[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Е ОВА е септември! Надвор сонце, а по дома ладничко. Мораш да се шеташ со чорапи, ама можеш да се прошверцаш и по кратки ракави. И кога официјално ќе ја сменам позадината во жолти тонови, that's the stuff.

Септември мириса на здрави десерти, на печени сливи и нов омекнувач. Со мајка ми станавме редовни во Базаро, предобри работи добиле за џабе пари (ако постои нешто такво). Ден поминат низ продавници без да најдеме ништо. Аеродром ми е странска локација, никако не се снаоѓам, како турист се осеќам. Монотон роденден вчера, одбележан ради реда и мирна сабота. Никако да отидам на Пиволенд, се надевам утре за Визија и тоа е се.

Ми врие водата за чај, ми се пече колачот. Есен, спремна сум и без чизми.

 

Толку многу имам за учење, што...незнам, незнам...
Не е проблем учењето, туку немањето концентрација.
Се чувствувам како онаа сликана:
Me: Wow, I'm finally happy.
Life: Lol, wait a sec.
Се беше онака, супер, а сега се пропадна. Се чувствувам како сите бродови да ми пропаднале.
Во школо - многу за учење, а малку концентрација, дома - проблеми.
Среќна, тажна, среќна, тажна...и така до недоглед.
Нај паметно би било да се нацртам пред телевизор и да си пуштам тажно филмче и да си плачам.
Бар ќе ми олесни. А, од понеделник се впуштам во потрага по апчиња за концентрација.

 

I miss the old days

 

Во последно време мир и прибежиште барам и наоѓам кај сестра ми и нејзините Индијанци. И кај милиот зетко, нормално, толку колку што можам Каде и да одат, доволен е само еден од нив за да ја почувствувам таа позитива која ја шират, тој мир и хармонија, и огромната смиреност околу нив. Иако секогаш е благо речено хаос во нивна близина, посебно кога се двајцата Индијанци на едно место (бајаги се темпераментни и палави и двајцата), се чувствува мирот. Кога и да отидам кај нив, тешко ми е да заминам. Не ми дава енергијата нивна, тоа спокојство што зрачи од нив. За сестра ми нема потреба да коментирам, ми значи повеќе од се' на светов, не дишам без неа. Зетко е едно страшно позитивно, реално и ведро човечуле, знам дека со сестра ми се единствените на кои можам безрезервно да им верувам, и дека секогаш ќе дадат се' од себе да ми помогнат на каков било начин. Тој големиот веќе порасна, дојде до онаа фаза кога баш и не можеш да го гушкаш, нели голем е сега демек А таа малата е такво гушкало, просто неверојатно. Кога ќе почне да ме гушка, не престанува. Стиска ли стиска со рачињата, се пика целата во мене и не ме пушта. Е токму нејзината прегратка најмногу ми треба и ми е најубава во последно време. И најискрена е. И најцврсто гушкаат нејзините рачиња. И постојано ме доведува до солзи, на работ да заплачам пред неа. Зашто знам дека таква убавина јас во животот нема да доживеам. Веќе се' поизвесно станува дека нема да се радувам на нешто такво мое, почнав и да се помирувам со тоа. Изгледа дека колку повеќе посакувам нешто, толку подалечно и понедостижно ми станува, така што.....кревам раце. Тоа е животот.......ама барем ќе си уживам во овие две убавини кои веќе ги имам

 

Само СДК дека факултетот наш е ништо повише од обична перална за пари !!!
Па добро бе за овие пари на приватен ке си се запишев бе . Ке заштедев плус нерви плус мирно положени испити ...
Од кој зимаат ?? А на кој даваат ?
Пензионерите , ако нека има за нив. На нив останува и државата и светот ...


Срамота е ова !

 

Привилегијата на животот е да бидеш свој.

 

Значи колку е вистина, жена куќа врти.

Цел ден ме немаше дома и го оставив мажето ин чарџ. Он па си организирал мала family reunion, па решил да им пече пити, додека ги собрал на купче да гледаат утакмица. Пет души, од кои две жени, и го сметам маж ми за компетентен шеф. Што да ви кажам!
Жива среќа што си дојдев дома на време. Само што отворив врата замириса на изгорено. Гравот со патлиџан, ова бејкд бинс, замислете ајвар за македонци, без овоа енглезите не можат да преживеат, многу популарна ствар како додаток на печена пита, го загореле оти при толку готвачи нема кој да пробрка на време. Ги изритав сите во дневна, и уште со патиките на нозе се фатив со спасување на грав, редење чинии, сечење пита, поставување на јадење и треснување на секој чинија пред него. Додека сите се фрлија на „голема уста сака лапачка„ пред телевизор, фрлив тенџериња во судопер да се киснат, и ми текнува и прашувам, кучето шетано е? Амммммм ааааа не е. Барем не се раскомотив и патиките уште ми на нозе, го закачив за каиш и да ме нема од дома, ги оставив да се дојадат додека јас и џукелата протрчавме на шетање. Додека се вративме, време за десерт. Па ајде им исеков тортички, им тупнав и тоа, додека собирам чиниите од главно јадење, мијам тенџерињата од предходно...пред да се свртам и од десерт чинии ми стигнаа за миење, па ајде и нив...

Тука некаде измеѓу некој, бог те пита кој беше, ме прашува како си поминав денеска. ОК, знаете, малку сум уморна ама добро беше. Малку уморна? Крш сум, крш. Се што сакав е топла када и чаша вино. Наместо тоа, се сретнав со куп чистење, миење и не се избањав. Додека ги испратив сите низ врата веќе не чаша, море давајте шишето бре и сипај

траанам ама утре ќе се бањам, немам сила оваа вечер

 

Морам да искоментирам за нетрпеливоста на форумот која се создаде во последните 2дена на одредени теми навреди,препуквања,секакви погрдни зборови со еден збор жива катастрофа а администраторите не превземаат ништо оваа атмосвера почна да не напнува на форумот а не да ме опушта како некогаш , нашле место каде да се тушат и да си лечат комплекси а темата и опцијата BANIrANJE никako да се активира па крајно време е бре крајно...

 

’’Јас имам доволно чевли и облека,и нема потреба да одам на шопинг„рече ниедна жена на светот

 

Многу убава вечер.
Сами, свеќи, вино, романтична вечера. Ептен убаво си поминав, а ме остави без зборови кога ми рече:
"Ова ми е најдобриот роденден досега. Ти си доволна за да бидам среќен" . Многу си го сакам и иако него му беше роденден, сепак ме изненади и тој со едно поклонче, си добив уште едено ланче со нашите иницијали на него
Имајте убава вечер девојки

 

ах докторе докторе што ми направи
ке ми платиш за ова да знаеш
не можам да престанам да се смеам да играм и да пеам-кога сум сама и да си зборувам сама со себе и други го приметуваат тоа и најверојатно мислат оваа е луда, одлепила срце тотал
реакција од антидепресивите Елицеа
пишуваше дека може да има чешање, грчеви кај тие што боледуваат од Епилепсија ама лудило не пишуваше

 

Денес навистина ми беше исполнет и смешен ден
Започна со кучето мое најмило,ме разбуди и го извадив надвор,а потоа си презаспав,а тоа со мене,душе,виде не го играм си легна пак да спие во собата со мене. Потоа си излеговме со другарка ми,се прошетавме,супер барем временцето денес,па со ќеф си шетав и си пиев кафе и јадевме благо : ) Ги прошетавме и сите бутици,не најдовме нешто убаво,само партали намалени,ко демек вредат,а не вредат ни 100 денари.И си се тешевме дека двете сме дебели и викаме само ако не види од негде инструкторката по зумба Потоа ко домакинки бевме до пазар и си испазаривме продукти за ручек и тргнавме за дома натоварени ко магарици Уз пат сретнавме и една другарка и се поздравивме и си направивме муабетче и потоа да не нема : D Дома,мајка ми слатко правеше,јас ручек,секој по нешто,трчај шеќер требало уште,па незнам уште што и така...Во текот на денот испив 3 кафиња и сега да го допишам постов ќе манам и едно капучино. И викам на другарка ми,тоа ти е,јас по неколку кафиња на ден,а некој срцето го фаќа од едно Па ако сакам да функционирам,си пијам. Јас толку рано да станам ко денес е реткост. Си викам,дури и кучето се обидува да ме навикни да станувам порано и ме спрема за ко ќе најдам работа Дај Боже побрзо да најдам.
После сета таа збрка,решивме со сестра ми да поминиме до кај дедо ми и вујко ми и тргнавме,јас со точакот,таа пешки. Кај вујко ми смеи,муабети и на крај папсав,задремав,ме снема Сестра ми ме скапа врртење за да ме расони хахахаха,па пак почнаа смешките... Незнам каков муабет правевме и дедо ми вика "Море за вас златно дрво!" И сестра ми "аууу,кај е тоа дрво дедо?" Јас викам "леле дај стварно кажи,барем да фатиме да го стопиме"
Потоа,кога си одевме сум се смеела ко луда,арно немаше луѓе наоколу многу,веќе беше темно,на небо ѕвезди и јас и велам на сестра ми "Даде види Големата мечка!" (за соѕвездието) и таа будалото од кај и текна ми вика "Каде,на точакот?" (за мене) Сме се изнасмеале! Мајтапи цело време...
Потоа дома пак со кучето,паметно тоа мое,цел ден трча по мајка ми,па се уморила,ама виде цел ден никој не и обрнува внимание и вечерва душата ни ја изваде со играње,срцка! Се изнаигра и еве ја сега ми спие под нозе Многу си ја сакам и само ја гушкам! Колку разбира,а тек допрва колку ќе знае! Многу си се сакаме,ко ќе ме види само вртка со опавчето,знае дека јас растрчувам по неа и и правам метани... И така,дај Боже секој ден да е ваков : ) А од утре,ќе почнам друга авантура ; )

 

Бррррр времево ептен заладило own:

 

пролет есен лето зима си се зафркават времево

 

До кога јас ке бидам сама ... али тоа е желбата се оствари ... но патем , никој не најави дека со нејзиното исполнување ке има големи тешкотии .....

 

И конечно утре почнуваме со нов живот, нова средина, нови луѓе. Дали ќе се фалиме, или жалиме отом потом но радоста е преголема , на сите ни требаат промени. Како и да е, со среќа на сите студенти, само 10ки да редите.

 

What I am doing to myself is not healthy at all.

Огромна болка ме кине во грбот, не можам да заспијам. Не знам колку апчиња испив.
Куферот уште ми лежи отворен на сред соба, бањањето го одложив за утре а треба и машина да пуштам.
Сум станала workaholic .. Ми треба пауза, сакам да излезам, да се опијам, да се издувам !!!
Се прашувам кога ќе заврши ова, а се уште сум на стартот ...

 

Се чувствувам среќно, исполнето и ми доаѓа да полетам од среќа...А знаете зошто? Затоа што направив друг среќен...Ете било можно.Си станав рано договорена со најдобрата другарка да и приредуваме роденденско изненадување на нашата најдобра другарка ( да ,да добро читате , тричките сме си најверни) Купивме рамка за слика во нејзината омилена боја и извадивме голема слика од нас трите (најубавата ја одбравме ) И си мислевме завршивме рано рано ама идеите почнаа допрва да ни доаѓаат. Па купивме торта и 15 свеќи украсно ќесе и му заврзавме балонииии со украсна лента па на малечки украсни ливчиња напишавме на секое лифче по еден збор и бројка за таа да ги подреди како сложувалка . И со другите другарки соработувавме , тие ја криеа тајната Многу беше изненадена се гледаше во нејзините очи се гладеше тој сјај и во моите очи и во очите на другата другарка, или пак можеби сјајот ни беа солзите радосници кои не ги пуштивме туку ги оставивме да навираат во нашите очи? Многу убава вечер....Многу насмеани, среќни и позитивни лица.Си мислев дека сите ќе се разделиме откако ќе се разбегаат сите по другите градеви да учат средно но не, напротив , далечината и тоа што помалку се гладаме уште повеќе не зближи нас трите па и другите другарки, случките во новите училишта,момчињата, професотите и ред други работи со нетрпение чекаме да дојде крајот на неделата па да си ги раскажуваме (паѓа и по некој трач муабет ) Да не тупам многу зошто ако се распишам до сабајле нема да завршам. Само уште да кажам дека нив двете ги сакам најмногу и се надевам дека ќе останеме уште долго другарки а кога ќе ни се разделат патиштата само нека им текне на сите моменти кои ги поминавме заедно и сите спомени . Сеќавањата остануваат засекогаш зарем не? Затоа што сеќавањето не е должност туку производ на искрени чувства.Имајте добра ноќ

Spoiler

и пријател како мене

едит: Ќе ставам утре и друга слика ако ли?
таа што беше сликана на местото на настанот а не дома