[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Још један у нииизу,још један у нииизу,још један у ниииизуууууууу!
И така,еве веќе е 16 ч.,и денешниов ден си зеде замав,све у фрка,све убрзано.
Школо,дома,ручек,курс,палачинки,клуб...
Куче.
Само таа ми го разубавува денов,срцка е,ја обожувам.
Па и покрај тоа што у канта отидоа 10тина палачинки.
Ај,живот иде даље!

 

Тоа што последнава година само ми се пуштаат помлади дечки е сериозна ствар за размисла.
Или ич не изгледам во тек со моите години во било која смисла или сериозно им будам едипов комплекс. Трето нема!
Ама па златни деца се у питање, многу ми се смешни!

 

Времето колку е само никакво.Сабајле кочан ладно после жешко.. и има вируси после.Епа ке има

 

Сдк биди благодарен...
Затоа што имаш избор да правиш што сакаш во животот. Да, постојат одредени ограничувања, но тие се пречка само за оние кои не се упорни.

 

...Помини повеќе време обидувајќи се да направиш нешто од себе,а помалку време да ги импресионираш луѓето.

 

..а болката никогаш нема да згасне, нема, верувај ми! Можеби со текот на времето ке се намали, но таа секогаш ќе постои во мене.

И знам дека звучи како она клише кога некој се жали од љубовна болка, од скршено, распарчено срце и длабока рана од љубениот, ама не, не зборам за тоа.

Боли кога ке изгубиш близок, боли кога ќе ги видиш сите ввои блиски расплакани и тажни поради преголемата, а и најмалце очекувана загуба, боли кога ќе го видиш бледото безжувотно лице за последен пат, а не си ни свесен за тоа. И неможеш да бидеш, не сакаш да веруваш во тоа. Се загледуваш и за момент замислуваш како на тоа убаво милозливо лице му се враќа бојата, свежината и повторно ти се смешка така фино како порано.. ама не, реалноста е сурова, ти го одзема тој момент и веќе во следниот се кршиш, заплакуваш.

Зар мора луѓето само така одеднаш и без поздрав да си отидат од светов, да ги напуштат сите свои сакани? Добро, знам, не би сакале ама зошто?.. Ми треба само одговор на прашањето ЗОШТО?

И повторно ми се враќа таа мисла во главата дека секој ден, секој момент треба да се живее како да е поселеден. А така е, знам дека е така и пробувам да го правам тоа, затоа што никогаш не се знае каде е крајот, и што е напишано во книгата на судбина.

И баба ми секогаш викаше..Еден ден те има, еден ден те нема. Како е пишано, така ќе биде и никој не може да го промени тоа.

 

Мислев дека со завршувањето на топлото лето, заврши и сезоната на некапење. Всушност не е некапење, туку барем нема толку да се осеќаат овие што не се тушираат редовно. Сум грешела. Сега си мислат дека не се потат толку, и можеби наместо еднаш неделно, сега се капат еднаш на две недели
Нема изговор за нехигиена и точка.
И не ми е јасно зошто во последно време по мене се загледуваат некои чудни фаци, веќе го научив стилот на тие што ме гледаат Штом видам некој таков, со сигурност знам дека ќе ме загледа, и така испаѓа
Ве молам упатете ме каде е reverse button околу мене доколку го има

 

Пред да одам на училиште во собичкава ми влезе штурченце и никако не се поместуваше од креветов. Па фатив на книженце го ставив на бирото пред компјутерот и сега кога се вратив си стоеше уште само ноженцето едно му е скршено
Цела вечер ќе си се дружиме ако не ми скокни некаде ( штуроманија )

 

СДК дека вчера беше најубавиот мој ден..Јеееееее! Ми се оствари желбата што веќе 1 месец ја сакав.

 

Конечно си се појави и знакчето за блог до ЛП Не сум толку добра но ќе се потрудам..

 

Еххх љубов

 

Тивко медитирање на Водно. Празно Водно, а така преполно. Со некои ретки ама вредни вљубеници во него. И колку е милно кога ќе чуеш како некој чичко кој не го познаваш ќе те отпоздрави културно или некој дечко велосипедирајќи ти посакува добар ден, магично зборче е.

Еден момак на една падина покрај патот помеѓу средно Водно и крстот, вежбаше нешто налик insanity. Каков беше, лудило. Ми лајк ит. Лајк ит.

 

СДК не расправај се со идиот. Ќе те спушти на негово ниво и ќе те победи со искуството.

 

... никогаш не сум имала толку силни болки во желудникот. Искрено, не ни знаев дека така може да боли желудник. Цела ноќ око не склопив, а сабајле мајка ми ме искара зошто не сум ја разбудила со време, додека жестоко ми шибна една инјекција за добро утро.
А ме чекаат гости, утре пат и викенд, додека цревата ми вртат оро.
Ужасно се чувствувам, исцрпено и предозирано со медикаменти.
И уморна од беззначајни битки. Кој вели дека човекот не се менува... се лаже. Секако дека се менува.
Од гајле ми е ротира накај НЕ МИ Е ГАЈЛЕ.
„Мислим дека је доста“.

 

... не знам дали е до ова променливо време или до што.. ама се осеќам премалаксано и неспособно за било каква физичка работа. Постојано шмрчкам, грлото ми е црвено а не ми се иди на лекар...
Кај ме најде сега настинкава јбг

 

и јас сум настината

 

И нив да им се врати истото , да го почувствуваат на сопствена кожа па ќе видат како е !!!
срамота, таков е нашиот народ се исмејува на туѓа сметка. Но, за таквите кои се исмејуваат не се знае што може да донесе минутата, не денот !!

Спојлер

ПС ако може некој да ја отвори темата Математика! за задачата да ми помогне

 

А? Што? Како? :geek:
Денес сум скроз збркана,све роботски работам.

 

Дали до сега сум спомнала колку многу го обожавам Бруно Марс? Не? Епа ете, да ви кажам, дефинитивно е најдобар машки вокал, скроз сум вљубена во него. Се надевам еден ден ќе ми се оствари мојата желба да му отидам на концерт.

Како и да е, убаво ми почна денов, лошо ми заврши. Прво сонце, после ветер, дожд... Мразам вака кога се менува времево одеднаш.

 

убаво,поубаво,најубаво... да ја сликаш својата долга коса на ветер

Спојлер

си филмам многу