[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Их колку ми се смешни овие новогодишните попусти во сите супер-маркети. Ќе се испотепат кој поголем процент на попуст да даде. А, попуст на што? На средства за чистење на купатило, под. Ало луѓее НГ се ближе, ставите попуст асален на месо, не на салами и паштети, на алкохол и други пијалоци, а не на смоки и грицки.
Бог да чува, жити попустот.

 

Немавме печена мисирика на трпезата, ниту пак вино и божиќен пудинг но имавме полен сад пуканќи, убав домашен колач, чоколатца, сокови...
Не игравме пантоними но игравме бинго,па некои игри со сеншко,ѓи врзувавме очите со марама и се обидувавме да му го ставиме носот на Дедо Мраз.Мора да се пофалам дека и покрај тоа што ме завртиа неколку круга во место не изгубив рамнотежа ниту пак памет и со малку размислување прецизно му го ставив носот
Не разменувавме којзнае какви поклони но ние им подаривме скромен поклон и честитка од срце а тие нас чоколадни дедомрази на одење.
Полен стан деца со насмевка до уши.Сите си побаравме по нешто од Дедо Мраз за нова година а нашата драга волонтерка од Америка посака кога ќе се разбуди утрото да знае да зборува македонски без проблем.Колку слата желба па и да видете станот им е изналепен со ливчиња на секое шкафче,ѕид на кои пишува како се нарекуваат предметите на македонски.Уште во ходникот има залепено лист на кој пишува чевли,палто,шал...
Убаво е да разменуваат искуства и знаења посебно помегу луѓе кои скоро живеат на различни краеви од светот.Далеку е Колорадо!Инаку нештото што ме фасцинира е тоа што волонтерот кој дојде пред крајот (сепак тоа беше женско друштво) ни покажа на карта како тоа поминал 3000 киломенти со велосипед.Да, да не сум грешка токму 3000, од Лос Анџелес што е на источната страна на Северна Америка до западната страна

Во нивна чест оваа недела не одржавме редовен час во училницата туку се забавувавме во нивниот дом.Сепак мислам дека честа е и наша!
Сега на ред е нашиот Божиќ па да го прославиме на наш начин

 

http://www.youtube.com/watch?feature=pl ... 4cFvoBnkCM

умот ми го шекна еден дотеран и згоден
ама ке видиме дали тој за мене бил роден...

СДК честит божик на сите Католици

 

Што е љубовта? Дали е кога некој ќе ти нацрта црвено срце и ќе ти го подаде тајно? Тетка ми вели -Не е! Јас си го сакам мојот човек и без да ми црта срце. Баба ми за нив велеше дека во очите им се гледа љубовта. Често ги загледував и неможев да ја видам.. Тие се смееја.. -Не е таму, тука е.. покажуваше тетка ми на градите.Тука ме гори, се потиш, лицето ти сјае, намигнуваше таа. Сега често се гледам во огледало, чинам ја видов!
Не е реалноста скржава.. ние луѓето сме најголемите скржавци. Само зборуваме за љубов, ја препознаваме во другите, ја гледаме само од далеку. Љубов има во сите нас,само ние се плашиме да ја дадеме..а понекогаш и да ја земеме,па макар ни била пред нос. Скржави сме.

 

Колку е само чидно да му речеш на некој докажи ми дека ме сакаш, знаеш дека сакаш да ти докаже ама едноставно нема некој посебен начин да го направи тоа...., а како се докажува со јавување по 100 пати на ден, со романтични вечери, со постојано повторување на тие два збора??? има ли некој начин за сигрно да се верува во тие два збора? Убаво е да ги слушнеш, но дали се вистински некој те сака или не можеш само да почувствуваш, а да докажеш мене некако ми изгледа чудно. И сепак пак ќе прашам има ли некој посебен начин...

 

Многу работи му кажав сношти, ама мислам дека и уште имам да му кажувам. Сакам време, растегнато долго, денот да трае два, да се наситам од животов, од него, од љубов, од радост, ама не.. денот си трае 24 часа, а овој ден се осеќам немоќна за да истраам. Очајно ми треба одмор. Порано сакав да патувам затоа што едноставно ми се патуваше, а сега само за да избегам од овие тажни мисли исполнети со спомени и планови. А ова ми се случува дека сум добра и бидејќи сум премногу позитивна. Кој парадокс во овој сив свет? Да си бев песимист барем немаше да се разочарам. Немаше да талкам ни прашања и потпрашања, ќе си предбидував работи.. глупости, глупости! Тешко ми е, а треба да спремам 2 колоквиуми. Плачевме, се гушкавме. Од каде тој осврт? Мразам несигурност. А колку само мислев дека тоа го добив. Ме моли, ми вика прости ми. А јас имам грутка во грлото. Не си крив, велам, чувствата не можиш да ги раководиш. Ми вика, дај ми време. Да ми се расчистат мислите. А јас го гледам и ми се премотуваат минатите 3 месеци, ме гушка, смирува. Се живо и диво ми се меша: погледи, допири, зборови, песни. Те молам остани позитивна, вели, остани весела, не сакам да те изгубам, премногу ми значиш... Контрадикторности. Не е в ред, си мислам. Нешто му фалит. А јас губам сила. Ви велам ова не е крај. Не е ни пауза. Не е ни пријателство. Збунета сум. Не сум се нашла во ваква позиција, не знам како да реагирам, грутките се редат во грлото, материјалот некако ми се складира во мозокот... Ме прашува како си? Велам, променливо облачно, со повремени дождови, мраз, ветар, студ...
Ќе му дадам време. Ќе продолжам да учам. Празници се ближат.

 

СДК ... одлетав со паметот. Енергијата некој или нешто ми ја исцица ... сега сум ко мапет кукла. Хах колку интересно, периодиве ми се варијабилни често. Барам константа ... ама не знам дали ја има?
Ќе чекам ... тоа ми останува не променливо.

 

СДК дека се протурив од учење цел ден - не можам повеќе!

http://www.youtube.com/watch?v=VZbM_MIz4RM

 

Си ја сакам јас неделата... Иако вчера цел ден бев излезена мене уште ми се шета , ама некако не е толку интересно кога се е затворено.Пак може да се видат среќни парови по улиците и раката од девојката е во џебот од дечкото , а тој има поглед како да го освоил светот.Пак може да се видат мајки и татковци што се шетаат со топли костени и одат дома да се радуваат на елката.

Јас пак, од радост и на кучето му врзав ѕвончиња , па и тоа нека ја почувствува еуфоријата .
Ја украсив цела соба со балони , светилки, в детска си наместив 3 ламби ( зелена црвена и жолта ) како диско ми е направена. Си залепив и постери за да ме потсетуваат на времиња кога бев основец и секоја недела чекав да излези Наш Свет и Тин Шема за да залепам некој нов . Дури и на старите места си ги залепив за поточно да можам да го доловам чувството . Дури ги гледав во устата имав од оној прашок што пецка во устата,експлозија

Блузата од мојата прва промотерска работа си ја закачив над креветот како да е фудбалски дрес од Барса , долго ќе остане таму .

 

Ајдее уште малкуу. Ајде уште утре! Ќе помине сеее!
Оф леле тежок живот Орцешки. Господ да ми даде сила уште овие 1-2 дена да ги издржам and I am the happiest girl on this planet!
Распусту никогаш не сум те чекала со волку ентузијазам. Мислев дека основно е тешко ама средно е .
Ај се ќе помине, го можам јас тоа.

 

Што е со тоа дека љубовта не се кажува, љубовта се докажува?
Постојано барам од него да ми докаже, да сакам доказ! Не џабе сакам да станам детектив. Па ми требаат докази бе човече, толку ти е тешко?
Знам дека ние женските сме проблематични суштества, но што со тоа? Проблематични сме да, затоа што сакаме искрена љубов, внимавај, ИСКРЕНА, внимание .. Толку им е тешко на машките да покажуваат секој ден колку не сакаат(ако не сакаат). Епа не, не можам и не сакам да сватам. Пишувам тука наместо да одам во очи да му кажам се што мислам. Но што ако отидам, кога ќе го видам ќе останам ваква .
Значи ако се жалам често од некого, не сум задоволна од истата личност. Нема без причина да се жалам нели? Па додуша и ништо не е без причина.
Бла бла .. многу зборувам, да зборувам затоа што сакам да ја немам оваа грутка на душата. Се надевам дека зборувајќи ќе ми се исчисти грутката, но некако тешко оди ..

Имајте убава вечер, а јас ќе продолжам да си зборувам сама со себе.

 

Спојлер

СДК,.. се има свој крај.!!

 

http://www.svastarnik.com/informacii-os ... t-organite

Е ова е чудо, Господ сакал да поживее човекот уште многу.

 

Убаво утро, убав ден... Шуте да имаше 1 метар снег и се ќе беше совршено... И да не беше колоквиумска де...
Не ми е многу добро, се чувствувам преморено психички. Планирај, мисли, спремај... што да носам на НГ, каква фризура, шминка, чевли, нокти(тоа одлучив де, кај тие девојкиве со темата). Ама сепак се тоа грижи, огромни...

Ај сега, бек ту риалити... На НГ не ни помислувам, чекам да видам прво дали ќе ја преживеам оваа недела.
Најубавата новогодишна честитка, колоквиумската недела... Го следев Дедо Мраз синоќа. Како не му е срам да не дојде во Македонија (http://www.noradsanta.org/en/)
Инаку, да, кога видов дека девојките нудат цртање нокти за само 150 денари, решив да ви понудам и јас едно цртање. Повелете утре ќе цртам логички кола цел ден, и тоа гратис... Ај останете ми подравени... Јава ме чека

 

http://www.youtube.com/watch?v=13Ks4UIxM7M

Цел ден денеска ја слушам песнава и се ежам целата значи, солзите сами ми течат. Толку потресни приказни секој ден, а јас се замарам со глупости. Слушајчи ја песнава сфатив колку сум само будала и колку не уживам во животот Колку сум само незадоволна од тоа што ми се пружа секој ден и не наситно барам уште и уште! Добро бе, до кога?!
Од денес, мора, значи мора да научам да сум благодарна на секој нов ден, да бидам посреќна, зошто треба да бидам! А не, да ме мачи цело време една книга. кој може да се научи во една недела, фустанот, кој треба да се скрати, ме мачи зошто не било црно, туку било бело... Се‘ само нервози и тоа без потребни, банални, глупи и уште какви не, нервози!
Како што умее мама да ми каже, јас сега треба да се грижам само за себе, ами еден ден ко ќе имам своја фамилија, деца тогаш да не треба и во лудница да ме носат... Ах будала бе, будала....

 

Славете ја оваа Нова Година како да е последна!

Поздрав,
Маите

 

Едно нешто заклучив денеска.

Ако некогаш, некаде и некој ме заебе асално во животот, се ќе биде заради мојата добрина. Многу грда особина, да си претерано добар и да ти е гајле за другите. Па ќе те исцедат како лимон. Поубаво си минат тие кои ништо не мислат, за ништо не им е гајле и живеат од денес за утре. Терај баче, тоа е тоа, животот е за тебе. А ти Дузи, наоѓај им се на сите и на секој, мисли да стасаш се навреме, биди одговорна и може некој ќе ти рече фала. Ама може, а може и не.

Ај ууууууу.... Свирипичино.

 

Гостите пристигнаа. Музиката тивка. Тој облечен, насмеан, веќе на своето место, ја чека да му постане вечна. А таа, во долг бел фустан до земја, поубава од се. Стои пред огледалото и се гледа. Почнуваат да ја довикуваат. Таа вели доаѓам, ја брише солзата и тивко си шепнува: Ова е за тебе битанго, денес принцезата си го најде својот принц, и иако нема љубов во мене, барем нема да плачам како со тебе...

Спојлер

да потенцирам дека ова не е мое, нити се пронаоѓам, случајно го прочитав и морав да го споделам, се наежив колку е добро.

 

Здравје. Не се цени додека се има!
Е тек кога го нема, животот и секојдневието махинално се вртат околу таа пукнатина. Недостатокот добива своја форма и штрчи ко наелектризирани влакна. Јавајќи го твојот сон или твојата јаловост, те затекува со документи на сеќавање или моментално дејствување, оставајќи ги мислите недопишани и неискажани!

Колку е само типично за човекот да помисли на своето здравје кога го нападнала болеста. Колку е само врежано во нашето битие да се мисли на она што веќе се нема! Смешно програмирани цицачи!

Луѓе се учат да живеат со својата болест! Полжавот со својата черупка. Завиткана ко змија околу телото и душата, тие чекорат со неа, напнувајќи се да заборават на тоа зло, да бидат како другите. Желба за живот, едно длабоко вдишување на задоволство повеќе од оние кои пукаат за здравје, а венеат!

Здравје! Знаеме што е кога ќе биде утре!

 

Среќа што има асални модератори што одлично си ја вршат работата иначе отиде форумов