[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Со позитивни мисли и позитивни очекувања, ќе привлечете позитивна енергија и се ќе помине во најдобар ред. Бидете среќни што е закажана операцијата, и мисли на убави ствари. Само не грижи се премногу!
Поздрав и ви пуштаме среќа, и тебе и мајка ти!

ПОЗИТИВНА ПОЗИТИВНА ПОЗИТИВНА енергија!

Денес сум си насмеана од шестка до шестка. Моментално се наоѓам на терасата од која ми се гледа целиот небесен свод. На платнената лулашка, со едно дебело ќебе и топло чајче в рака. МИЛИНА! Ми се погоди денот. Воопшто нема облаци. Расположена сум за длабоки, филозофски мисли, загледана сум горе во ѕвездите и пробувам да се присетам од часовите по географија, које соѕвездие каде беше...

Овој разговор сама со себе баш добро ми доаѓа. Ми ја храни психата. Му се радувам на животот! Отворено размислувам за плановите во иднина... Млади сме, среќни сме, цел живот е пред нас. Овие мали проблемчиња со кои се среќаваме секојдневно се само мали сопки кои ни кажуваат дека никаде не е мед и млеко.
Длабоко и трезвено размислувам сега... Кои се вистинските вредности на животот, колку малку недостига за да скршнеш од патот...
Ова расположение влијае на мене се чувствувам како некој стар поет замислен во своите бескрајни филозофски мислења.


Јас, ѕвездите, ќебенцето и чајот кој ми ги грее рацете... ми недостигаат летните штурчиња.
Бидете спонтани и позитивни! Живејте, смејте се и не секирајте се. Излезете на тераса!! Се ќе биде добро!

 

ја мразам географијата, не поради граници, не поради градови. Затоа што не признавам дека ме болат километрите.

 

Иако сум како болна,сепак сум расположена.Цел ден ништо не можев да јадам и цел ден ми течеше крв,ме болеше,бев отечена.Јадев палента прееска малку и сега каснав супа и си пијам од најубавото вива сокче .
Либето ми е на студенска забава,а јас сум како шлакната дома бидејки доага сабота.Ке одам кај него во убавиот град ******.Фала Богу моите ми дозволија и цел ден ке си бидеме заедно.Прво на кратко кај него (кај што седи под кирија),убаво ке биде да потоа на прошетка,па на убав ручек (мевце ) па пак кај него и вечерта дома.Се ме обземаат црни мисли,да не се случи нешто,да не ја дочекам средбава,да не дај Боже се случи некоја несреќа .
Кој ли ке издржи два дена? Скоро 3 недели не сме се виделе.
Ај ке издржам,ветувам.

 

... во овие периоди, кога се менуваат две временски сезони, ми недостига мојот најдобар другар до болка.
Тој е еден од ретките покрај кого ти можеш да си бидеш ТИ, и притоа ТИ-то да не биде искарано, омаловажено, навредено или да се почувствува неудобно во својата кожа.
Тој сфаќа и разбира, понекогаш и без зборови, и советите му се кратки и јасни.
Никогаш не рекол - Ама нели ти рекоооов, да соли памет или да се сити на болката или несреќата. Тој ја заменува со смеа и музика и безвезни активности од типот - фудбалче на Xbox, или гребење грепки на среќа. Ми недостига уплаќањето ливчиња во кладилница, замислувањето дека ќе фатиме некоја јака сума и празнењето шише џин до дното. Ми недостигаат нашите неделни и месечни дружбени ритуали, неговото пеење, неговиот ентузијазам, неговата ноншалантност и тивките лекции како да станеш дебелокожец и КУР да не те боли за ништо. Бе!

Ми недостига и додека дечко ми не го запозна и не го увиде нашиот другарски систем на функционирање, не можеше ни да замисли како е можно да се дружиме толку и така.
Впрочем, нашата дружба е сосема филмска. Неговиот татко му бил класен раководител на мојот татко во средно. Овој тазе вработен, а татко ми тазе матурант.
Судбината ги сплетка конците на најдобар можен начин кога ме спои со другар ми.
Не постои пооригинална приказна од таа, од сите чукнати приказни во мојот живот.
И не постои пооргинален лик од другар ми.
Со крв потпишувам.

Леле, колку ми недостигаш.

 

Уника ако си го преведувала на Gogle се разбира дека нема да е точно
BTW тоа се „modi di dire„
И без ароганција, ќе те молам.
Проф. ако толку си одбираш смени си јазикот на тастатурата

 

Објаснио..

 

А мене понекогаш ми недостасува некогашната најдобра другарка. Студиите не разделија, а имавме еден куп планови за после средно. Бевме поблиски и од сестри, сродни души. Цело време, 10 години заедно во добро и лошо. Ми помогна да ја преболам првата љубов, јас неа првото разочарување. Смеа, солзи, радост - се во едно, заедно. Се разбиравме со поглед, некогаш зборовите меѓу нас беа одвишни. Откако се разделивме, знаев дека никогаш повторно нема да бидам толку блиска со некој друг.

Се прашувам дали и таа од време на време се сеќава на деновите минати заедно, на преспиените ноќи една кај друга... Би можела со денови да пишувам за нашето другарство, ама ќе станам премногу носталгична.

Туку, сегашните 2 најдобри другарки минуваат низ сосема различни периоди. Едната утре брани дипломска, а другата ја испраќа тетка си на оној свет. Сакам да бидам тука и за двете, се трудам да им го посветам целото свое внимание. Се радувам и плачам со нив истовремено. Ах, животе...

 

Денес при едно предавање ни беше поставено прашањето Дали промените се позитивни или негативни? И јас се одличив за негативни.Зошто?веднаш се замислив,но избрзав,промените се и позитивни и негативни.И вечни ,се тече се се менува.И не,не сакам да станам песимист.Сакам да наоѓам убавина во се.Во сите бои на виножитото.

Знаете, она кога имате сестра,постара или помала, секој ден се менуваат нештата.Секоја од вас две има свои соништа,свој тек на животот,работа,дечко,факултет обврски еден куп.На крај на денот не совладува уморот.Со сестра ми се поретко се гледаме.Од врата,ја викам на кафе,чај,пуканки и една епозода од нашите серии,но една..порано една за друга ги гледавме.Пет епизоди по ред.Така го мерам времето.
Но сеуште сме под ист кров.И таа секогаш ќе остане моја даде.

Туку ,чудни денови се распаѓам на милион парчиња и одново составувам.

 

Една моја другарка ми е инспирација. Каква стамина има во таа жена не ми е јасно. После неуспешен обид пред три недели да направи нешто надчовечно( не е надчовечно оти и ретки други храбри го веќе направиле, ама за мене и за сите други околу мене ова е тоа што е предизвик до каде можеме да си го туркаме телото, мозокот и психата) пак ќе проба после 5 саати време, ептен рано утре сабајле. Додека јас спијам.
Уште сега и праќам телепатски сигнали на позитива, не можам на друг начин моментално оти одмара, ги молам сите створени богови од своите робови, да имаат милост и се помолат на временските богови да и дадат шанса за овој пат да не и отежнат со временски непогоди, оти без нив може, и ќе успее. Кога ќе се врати со успех, јас пред нозе ќе и клекнам.

Знаете, на вакви моменти, кога се гордее човек што е човек, што победил и природа и физика, што направил нешто што не двои од она, вака природата ни рекла, тоа не разликува од животните само, ништо друго. И делфините имаат интелигенција ама не летаат во свемир или качуваат планини на јаже и куки. Додека само јадеме и живееме и се бориме за опстанок без предизвици, не сме ништо погоре.

Јас во последно време не можам да се сметам на повисоко ниво од мачка. Јадам, спијам, се чешлам и сакам да се галам. Друг некој нека ми го докаже чудесното човештво и нека се бори за нашата титула човек. Мене ме мрзи.....мачка сум.

 

Ништо не ми е јасно. Еден дел од денот се е добро, еден дел се се распаѓа.
Се откажувам. Немам сила.
Не можам да ги издржам тие нагли промени.
И сето тоа да биде полошо, неможам да седнам над книга и да научам се, како некогаш...
Немам концентрација, немам сила...
И капакот на се, тој одново и одново ми влева надеж.
Можеби намерно, можеби ненамерно...
Но, со големо, ГОЛЕМО, задоволство го чекам викендот.
И само него ќе го чекам...

 

Кругот се врти
Кога тогаш се' се враќа!

 

Ако нешто сакаш да промениш во својот живот, не седи со скрстени раце. Биди упорен, ќе успееш.

 

СДК дека нашето куче после долги 7 год.кучешки ергенски живот, за првпат стана татко.Да ни се живи и здрави

 

Некој ден ќе зеам ножици со мене коа ќе одам некаде, и на една по една ќе им ги сечам тооолкавите етикети испрчени намерно од блузи, маици, фармерки, чорапи...Ела сестро ти со етикетата кај мене, шкрааап, и ја глеаш плаче, сега е никој и ништо без етикета на бренд. Па ја гледам се трти, мести, врти, ја поднаместува апла да се чита името на фирмата, као демек некого го интересира дали ти носиш маица од Манго или од локална продавничка од пичкуматер. Ако ова прави вие да се осеќате подобро, тогаш у реду е.. Следен пат фискална со цена на чело.

Убаво пиша Лилит, селска нација сме со тапија, небаре Зухар Мурад преку директен лет ни испорачал негова креација.

 

Едно мизерно нешто многу ме нервира кај нас машкиве...лигуши невидени сме, брат не ја додавај на Фб нема да те прифати има дечко...и што сега ако ми кажа да ти купам точаче црвенко со панделче и да ти го ставам пред врата како благодарност за тоа што ми го кажа...па само е*ано ја додавам на Фб бе, не значи по дефолт дека ќе ја реметам глупаку...
Друго нешто од лижигазовци неможам глава да кренам, каде и да се свртам насекаде се околу мене сватете еднаш за туѓите скапоцени газина има тоалет папир а не јазик, доста се лижите...
Трето ако си направил некаква грешка не ја префрлај веднаш вината на друг туку имај муда и признај дека ете се направи грешка никој не е виновен освен јас самиот, ми требаше помош околу тоа но од моја пуста гордост не побарав...извинете...
Тешко е ова да се кажи ? Очигледно за некои е...
Оваа вечер негативна енергија извира од мене, начисто извира имам голем набор на зборови кои се трудат да ме распарчат но тоа е, сурова реалност кој сака да ја игра улогата на добар секогаш ќе биди изигран на крајот...и таа ебана благодарница можете слободно да си ја напикате во г'з и онака си кажавте колку вредите...
Аааа и да најважното ќе заборавев да го пишам девојки, чупина, чупишта ѓаволести доста се гледате со 100 мина, оставете некој момак и за овие нормалниве, ако сеуште имаа останато од нив, ако не изумреле заедно со диносаурусите...

 

Денештниот биланс на сретнати мажи е следен :
- пијан ми покажуваше со рачето да седнам до него на клупа во жена парк, онака како на мало детенце
- подоле уште еден пијан ме гаѓаше со празна лименка пиво (и викна нешто и се си мислам дека беше курво), а тоа што корнеше на пиво на 5 метра е друга прича.
- дете со даунов синдром ме здрпа на пешачки
- еден дечко ми рече дека изгледам уморно ( и кога ќе се замислам...многу често ми го кажуваат тоа... и тоа мажи...)и слатко, па дури и број ми побара кога конечно лезетски седнав кафе да си испијам во за мене малку познато друштво во кое другарка ми ме довлечка. Не беше лош, ама имав потреба да му раскажам што денес ми се случи и дека он има некој проблем штом така ми се обраќа со фино зошто денес или ме тепаат или ме пцујат. Добро, само се насмеав под мојот недепилиран брк, суптилен е, ама го имаше, еве сега веќе го нема... Уствари добро, убав беше и повторно...помал од мене! Што го прави тотално непотребна содржина на денов, наааајнепотребна! Што да му правам?

Еве...не знам што да кажам. Особено оној кога ме гаѓаше почнав да бегам и да се смеам во исто време, да го барам телефонот и да ѕвонам и да барам спас у случај да ме нападне за посериозно.
Еве сега се смеам... И ќе ми биде ден за раскажување до крајот на животот, а мајка ми ме прави будала, ми вика ти си ненормална, а да те силувал? Е да бе!

И колку и да си ја сакаш работата, најгрдиот дел е станувањето рано...секогаш, засекогаш!!! Не постои таква професија која ќе ја сакам толку многу што станувањето рано ќе го направи нешто кое го сакам!!!
А тоа што животов... на клоци ме подбра онака мајчински. Прееска тоа другарка ми ми воочи дека цела година постојано импресионирано викам, лелееее колку е се поразлично од лани, лелееее од лани до сега што се не се случи, лелеееее од лани до денес овака или онака...Ама па стварно пааааааа!!! Се е толку различно.

 

Го знаете она кога стигате на дното, а таму има уште едно дно кое ве очекува?
Измама.

Ми беше ладно.
Се` уште.
И на мојот ум исто така-сите авантури на човечкиот ум изгледаа како измама.
Изгледаше, како да сум била фрлена во толпа со измамници во моментот кога сум била родена.
И ако не ја сфаќавте измамата,
или ако не игравте според неа, вие бевте мртви, исфрлени.

Измамата шиеше. Шиеше со векови.
Не можевте да ги скинете шавовите.

Се` беше наместено за неуспех.
Душата никогаш немаше да ја победи измамата.
Само еден век по смртта и тие веќе ќе ја искористат таа душа за измама.
За да измамат заради измама.

Се` пропаѓаше.

 

Денес неколку пати се засрамив од државата, поточно од постапките на институциите во неа. Уште поточно, од луѓето кои ги водат институциите. Како да се сами на светов и никој не гледа што прават. Се резилат, пропуштаат можности како можностите никогаш да нема да запрат.
И што е најтрагично, ниски страсти се во позадина.
И како да застанеш во нивна одбрана кога не ти дозволуваат?

Ме боли кога некој ми плука по држава... особено кога е во право

 

Сдк на некои луѓе залудно им подаваш раце, кога тие не знаат што да прават ни со своите.Никој не е духовно слеп.Но... многумина... пред очите имаат материјални нешта... кои им го ограничуваат видикот,незадоволството води само кон уште поголемо незадоволство.