[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

СДК доаѓа есен и мене ноземе ме вртат,ми се со температура - .
Сношти измрзнав (во нозете)...Сега иако сум со ќебенце на мене повторно се со - температура и ужасно ме вртат.

Сношти.Нокаут.Коњак.Солзи.Есен.=осамена!

 

Единствено нешто што моментално ме боли, е што не добив шанса да бегам од овде. Истите луге, истите места, истите муабети, се е исто, банално, досадно. Лаги еден куп, не знам колку пати ме имат викнато на гости луге со кои можам да направам убав муабет, и не ми се оди. Само лажам, ахам ќе се видиме, а уствари ме маваат депресии и само сакам дома да седам и да си размислувам каков би можел да биде ми животот, ако на пример, среќата ми поработи малку. За промена да ми се погоди нешто во животот и да мрднам од мртва точка.
Само шанса, една, не треба многу, и бегам. Би оставила се и би избегала што е можно подалеку. Нема никој и ништо да ми недостасува. Еднаш во животот би направила нешто за мене. Имам 22 години и сум цел живот тука, не правејќи ништо. Заглавена сум некаде измеѓу.
Сакам нови лица, нови места, нови доживувања. Животот ми е толку досаден што единствен доживљај цела година, ми е седумдневниот одмор на лето, кој е со погрешни луѓе бтв. Во Мај-Јуни најверојатно ќе се слави 5години од матура. Моја генерација соученици, видоа за овие 5 години во животот нешта, што нема да ги доживеам за милион години. Тоа е така бидејќи се воспитени да не се задоволат со малку. Секогаш да барат повеќе од животот. Јас on the other hand, се задоволувам со монотонија, со малку. Се задоволувам со “да завршам факултет и да најдам НЕКАКВА работа.“ Е не глупачо. Така не треба. Е знам де. И што да правам, од каде да почнам. Соништата се големи, ама кој ми гарантира успех нај на крај?

 

Недела, ден што ме подсетува на чистење и стрес преку школската година.

И така јас денес дури се депилирав заклучив дека депилаторчето исто брчи како миксерот.

Шетав пред некој ден и наидов на еден бутик што си имав бендисано едни штикли и ај си реков да влезам случајно да не се намалени,и беа како за среќа некоја стотка намалени, чудото големо, ама ако, битно ми се погодија. И се размуабетив со продавачката, абе шоо, муабети, муабети како да се знаеме цел живот.
Ги пробав едни високи, одам, одам демек да видам дали можам да се движам слободно и ко сум се засопнала ц ц ц за срамота. И ми вели, што ке ти се толкави штикли, јас се чудам како одат на толкави, вакви за некоја пониска, ти имаш висина и ај си зедов едни пониски.
Конечно си купив штикли што ќе можам да одам слободно, дури и да трчам!

Глупости.

Ај сега да одам да си дочистам јас.

 

СДК:9 Месеци учење , 3 месеци одмор.
- 5 Дена на школо ,2 дена одмор .
-40 Минути учење , 5 минути одмор.
ТОА ЛИ Е ЖИВОТ БЕ?.

 

За жал така е

 

Brace yourselves, “Wake me up when September ends” posts are coming!

Септември веќе одамна ми е асоцијација за последни шанси во форма на нервозна испитна сесија, истрошени маркери, доцни капини на планина и празен парк и стаза на кеј.
Годинава се надевам на убави промени, на исполнети денови и посакувани резултати.

Месецов го започнувам со генералка низ дома и убави (по малку заборавени) песнички
http://www.youtube.com/watch?v=Gs069dndIYk

 

1 септември.Не ми се верува колку лета времето.Од утре нова школска година, незнам како ќе се навикнам.Ајде само за добро да е.

 

Летото ги пакува своите куфери. Му помина времето за гости, време му е да си оди. Полека но сигурно не напушта. Добредојде септември. Ти се радувам како мало дете. Се надевам дека нема да ме разочараш.
Нови почетоци, нови предизвици, спремна сум за нова борба.

 

Денес ме опфати некоја меланхолија, ќе да ми е од простиов ПМС..

 

Ууффф колку мразам неделаа

 

Јас повеќе го мразам понеделник.

 

па баш затоа дека утре е понеделник....

 

Колку само се пронајдов,како јас да сум го напишала.
Не е важно дали успехот од остварување на сништата ни е загарантиран,важно е да пробаме..ако не пробаме нема да знаеме.
Нели,ризик ствара капитал

ПС,Ајде да ја разбиеме монотонијата малку!

 

Да живее Софија Теодор, ми го продолжи животот на едни 5 години , а на сестра ми и го скрати

 

Аман бе до кога ќе ставате статуси од типот:

и одоздола гледаш другаркиве, swc te sakam! Najubavaa!<3, Mwa, mwa. Wepotica....
Абе ајде бегај таму, зарем толку сте желни за внимание бе?
Ми иди да го деактивирам профилов и ајт таму, а и ќе се случи тоа некој ден .

Инаку да се пофалам, кај нас денеска со пристигнувањето на новиот месец и официјално започна сезоната на правење зимница. Еве денеска правиме мармалад, а јас бетар од децана само се вртам околу него и прашувам кога ќе биди готов. Што да правам си сакам марамалад, така топол на лепче со сиренце, мх мх мх. А и со душа чекам ајвар да правиме, оваа година ја натерав мајка ми дупла доза од ланската да направиме, а не како оваа година да снемаме.
Си го сакам месецов, како по некое непишано правило сите овој период прават зимници, целото маало мириса, кај нас од минатата недела почнаа со припремање, а еве од денеска и ние.

Трето, смешни ми се основциве со тие нивни статуси, жалења, кукања во врска со утрешниот ден. И јас се жалев кога бев како нив, но како што растам се повеќе сакам да се вратам во тие денови, кога единствен проблем ми беше станувањето и тоа дали сум напишала домашна работа.
Јас би им рекла, учењето е најлесната работа и најмал проблем со кој што ќе се соочите во животот.

Еве сега гледам, многу пишав, малку кажав ама ајде. Бидете поздравени и имајте убаво неделно попладне.

 

За мене после дооолги четиринаесет години денешнава дата не значи ништо.

Од некаде на средината на месецов почнувам нов живот, со нови навики, луѓе, имиња, судбини, табиети, места кои ќе ги посетувам, нови автобуски линии кои ќе ги запознаам, нови предизвици со кои што искрено се надевам дека ќе умеам да се справам!
Почетокот ме плаши по малку, ама изборот е направен и нема назад. Се надевам дека постапив правилно и не си ја запечатив иднината со лошо.

Денес денов ќе го поминам кај баба и дедо кои вчера се вратија од одмор, а јас буквално препукнав за нив овие денови. Ептен ми недостигаа.
Им го најавив моето присуство, па се надевам ќе има ручек каков што заслужив неделава зошто бев умна девојка и потоа со полн стомак ќе си дозволам уживање на лежалката во дворот, со слушалки на уши и пеење на цел глас. А, може и ќе ја убедам баба ми да направиме од оние мафинчиња со растечено чоколадо од сите страни! Мјами!
Фала му на Бога што постојат.

Си го читам постов и гледам дека има многу „се надевам“. И онака деновиве се` се потпира на надеж.

 

Ти благодарам на „корисниот“ совет.
П.С Мајка ми не работи во ветеринарна станица, туку работи како инспектор за безбедност на храната од животинско потекло.

 

Нека ми простат студентите кои имаат сесија сега и се нервираат, ама има некоја невидена убавина и леснотија кога ја отварам групата на фејсбук од факултет и само информативно ги разгледуваш постовите и без некоја вознемиреност помагаш на некој залутан без никаков поим за испитите и материјалите. Без стесови и бозбуда, смирено и ноншалантно...
Не залудно се потевме во jуни, бркваме професори во jули во жештините за потпис, се смее една другака, сега сме за заслужен одмор.
Е убаво е кога се ти е исчистено и септември ти е само продолжен распуст, месец за уживање.

 

Знаеш дека тоа не е исто со ветеринар, нели?

 

Исто е. Има завршено ветерина.
Ветеринар не е само оној што лечи животни.