[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Не знам дали сум единствена ама знам дека сум посебна
Гледам атрактивно момче, се смешкаме, умирам од желба да го имам, се запознаваме, излегуваме на некое место иии... да овде е посебноста не уживам во мување wtf? Секогаш сум сакала повеќе зборови, чувство на припадност, внимание... само еднаш имам уживано но беше зезната ситуација и го оттргнував од мене, но појдов пак и вториот пат не уживав. До тогаш си мислев до мене е, не може од сите никој да не се погоди. Ми се врти и уште едно прашање можeби кога ќе го добијам или ако е забрането веќе не е интересно? Ех некој неможе да ужива во најслатките работи во животот.
П.С. мувањето во соновите ми е сосема обратно од реалноста. Impossible :?

 

Кога бев мала го обожавав. И до ден денешен кога ќе го видам ми буди насмевка на лицето и ми го разубавува денот.

Спојлер

како мало дете сум

 

Времево ме нервира некако.Те сонце,те дожд.Аман веќе.
Ајде утре петок,4 часа,па вечер малце шетање.
Како и да е,со душа чекам викенд...

http://www.youtube.com/watch?v=6bD9t44JUD4

Уживајте.

 

Одам по улица и брате ми се јаде!Еееее ричи.ааааа изи изи ќе јадеш смири живци си велам,не бре стомаков вели дај да мелам и си купив едно тегло гемиџиско ајварче....
Откако испаднав од алфа продавницава си велам ричи.марш во менувачница и си купив 5евра ако ништо друго бар нема да купувам друго....сега си јачекам свекрвица да ми доџе на послу....леле мамо дојде аха.... баш сме вакви....па како не би биле снашка и свекрвица сме ами како :geek: ...

 

Толку колку што сакав да дојде есен и зима сега исто толку не сакам ни да ги видам... а не па да доаѓаат... Уффф, одамна сакам да си напишам еден пост баш овде во СДК и да си ја испразнам душата, ама еве и сега некако како да не сум спремна и на секое зборче подзастанувам. Изгледа сеуште не сум доволно подготвена да разговарам за периодот што ми претстои.

Се плашам, еве си признав себеси и пред вас дека да, јас се плашам... Се плашам од тоа дека ќе бидам сама, се плашам од новото, неизвесното, од негативната возбуда, се плашам од... да, од збогум. Од тоа се плашам најмногу. Од разделби, од последна прегратка, од тоа премногу се плашам.

Не знам, не знам ни дали сум доволно силна, не се препознавам себеси.. Сите веруваат во мене освен јас, за прв пат во животот. Уште пред да започне јас се откажувам, зошто не знам. Можеби дека не сакам ни да си признаам дека некои работи мора да бидат. Е ова "мора" го мразам, од дното на душата го мразам. Кога знам дека нема излез и дека колку и да плачам, викам, кршам, џабе ми е се, тоа што треба и мора ќе се помине па како и да биде.

Знаете, јас се навикнав до мене да ја имам постојаната потпора, постојаната поддршка, а сега на одреден период физички ќе го немам тоа. Психички, внатрешно ќе го чувствувам ама не е целосно исто. Се чувствувам како дел по дел да се распаѓа едната страна од мене, ете баш така, невидливо за другите се распаѓа. А само јас можам да го видам тоа и да го почувствувам, никој друг. Знам дека и уште една личност го гледа тоа само не сака да ми споменува, знам дека ме штеди ама до кога, се додека не дојде денот. Е тогаш нема штедење.

А што ако ми се случи нешто лошо? Кој ќе биде до мене? Еве и ова ме плаши.

Ама стоп, крај, морам да размислувам позитивно (уште едно мора), па нели работите се такви какви што ние ги гледаме, или сепак не? Работите всушност се такви какви што навистина се, на нас ни преостанува само да ги прифатиме, а потоа да одлучиме дали ќе се обидеме да ги смениме или ќе ги оставиме какви што се. Еве јас ја прифатив веќе новонастанатата ситуација меѓутоа никој не ми остава избор за доколку сакам да ја променам. Туку треба само да прифатам тоа што ми се нуди и толку. Нема простор за менување, е тоа најмногу ме плаши, неизбежни ситуации. Најлошите неизбежни ситуации се душевните, кога неможеш да избегаш од тоа што е во тебе. Всушност никој не може да избега од тоа што е во него...

"Знам дека си силна и дека можеш." Навистина?
Епа кога нема да ти преостане ништо друго, што ќе правиш освен што ќе црпиш сила од не знам ни јас каде и ќе бидеш силен? Пак се враќаме на најомразеното за мене зборче, "мораш"...

 

Епа драги феминки да би се пофалам дека имам нова фризура, и пресреќна сум,мислам дека ми симнаа некој товар од главата,се чувстувам полесна.
ПС:средношколскиот живот е закон !Непроценливо е ! Не знам дали сум една од ретките кој го сакаат училиштето,но не е ни битно,битно е дека сакам го сакам училиштето.

 

Сдк:Многу сакам кога врне дожд....уште нека паѓа како утрово што паѓаше....
http://www.rainymood.com/

 

Некои личности мислејќи дека ми прават лошо, ми го направија животот подобар. Станав посилна. Сфатив кои ти се пријатели и кои ќе те поткрепат кога ти е најтешко иако немав многу. Лицемерието ме уби, но од друга страна ми ги отвори очите. После долг период имам пријателки на кои можам се да им кажам. Чувството е прекрасно, не можам да објаснам. Го немам веќе тој товар на душата, неискажување на чувства и потиштеност. После долг период можам да кажам: Се е во ред! Овој пат навистина мислејќи го

 

Дожд не е дожд, ако не ти се јави мајка ти да ги собереш алиштата.

 

Малку пожртвуваност од љубов...
Само тоа ни треба.
Таа малечка жртва за некој значи се’, а за себе значи радост.
Абе мрзи сме, мрзи! Од себе тргнувам .
Колку сум пропуштила, а сум можела... Ама не се враќа, поминало.

Тешко е да се бориш со самиот себе, но најслатка е таа победа. Да се спротиставиш на своите негативности, за на другиот да му донесеш малку радост и ведрина во животот.
Ех...
Недостижно, а сепак се достигнува.
Само малку прислување на волјата, само малку борба за правење добро.

 

In order to sound smart, некои луѓе конструираат толку долги и заплеткани реченици, што на крајот го даваат токму спротивниот впечаток. Читам некаков магистерски труд и притоа речениците ги анализирам буквално од збор до збор. Имам чувство дека додека го пишувал, магистеров се служел со речник и за секој збор барал синоними, па ги бирал оние кои му звучеле најинтелектуално.
Краен резултат: долгометражни, заплеткани реченици на кои не им недостига ништо повеќе освен
едно - смисла.
Не успеав да најдам информација под чие менторство е изработуван трудов, а баш ме интересира кој го одобрил овој толку претенциозен лексикон на странски зборови

 

пипл
денес јадев зелени ореви и преубави ми беа(смајли што му течат лиги),ама не размислив дека од јодот ќе си ги исцрнам рацете,сега рацете се ми ко на црнец...
Стопати миев раце и ништо не излегува
ми се плаче , како ќе се појавам во цивилизација со вакви раце ????

 

Хаха и јас си имам такви проблеми- и јас обожавам зелени ореви... Е потоа пробувам да се исчистам со се што ми паѓа на памет: пробај со разредувач (она чудото за бои и лакови), земам лимон и паста и тријам со некоја стара четка за заби... Пробај- можеби ќе помогне... Со среќа

 

епа, доста те чекав да одлучиш...развесели ме или убиј ме. Ако веќе ме убиваш, направи го тоа силно, за да можам и да имам причина да те мразам...дали ќе можам? кој знае колку лесно љубовта се врти во омраза. Кој знае и дали знаеш дека те сакам, ако не го кажувам тоа...сеедно,е. барам знаци за да видам и да претпоставам што ќе биде ама ме излудуваат. Дали претчувството на осаменост и бескорисност ќе ме преплави пак? Чувствувам дека ќе се давам во себе. Повторно. Секвенцијално повторување.

 

http://off.net.mk/lokalno/mediumi/eu-tri-lepe-so-vakvi

И после магистри и доктори
Срамота! Се изнервирав!

 

Домат би ти помогнал!Со него ги истриј рацете

 

многу ги сакам ваквите луѓе многу

 

Норвешка имала вишок пари?

Спојлер

Иде тука на Патрик сличето, ги земаме овие споменици од овде и ги носиме таму, ги земаме тие пари од таму и ги носиме овде Ох не... а луѓето? Ок, ме земате мене од овде и ме носите таму... Само

Спојлер

Ма не е све до парите... Норвешка е прекрасна земја А јас гуглајќи ги гифовиве, сфатив дека тамблр е преплавен со слики од Мајли со солзичка на лицето. Бре!

Спојлер

Мене ми почнаа сериите, а на вас? Одличен, грд, фрустрирачки и зависнички старт на новата сезона на СОА. За крај на епизодата во централен кадар, прекрасниот задник на Чарли Ханам. Да може човек, и покрај сите ужасии на Курт С. да си легне со сликата на нешто убаво на ум Светот треба да ги знае и да ги цени ваквите убавини.

итс реининг мен алелуја итс реининг...