[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Се чувствувам како да ми останале уште неколку молекули енергија.

Не знам од каде да почнам, премногу промени, ме влече нешто надолу. Не можам да престанам да се прашувам дали избрзав, дали згрешив, дали ќе ми е премногу? Додека сите ме прашуваат како се снаоѓаш, тешко ли е? едноставно нишам со главата, подголтнувам и се смешкам.

Тешко е. И се плашам. Се плашам, се плашам, е*ено се плашам. Не е лесно, кога ќе го видам материјалот го чувствувам како срцето ми се стега во грло. И не е лесно. Не е лесно да си далеку од она што ти е познато, да се плашиш дека нема да се вклопиш.

Сета сила што ја имав, ја истрошив.
Згора на тоа, имам толку проблеми и во семејството, за се сум јас виновна, не ми дава мир, секоја позитивна мисла ми ја истисна.

Не се молам да издржам.
Секогаш си велев: Не се моли, туку учи. Потруди се, не чекај на другите. Не замислувај, биди.

Ќе биде. Знам дека ќе биде.
Мора да биде.

 

Сите оние роднини што како демек ти се лутат зошто не им одиш на гости или зошто не си се јавил кога си поминувал од местото каде што живеат, затоа што сигурно некако си морал да поминеш од таму, зошто ти е успат,а уствари те замараат без веза само затоа што не знаат што да ти зборат кога случајно ќе се сретнете некаде низ град,а не пак да им отидеш на гости...

Ова беше долга реченица.

 

Скоро и да заборавив колку е добра јогата диши - издиши го бев заборавила, ама затоа сега по милион пати, на толку стрес и насобрана негативна енергија во мене до сабајле би вежбала .
Брат ми постојано ми вели абе што ќе смениш ако се нервираш, во право е, ама како може да си кулирка јас незнам, јас од гз ќе си гризнам . Па затоа и ќе си вежбам диши - издиши, диши - издиши ...

Ќе помине и ова ...

 

Е сега да се вратам туку така тивко како што си заминав не може! Да кажам само 2 збора
Не ми стигнуваше време да дочитам мислење а со секој рифреш имаше веќе 3-4 нови.. Сега, се тегне некој половина час од едно мислење до друго.. Значи напредок никаде..

Да точно е дека ме копка од време на време да чкртнам нешто ама не знам зошто после некој ден ми бега и мисла и инспирација.. Не затоа што сум навикнала на стари членови, секако дека ми недостигаат..но затоа што не сакам да ги читам истите глупости што ги има по порталиве...

И што знам чудно ми е... Се чувствувам исто како..сум била на викенд со друштво сум поминала преубаво и оние часови пред да си одиш кога никој нема воља за ништо и сите се тегнат полека си ги собираат стварите и го средуваат нередот.. Е таква ми е атмосферата тука сега моментално...
Никогаш не сум кревала фама кога сум планирала да се одјавам на подолг период. 3-4 месеци ме немало и никој не ни знаел, само лог аут и тоа е тоа... Ама потајно се надевав дека со наредното уклучување се ќе биде поинтересно..позабавно.. Или премногу сум носталгична не знам ама пасивност до овој степен...

Зошто е четот тапа? Зошто ново мислење на 30-40 минути во теми кои не сум можела да ги дочитам цела вечност што е зборот..
Јас самата сум носталгија во движење ама овој мој дневник беше многу повеќе од ова што е.. Не дека е којзнае колкаво чудо па сега ќе кукаме и лелекаме ама сепак.. Некои работи се убави додека траат па дури и некоја ваква виртуелна занимација..

Останете добри

 

Понекогаш многу сакам да чкртнам нешто на темава, чисто онака колку да ми олесни на душава, доколку има нешто што ме мачи.
Го читам претходното мое мислење во темава и повеќе ми е ко за во "Љубовни проблеми", отколку за тука
Денес, после тоа мачење сношти, се чувствувам одлично.
Изгледа и кај мене почна да делува она: Секое чудо три дена ( или 3 минути ).
И фала му на Бога што е така. Конечно научив дека времето е скапоцено и не треба да го трошиме на небитни личности.
А и нервите исто така
Денов ми помина многу брзо, со оглед на тоа што заспав во 6 сабајле, а се разбудив во 4, со јака главоболка.
Забележав дека во последно време омилен пијалок ми е чајот, а до вчера го пиев само по потреба.

* * * * * * * * * * *

Денес, имав понуда за брак Ова најсериозно
Ама, нееее. Не се мажам
Се потсетив колку многу сакав да се мажам, до пред некое време. А сега страв ме фаќа.
И од бракот, а и од обврските кои тој ги носи.
Но, се во свое време.

 

Тинејџерчиња да сфатам, ама моми и мажиња од по 20 и кусур години, не можам да ги сфатам.

Да, јасно ми е, и мене, и на сите дека се сакате. Најмногу на свет. Дека сте заљубени, дека сте на облачиња, дека леткате, крилца, аморови стрелички, еднорози, виножита, мене се' тоа ми е јасно. Ама сакајте се во приватност бе луѓе.

Значи не знам, мене ми падна незгодно, они мака немаат. МУАААААА, цмок, стис, лиз, слушаш јазичиња како шлапкаат, слушаш како се шмучкаат меѓусебно, уште да слушнам како патент се откопчува, кондом отвораат и почињаат бате, мислам осееееееет. Не знаеш кај да ја свртиш главата, па те фаќа смеа едно време, па пробуваш да гледаш на другата страна, па пиеш сокче, онака невино гледаш на лево, на десно. Ај си викаш, се сакаат. Не е ни деца да ги речеш, не се деца, олкави магариња, дипломирани сите. Ама нема ни кај да ја свртам главата, момата фали уште да го јавне момакот, слушаш скокоткање, штипкање, Боже мили. Таман ќе се замуабетиш, ќе се загледаш во некоја точка што ти е толку незгодно, дури вратот те боли, само нели да не гледаш во нивни правец, пробуваш муабет да направиш, ама слушаш, значи слушаш животињииииииии.

Таман станав, надвор други. Одат и подзастануваат да се довечераат. МЕЃУСЕБНООООО! Очигледно гладни беа. Шлуп, шлаааааааап, ммммммм, љааааап, па мајка му стара, ја удави брат со јазикот, во желудникот и брцна,.... ви личи на годините и на паметот. Па ја пофаќа, и го меси газот сред тротоар, мислаааааам алоооо, па не оди мајка му стара. Саде академци и магистри, дајте тоа етика ставете задолжително во средно, малку општа култура, и еден предмет придружен на тоа, такозвани - осет.

Епа и јас имам дечко, и јас си го сакам, и јас седам со него на кафе, и јас излегувам во јавност со него, и јас правам тоа што правите вие, ама се знае на кое место и како - зад затворени врати. Чувајте си ја бе интимата за вас, бидете себични во тој поглед, чувајте специјални моменти само за вас и никој друг. Јас сум многу отворена личност, поштувам фер врски, поддржувам здрав и добар секс, убаво ми е кога гледам дека луѓево се сакаат, ама па не можам ова јавново претерано искажување емоции, односно, ПОРИВИ, животинско-пештерско-планински пориви, нееееее можам да го сфатам. Да се гушнам со дечкото, онака лајт, да го цунам, абе онака мило, нежно, задри го под маса бе, задри го, никој не брани, со мерка... со ќеиф да гледаш такви парови, да... ама да ми ги меси цицките бе на црвено?

 

Синојка ко задњи морон на светот , јас молев некој да е со мене и се да му простам. Наместо да е среќен зашто сакам пак да сум со него, тој ми кажа дека му сметало моето МИНАТО. Ко небаре од шипка да ме симнал мене. Знаев дека тоа го вели како и секогаш. За да ме повреди, без грам осет. Без да му текне дека 1 недела јас сум му лута и скршена од неговите лаги....За после 15 мин да се сврти кругот и да ме моли да одам кај него. Кога виде дека се сторил за да ме снема ми се нацрта пред капија. Рече Отвори. Не отворив. Ни на крај памет не ми падна да отворам. Ако отворев ќе му плукнев во лице и ќе му кажев дека границата меѓу љубовта и омразата е многу мала, а тој ја пројде. Без никаков срам доаѓаше кај мене дома, спиеше, ми ветуваше вечна љубов...сакаше деца да имаме што поскоро. И наеднаш се се сруши. Сега му смета , уствари ко што рече тој-се борел да ме сака каква што сум. Што е најтрагично-запознав 17 годишна девојка која имала повеќе партнери од мене. Не сакам никого да навредам ама...ако не ми е втор не значи дека сум дроља. Сите зборови, спомени, прегратки, заеднички ноќи-потонаа. Не знам зошто не не жалат нас скршените исто ко вдовиците? И на нас ни се руши светот на свои плешки...

 

кардио вежби-тешко и болно
не ги направив сите не сум толку спремна ама денес едвај се движам
вежби за колената избегнував-до скоро бев на терапија и уште болка да придизвикам па не е фер
бевме 4 дечки 2 девојки и една жена
дечкото што ме покани и воедно нели консултант за здрава храна-му ја сватив намерата, тој на мене лудило ке ми глуми и уште не покани мене и девојката на стенд ап комедија-немој бе со трчање ке ми ти дојдам
а гледам дека некои фаци од сениорите во партија си ги покажуваат вистинските лица, и неколку пати реков дека ке се тргнам од таму ама се нешто излегува, ама следната недела ке биде ден за промени
мислам дека е така подобро

 

Денес се чувствувам подобро од другиве денови, поздрава.
Си го пијам утринското кафе и си читкам на фемина.

И уште нешто сакам да кажам..
..незнам дали е до мене или до односот на одредени личности кон мене, ама се чувствувам смирено, сталожено, не се замарам.

 

Убаво ми кажува еден другар.

На човек направи му 100 добри дела, еднаш одбиј го нешто, не зошто сакаш, туку зошто мораш, и одма ќе станиш најлошата личност за него.

Spoiler

5 цели дена, 10 саати дневно од мојот годишен одмор ги поминав со една од поверните другарки, со чистење, готвење, акање по бутици, трчање по факултет, пречекување и служење гости... целосно спремање за нејзиното дипломирање. И бев десна рака за се.
После некој ден ја замолувам да побарам патики низ продавниците, неа ја болеле нозете, не можела.
Наредниот ден ми вика ајде на кафе, ми се шета. И викам покасно ако сакаш, не можам баш сега, имам дома гости.
Абе кога се налути. Сега или никогаш.
Се испонаша дотука и назад.

Убаво велат, што повеќе му угодуваш некому, на глава ќе ти се качи.
И пресебични личности дотука и назад. Само за својот газ да си мислат.
И колку и да жртвуваш за нив, џабе е. Секогаш е малку. Никогаш не те ценат.

И на крај се прашувам, вреди ли да се замараш олку со такви луѓе?
И постојат ли денес верни пријатели?

 

Значи не ми се верува до каде стигна светов. Прва година, а со танга доаѓа во школо. После се жали зашто сите викале дека носи танга, а она уствари не носела. Мрш таму, се познава од авионот дека носиш танга, па уште вика дека голем и бил г'зот затоа така се гледало. Многу ме нервираат ваквите девојчиња. Со сила се прават нешто што не се.


Ај имајте убав ден.

 

Да знам...пак се изгубив...пак ме снема.
Ама кога работиш сега гледам дека навистина немаш време за ништо.
Некако се ми е турбо...наваму натаму...обврски,документи,па по малку шетање...
Со сите сакам да се видам ама никако не успавам да го исполнам на сите ветувањето поради преумореност.Ќе гледам да се стабилизирам и некако да се организирам бидејќи не сакам никого да запоставам.
Во мојот живот многу работи се сменија...јас се сменив.Можеби и работата ме смени незнам.Но доброто е што е на позитивно промената.
Колективот ми е погоден и на работа ми е супер.Сега за сега добро иде.Тука ја сфатив уште повеќе мојата вредност.Знаете кога секојдневно добивате пофалби,ласкања...па и како нема.
Додворувачи нови...интересни ми се. Секогаш одбираат кај мене да дојдат,омилена сум им.
Ми го прават денот поубав некои луѓе.
Со сегашниов некако шкрипи ситуацијата...не иде...кочи во место,а промени нема.Мислам дури дека нема ни да има,не може да ми го пруши она внимание кое е доволно,онаа лудост во љубовта...
А другиот пак ме бара...се би направил за мене...
Која ли иднина би ја имала јас со вас се прашувам?!?

 

Чувството кога после 2 и пол години одиш на заболекар. Е не се опишува.
Се чувствував како да одам на испит, а да немам доволно научено. Страв претрпев. Психички се јадев во себе.

Ама чувството кога се враќаш од заболекар без ниедна болка претрпено е најубавото.

Ама сум среќна денеска. Се надевам цел ден ќе ми биде ваков.

Добро утро феминки и имајте убав ден. Ве честам 3 во 1. Не смеам сат и пол да појадувам, па еве ви за има за сите.

 

Толку многу предизвици, не знаеш по кој да се залеташ па се заглавуваш негде измеѓу. Туку животов, леле животов, го сакам. Ми се прелева и до мака и од убавина.

 

СДК утре ми е роденден!!!

 

се чуствувам сакано

 

http://news.yahoo.com/nasa-map-illustra ... 23115.html


Чкрап! Лошо!

Да се сака да се успее е убаво. Да се прави се она кое ние го сметаме за морално, за да успееме е убаво. Кога праведно се бориме е убаво.
Да потклекнеме под диктираните услови на оваа општество не е.
Доколку во минатото сме биле толку против одреден начин на функционирање, а сега се преобразуваме во тие кои некогаш сме ги плукале не е доказ дека сме созреале. Тоа е доказ дека сме се претопиле како и самите тие.
Лесно е да извадиш гради на профилна слика или во вистинскиот живот - со амбиција да успееш. Тоа да го правиш на 15 години може и ќе те сфатам. На тие години повеќето се спобркани.

Тешко е да успееш потпирајќи се само на твојот памет. Една од потешките одлуки на секоја жена е тоа. Да не се ослонува во големи количини само на нејзиниот изглед.

Денес на репертоарот ми се пуканките!

 

http://www.youtube.com/watch?v=RIaZDsoSTWQ

И ќе биде се во ред, само уште јас да се изборам за она што го заслужувам.
И ќе биде се во ред, нананнанананннананан

 

понекогаш се случува да се блокираме некое време без да знаеме што сакавме да кажеме