот срекно семејство за Божиќ. И навистина посакувам да пишам некоја критика, ама како да пишам кога и на чорапа со балетанки јас би пишала ‘‘одговара, само да се чорапите друга боја‘‘. Си мислам да ставам моја слика, кикикикирика комбинација, па ке изумрете од смеа бе , ке отворите во категоријата хумор тема Стилот на кикирика Е така од што сум забегана, од 1000 комбинации кога купувам една ми се погодува толку екстра што нема шанси да остане незабележана. Мислам и другите се забележани ама со потсмев. Така, кога одам јас да купувам обавезно другарка си зимам или брат ми да ме критикуваат (повеке ми се смеат тколку што ме критикуваат ама ај). И кога ке излезам скоцкана сите ми викаат леле колку си дотерана колку убав стил, а да знаат оти за една комбинација да средам цела маала ја викам за жири


Второ што им завидувам на другите е способноста да се изнаплачеш кога ти е тешко. Јас во 3 години еднаш плачам и тоа треба ептен да ме згазила некоја ситуација па да заплачам. А бе ке ми стои тешком ке се нервирам, нема да јадам, ке медитирам да се смирам, ке скршам нешто ако треба ама да заплачам не можам А баш такви денови ми се, ме гази се околу мене, ме донесе животот на дното, и наместо да се исплачам ко цел нормален свет јас гледам во една точка 6 саати ко цел ненормален свет .

 

дека денот ми е тапа,буквално тапа..постојано мозокот си го оптеретувам со нешта за ои не треба ни воопшто да размислувам..и згора на сето тоа не можам ни да престанам ...