[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Колку лош начин на учење имаме...За што ќе и биде потребна (и дали воопшто ќе ја памтам) во животот една лекција по историја (која во поголемиот дел е составена од лаги )? Добро...општа култура, но нека најдат подобар начин на учење (без лекции за раскажување кои после еден месец се забораваат, без непотребни и лажни информации)...

 

Убав ден,си бевме на ветеринар со срцката
Сега си спикаме..

 

Најубава девојка е онаа која е сакана..

 

Мене ме иритираат оние кои студираат 4 години у Скопје и мислат дека постанале Скопјани/ки. Немам нишо против провинцијалците. Убаво е да си знаеш од каде си.
Ех луѓенца мои...и Скопје не е тоа шо беше.
Толку.

 

сдк ај стискајте палци за мене ве молам

 

Тогаш кога најмалку се надеваш , `бумтеу` ете ти ја работичката која си ја посакувал години наназад.
Конечно го дочекав......
Ви посакувам и на вам убавини и остварување на вашите желби.

 

Што е за вас штребер бубалица луѓе некој што си учи и со труд си добива убави оцени?
Жалосно што тие што учат ќе служат утре кечап и мајонез, а оние кој ни 5то оделение не можеле да поминат без врските и пријателствата на мама и тато ќе го имаат тоа во сопственост или ќе ви бидат надредени.

Не знам што подразбирате под бубалица, бидејќи денешниве генерации имаат многу извретни гледишта на школото и на учењето.

 

Лоши, лоши денови. Премногу обврски, премногу напнатост. Мртва уморна сум, за ништо не ме бидува

 

пред малку беше на гости сестрата на дедо ми покоен-од страната на мајка ми
ретко се гледаме со нив и ми недостига кога ме гушна мислам дека се стопив
од кога по дома го немам изговорено зборот бабо-ми недостигаат иако сум веке возрасна си го живеам животот ама има моменти кога треба некој да те гушне, морална поткрепа да ти даде
а покрај зградата на чичко ми и стрина ми милјарда пати имам поминато и не ги имам посетено-срам да ми е мислам да ги посетам и треба да и се јавам на братучедка ми да ја прашам кога е дома и кај нив да отидам да ги видам ама тетка ми кажуваше пред неколку месеци зет ми не бил добар па да не им пречам
роднини ми се треба да останам во контакт со нив

 

Денес знам дека...
еден миг може да промени се,
на тагата и треба момент да се случи,
страста и љубовта не му робуваат на разумот,
во љубовта е неизбежно постоењето на болката.
зборовите може да повредат,
кафето е најслатко наутро,
ноќите се убави ако има со кого да ги делиш,
осаменоста боли,тишината повеќе.
Некогаш ни е потребна само една добра книга,и насмевки,многу насмевки.

 

^ го читам постот на srcekrsacka и читам : пред малку беше на гости сестрата на дечко ми покоен

***
она што сакав да го кажам е дека се мразам себе си бре, само јас можам да настинам на 30 степени надвор, сите одат по кратки ракави а јас и палтото неможам да го соблечам, се закопав во паломи од солзи,незнам што повеќе ми тече дали носот или солзите
ааа неможам веќе

 

Не си ја разбрала поентата на муабетот.
Таа во цитатот (не знам од каде и е) сака да каже пример твој соученик во сегашно време те вика бубалица, за десет години ќе те прашува - кечап, мајонез. Капиши? Е јас викам дека некогаш беше така а веќе тоа не важи. Тие исмејувачите каде-каде полесно ќе се снајдат во животот и веќе се снаоѓаат.

И друг пат да се сфати убаво што се чита, а не само цитирај.

Од друга страна има и разлика помеѓу надарено дете и бубалица, ама тоа е веќе друга тема за друга прилика.

 

Која песна и да ја слушнам се чувствувам убаво. Тоа е само еден знак дека продолжив напред. Не поседувам повеќе тага. . .

Озбилно ви кажувам..
Ја слушам најдепресивната песна и имам насмевка на лицето!

 

Целосно се согласувам со тебе, еве јас сум од Скопје и дефинитивно е така како што кажуваш. Тоа се само плитки луѓе. Меѓутоа денеска слушнав нешто што уште толку ме стаписа. Одам накај факултет и преминувам улица односно чекам да се запали зелено па да си поминам. Позади мене стојат четворица мои колеги од мојата група меѓутоа очигледно не ме запомниле, кои не беа од Скопје. Зборат за еден наш колега што и јас го запамтив од минатиот ден, како он бил црвен во образите и сигурно е од некое село, селанец тежок бил, којзнае од каде дошол овде. Искрено срам ми е да ги цитирам затоа вака прекажувам. И немаше да биде толку трагично (затоа што таквото зборење веќе стана нормално секаде) туку една од девојкиве вели "да, да сељак, од село, затоа ние сме си од Аеродром, така да кажувате" и се смеат како недоквакани. А јас мислев, искрено мислам без иронија без да јас нешто овде се правам, мислев дека само ние во Скопје сме недоквакани и незрели. Нека ми простат сите Скопјани ама потешка лигла и потешко лигле на друго место не можеш да најдеш, со чест на исклучоци.

Целта ми е дека секаде има такви луѓе. Колку што има нелуѓе во Скопје има и од другите градови и обратно. Колку што си има плитки на другите места така си има плитки и овде. Воопшто не сакам вака да делам и не сакам така да се изразувам "Скопје и другите градови", зашто сме едно исто.

 

Денов летнаа

 

Оф,е така ти е кога се одложува тест за друг ден,ќе треба да учиш двапати ,ама јас смотана секако дека ќе си учам,не двапати ако треба и трипати .Па додека ми влезе во глава ,тешки поими ауфф ,но да кажеме дека е "научено" па ќе ги видеме резултатите утре

 

Да се пофалам,се пдоновив со 3 нови блузи и доволни ми се.
Инаку,многу брзо поминува времето.Денот летна.
Живеам за денот кога ке се видам со него.Три недели ми се како 3 години.Само нека дојде да си бидеме срекни заедно.
Во школо полека се се смирува.И добро.Барем школото е добро.Но покрај се јас сум тажна.Ми недостасува нешто.Не сакам ни пари,ни злато,ни да бидам најубава,најзгодна,најславна,туку сакам само да бидам среќна...

 

Најмногу повредува човечката нечовечност, неисправената неправда, зошто тогаш се чувствувате како да се топите како сaпuн во нечии дланки и топла вода, како мраз на топлото сонце и не можете ништо да направите за да спречите за да се топите, и така полека, полека ве снемува ви ја одземаат сета човечност што ја имате и сета правдина што сакате да ја сторите. Кога ќе го почувствувате тоа се чувствувате како рането животно кое бега од своите ловци, бегајќи што подалеку од нечовечноста и неправдината, неверувајќи никому повеќе, зошто раните крварат и болат, а кога малку ќе заздрават толку сте нежни и чувствителни, дури и на најнежниот допир, но бегате и од допирите и од погледите, зошти ви е страв повторно да не ве повредат, да ви ја ранат душата и телото, зошто немате и не ќе имате сила уште еднаш да ви крварат раните. Ете така се чувствувам јас......

 

Секој ден исто па исто ... ми недостасуваат деновите поминати во најголемиот амфитеатар заедно со уште 200 студенти на предавање на кое ништо не слушаш но се чувствуваш среќно и исполнето запознавајќи нови колеги (некои згодни, некои помалку згодни) Колку само тешко ми беше да станам од топлиот кревет рано сабајле за да одам на предавање, а сега мислам дека ќе отидам со трчање (или само се лажам)
Ех.. колку брзо минува времето, затоа ценете ја секоја секунда помината во вашиот живот не каејќи се за се што поминало. Мене не ми бега уште една година на факултет не поради предавања туку поради уште два испити!!!
Ме фати носталгија морав да се испразнам на сред епизода.. сега се враќам на филмовизија да ја догледам

 

Јас би рекла дека таа фраза ќе ја користат оние што на фб имаат напишано.
I don't work i'm a princess