[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Баш мислев истото да ти го пишам, ако те копка да ја прашаш...

 

^Со оглед на тоа дека неизвесноста ја мразам, а трпеливоста ми е слаба страна... не издржа срце јуначко па пишав

 

Не ти замерувам, истата сум и ја. Мада пробувам да се одвикнам затоа што на некои прашања не вреди да им го знаеш одговорот.

 

Има ли те Господе па оваа моја свекрва не е нормална јас спиам со детето и ко се будам таа седнала во соба и си седе чекала да станеме!!!УФФФФФФФФФФФФФФ

 

Верувам во среќни краеви.
Сакам кога се случуваат.
Знам некогаш доцнат,а некогаш ги чекаш и не доаѓаат.

Верувам во...Денес се среќни, и покрај се се изборија.

Сакам никогаш да нема недостаток.
Ги затворам очите ,го губам чувството на недостаток.
Сакам да нема крај со среќните краеви.

 

Дека на моменти, толку ми се бара чарето в туѓина, што вo депресии запаѓам ко за инает на летново сонце.

 

Брејј, зар е можно 2 пати да се избрукам во истата слаткарница ?? Ццц срамота посакувам како вчера што се избрукав да не се избрукам пак така никогаш,нема да стапнам во таа слаткарница до октомври

 

Според една легенда
Постои птица која пее
Само еднаш во својот живот
Поубаво од било кое друго суштество на оваа Земја.
Од моментот кога ќе го напушти гнездото
Таа птица бара трнливо дрво,
И нема мир додека да го најде...
Се вовлекува меѓу неговите диви,
испреплетени гранки и,
Пеејќи своето тело го набодува
на најдолгиот, најостриот трн...
Додека умира, нејзината болка
Прераснува во песна далеку поубава
од песната на славејот...
цената на таа прекрасна песна
е ЖИВОТОТ, но целиот свет застанува да ја слуша,
а БОГ на небото се насмевнува...
Тоа најдоброто што постои
Може да се добие само по цена
На голема болка...или
Барем така зборува легендата...

Ќе кажев имајте убав ден, но речиси сонцето ќе зајде па....

 

Јас сум жена и секогаш ќе ми фали пар чевли. А ти, ти секогаш ќе паѓаш на една утакмица.

 

Човек на све се навикнува....

 

Зашо на некои луѓе не ми оде ништо од рака?
Малери,клетва им е фрлена или?

 

Сдк дека повеќе не се замарам многу со фемина во смисла да реплицирам или пак да докажувам дали сум во право или не,знаете зашто?затоа што сакам да сум со позитивна енергија,и онака никој никого неможе да те убеди во спротивното,секој си има свој начин на размислување и тоа го прифаќам,за разлика од порано кога влегував во конфликти со некои феминки,не дека сега нема тоа да го правам,но тоа ке биде многу ретко.

 

http://www.motika.com.mk/index.php?opti ... map=%5B%5D

Идол ми е мајке ми

 

Чувството кога се возиш во автобусите кабрио,седната до прозорот(кој го нема)и ветерот ми ја бушави косата.Убавина.Ги затворив очите и уживав возејќи се.

Инаку,сабајле чепкајќи по фејсбукот ги гледав сликите на оние мои пријатели кои заминале во Америка да работат.Се изненадив.Не баш на добро.
Како други луѓе да се.Или јас не сум ги познавала доволно.
Сепак мислам дека е првото.Се смеат,се глупираат,сликите им се катастрофа.Соблечени по прслуци,гаќи,да ги дувне некој несакајќи ќе ги соблече.Изгледа таму потешки се критериумите за создавање пријателства,па мораат да се надминат себеси за да имаат пријатели.Ужас.

Долг ден,или јас станав прерано.

 

Помина половина ден.
Но, всушност ноќта беше таа што ме заплашуваше.
Се случи она што требаше(а можеби и она што најмалку беше потребно).
Сега го чекам оној звук на Вибер.
Сега чекам порака од него.
Него го чекам.
Со тешко срце да му ја кажам одлуката.
Знам дека нема да ме разбере.

Овојпат се плашам.

 

Гледам, цело лето ништо не сум кажала.
Или сум кажала, ама ништо ново. Ништо што луѓето го немаат слушнато од мене, ништо што вие веќе не сте прочитале, ништо посебно.

И сеа што ќе кажувам?

Еве, стигнав и јас апсолвент. Последна година.

Што научив?По ништо од се. И малку од ништото.
Што се смени кај мене? По се од ништото. И по малку од се.
Што сменив јас кај мене?
Го сменив обликот на веѓите ми. Подебели ги терам сеа, кога бев бруцошка ептен ми беа ко цртани.
Во моето најдобро време, мотав четири мажи истовремено. Нели, кога бев бруцошка. Среќа, со ниеден од тогаш не завршив.
Бев подебела и повеќе ме сакаа. Ослабев и маживе заминаа.
Стилот на облекување. Сепак, црната уште ми е омилена боја, само што сега научив подобро да ја користам.
Уште не научив да се шминкам. Уште сум само со камена, руменило, маскара и кармин.
Мислам дека почнувам да се гледам себеси во оваа работа, економијава....
Сватив дека за положување, само среќа треба да имаш. И сватив дека сум паметна, но дека секогаш ќе има и попаметни и поглупи од мене.
Научив дека другарството е скапоцена работа, ама не секој го заслужува. И ако сакаш да видиш на луѓето колку му значиш, остави ги малку, тие да те побараат. Ако не, никогаш не си им требал.
Научив дека создавањето нови пријателства и препознавањето на вредните во нив ми е особина која многу си ја ценам кај себеси.
Не сум студент кој би ги направил своите дома горди, деветка немам у индекс, камоли десетка.
Сватив дека маживе се минливи.
Сватив дека повеќе не им верувам.

Кој ме смени?

Едно од клучните прашања кое ќе го одбележи мојот студентски живот.
Одоговорот на тоа ми е како песна која ми се врти по глава, а не сакам. Се нервирам, а неможам да престанам да ја пеам.
А најмногу се нервирам затоа што и после четири години, уште бе истата песна...


Имав убави студентски години. Останува да видиме што ќе се случува во последнава. Велат, најинтересна била...

 

Знаеш како викаат, „нема среќен и несреќен живот, туку добри и помалку добри периоди“.
Уживај, прави го тоа што е до тебе и што е твое ќе си дојде.

 

Mислам дека подобро е човек првин да го допре дното и потоа да плива кон површината, отколку да е на површината и после да почне да тоне.

Подобро е да го искуси лошото, за да знае да го цени доброто.

 

Не сакам нашкола Страшно е прва година??