[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

гладна су, ова време ме фаќаат кризи за јадење заминав да поткасна мацку

 

Ииииии,тек сега се прибрав дома од 11ипол сабајле.
Браво,Свит,браво.
Барем убаво беше

 

Некогаш имам тикови, чудни и невообичаени. Во поголемиот дел од времето успешно ги занемарувам.
А сега... Сега сум со коса до клучните коски, шишки и црвеникава нијанса.
Мислење- поделено. Во еден момент се бендисувам, во друг ми се плаче. Глобално чудна сум.
И не ми е јасно зошто кога сакам нешто да сменам се фаќам за косата. Иако не често, сепак е драстично. Пред 4,5 години при ваков тик се исшатирав и таа фризура ја имав до денес. До пред неколку часови да бидам попрецизна.
Ќе си прилегнам, да ја одморам главава што некогаш е како без памет.

 

девојки сакам да ве прашам каде мојт да се најдит едни шо се за на зид се лепаи и ко ке е темно светат тие ама јас барам срциња такви и букви те сакам ако имат скопје или во друг град некако пошто јас сум во охрид преку пошта да ми пуштит јас преку сметка ке го платам ако имат негде да ми казете

 

Дооооолга прошетка.
Сама, јас. Потребно ми беше да излезам и да ја избистрам главава. На моменти и гласно размислував, знаев дека нема никој до мене, па си кажав се` што изминатиов период потиснував.
Кажав гласно дека сум слаба и скршена, ама уште погласно дека вредам и дека ќе се поправам!
Ќе стегнам заби, ќе издржам. Ех, само колку полоши работи има во животот од раскинување.. губење на родител, губење на други блиски роднини, разни неизлечиви болести, премногу работи кои не можам ни да ги набројувам, а сепак може да се случат. Секогаш има полошо..

И се` се случува со причина. Ќе сфатам еден ден каква.

Доста ширев негативна енергија и зборував само за него како да е којзнае колку вреден. Реално, некој што не одвојува ни една ебана минута за да размисли за тебе во денот, не заслужува повратно замарање.
И секојпат кога ќе ми биде тешко (а, ме очекуваат уште доста бурни денови не можам да негирам) ќе си го прочитам постот во мојот онлајн бел дневник и ќе си мавнам шамар за да се освестам.
Само се молам да ми тргне со факултетов убаво. Зошто ако уште нешто ми тргне по надолна линија, ќе пропаднам скроз.
Ама да се надеваме дека нема..

Сепак, сакајте некој и некој ќе ве сака вас!
Нема откажување од љубов. Никогаш

 

СДК ХИТНОООО !!!!!!
МИ ТРЕБА НЕКОЈ КОЈ Е СЛОБОДЕН ДА МИ ПИШЕ ЛП ( СЕ РАБОТИ ЗА МЕНСТРУАЦИЈА МНОГУ Е ВАЖНО НЕКОЈ ПО СЛОБОДЕН И ШТО СЕ РАЗБИРА ВО ОВИЕ РАБОТИ НЕКА МИ СЕ ОБРАТИ ) БЛАГОДАРАМ

 

Немате право на човек да му ги уништите соништата! Затоа што секој од нас заслужува да се надева на подобро утре, на подобри денови. Ете тоа сакам да ИМ го кажам на некои луѓе од околинава...

 

преку глава ми од ситуцијава во која се наоѓам немам веќе од каде да црпам сила и трпение, ќе те убијам мајке ми, ако треба затвор ќе те лежам ама ќе леташ од америка до македонија ако ти шлапнам една идиоту еден ! Малку ти беше што душата ми ја изгоре па и се лутиш за мои постови, кој к*р те боле тебе јас што постирам, што пишувам.. ако не .. па и веќе не е твое гајле, ти ме остави зар не! не се сети да прочиташ кога тагував, сега кога почнав да пцујам по тебе и твојата ти оро*пија, сега ти смета будало. Е*и се ! И молим те, не замарај !

 

Деновиве живеам на љубов, во големи количини...
Спремам испит од (скоро) 700 страни за три дена! Си викам, Лепа будала си, откажи се... Ама не! Нешто ме тера да учам (читај прелистувам) турбо, фаќам белешки и искрено им подавам рака на сите кои можат да спремат испит за 3/4 дена.

Имам мотивација - голема е... Љубов е!
После полагање одам кај него! Ќе се видиме после скоро еден месец!
Луѓе, среќна сум, лебдам... Замислувам што ќе правам, како ќе ми е кога ќе го гушнам.
Уште посреќна ме прави што желбата е обострана. Вчера ми вика: "Срце, јас едвај чекам да дојш! На сите им кажвам дека девојчето ќе ми е тука во четврток!" Лебдам... Лебдам од среќа, од љубов... Од желба да го видам! На ништо друго не мислам! Само си повторувам колку сум среќна со него!

И сакав да запишам тука, за да читам и да видам еден ден колку е јака нашата љубов...
Нека потрае... Во мој стил кажано- нека потрае уште 100 години!

 

Во Скопје сум... Што е нели најважно, далеку од дома ми рекоја било поубаво. Ах бре луѓе, да знаете само колку грешите. Далеку од сите блиски, во ладна студентска соба, со полно луѓе а сепак сами. Е така...
Колку што има предности овој студентски живот има и негативни страни.
Инаку јас сум добра, пак го паднав истиот испит , ама овој пат немаше кој да ме подржи, го нема него. Ми недостига премногу, сакам да го видам и да бидам пак со него. Ама тој не сака шта чеш. Живот ме е*и по не знам кој пат.
Ама ако еднаш ќе дојде нешто убаво за мене...
Сакам бе некој да ме разбуди од ова мое безживотно постоење. Некој кој ќе сака да минува со мене во мојот пекол, кој ќе ми биде се, некој за кој ќе направам се.
Имам полно љубов човече кај и да си појави се. Да не те барам

 

.......секој во себе си носи товар....секој во себе си има некоја рак-рана и живее низ годините што идат со неа....зарем е судено да живееме на изглед како луѓе а во душата крволочни животни кои незнаат за доста??!!.....зарем е пишано онај што прв ќе покаже чувстава и емоции да губи....да биде осуден на болка ....?!! не би се согласил дека е запишано некаде или пак Бог ни пресудил така....не сето тоа е само еден акт едно 'ремек дело' na ЧОВЕКОТ.....да токму на човекот....тоа користољубиво....лицемерно.....иронично....безчуствително суштество на две нозе...и после се чудиме зошто е токму ваков светов??зошто ни се случува нам сето ова??често се запрашувам јас; па зарем е возможно да ми се случува сето ова?? и во себе така срамежливо ќе си одговорам: ајде не се жали секогаш може и полошо да биде......па да се таа истата излитена фраза.... јас ќе живеам уште 100 или 200 години па да треба да се плашам од полошо.....некогаш жалам што нема да живеам долго а некогаш сум среќен што животниов век е краток......за некои работи човек и челични живци да има ќе пукнат.....зошто сите сакаат љубов...да бидат среќни....насмеани.....ситуирани....зошто го посакуваат само најдоброто да биди околу нив:??....и нормално таквите во денешно време не се себични ниту пак материјалисти....НЕ НЕ ....никако тоа...незнам зошто но имам чувство секогаш кога сакам да кажам или напишан некој збор на луѓето што ги сакам и ми значат им звучам монотоно.....како да не сум во тек со времето.....како тие да немаат време за моите чувства и емоции...па кога подобро ќе размислам можеби и се во право........што ли бев јас а во што се претворив??...полека но сигурно денешново сивило сите ќе не проголта....сакале или не....сите еден ден ќе се вклопиме во ова сивило....ова БУНИЛО.....човек учи додека е жив.....не човек учи само кога сака нешто да научи.....да не ме разберите погрешно јас на ЧОВЕК мислев.....ако и остана од тој ендемичен вид на земјава....денес драги мои да се биде човек е привилегиа..тоа е доблест...не дека јас знам или се обидувам да мудрувам само го запишувам она што моите очи го виделе...моите уши го чуле и моето срце го почувствувало....да токму тоа и го правам секој пат со голема доза на искреност....за некои лажна искреност....за други сето ова е научна фантастика....секој си има свое право на свое мислење...она што човек го носи во себе НИКОЈ НЕ МОЖЕ ДА МУ ГО ОДЗЕМИ......пробав да му го дадам мојов товар на други останаа збунети незнаеја што е тоа товар.....тропнав на друга врата да го оставам на друго место ме вратија бил ПРЕТЕЖОК.....се искачив на највисоката планина и таму сретнав безброј како мене кои чекаат да го остават својот товар а место немаше....и си реков ; САМ ТРЕБА ДА СИ ГО НОСИШ ТВОЈОТ ТОВАР...зошто сам знаеш најдобро како треба...ако го дадеш на други може да го истурат...ако го оставиш некаде може друг да ти го земе....биди одговорен за својот товар...БИДИ СВОЈ НА СВОЕТО......

 

Хехехе фала ти, само да не ме тераат ручек да правам, за се друго ке се снајдам

 

Досадно ми е, 3:30 више, пак дремење до касно, пак станување касно, пак пореметена хомеостаза. Ах.
Никогаш нема да се опаметам.

 

It's my birthday!!!

 

Колку знаат да болат спомените , независно дали се лоши или добри .

Оние добрите пак , за момент ќе се сетиш на нив - конкретно на некое време кое ти оставило убави траги ...ти недостига до толку што пече , пече како сол на рана.
Сликава ме потсети на дел од детството , во случајов на брат ми , кога немше услови да игра надвор независно дали врни или студи .....постојано седеше на прозор и се јадосуваше зошто не може да излезе надовр и да си игра .
Сејќавања.

 

Јас се вратив
Носталгија.
Само толку имам да кажам...

 

Сакам да победиме денес у кошаркава..со 10+ поени. ХАХА надежда последна умира

 

Петок, Сабота, Недела трчај ко луда-и дома да помогнеш, и на терапија да отидеш и да се дружиш со академски грагани нешто да научиш-а некои како другарка ми што се плашат ко од другата страна да се човекојадци друга приказна, малку релаксација во природа и додека да се свртиш поминале три дена
патем журката вчера на плоштадот Карпошово востание беше топ :rock пеев, играв, скокав ко да нема да има некој следен пат -ама навистина беше ладно па ај да се стоплиме малку а тој што можеше да го стори тоа, се сликаше со друштвото пиеше пиво и стоеше ко дрво бог да чува и да брани а и сретнав личности кој не очекував да ги сретнам кој од партија, кои семејни пријатели светот е мал и сите сме дел од него

 

Ајде, едно зрно грашок...добро...го голтнав....ајде сега второ....не, не...НЕ!!! Не можам да го јадам ова...

 

Последнава недела јас и мојот кревет се дружевме многу.
Не бев ич арна, омалаксана до таму некаде, и треска имав многу неделата одвај ми помина бев добра дали 2/3 часа во денот инаку се во кревет, па и несоница ме измачуваше проклета инсомнија . Се радував кога можев да заспијам
И денеска не сум баш добро, но една прекрасна вест која ја добив на фб ме направи одлично, како да не ми било ништо

Сега сум расположена, и тоа мноооогу ,