[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

СДК дека од вчера и јас имам маче. Го најдов кај болницата на дрво го качила некоја будала, кутрото неможеше да слези. Како рисче е.. ги има најубавите очиња и ушиња и.. абе се. Марли си го крстив и уште одсега се одзива коа ке го викнам.
И еве сега си седиме заедно на фемина. Полна ми е душава.

Спојлер

Слабичко е ама ке го здебели Хана него.

 

Да ви кажам право навелико продавам костени, маж ми се уплашил да не нема за нас за јадење На работа, во група за здрава храна на ФБ... кај стигнам си ги нудам

Иначе бев вредна женска, вчера на свекрва ми и свекор ми им беше годишнина и има спремив тортичка, тирамису, па со сите салтанати беше пустата. Солзи на очи ни дојдоа на сите, ама мудро си преќутивме. Малку друга тема начнав ама да си кажам сепак, колку и да ни се некогаш преку глава дојдени свекрвите, што и да направат, размислете како мама би реагирала, како ви било некој со неа да се однесува грубо. Боли нели? Таа е сепак мајка на оној кого го сакате од се срце, со кого сте одлучиле да го поминете животот, одбијте им на климаксот и се ќе биде во ред Нека ви е за многу години денот свекрвичке мила ем драга и свекору уште помил ем подраг

 

Хана,честитки за мачето.Да го мазиш и пазиш!

Инаку,денес некако брзо ми помина денот,не ги ни осетив 7те часа,ама многу ми се спиеше и сум преуморна.Лошо спиев синоќа.
Сега си одмарам,па после пак учење,и тоа е тоа...
Иии,да,едвај чекам утре да одам на `Стравот`.
Аааа,во сабота и недела,СКОПЈЕ ВЕГЕФЕСТ!!!

 

Oд денес и официјално вработена.Задоволни биле газдите.Ај да видиме јас колку ке бидам задоволна...

 

Има денови во кои едноставно ништо не се случува, но и денови кога не можам од обврски глава да кренам. Кога бев помала многу ги сакав овие првите, особено во средношколските денови, но сега кога имам обврски се чувствувам покорисна, особено откако ќе ги завршам.

Кога човек е опкружен со најблиските, минутата, часот, денот сака максимално да ги искористи. Така и јас викендот го поминав опкружена со луѓето кои ми се драги и со позитивни мисли.

Овие странците (нашите во странство), некако штом се качат во авион и забораваат како нештата функционираат во нашата ни мила државичка. Забораваат дека тука парите потешко се заработуваат, а многу лесно се трошат. Мислат дека животот се состои од нивните таканаречени конвенции, каде одат да се наоговаат и да се испофалат кој каде работи, кој кога ќе дојде во Македоничето наше да бара снаа или зет за син или ќерка (мора да биде од родната земја, да не се поквари сојот и во фамилијата да не влезе некој/а со коси очи или со темен тен). А кога во лето (е баш за тоа сакам да е зима ) ќе дојдат со куферчињата едвај чекаат некој да ги покани на свадба, да облечат тоа фустаните twinkle twinkle little star и наравно да лепат во серија во 1 долар на музиката, се разбира специјално за нив со печалбарска тематика. Ова без навреда, сите ние имаме по некој ваков роџак ама тоа е вистината.

Уживајте во сонцето

 

Пред некој ден конечно ја видов другарка ми.
Не,не сум ја заборавила. Ниту она мене. Се гледаме еднаш неделно,но се слушаме секој ден.
Ми недостигаше премногу.
Бев пресреќна кога дојде моментот за да ја видам.
Не траеа долго нашите моменти но сепак,се исполнив. Сакав да ја видам.
Да и ја мириснам косата. Да и ги видам очите. Да и го слушнам гласот. Да ја слушнам како се смее. Нејзината насмевка.

Пред да си заминам од кај неа,ми рече дека нема да се врати подолго време.
Почувствував страв. Страв од нејзиниот недостиг. Страв од тоа проклето време далеку од мене.
Се гушнавме силно и многупати. Го разменивме она искрено "Те сакам" и се одделивме.

Како ја чекорев секоја скала надоле од нејзината куќа,ми доаѓаше се повеќе и повеќе за да се вратам нагоре и да седам со неа додека не треба навистина да замине.


Подголтнав и заминав.

 

Голема е моќта на сликава..

 

Зошто дозволив некои луѓе да ми ги истенчат нервите до толку, да не можам да го контролирам внатрешниот плач и вресок?!
Зошто дозволив луѓето да почувствуваат колку ме повредиле, место да застанам пред нив силна како карпа?
Зошто?
Зошто сите да ја видат мојата слабост?
Зошто да ме повредуваат ситници, да се потресувам за се и сешто, да се растажувам непотребно???
Зошто дозволив да ми ги украдат силата и трпението?
Сакам да сум старата А** од внатре нека сум скршена, но од надвор храбра.
Јас да знам, никој да не дознае како ми е..

 

Зошто јас?Зоштоо???

 

Пореално, здравје.
Колку очекуваме дека треба да се научи, а колку навистина треба.

 

Преку глава ми е од оние што мислат дека се "најпаметни",најмногу знаат и секогаш можат на другите да им солат памет и да ги подучуваат без да знаат што е и како е.
Многу се глупави и оние кои сметаат дека секогаш знаат што прават и кога сите ќе им укажат дека нешто не е во ред,они ќе речат дека нив не им е гајле што мислат другите,само им се љубоморни.

 

Толку ли се луѓево бедни и прости, што ако отидат еднаш у 5 месеци во некое ресторанче, мора да го стават јадењето на фб, за сите да видиме што јаделе...Да види цел фб дека јаделе пастрмка или пица...Кога некој веќе сака да споделува што јаде со сите, барем да видевме слики во петок грав кога му варат дома или лебот со маргарин за доручек...

 

Две недели пред колоквиум а јас почнав да се дружам со книгите,па и не изгледа така страшно како што всушност го доживувам самата.

Со едната рака ја држам лажицата и со големо одолговлекување го пишувам овој пост за да не ми избегаат црвените зрна од калинката која си ја претворив во мало задоволство во чинија.
Се радувам на новите чизми и правам планови за утрешниот ден.
Јас сум многу организирана личност,го распоредувам времето за успешно да завршам се без притоа да се откажам и да испуштам некого.

Се готви компир со пилешко а јас се смешкам и замислувам како еден ден ќе готвам за него,не замислувам било каков ручек за него,замислувам семеен ручек со него.
Се променив многу,тој ме промени многу.
Вистина е...

 

Љубов е кога дечко ти во текот на целата вечер ја става неговата рака на твоето чело да провере дали ти се спуштила температурата.
Незнам колку пати вечерта ја осетив неговата рака, и во зори само му сржав, дај прекини, таман ќе заспијам, ете ја твојата рака ко магнет бап на чело.
Имам температура два дена, од онаа најдосадната 37 и нешто степени, само колку да си замалушен, да ти се спие или да си хипнотизиран...

И ете го мојот ангел-чувар ме буде сабајле во 9 да ми каже дека ми купил сибирска аронија сок за пиење, за кревање на имунитет, дури од Србија. И тоа е љубов, џст фор д рекорд.
А јас како пијан сват со потечени очи, испукана уста и бледа фаца рушувам рекорди во спиење и гледање серии.

Да не беше моето кутре кое со лижење на лицето ме буди, и одма легнува на грбче спремно за чешкање по мешето, мислам дека цел ден како ништо ќе си го преспиев.
Арно ама, на раат сега Хоумленд си ја изгледав, и редно е да го мрднам газот да зачистам низ дома и да почнам да пишам есеи...или да дремнам малку прво...незнам стварно.
Море кафе ќе пијам, топло, јако нескафе...

Од секогаш ме нервирале и ми биле одбивни оние луѓе кои сами сакаат да ти се поаканат дома и покрај тоа што веќе имаш план со други, имаш други гости или обврски за кои се свесни, но не бре, чекај пак да си ја пробаме среќата, да напнуваме по малку а, може ќе рече дојдете, е НЕМА, НЕМА, НЕМА, НЕМА!

Дечко ми вчера срамежливо молеше за секс, а јас само го погледнав со терористичките очи и одма прекина. Сега кога ќе подразмислам може секс и парацетамол добра комбинација да се, екстра потење нема да ми е на одмет.

 

Уживање со печени костени, разгледување постови на тамблр и правење мини-проектче по историја - интересна комбинација.
Иначе јас без 3-4 саати проект на компјутер не правам, не толку заради тежината на проектот туку заради шетањето по интернет. Ќе си направам една страна па ќе си отворам фемина, па после наредната фејсбук, па тамблр и така си ја растегнувам работата.
И стигнав до Фемина, уствари дојдов за да ви се пофалам - добив 3 петки денеска, се радувам сега цел ден како мало дете.
Ве частам со една слатка, хепи сликичка.

 

Спојлер

Само за учење во темава ми ги потековте. Дајте свртете на нешто друго...

 

Ствар што ja толерирам најмалку на светот ,помалку од игнорантноста,е невоспитаност.Затоа што да се има мал мозок е несреќа,ама да се биде сељак е избор
Тоа е кога ќе сватиш колку е часот и со кого си имаш работа !
И опет то наапана. Игнорирајте ме културно

 

Истрчав за сите маки. Си дадов завет дека редовно ќе трчам низ маало или до кеј, и со сивата ми тренерка која ми е два броја поголема и со која изгледам како манијак го исполнив. И еве со румени обравчиња сега си пуштам душа тука.

Сум ви кажала колку не сакам неодговорни луѓе? Многу се нервирам кога некој не знае да си го планира времето, а со самото тоа ми го пореметува и мене. И дополнително не знае да пресече, да собере муда и да каже 'Еј ја не можам, ајде за друг пат ќе се договориме' него лесно ти ја предава тебе топката и ти ја остава да си ја тапкаш. А ти сако сакаш во лице да му ја фрлиш.

Се решавам да седнам да прочитам за на факултет ама не ми иде. Да можев да ви објаснам колку сум разочарана од таа институција која си зема за право да се нарече образовна, 4 дена немаше да ми бидат доволни. Зошто си станал професор ако те мрзи да предаваш? Зошто ми дремеш на факултет ако очигледно не те интересира? Зошто се пикаш секаде само за да те има? Зошто, зошто, зошто?!

Не ми обрнувајте внимание, ми се собира од се и ми кипи како преварено млеко.

 

Периодов ми е катастрофален. Немам ни што да кажам на форумов од што не знам главата кај ми е...

Фала му на Бога за денов, барем денес сите се собравме дома на Бајрам, без караници после толку време.
Камо да се свестат сите дека најбитното е ние да сме сложни, а се друго само ќе си дојде..

...За многу години нека ни е на сите што го славиме овој голем празник

 

Ме седнаа математика да покажувам, а јас и математиката два различни поими
Еве сега тука седам и се мачам со лимеси, аритметички прогресии, низи и незнам ти што уште не. Ама ко за чудо сум памтела работи од средно бе. Ми тргна работава. Додуша сега оние лесните ги вежбаме, а да видам после кај тешките дали ќе се снајдам