[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

^јас па обожавам кога врне во лето, после толку топло време,малку да се разлади..Убаво беше летово, август посебно, се одморив доволно, сега ми фали малку есен, марама окулу врат и јакна

 

Многу сум среќнааааа...
Одамна не ми било волку убаво на душа.

Си купивме кола со дечко ми. Нова, од салон.
Па и супер регистрација има.

Знам дека е материјална работа, ама многу ни беше потребно вакво нешто.
За моиве 25 години толку автобуси, возови имам поминато на пат до некаде, што ми се лоши.

Гужви, смрдеа, па макни претешки куфери, па си заборавил нешто, па таксистот нервозен те чека, офф...

Да не служи сигурно и безбедно, да не троши многу, да извозиме многу километри и синовите здравје Боже да ни ги крадат клучевите утре друг ден.

Ви посакувам на сите ваква среќа, па и поубава да си купите.

 

Ооо можам да замислам колку е убаво чувството. Со здравје, среќа и ум да си ја возите брм брм

 

Мириса на есен, дожд, љубов

Поминувам часови со брат ми. Како кога бевме деца, палавковци, никогаш не ни недостасуваа луди идеи за праење бељи. А денес, години подоцна и само затоа што е машко, без разлика што истовремено е помал од мене поише години, си зема за право да ме контролира. Ме смее. Го обожавам.

Некогаш мислам, дека мора да поминеме преку некои работи, за да дојдеме до онаа дестинација каде што сме. Дека мора да ги пребродиме страдањата, за да ја согледаме убавината на нештата. А толку многу болка зад нас... Научив да не погледнувам назад. Тоа што е таму, е таму, затоа што таму треба да биде! Да не се поместува, за да фати доволно прашина да не биде вредно да се исчисти никогаш повторно.

 

Ова англиски форум станало. Пфффф вие знаете дожд што е

 

^ Senza.parole со здравје да си ја возите колата
А кога сме веќе кај времето...не знам зошто,но кога е вакво времето се чувствувам депресивно. Носталгично.
Јесте да уживам кога надвор врне,а јас завиткана во ќебе,пијам кафе и гледам филм,ама кога ќе погледнам низ прозор и гледам сиви облаци и расположението ми станува такво.
Мислите ме враќаат во минатото.Ми фали нешто.Ми фали и тој.Иако не заслужува.
Ме фаќа носталгија.За факултетот,за студентските денови кои ги поминав преубаво,и за кои можам да кажам дека беа најдобрите години од мојот живот.Да можев,уште најмалку 5 години со задоволство би ги поминала така.
Но,нема враќање.
Сега ми преостанува да дремам дома и да чекам работата да ми падне од небо.
Страв ме фаќа.И тешко ми е. Лани знаев дека ќе се вратам во станчето и повторно ќе се глупирам со моите цимерки,а сега веќе знам дека тоа време никогаш повеќе нема да се врати.
Ми се плаче.
Вечер ќе си спуштам некое љубовно филмче и ќе си се изнаплачам.Онака,колку да ми олесни на душата.

 

Уште 1 час и 28 минути, патот под нозе и одиме нагоре.
Свежо е таму, па со душа чекам да го извадам стариот џемпер од баба ми, кој е неверојатно сочуван, од шкафот кој е постар од татко ми.
Да пијам кафе на терасата која веќе ја покриваат гранките на стариот орев и да го гледам Скопје пред мене. А околу нас тишина. Стара, вековна.
Таму всушност се е старо и познато. Носталгична убавина.

 

Заклучив дека за да се заљубиш во некој, треба да помине период за да го запонаеш добро, без разлика дали ќе биде другарски или како потенционален партнер, битно само од гледање од далеку неможе да стигне до тоа, тоа тие опседнатост.

 

Навидум есен.

Мокри балетанки,локни на ветрот и црвен чадор.
Јас.
Патем застанав да си купам ѓеврече од еден чичко кој ме засолни по неговата импровиизрана стреа,ми го завитка ѓевречето да не ми го наврне и ме испрати,секој по свој пат.

Денес видов,тажни,среќни,накиснати и луѓе под чадори.

 

... кога животот ме става во вакви дилеми, прво паничам, па се нервирам, па плачам, употребувам гнасни зборови, па се тапкам по рамо - ајде М, можеш ти, силна си, па се смеам, играм глупав танц низ дома, па погодувам глупости на среќа, ко прееска на Mtv - Guess the year на песната, па ако ја погодам ќе направам така, а ако не - нема...
Многу зрело, знам.

Навистина ми треба Прирачник за животот и стаклена топка за гледање на иднината или другарка како Баба Ванѓа, затоа што нема да може да се носам со уште еден погрешен избор... и кој вели дека убавината на иднината е што - не знаеме што не` очекува ушите да ми ги јаде, јас сакам да знам што ме очекува, за да си бидам целосно подготвена за битки или прослави.

Животецу, ајде кажи ми - зошто???

 

И повторно ја правам истата грешка, пак и пак. Знам дека нема да биде на добро ова, дека треба да престанам, но дел од мене ме тера да продолжам да го правам тоа. Охх бре зошто само на мене ми се дешаваат вакви работи ? зошто не ми се деси нешто нормално како на сите останати луѓе, зошто ? иако е многу погрешно зошто го правам ова ? Ахххх толку многу прашања, но изгледа само еден е одговорот за сите.

 

Сите сакавме да залади,ни сметала жештина,еве сега залади и заврна и пак не ни чини.

Ни се наоѓа ли крајот на нас луѓето...

 

Колку прекрасен ден . Го обожавам дождов. Толку добро ми дојде на душичкава . Камо скоро сите денови од есенва што доаѓа да се вакви

 

Добро, само јас ли не го сакам дождов?

 

Времето ми е толку убаво што немам желба да излегувам вечерва. Па, неверојатен е филингот кога си седиш дома, под топло кебе и гледаш филм нели? Јас допрва треба да се спремам за излегување

 

Имам една познаничка која многу ми помогна околу факултетот. Ете таа е нешто постара од мене, не ја ни познавав добро, ама секогаш ми правеше услуга и ми даваше материјали за учење.
Пред малку, сосема случајно ја заприметив на фб и и ги отварам сликите и гледам како си створила прекрасно семејство. Многу ми е мило за неа.
А најважно е што гледам како уживаат со сопругот во животот. Уживаат како што и им доликува на младите луѓе.

ах, да, и јас ја љубам Франција.

 

Ми мириса на дожд.
Ми мириса на ветер.
Ми мириса на есен.
Ми мириса на нова љубов.

 

Е денес сум баш ваква. Уште еден испит во низата на положени предмети.. Им се намалува бројот конечно

 

После долги месеци поминати со мојата љубов раскинав ради банална работа и многу ми е тешко бидејки знам дека овој пат нема да му простам. Не смеам да дозволам да простам. Не можам повеке немам сили ни за со него ни за без него. Али то је то. Ми фали утеха а сум сама. Другарка ми е на работа... Морам некако да издржам...

 

Значи колку се нервирам со глупостите кои ги објавуваат на некои страници. Значи читам наслов
Грција ја призна Македонија под уставното име?!!!!
И јас ваква Си викам зарем толку не сум вo тек со настаните, па вести следам, весници читам вакво нешто да промашам. Отварам и еве што добив:

Спојлер

На официјалната Википедија страница на Грција има карта, каде што името на нашата држава е напишано под уставно име Република Македонија, не под она кое миловаат грците да не викаат ФИРОМ или Скопје.

Абе ќе се отрујам од ваквите новинари.

Спојлер

Извор им бил Википедија! Божеееее (смајли што се крсти)