[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Колку треба да се плати за да биде денес вчера?

Нема цена.Нашите животи немаат цена.Не можеш да го купиш вчера.Моментите се непроценливи.
Во минативе две-три годии изгубив многу личности.Горка тага.Тага за навек.Не сакам ,не можам повеќе,тој страв ме демнее на секој чекор.
Болката и сеќавањата остануваат.

Ех да умре зборот збогум....

 

Спојлер

Епа и мене убаво ми тргна денов станав уште во 6 сатот расонета и убаво наспана денес прекрасен ден сите наставници расположени за делење убави оценки сите распеани, разиграни, прекрасно беше Денов брзо ми летна, мајка ми го направила омиленото јадење, па и колачи купила, сигурно ова дека и дадов комплимент за косата Баш ми се оди на свадба, и оп дознавам бартучедка ми ќе се мажела
Прекрасен ден, се надвевам и вечерва ќе е таква
Бидете ми поздравени

 

Се на се убаво ми пројде денов.

Утрово си станав, како и секој ден, доручкував со брат ми и ајт на школо. Прво малку се изнервирав бидејќи автобусот ми каснеше, го чекав скоро пола саат, ама добро, важно дојде. Во школо лабаво ми поминаа часовите. Немаше некои дополнителни проблеми. Губев два часа. Ете затоа сакам да сум II година...секој ден губам по 1 или 2 часа. Кога дојдов дома, пријатно се изненадив. Гледам цело семејство седнале на маса и коментираат, што е и малку чудно кај нас. Си седнав и јас со нив, си се изназборевме. И ете, седнав сега на компјутер, да видам фемина, фејзбук...што има ново и така.

Имајте убава вечер.

 

...купив цигари утрово од оние од новата марка ЧИК ЗАПАЛИ и во тоа малото квадратче каде обично предупредуваат шо можи да се случи ако пушам, пишува пушењето предизвикува хипотекарни кредити, а на онаа другата страна: Подобро пуши трева и заглави во затвор бар че јадиш трипати дневно.

Мал извадок од тоа што токму утре ме очекува ова време, драги мои феминки имајте убава, прекрасна исполнета со незаборавни моменти вечер, а за утре држете ми среќа да не направам некоја голема утка .

 

Жената мисли дека треба да е убава за да биде сакана .. Мажот мисли дека треба да е богат за да е сакан .. во двата случаи нема љубов има само потреба за пари и убава жена.

 

сдк да немав другар новинар може 40 дена кога ќе му вадеа ќе дознаев дека починал. иако се гледаше крајот на неговиот боемски живот, сепак не беше човек што краде или се занимава со насилство па да не ми е жал. стварно ме шокираше неговата смрт...не можам да го жалам целосно пошто се знае цироза од што се добива, но...греота... бог да го прости..

 

Нова.
Во најголемиот дел барем.

Лутајќи и трагајќи по она што се нарекува спокоен живот, будење без милион прашања, заспивање без солзи, влегов во еден нов свет кој ни сама не можам да опишам колку ми годи.
Се изменив како внатрешно, така и од онаа другата страна. Пред некој ден си купив старки (ги мразев до пред месец дена), комбинациите ми вклучуваат големи џемпери, опуштени маички, лабави пунџи, долгото гледање пред огледало барајќи си маани го заменив со кратко погледнување по кое си велам насмеј се, убава си! и посамоуверено во живот не сум чекорела никаде.
Заслушав сосем поинаков тип на музика од онаа на која бев навикната претходно, излегувам на места на кои претходно не можев ни да се замислам, се запознавам со луѓе за кои претходно морам да признаам дека имав некои си предрасуди, но сега сфаќам дека сум грешела.
Сум грешела во многу работи. Барајќи начин за да го задоволам него, се заборавив и изгубив себе. Сега сум важна јас. Убив по некој демон во себе, вметнав промени онаму каде што требаше.
Нова сум. И подобра од било кога.

Другаркиве се чудат како се излечив толку брзо, а јас само велам дека ништо не е поминато сосема, туку дека едноставно научив да живеам со тоа.
Па што и дека има друга, па што и дека ги видов фатени за рака, срцево ми издржа. И инстант ми се променија чувствава.
Можеби и почнувам да мразам за прв пат во животов кој знае. Не знам и не размислувам за ова.
Немам време. Зафатена сум разговарајќи со други нови луѓе, зафатена сум испробувајќи се самата во еден сосема поинаков свет.
Немам време за лошо. Нити пак сакам да имам.

Ви посакувам убавина на сите. Во било кој сегмент од животот. Не се откажувајте никогаш од љубов. Но, не верувајте премногу на сите. Вадете поука од сечија приказна, дури и од онаа која мислите дека е делумно глупава и дека не може никогаш да ја доживеете. Тие се оние кои ќе ви се вратат како бумеранг..

Бирајте среќа!
Секогаш!
Ве љубам.

 

Озборувања, озборувања, озборувања насекаде !!

Секој има свој живот, но не живее во него туку во нечиј друг и само води сметка како и што направиле другите. Зарем не се осеќате, не е ни малку пријатно, убаво, културно толку многу да се занимаваат со мојот живот кој е сосема добро и немам направено ништо лошо... не мењам дечкови на 2 недели, а ни па имам , не пијам, пушам цигари.
Што фали на мојот живот па да го озборувате?

Но не, некои луѓе немаат осет до каде е границата па само си озборуваат, и тоа им е единствена работа. Зарем нема да е подобро таквите да си го видат својот живот каков им е и да си го подсредат малку. Стварно не ќе е лошо!

 

Кога ќе завршам Дефектологија, ќе запишам друг факултет, чисто онака да се одморам.

 

Утре ќе видам која ми е оценката на наставното ливче по математика...Се надевам дека ќе ми биде 5-ка.

 

Jedina gora stvar od slomljenog srca je to što znaš da bi mu dala drugu šansu...
Колку само да

 

Во последно време, чувствувам некое непознато, чудно чувство.
До пред 2 месеци, имав другарка која постојано ширеше негативна енергија. Ништо за неа не беше добро и никогаш не можеше да му се препушти на моментот и да биде среќна... Чудна беше.
Тешко ми паѓаа нејзините коментари, кои ги сфаќав како комплекси и сеуште се чудам како си дозволив некој толку силно да ми се вреже во психата, да ме натера да го делам неговото исто мислење. Бев под чудно влијание! Нејзините зајадливи коментари, за неа беа олеснување на нејзината душа.
Не знам дали некој од вас досега го искусил ова, ама нејзиниот чуден карактер 24/7 бараше можност да биде центар на вниманието! И секако кој не би сакал да биде убав, да добива комплименти и да се чувствува самоуверено.. Нејзиниот проблем постојано се појавуваше кога ненамерно, а и несакајќи јас бев малку поизделена од неа. А ретко се случуваа вакви случки. Некој да е над неа... ЕЕЕЕ! Избегнував да се шминкам, да облечам високи потпетици или некој пократок фустан. Таа наоѓаше и мало коментарче за мојот став, одење, фризура, фигура (аа си накачила 2 килца), чевли (Кај ги најде овие 15 цм? Ти на 4 не знаеш да одиш правилно) и сето ова болеше...
Откако таа си отиде по друг пат, јас по трет, запознав луѓе кои ми го направија животот попријатен. Ме наполнија со среќа и самодоверба, а тоа беа работи кои јас упорно ги барав во некој којшто ги немаше!
И моето чувство... моето чудно чувство е чувство на разбуденост од зимски сон! На помислата дека не се врти целиот свет околу еден пријател! Чувство дека секогаш, секој ќе има забелешка за тебе, ама ти си тој кој треба да рече: ЗА МЕНЕ СУМ ОНАА КОЈА САКАМ ДА СУМ! НЕ МОЖАМ ДА ЗАДОВОЛАМ НИКОЈ, АКО ЈАС САМАТА НЕ СУМ ЗАДОВОЛНА ОД СЕБЕ..
Дури сега сфаќам дека некои луѓе ме прават среќна со нивното присуство, а некој со нивното отсуство!

и право да ви кажам женски.... супер ми е!

 

Oh god, when I will be happy? :'( i hate my life definitely

 

Понеделнику, ме изневери.
На лош, подмолен начин. Бев заљубена во тебе за разлика од некои.
Денес ме разочара Понеделнику.
И есента ја сакав. Лошо ми почнавте.
Знаете, тоа е тој период. Tажен, мирен, тивок, ноќен, сонлив, празен...
Денес сум без елан.
Но сеуште Понеделнику и драга моја Есен, ве љубам !

 

Се надевам дека сабајле ке станам наспиена.

 

Само оние кои ти љубоморат би ти кажале „не можеш“.Се е можно во животот,доколку веруваш.

 

Ладно ми е , ме боли грло, затната сум грдо ми еее !!!
утре треба да станам во 6 саат за да одам во школо и да мрзнам и да се доразболам ! абе ваквите денови се само за дома,под ќебенце

 

Вообичаено не сум воопшто ќутлива, т.е единствено молчам кога спијам, иаку имало случаи кога и во сон дрдљам, но денес не е тој ден. Збор не изустив пола ден што се вели, напната и гневна, лута и разочарана.
Да знаете, потврдено по стоти пат, во животот не успеваат само оние интелегентите и способните, туку упорните, ама оние најупорни, упикливи и упадливи, сивоњи што вика мајка ми, што одат до крај понекогаш и по секоја цена. И знаете на кого сум најмногу лута- на себе си. Сум се опуштила максимално, сум се распашала и сум кренала раце, се понашам татално ноншалантно како ништо да не зависти од мене и се ми виси на конец пред мене. Малку и среќата не ми е наклонета, битен меил само мене мистериозни не ми стигна, со шаљачот никако да се погодиме да се видиме како што треба, другарка ми повеќе од 3 недели не ја имам чуено асално на скајп, башка и она глупо чувство построденденски кога го имаше дека си остарел и старееш.

Глупав ден, екстремно глупав, среќа што се издувава се изнавежбав па ми олесна, барем малку ми спадна гневот кој ми тлеееше во душата. Единствено нешто што ми е асално периодов ми е фризурата, стамувам како оние женски кои косата им е проритет и единствено средено нешто на нив.
Вајда е период и ќе помине, ако не помине ќе го истерам јас, се во свои раце ќе преземам, време е!

 

Треба да си легнам...
Се надевам дека нема да сонувам мајмуни кои танцуваат...
Можеби утре ќе ми помине есенскиот синдром...а можеби и не...Ќе ми помине бе, оптимист сум...Изгледа дека сепак го имам првиот степен на лудило, зборување сама со себе.