[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

се изненадувам од тоа колку може ова срце мое да истрпи.. камен да беше, ќе пукнеше до сега..

 

Многу е убаво чувството кога се радуваш на секоја промена на времето, без разлика дали е сонце, дожд, снег или ветер. За мене тоа е показател на душевен мир и хармонија кои доаѓаат со зрелоста, но се уште не и почеток на стареењето. Кога почнува стареењето веќе не ги сакаш промените на времето, затоа што те вртат колена

А многу сакам промени.
Чудно, за некои имам повеќе храброст, за некои не. Додека можам да сменам работа без око да ми трепне, многу потешко се одлучувам за промена на фризурата или боја на косата.

 

Готово! ПОЛОЖИВ!! Нема веќе факс за менееееееееее... сега уште магистерската да се спреми, ама ќе биде и тоа со време
Радости сум целата, убав ден денес, ви викам јас

Ве частам chips&beer, затоа што денес ми е и годишнина од дипломската!!(леле колку се тресев лани за истата боже боже)

Спојлер

 

Вчера беше миг на re -consolidation.
Рапидно остарува човек кога сфаќа дека е многу поблизу до себе, одошто од другите, во еден епицентар од животот. Не заради нешто друго, но сета ефтина забава, прераскажани туѓи животи, кичерајски намонтирани емоции, плитките прашања, злобните одговори, веќе не сакам да ги имам во свое опкружување.
Не ми се влегува во таков светоглед. Не ми се зборува за ниски удари и нечии солзи што не ме засегаат. Не ми се воздигнуваат некои извитоперени вредности на ниво за разговор. Ми требаат идеи и испосничко катче за тие да бидат реализирани.
Да, имаш моменти кога се чувствуваш контаминирано.
Во слика како бизарна оргија на средовековен сликар. Смрдеа на месо. Истурено пиво. Бени ја свири Save tonight по милионити пат, луѓето џускаат, се радуваат, се забавуваат. Фршти на пот, на недоквакани тинејџери кои допрва ќе го мразат системот во кој живеат, а можеби и ќе им одговара?
Не го сакам веќе тоа бре. Не го сакам. Нихилистички се повлекувам во своите одори и ете, ми се дреме на зен карпа, да пишувам поезија и истото тоа да ме одржи чиста. Да готвам домашна салца со Destroyer во позадина. Да месам леб додека не ме заболат дланките.
Да родам деца, зошто сакам да бидам мајка и жена, а не одговорно општествено штиклирана индивидуа која "леле се омажи" и "леле, си го зезна животот".
Не сакам веќе кавер музика, не сакам валкани рачки од автобуси. Не сакам доцнење на животни одлуки, замирање на емотивните жаришта само зошто луѓето ГИ МРЗИ да направат нешто што ги радува. И полесно е да си дел од толпата која вриска, галопира, се дере, омаловажува, се’ и ништо кажува и си легнува со полн стомак навечер. А позади себе не остава ништо.

Имаат право драгиве луѓе околу мене. И моите. И оние новите, со кои се запознав. (не)Случајно учам како овие години од животот селектираш се’ што не ти одговара и цепаш даље.
Доаѓаат тие моменти и со ништо не ги спречувам.
Зборовите Не и Доволно беше, можеби треба да се активираат.
И сите среќни, по принцип - јас ок, ти ок?
Бездруго, се расте со сите нишани. И некогаш треба да сечеш со сабја се’ што се испречува на патот. Коров или пиреј, или само време, тоа метафорите нека одлучат.

 

немав веке сликички и си велам да направам од цдто што го имав дома од студиото-знам уште постои веке 11 години и нели 4 слики се 100 денари ги земам вчера влегувам низ врата и фотографот ми ги дава и му велам од каде знаеше дека сум јас а тој-па најубавата слика пред години и се смее
ги земам во раце и наместо 4 9 сликички-имаше внатре ме запамтил и после 11 години сеуште типов се секава на мене одам по патот и си велам ти ме мислиш мене за убава да ама јас си знам низ што не поминав сите овие години а затоа сум си сега на анти депресиви

 

Se izvinuvam radi latinicava, od mobilen sum. SDK vcera bev na ginekolog i si go vidov sinceto! I'm so happy!
Uste 14 nedeli i ke si go guskam, edvaj cekam!!

 

Ми се гади...
Јас не знам зошто постои зборот МОРАЛ, кога веќе одамна е избришан од мозоците на младинава.
Ми се гади од работи што ги дознавам секојдневно, ми се гади што наместо да се изградат како личности, да одберат живот како што треба, они избираат ниски страсти, пороци од најлошиот вид, и тука не мислам на дрога и алкохол.
И наместо грижа на совест, они уживаат во својата душевна нечистотија и бедност.
Барем пред другите. А инаку, се надевам дека се префрлаат во кревет навечер и дека не можат да се погледнат во огледало без да почувствуваат мачнина, слична на онаа што јас ја чувствувам кога ќе слушнам такво нешто.
Наместо да слушнеш некој млад успеал во нешто, инвестирал во себе, човек за пример, они го бираат дното.

Секој ден се повеќе и повеќе се среќавам со примитивни човечки примероци, и веќе доаѓам до заклучок дека секаде е така, дека не е само овде и онде, околу мене, туку секаде, секаде сомнителни фаци, го гледаш млад, мислиш перспективен, а всушност не знаеш каква нечиста позадина се крие.

Се разочарувам во човечкиот род искрено.
Има ли некој нормален денес?

 

Спојлер

Етака.

 

Do kade moze da odi coveckata glupost....znaete li?....do kradenje cadori,ete do tamu.
Utrovo se isturi od vrnenje, ama morav itno da odam do prodavnica.
I fino si go ostaviv cadorceto do drugite cadori nadvor pred vrata. Kupiv sto kupiv, iskacam nadvor i mi go nema cadorot.
Vrti se navaka, vrti se nataka....ne be, go nema.....go ukral nekoj ..a nadvor ko so kofa voda da isturaat.
I si stojam ja taka nadvor ko glupa nekoja, se cudam i si vikam sto da pravam....da cekam da prevrne koj znae uste kolku vreme kje vrne.....da odam bez cador 10 min. peski kje nakisnam ko glushec a samo sto stanav od krevet-3dena bev mrtva bolna....
I ete ti edna od prodavackite mi vika-aaa vrne silno, cekas da te zemat?
.a ja onaka so mutava tele faca-ne, mi go ukrale cadorot pa se mislam sto pravam
I zenava mi vika-pa ene ti cadori, zemi si i ti i odi si...kamen ladna.
Mozev li da bidam poglupa pa uste prasuvam-a koj da go zemam?. ...celata zbuneta.
Koj sakas zence....imas izbor, zemaj i odi.

Se potufkav malku vo mesto, se svrtev levo-desno, napred-nazad da ne me vidi nekoj go zemav prviot cador na vidik i djom da me nema.

Celo vreme dodeka odev do doma imav griza na sovest za kutriot sto go ostaviv na ova vreme bez cador, ama pa i mene me ukradoa.
A sto kje bese ako sopstvenikot na cadorot trgnese po mene da si go bara cadorot....bruka, bruka

Aj otidov da si ja mavnam glavava od zid.....

Pozdrav od neiskusnata taze kradacka na cadori....i pazete kade gi ostavate cadorite.....niko nije siguran

 

Денеска сум станата уште од 6 сабајлето.
Многу убав ми е денов, ни жешко ни ладно. Преубаво.
Сабајчево сум истрчала цели 4км и полека полека се враќам во старата форма во која што бев порано. Не ми е проблем да станам рано, баш ми е убаво, имам време за се, баш за се. Се чувствувам прекрасно, среќно и сакано.
Имајте убав ден девојки, а јас одам уште малку да го искористам сончевово време за некоја прошетка или кафе.
Поздрав

 

Ако почувствувате наплив на љубомора-немојте во одреден момент да реагирате брзо и да избувнете,и секако не го кажувајте првото што ќе ви падне на памет!
Разговарајте со партнерот,и погледнете ја ситуацијата од друга перспектива.
Понекогаш нештата едноставно не се како што изгледаат.

Имајте пријатен ден,и запамтете дека љубомората е нормална појава во меѓучовечките односи-но доколку е во границите на нормалата

 

Еве ја причината зошто љубовта изумре

 

Соништата понекогаш ни наштетуваат.

Знаеме за ги отсонуваме толку добро.
Совршени замисли.

Потоа во споредба со нив реалноста не ни е доволна.

 

Добар ден, утрово ми почна со правеење зимница односно сос од домати сеа правам пауза па да ве читнам малце шо има како има, времето ми е перфектно обожавам коа врне па такво е после, кафенцето е до мене и така.. Имајте убав ден сите

 

Прв пат по толку години, јас заборавив дека ти е роденден. Иако никогас го немам славено тој ден со тебе, те немам изгускано на тој ден, јас го славев денот. Денот во кој си роден ти, мојата втора половина, несудена.
ВеЧерта пред твојот роденден те сонував. Сонував како ми го допирасе вратот, слабините, косата...
КонеЧно бесе ти, конеЧно бевме ние.
Цел ден мислев на тебе, од каде ти низ моите сни вака, непоканет? Денес исто. И ми текна.. вЧера бесе денот кој го славев секоја година сама, тазна и со тебе низ мисли. А го заборавив годинава.

И воздухот мирисасе разлиЧно вЧера, мирисасе на спомени. Се осетив јака, убава и посебна како сто се осекав кога те сакав тебе. Факав тугји погледи како кога факав кога те сакав тебе. Денот мирисасе на тебе. Сега знам и зосто.

Зал ми е љубов! Ова е усте еден голем знак дека сум продолзила напред, несвесно. Не знам дали се гјаволи или ангели сто ми ги вракаат мирисите на тебе, мирисите на Чувствата сто ги имав за тебе ама знај, не те мразам, никогас нема да те мразам. Ти посакувам се најубаво љубов, биди ми здрав и срекен!
А јас, ти ветувам дека секогас ке ги препознавам мирисите на тебе, ке ги цувам спомените на тебе.

Ние, ние ке се срекаваме како љубовници во моите сониста, а мозеби во некој друг зивот сме биле, или ке бидеме едно.

Секогас ке те сакам, на мој себиЧен и нездрав наЧин.
Чувај ми се, Љубов!

 

Денес ќе бидам многу зафатена...

 

За денес од мене само една слика... Вреди илјада зборови, нели?

 

СДК... Ја добив првата петка по македонски, во тетратка, а после 20-ти и во дневник.
Се израдував многу бидејќи по македонски никогаш од почетокот на учебната година сум немала 5 секогаш почнував со 3 или 4, а причината беше поради тоа што секогаш ме испрашуваше професорката последна и имаше многу материјал и така јас си се збруквав и секогаш 4. Си брв крива јас признавам ама изгледа оваа година сум сфатила сериозно .
Ама сега не беше така бев добро научена и ги раскажав 5-те лекции одлично.
Така цел ден ми тргна убаво, се надевам и така ќе остане


се радувам како прваче на оваа 5-ката

 

Есента не ја сакам, ниту ке ја засакам, особено временските услови.Не сакам дожд, не сакам прошетки на дожд, жолтите лисја ме потсетуваат на ладно, на школо, на обврски...Знам дека доаѓа зима па баш и не се радувам.
Денес времето е никакво. Утрово замрзнував додека го чекав првиот автобус, а на голем одмор веќе почнував да се препотувам од жештина и јако сонце, кога на крајот ме фати дожд и накисната стигнав дома.Но всушност кога стигнав дома е друга реалност. Кафенце, малку класична музика, празен стан , тоа богами ме исполнува.. Ке ги отспијам овие 2-3 часа, па после со обврските..
Некако не ми е убав периодов, со душа чекам викенди, ништо живо не се навикнувам на школо.Но секогаш постои нешто што те води напред и всушност сега е лошо, но утре ке биде подобро.Октомври брзо ке помине, со родендени и прослави, па Ноември е мој месец, а Декември негов месец.
Три месеци испланирав.
Имајте убав ден.