[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Ах леле, уат а деј!
Састанак у ниедно време со 30 души. Имам три страни забелешки и 20 слајдови.
Држте среќа, полетим!
Ќао!

 

...и после месец дена одмор се вративме домче,со наполнети батерии и убави спомени. Иако времето баш и не ни се погоди за бањкање али затоа се изнашетавме и одморивме ако не јас и мм децата ДА а всушност и тоа е најбитно и секако добар шопинг за стие.А мамина ќерка ко да сме ја правеле во море се шина од банање, па дури и кога беше облачно. Максимум да искористиме се не за џабе чекавме 20 километри долга граница натака и стигнавме за не полни 20 саата со 5 месечно бебе незнам и сама како се нафатив.
Кој би рекол дека сум сеуште таква шизика-ризика и тоа со две деца со поминати 6000 км Скопје- Загреб-Паг -Амсредам Не жалам за ништо дури би направила и римејк на целата ситуација. Само што сега плаќам со затнат нос и главоболение. И секако фала му на Бог за се што ни пружа
...И да ми фалеше фемина кам бек ту риалити

 

Муабетов го сведочев меѓу деца од средно (Орце, познав јас по џемперчичите) во автобус:
- Брат, учиш ти, учиш.
- Не бе не учам што ти е.
- Абе учиш, не заебавај како не учиш.
- Јас читам само, не учам.
- Да бе, читаш само а знаеш се. Учиш ти.
- Е добро, може јас учам, ама не сум ко тебе, Пеколот од Данте да го читам цел.

Уште сум во шок, не ми се верува. Дали ние навистина се домкнавме во време каде е срамота да кажеш дека учиш? Каде е срамота да бидеш горд на тоа што наместо да дремеш цел ден ти си седнал/легнал и си прочитал нешто? Еј луѓе, навреда да биде ти Пеколот го прочита?! Во шок су, и не сакам да поверувам. Па што деца ќе излезат бре од тие школи утре. Би ја испринтала колумната на Трендафилка за македонскиот јазик и би ја делела пред школи. Зар и ние бевме вакви ученици во средно и во основно. Мене физика ми беше најомразен предмет (заради професорката) ама седнував и го учев. Македонски во целата моја кариера на ученик ми се немаше погодено професорка ама јас сепак со мерак и денес читам книги. Имав прилика да запознаам една професорка по англиски која на фејсбук е пријател со сите ученици. Да тоа е супер, браво за врската што успеала да ја изгради, ама не браво за сликите кои и се ставени каде она е малтене гола или со цигара и пиво во рака.

Не е ова време на измешани вредности, ова е време без вредности.

Прочитал книга и му се исмеваат. Па што треба пола од форумов да правиме што читаме, да си зашиеме жолта книга на ракавот?!

 

Незнам ама многу ми е чудно како се сликаат дечиштава денеска.Озбилна фаца,отворена уста и полу отворени очи - ко пред да кивнеш.

 

Длабоко му се заблагодарувам на законот дека пред 15ти Октомври не смее да се пушти греење во школо. Ке мрзниме. Јас стварно незнам што ми е оваа година многу, ама она многу премрзнувам.Никогаш не сум била толку зиморлива. На училиште неможам да ја извадам јакната од себе бидејки многу ми е ладно.
Дома сум завиткана со кебе, облечена со блуза и дебел џемпер но и тоа не ме стоплува. Нозете ми се премрзнати иако ја отворив и сезоната на калчуни. Топол чај во раце и многу црвено - зелени есенски јаболка. Јас стварно му сум премногу благодарна на диетата бидејки покрај прекрасната трансфромација која ја доживеав станав и зависник од овошје. Особено јаболка. Цело лето пекав за јаболка но не беше интересно на сред лето јаболка кога има толку интересни овошја и триста чуда. Но затоа сега цела зима ке си мелам јаболка , па после нив лезетски едно 3 - 4 шолји топол чај од брусница, планински, зелен, мед и цимет и триста други вкусови. Обожавам чај.
Утре ме очекува важен настан но имам надеж и чекам позитивни коментари.
Доколку го доживеам утрешниот ден успешно продолжувам понатаму и утре вечер ке се потрудам убаво да си поминам и барем на саат два да се опуштам бидејки веќе почна и учење, и тестови и испрашувања па ке уживам од викенд на викенд..
Понеделник се разделувам од една драга личност со која би требало викендот да се видам. Се надевам ке бидам храбра ке му кажам колку ми е мило што го запознав и што убаво време поминавме заедно. Ке му кажам дека му ја посакувам целата среќа ,да успее во зацртаната цел, дај боже да успее еден ден да биде успешен човек,среќен , да створи своја фамилија и на неговите деца да им овозможи живот каков што посакувал тој да има , но за жал..., само посакувал. Убаво да си поминеш Н да знаеш те сакам многу и се надевам нема да заборавиш тие 2 прекрасни дена кои ги поминавме и нема да ме заборавиш мене.Се најдобро.

Имајте убав есенски ден.

 

Постојат луѓе кои ја преземаат контролата на вашиот живот,иако не им го дозволуваш тоа,одлучуават за тебе,ја играат како сакаат...Тоа е исто како кога ќе ве фати некој чуден вирус, на кој не му се знае лекот...Да,некои луѓе се поопасни од чумата на времето кога не си можел да се излекуваш...
Пијавици марш!

 

Денес додека го шетав кутрето, сретнав едно мало и многу мило детенце што често доаѓа во мое маало во посета на баба му. Нема многу другарчиња тука, па најчесто кога и да го сретнам, само си се вози на точачето. Ќе го поздравам, ќе си поправиме муабет, па ќе си продолжиме со шетање.
Денес го прашувам: Имаш братче или сестриче?
А тој: Немам. Многу сакам братче, ама мама ми рече дека нема пари за да ми купи.



Ми се стегна грлото, не знаев што да му кажам.
А не знам ни овде што повеќе да кажам...

 

Ладно е денес, но убаво е.

 

И,.. на интервју за работа ти кажуваат некоја плата, две "солидни" цифри-колку да помогнеш со нив во плаќањето на сметките и плус да имаш парички за конечно да можеш да си купиш нова гардероба.
И ти си викаш леле баш убаво ама веднаш ти светнува сијаличката дека нема шанси да е таа платата. Охх бруто и нето, оххх. Им спомнуваш нели и тие ти викаат епа добро може некогаш ќе ти даваме и некој процент. Молам? Како кажа? Вистина? Еј ти благодарам ептен.

Што им е бе?

Колку е смешно, нели сакаш да се осамостоиш и да почеш да живееш на свој трошок. Повеќе да не ги мачиш твоите. И киријата ти е 250 евра. А платата која ти ја нудат е 12.000 д. (другиот дел не се рачуна ќе иде кај државата). И се прашуваш како може бе? Од што ќе живеам. Треба да се затворам дома, пешки да идам до работа и назад и да не јадам.

До пред некој месец не ме беше удрила реалноста во глава. Сега е веќе жустро.

Ете го 5_ти и чекам фини вести од него. Одамна некоја сила ми нема исполнето некоја моја желба. И сега говорам моја желба која е лично за мене, а не од оние желби кои ги имав за моите сакани.

Од некаде ми доаѓа арома на лешник. Идам да прославам за ветерот кој денес ми ги разбушави косите.

 

Почна да заладува. Денес поладничко некако.
Сабајле поготово, излегувам надвор со тенко џемперче и брррр...абе ова ладно било... (мислејќи дека има сонце, тоа сонце со заби да ти било!!!). Па кога почна да дува, ќе ме однесеше ветрот
Ама ако...убаво е! Ми фалеше времево, доста ми беа горештини, ми фалеше оној убавиот студ до коски, да те заледи ветрот и да видиш дали друг пат ќе излезеш само со џемперче!

 

Јас дедото го гледав заедно со бабичката пред нецели две години на исто место-на погреб на нивната ќерка.Тешко беше и тогаш ,само што тогаш беа заедно,ја погребуваа нивната ќерка,заедно тагуваа.
А сега,сосема сам,никој покрај него,синовите и снаите си муабетеа со комшиите,додека тој сам ,без никој покрај него ,тагуваше.
Она за душите...се сложувам,го погребуваме само материјалното,душите се селат на друго место...(барем јас така мислам).
Мене ме дирна неговата болка,неговата лојалност,издржливост.
И друго нешто...сите жалат по покојниот бидејќи НИВ ќе им е тешко без починатиот-што е еден вид себичност.Човек кој умира со тешки болки,со самата смрт се спасува од истите,ама блиските неможат да го сватат тоа (или барем треба одреден период да помине,за да сфатат дека се ослободил од маките)..
Дискутабилна е ова тема,но како и да е ...сосема те разбирам Серафима,тука нека сме со мислењата.

 

Ме потсети кога бев мала. Секој ден ја замарав мајка ми да ми роди сестричка или братче. А таа ми велеше ќе го молам господ да ми даде уште едно дете. Па јас така чекајќи видов дека нема да имам брат или сестра си најдов една кукла и таа ми беше сестра. Целото детство го поминав со неа и уште ја чувам. Ја замислував како жива и како навистина таа да ми е сестра. Се викаше Софија. Пред некој ден зборувавме онака со мајка ми и ја прашав ако навистина си сакала толку деца зошто само едно си родила. Таа ми кажа дека едноставно неможела да забремени, да има уште едно дете. А многу сака деца. И мене ме роди на тежок начин. Па ми кажа да и ја исполнам желбата јас да имам повеќе деца а не едно. После ми бидна криво што сум ја замарала како мала да ми роди сестра, кога таа едноставно неможела.

 

Sekoj den e ubav den ,samo zavisi nie kako ke si go organizirame ....tmurnoto vreme netreba da vlijae na nasheto raspolozenie//

 

душата ми е празна и ладно ми е.многу.

 

Човекот е ученик, болката е неговиот професор.

 

Не ми се верува какви луѓе постојат. Дебили во буквална смисла на зборот.

Навистина се чудам понекогаш дали имаат толку години, колку што кажуваат?

Ограничени умови, луѓе без свое јас, луѓе кои не знаат сами да се борат за искажување на своето мислење, својот став.
Луѓе кои чекаат од други да застанат на нивна страна, за да пуштат глас.
Мизерија.

Комплексот е лоша работа, особено ако е во изразена форма, лошо се манифестира.
Get well soon за сите искомплексирани и фрустрирани.

 

Многу е лошо човек кога ќе дојде до фаза каде му е се сеедно..не зборува,не плаче,емоционално оладува..полошо од тоа нема!

 

Сдк ми се сере од луѓе што ги гледаат туѓите мани,а не си ги гледаат своите,не да се мизерија таквите туку треба да се самоубијат.

 

се согласувам.полошо од тоа нема.понекогаш солзите пресушуваат,снемуваме зборови но тоа не значи дека болката поминала.