[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Лошата страна на годишните одмори е што после враќањето од нив, требаат исто толку (ако не и повеќе) денови за човек да се врати во нормала...

 

Едно големо здраво на сите! Само што се вратив од одмор и одма седнав пред компјутер, добро е издржав 10 дена без него
СДК убаво се одморив, ги наполнив батериите, ја исфрлив негативната енергија и сега сум како нова.
Се чувствувам опуштено, весело, полна сум со позитивна енергија.

Велат најубавите работи се случуваат ненадејно, непланирано, и навистина е така.

Овој одмор беше таков, ќе го паметам по многу нешта, по прекрасни журки , дружење, смеа...
Во прегратките на саканиот, далеку од се, од секојдневните грижи и проблеми.

А сега набрзина да ве читнам, и да се одморам. Имајте добра ноќ

 

Денес втор ден на работа... помалку напорен од вчерашниот...

 

Што ѓавол ме тераше да одам да си ги читам мислењата што сум ги пишувала на фемина на почетокот, пред 2 години... Оу мај гад ми дојде бокс да си мавнам... смешно ми е сега, си прочитав и се потсетив на некои добри работи од на времето. Ми фали средно бе, тоа беа супер времиња... знам тогаш и поактивна бев на форумот... ама кога видов порано што глупости сум пишувала не знам хахахах изгледа поубави мисли ти доаѓаат како што растеш и созреваш. Ете во Јануари 20 ќе правам... како вчера да беше кога прв пат тука постирав нешто и дадов совет за некој љубовен проблем.

Фемина е како споменар... сите наши спомени се наоѓаат во некоја тема, ете моите поранешни во љубовни проблеми и совети, што би му кажале и такви некои лигајчарски... Ама и тие таквите лигајчарски моменти се моменти од животот, неизбежни се и секој тинејџер минува низ таков период. Ете јас вечерва си ги прочитав, си се поднасмеав малце и така, сега ќе одам да си легнам.

Вие феминки уживајте во оваа пријатна вечер

 

убаво ми е некако,после толку време

 

Ке се борам, ке се борам до крај, овој пат не се откажувам!!Има да те добијам !

 

Во недостаток на возбудливост во мојот живот во последниве денови, почнав да ја употребувам имагинацијата и да влегувам во некој акционен филм за мојата драга публика - моето кутре.
Кога е врнежливо времето, нашава тераса е преокупирана со чадори во различни бои и големини, од кои кутрево има фобија (секако, после правосмукалката и фенот).
И нормално тука доаѓам јас на помош, храбро тргнувам во поход, додека таа се крие позади мене. Нешто се притрескувам, подвикнувам и грандиозно ги склопувам сите чадори. А откако ќе се осигури дека територијата е безбедна, ќе ми влета во прегратка и ќе почне да ме лиже по лице во знак на благодарност што сум ја спасила од страшните чудовишта!
Колку ми е забавно...

Туку, многу ми е убаво кога случајно на телевизија ќе затекнам некое добро филмче и ќе седнам да го изгледам. Не се сеќавам кога последен пат ми се случило такво нешто. Вообичаено си ја терам шемата најди препорака-симни филм-изгледај го на двд, па почнав да си се прашувам зошто воопшто плаќаме кабелска за вториов телевизор (освен секако за музичките канали, ама и тие ги слушам само кога вежбам, бидејќи си терам шема најди добра песна-симни си ја-слушај си ја колку сакаш и кога сакаш).

Патем, пред извесно време наидов на една убава мисла од Alain de Botton која вели: Most of our childhood is stored not in photos, but in certain biscuits, lights of day, smells, textures of carpet.
Бисквити и мириси од детството - плазма и чај од мајчина душица

 

Сакам да кажам... всушност, сакам да прашам... каде исчезнаа вистинските пријателства? Јас мислев дека сме другарки, дека ќе делиме и добро и лошо, сите ситници за мене ги знаеја, мислев дека и јас знам. Ама не. Ние постојано сме се среќавале, ама никогаш не сме се запознале. И не дека сум претерано сентиментална, ама боли бре луѓе кога некој што си му верувал ќе те изневери. Ги нема исчезнаа. Како фатаморгана во пустина, ги гледаш - не ги гледаш, ги има - ги нема, си мислиш криенка играме. На крајот повеќе се радуваа на мојата несреќа, отколку што тагуваа за нивната, иако беше поголема. Последниот пат кога се сретнавме и седевме во паркот, нормално молчејќи, зашто немаше веќе што да се кажи, се прашував како стигнавме до овде. И сеуште се прашувам... Бевме неразделни, бевме едно, а сега сме странци... Зарем се беше само од корист? Зарем се беше само премногу лицемерие на едно место? Знаеја колку ми значат, па барем да продолжеа со лагите, не дека им верував, туку најдував некакви изговори за ги оправдам. И не дека сега ги мразам, напротив, уште ги сакам, само не толку и сум им благодарна, да не беа тие немаше да знам што еден пријтел не треба да прави. Знам, знам, патетична сум како статус на фејсбук, ама не можам поинаку...

Спојлер

“We'll be Friends Forever, won't we, Pooh?' asked Piglet.
Even longer,' Pooh answered.”

Remember?? That's the same promise we used to say each day...

 

Секогаш во животот на една жена има маж на кој таја постојано му се враќа.
Никој не ја знае причината за тоа.
Ни самата таа..

 

Имав ужасно лоша вечер

Добра ноќ на сите

 

Пред една недела отприлика пишав овде да стискате палци за да ми се оствари нешто многу големо.
Епа благодарам.
Полека почнува да се исполнува, кога ќе биде дефинитивно ќе се пофалам и овде.
Само за добро нека е.

 

Јас и моето ќебенце ја најавуваме првата наша дружба. Тоа испрано со мирис на омекнувач, јас избањата со мирис на кокос, нека се шират мириси низ цела соба.
Нова постелнина, чиста и свежа! Ситници ме радувале, од секогаш. Оваа е една од нив.

Добра ви ноќ!

 

Јас те предварив. Веќе една недела сум во дружба со него.

 

СДК пред една година ова време со дечкоми се гушкавме кај него , навистина ни беше убаво и пресреќна сум што можам да кажам дека точно после една година ние пак бевме на истото место на нашето топло креветче пак топло се гушкавме се бакнувавме и си кажувавмеколку многу се сакаме , иначе само да доплонам дека сега повеке се сакаме



иначе прееска така кога сеистуширав трчам во соба и затворам врата хаха се присетив на ладниот декември кога трчам 200 на саат од купатило до соба од студ и некако на момент посакав да се врати тоа време некако интересно ми е бе се спремамза изгледување капутче ми капутче шалче на вратот и се осеќам како да сум були були трчам кај дечкоми се виддеме и си заспиеме кога се разбудиме абе кој од кој по болен настинати двајцата до коска едвај можеме да станеме да се облечеме толку што е ладно и нај лошото е тоа што само си велиме ОХ БОЖЕ КОЈ ПА СЕГА КЕ ИЗЛЕГУВА НАДВОР НА ОВОЈ СТУД ама ако пак ми фали ладното време некако ми е по еуфорично по прекрасно а и плус тоа се носат холохопки па така да не ми се толку многу познаваат вишокот на килограмчињата а не сега само седам и се потам како капка во фолија сум аама ајде уште малку ке дојде и прекрасната зима

 

Милион пати се имам заколнато самата на себе дека повеќе нема да бидам истата. Дека ќе се променам.
И не сум се променила. Ни малку.
Само се лажам сама себе. А и другите.
Но после ова вечерва цврсто сум решена на промени.
Бидејќи свесна сум дека ваква каква што сум не менувам ништо.
И стојам во место предолго време.
И ништо не се сменило.А ако продолжам вака нема ни да се промени.
Но,од утре почнувам.
За почеток ќе ја скратам косата.Нели сите промени започнуваат така
Ќе се сменам потполно. И не сакам никогаш повеќе да бидам старата јас.
Веќе предолго време ме памтеа како ваква.
Време е за малку промени. И за другите,а пред се за самата себе.
Се надевам дека тогаш ништо не ќе може да ме повреди.

 

Понекогаш е најдобро да ги пуштиме работите да течат.
Сами по себе.
Сами за себе.

Зошто толку напрегање околу се`?
Зошто толкаво самоизмачување?
Зошто толкаво очекување, кога знаеме дека на крајот доаѓа исто толку големо разочарување?
Но, и така не е важно на самиот крај.
Милион пати зошто?
Но, кој знае?
Кому му е гајле?

Никому.

 

изненадена сум од самата себе...па јас сум била храбра..

 

уште не осеќам ништо. само помислата дека е крај и дека може веќе никогаш нема да го видам ме ежи. но сеуште не осеќам ништо...

 

Сдк многу сум јака личност без разлика што ме навредуваат некој тука,што прават сценерија,сплетки,местенки итн,очигледно немаат што да прават во животот па само тоа им останува,без разлика на све,и што и да се случи секогаш ке си останам тоа што сум.